sivaya.org
Please set your language preference
by clicking below languages link
|
| சிவய.திருக்கூட்டம் sivaya.org Please set your language preference by clicking below languages link |
This page in Tamil Hindi/Sanskrit Telugu Malayalam Bengali Kannada English ITRANS Marati Gujarathi Oriya Singala Tibetian Thai Japanese Urdu Cyrillic/Russian
| Selected thirumurai | thirumurai Thalangal | All thirumurai Songs |
|
ഈചനേ! എന് എമ്മാനേ! എന്തൈ പെരുമാന്! എന് പിറവി നാചനേ! നാന് യാതുമ് ഒന്റു അല്ലാപ് പൊല്ലാ നായ് ആന നീചനേനൈ ആണ്ടായ്ക്കു, നിനൈക്കമാട്ടേന് കണ്ടായേ: തേചനേ! അമ്പലവനേ! ചെയ്വതു ഒന്റുമ് അറിയേനേ. | [51] |
|
ചെയ്വതു അറിയാച് ചിറു നായേന്, ചെമ് പൊന് പാത മലര് കാണാപ് പൊയ്യര് പെറുമ് പേറു അത്തനൈയുമ് പെറുതറ്കു ഉരിയേന്; പൊയ് ഇലാ മെയ്യര് വെറി ആര് മലര്പ് പാതമ് മേവക് കണ്ടുമ്, കേട്ടിരുന്തുമ്, പൊയ്യനേന് നാന് ഉണ്ടു, ഉടുത്തു, ഇങ്കു ഇരുപ്പതു ആനേന്: പോര് ഏറേ! | [52] |
|
പോര് ഏറേ! നിന് പൊന് നകര്വായ് നീ പോന്തരുളി, ഇരുള് നീക്കി, വാര് ഏറു ഇള മെന് മുലൈയാളോടു ഉടന് വന്തരുള, അരുള് പെറ്റ ചീര് ഏറു അടിയാര് നിന് പാതമ് ചേരക് കണ്ടുമ്, കണ് കെട്ട ഊര് ഏറു ആയ്, ഇങ്കു ഉഴല്വേനോ? കൊടിയേന് ഉയിര് താന് ഉലവാതേ! | [53] |
|
ഉലവാക് കാലമ് തവമ് എയ്തി, ഉറുപ്പുമ് വെറുത്തു, ഇങ്കു ഉനൈക് കാണ്പാന്, പല മാ മുനിവര് നനി വാട, പാവിയേനൈപ് പണി കൊണ്ടായ്; മല മാക് കുരമ്പൈ ഇതു മായ്ക്ക മാട്ടേന്; മണിയേ, ഉനൈക് കാണ്പാന്, അലവാനിറ്കുമ് അന്പു ഇലേന്; എന് കൊണ്ടു എഴുകേന്, എമ്മാനേ? | [54] |
|
മാന് നേര് നോക്കി ഉമൈയാള് പങ്കാ! വന്തു ഇങ്കു ആട്കൊണ്ട തേനേ! അമുതേ! കരുമ്പിന് തെളിവേ! ചിവനേ! തെന് തില്ലൈക് കോനേ! ഉന് തന് തിരുക്കുറിപ്പുക് കൂടുവാര് നിന് കഴല് കൂട, ഊന് ആര് പുഴുക്കൂടു ഇതു കാത്തു, ഇങ്കു ഇരുപ്പതു ആനേന്; ഉടൈയാനേ! | [55] |
|
ഉടൈയാനേ! നിന് തനൈ ഉള്കി, ഉള്ളമ് ഉരുകുമ്, പെരുമ് കാതല് ഉടൈയാര്, ഉടൈയായ്! നിന് പാതമ് ചേരക് കണ്ടു, ഇങ്കു ഊര് നായിന് കടൈ ആനേന്, നെഞ്ചു ഉരുകാതേന്, കല്ലാ മനത്തേന്, കചിയാതേന്, മുടൈ ആര് പുഴുക് കൂടു ഇതു കാത്തു, ഇങ്കു ഇരുപ്പതു ആക മുടിത്തായേ. | [56] |
|
മുടിത്ത ആറുമ്, എന് തനക്കേ തക്കതേ; മുന്, അടിയാരൈപ് പിടിത്ത ആറുമ്, ചോരാമല് ചോരനേന് ഇങ്കു, ഒരുത്തി വായ് തുടിത്ത ആറുമ്, തുകില് ഇറൈയേ ചോര്ന്ത ആറുമ്, മുകമ് കുറു വേര് പൊടിത്ത ആറുമ്, ഇവൈ ഉണര്ന്തു, കേടു എന് തനക്കേ ചൂഴ്ന്തേനേ. | [57] |
|
തേനൈ, പാലൈ, കന്നലിന് തെളിയൈ, ഒളിയൈ, തെളിന്താര് തമ് ഊനൈ ഉരുക്കുമ് ഉടൈയാനൈ, ഉമ്പരാനൈ, വമ്പനേന്, നാന് നിന് അടിയേന്; നീ എന്നൈ ആണ്ടായ്,' എന്റാല്, അടിയേറ്കുത് താനുമ് ചിരിത്തേ, അരുളലാമ് തന്മൈ ആമ്, എന് തന്മൈയേ. | [58] |
|
തന്മൈ പിറരാല് അറിയാത തലൈവാ! പൊല്ലാ നായ് ആന പുന്മൈയേനൈ ആണ്ടു, ഐയാ! പുറമേ പോക വിടുവായോ? എന്നൈ നോക്കുവാര് യാരേ? എന് നാന് ചെയ്കേന്? എമ്പെരുമാന്! പൊന്നേ തികഴുമ് തിരുമേനി എന്തായ്! എങ്കുപ് പുകുവേനേ? | [59] |
|
പുകുവേന്, എനതേ നിന് പാതമ്; പോറ്റുമ് അടിയാര് ഉള് നിന്റു നകുവേന്, പണ്ടു തോള് നോക്കി നാണമ് ഇല്ലാ നായിനേന്. നെകുമ് അന്പു ഇല്ലൈ, നിനൈക് കാണ; നീ ആണ്ടു അരുള, അടിയേനുമ് തകുവനേ? എന് തന്മൈയേ! എന്തായ്, അന്തോ! തരിയേനേ! | [60] |
Back to Top
മാണിക്ക വാചകര് തിരുവാചകമ്
8.118
കുയിറ്പത്തു - കീത മിനിയ കുയിലേ
പണ് - ആടുക ഊഞ്ചല് ആടുകവേ (തിരുത്തലമ് കോയില് (ചിതമ്പരമ്) ; (തിരുത്തലമ് അരുള്തരു ഉടനുറൈ അരുള്മികു തിരുവടികള് പോറ്റി )
|
കീതമ് ഇനിയ കുയിലേ! കേട്ടിയേല്, എങ്കള് പെരുമാന് പാതമ് ഇരണ്ടുമ് വിനവിന്, പാതാളമ് ഏഴിനുക്കു അപ്പാല്; ചോതി മണി മുടി ചൊല്ലിന്, ചൊല് ഇറന്തു നിന്റ തൊന്മൈ ആതി കുണമ് ഒന്റുമ് ഇല്ലാന്; അന്തമ് ഇലാന്; വരക് കൂവായ്! | [1] |
|
ഏര് തരുമ് ഏഴ് ഉലകു ഏത്ത, എവ് ഉരുവുമ് തന് ഉരു ആയ്, ആര്കലി ചൂഴ് തെന് ഇലങ്കൈ, അഴകു അമര് വണ്ടോതരിക്കു, പേര് അരുള് ഇന്പമ് അളിത്ത പെരുന്തുറൈ മേയ പിരാനൈ; ചീരിയ വായാല്, കുയിലേ! തെന് പാണ്ടി നാടനൈ; കൂവായ്! | [2] |
|
നീല ഉരുവിന് കുയിലേ! നീള് മണി മാടമ് നിലാവുമ് കോല അഴകിന് തികഴുമ് കൊടി മങ്കൈ ഉള്ളുറൈ കോയില്, ചീലമ് പെരിതുമ് ഇനിയ തിരു ഉത്തരകോചമങ്കൈ, ഞാലമ് വിളങ്ക ഇരുന്ത നായകനൈ, വരക് കൂവായ്! | [3] |
|
തേന് പഴച് ചോലൈ പയിലുമ് ചിറു കുയിലേ! ഇതു കേള് നീ, വാന് പഴിത്തു, ഇമ് മണ് പുകുന്തു, മനിതരൈ ആട്കൊണ്ട വള്ളല്; ഊന് പഴിത്തു, ഉള്ളമ് പുകുന്തു, എന് ഉണര്വു അതു ആയ ഒരുത്തന്; മാന് പഴിത്തു ആണ്ട മെന് നോക്കി മണാളനൈ; നീ വരക് കൂവായ്! | [4] |
|
ചുന്തരത്തു ഇന്പക് കുയിലേ! ചൂഴ് ചുടര് ഞായിറു പോല, അന്തരത്തേ നിന്റു ഇഴിന്തു, ഇങ്കു, അടിയവര് ആചൈ അറുപ്പാന്; മുന്തുമ്, നടുവുമ്, മുടിവുമ്, ആകിയ മൂവര് അറിയാച് ചിന്തുരച് ചേവടിയാനൈ; ചേവകനൈ; വരക് കൂവായ്! | [5] |
|
ഇന്പമ് തരുവന്; കുയിലേ! ഏഴ് ഉലകുമ് മുഴുതു ആളി; അന്പന്; അമുതു അളിത്തു ഊറുമ് ആനന്തന്; വാന് വന്ത തേവന്; നന് പൊന് മണിച് ചുവടു ഒത്ത നല് പരിമേല് വരുവാനൈ; കൊമ്പിന് മിഴറ്റുമ് കുയിലേ! കോകഴി നാതനൈ; കൂവായ്! | [6] |
|
ഉന്നൈ ഉകപ്പന്; കുയിലേ! ഉന് തുണൈത് തോഴിയുമ് ആവന്, പൊന്നൈ അഴിത്ത നല് മേനിപ് പുകഴിന് തികഴുമ് അഴകന്, മന്നന്, പരിമിചൈ വന്ത വള്ളല്, പെരുന്തുറൈ മേയ തെന്നവന്, ചേരലന്, ചോഴന്, ചീര്പ് പുയങ്കന്, വരക് കൂവായ്! | [7] |
|
വാ, ഇങ്കേ, നീ, കുയില് പിള്ളായ്! മാലൊടു നാന്മുകന് തേടി, ഓവി, അവര് ഉന്നിനിറ്പ, ഒണ് തഴല് വിണ് പിളന്തു ഓങ്കി, മേവി, അന്റു, അണ്ടമ് കടന്തു, വിരി ചുടര് ആയ്, നിന്റ മെയ്യന്; താവി വരുമ് പരിപ് പാകന്; താഴ് ചടൈയോന്; വരക് കൂവായ്! | [8] |
|
കാര് ഉടൈപ് പൊന് തികഴ് മേനി, കടി പൊഴില് വാഴുമ്, കുയിലേ! ചീര് ഉടൈച് ചെമ് കമലത്തില് തികഴ് ഉരു ആകിയ ചെല്വന്; പാരിടൈപ് പാതങ്കള് കാട്ടി, പാചമ് അറുത്തു, എനൈ ആണ്ട ആര് ഉടൈ അമ് പൊനിന് മേനി അമുതിനൈ; നീ, വരക് കൂവായ്! | [9] |
|
കൊന്തു അണവുമ് പൊഴില് ചോലൈക് കൂമ് കുയിലേ! ഇതു കേള് നീ; അന്തണന് ആകി വന്തു, ഇങ്കേ, അഴകിയ ചേവടി കാട്ടി, എമ് തമര് ആമ് ഇവന്' എന്റു ഇങ്കു എന്നൈയുമ് ആട്കൊണ്ടരുളുമ്, ചെമ് തഴല് പോല് തിരുമേനിത് തേവര് പിരാന്, വരക് കൂവായ്! | [10] |
Back to Top
മാണിക്ക വാചകര് തിരുവാചകമ്
8.121
കോയില് മൂത്ത തിരുപ്പതികമ് - ഉടൈയാള് ഉന്തന്
പണ് - ആടുക ഊഞ്ചല് ആടുകവേ (തിരുത്തലമ് കോയില് (ചിതമ്പരമ്) ; (തിരുത്തലമ് അരുള്തരു ഉടനുറൈ അരുള്മികു തിരുവടികള് പോറ്റി )
|
ഉടൈയാള്, ഉന് തന് നടുവു, ഇരുക്കുമ്; ഉടൈയാള് നടുവുള്, നീ ഇരുത്തി; അടിയേന് നടുവുള്, ഇരുവീരുമ് ഇരുപ്പതാനാല്, അടിയേന്, ഉന് അടിയാര് നടുവുള് ഇരുക്കുമ് അരുളൈപ് പുരിയായ് പൊന്നമ്പലത്തു എമ് മുടിയാ മുതലേ! എന് കരുത്തു മുടിയുമ്വണ്ണമ്, മുന് നിന്റേ! | [1] |
|
മുന് നിന്റു ആണ്ടായ്, എനൈ മുന്നമ്; യാനുമ്, അതുവേ മുയല്വു ഉറ്റു, പിന് നിന്റു, ഏവല് ചെയ്കിന്റേന്; പിറ്പട്ടു ഒഴിന്തേന്; പെമ്മാനേ! എന്?' എന്റു, അരുള് ഇവര നിന്റു, പോന്തിടു' എന്നാവിടില്, അടിയാര്, ഉന് നിന്റു, ഇവന് ആര്' എന്നാരോ? പൊന്നമ്പലക് കൂത്തു ഉകന്താനേ! | [2] |
|
ഉകന്താനേ! അന്പു ഉടൈ അടിമൈക്കു; ഉരുകാ ഉള്ളത്തു ഉണര്വു ഇലിയേന്, ചകമ് താന് അറിയ മുറൈയിട്ടാല്, തക്ക ആറു അന്റു' എന്നാരോ? മകമ് താന് ചെയ്തു വഴി വന്താര് വാഴ, വാഴ്ന്തായ്; അടിയേറ്കു ഉന് മുകമ് താന് താരാവിടിന്, മുടിവേന്; പൊന്നമ്പലത്തു എമ് മുഴു മുതലേ! | [3] |
|
മുഴു മുതലേ! ഐമ് പുലനുക്കുമ്, മൂവര്ക്കുമ്, എന് തനക്കുമ്, വഴി മുതലേ! നിന് പഴ അടിയാര് തിരള്, വാന്, കുഴുമിക് കെഴു മുതലേ! അരുള് തന്തു ഇരുക്ക ഇരങ്കുമ് കൊല്ലോ?' എന്റു അഴുമ് അതുവേ അന്റി, മറ്റു എന് ചെയ്കേന്? പൊന്നമ്പലത്തു അരൈചേ! | [4] |
|
അരൈചേ! പൊന്നമ്പലത്തു ആടുമ് അമുതേ!' എന്റു ഉന് അരുള് നോക്കി, ഇരൈ തേര് കൊക്കു ഒത്തു, ഇരവു പകല്, ഏചറ്റു ഇരുന്തേ, വേചറ്റേന്; കരൈ ചേര് അടിയാര് കളി ചിറപ്പ, കാട്ചി കൊടുത്തു, ഉന് അടിയേന്പാല്, പിരൈ ചേര് പാലിന് നെയ് പോല, പേചാതു ഇരുന്താല്, ഏചാരോ? | [5] |
|
ഏചാ നിറ്പര്, എന്നൈ; ഉനക്കു അടിയാന് എന്റു, പിറര് എല്ലാമ് പേചാ നിറ്പര്; യാന് താനുമ് പേണാ നിറ്പേന്, നിന് അരുളേ; തേചാ! നേചര് ചൂഴ്ന്തു ഇരുക്കുമ് തിരുവോലക്കമ് ചേവിക്ക, ഈചാ! പൊന്നമ്പലത്തു ആടുമ് എന്തായ്! ഇനിത്താന് ഇരങ്കായേ! | [6] |
|
ഇരങ്കുമ് നമക്കു അമ്പലക് കൂത്തന്' എന്റു എന്റു, ഏമാന്തിരുപ്പേനൈ, അരുമ് കറ്പനൈ കറ്പിത്തു, ആണ്ടായ്; ആള്വാര് ഇലി മാടു ആവേനോ? നെരുങ്കുമ് അടിയാര്കളുമ്, നീയുമ്, നിന്റു, നിലാവി, വിളൈയാടുമ് മരുങ്കേ ചാര്ന്തു, വര, എങ്കള് വാഴ്വേ, വാ' എന്റു അരുളായേ! | [7] |
|
അരുളാതു ഒഴിന്താല്, അടിയേനൈ, അഞ്ചേല്' എന്പാര് ആര്, ഇങ്കു? പൊരുളാ, എന്നൈപ് പുകുന്തു, ആണ്ട പൊന്നേ! പൊന്നമ്പലക് കൂത്താ! മരുള് ആര് മനത്തോടു, ഉനൈപ് പിരിന്തു, വരുന്തുവേനൈ, വാ' എന്റു, ഉന് തെരുള് ആര് കൂട്ടമ് കാട്ടായേല്, ചെത്തേ പോനാല്, ചിരിയാരോ? | [8] |
|
ചിരിപ്പാര്; കളിപ്പാര്; തേനിപ്പാര്; തിരണ്ടു, തിരണ്ടു, ഉന് തിരുവാര്ത്തൈ വിരിപ്പാര്; കേട്പാര്; മെച്ചുവാര്; വെവ്വേറു ഇരുന്തു, ഉന് തിരുനാമമ് തരിപ്പാര്; പൊന്നമ്പലത്തു ആടുമ് തലൈവാ' എന്പാര്; അവര് മുന്നേ നരിപ്പു ആയ്, നായേന് ഇരുപ്പേനോ? നമ്പി! ഇനിത്താന് നല്കായേ! | [9] |
|
നല്കാതു ഒഴിയാന് നമക്കു' എന്റു, ഉന് നാമാമ് പിതറ്റി, നയന നീര് മല്കാ, വാഴ്ത്താ, വായ് കുഴറാ, വണങ്കാ, മനത്താല് നിനൈന്തു ഉരുകി, പല്കാല് ഉന്നൈപ് പാവിത്തു, പരവി, പൊന്നമ്പലമ്' എന്റേ ഒല്കാ നിറ്കുമ് ഉയിര്ക്കു ഇരങ്കി, അരുളായ്! എന്നൈ ഉടൈയാനേ! | [10] |
Back to Top
മാണിക്ക വാചകര് തിരുവാചകമ്
8.132
പിരാര്ത്തനൈപ് പത്തു - കലന്തു നിന്നടി
പണ് - ആടുക ഊഞ്ചല് ആടുകവേ (തിരുത്തലമ് തിരുപ്പെരുന്തുറൈ ആവുടൈയാര്കോയില് ; (തിരുത്തലമ് അരുള്തരു ഉടനുറൈ അരുള്മികു തിരുവടികള് പോറ്റി )
|
കലന്തു, നിന് അടിയാരോടു, അന്റു, വാളാ, കളിത്തിരുന്തേന്; പുലര്ന്തു പോന, കാലങ്കള്; പുകുന്തു നിന്റതു ഇടര്, പിന് നാള്; ഉലര്ന്തു പോനേന്; ഉടൈയാനേ! ഉലവാ ഇന്പച് ചുടര് കാണ്പാന്, അലന്തു പോനേന്; അരുള് ചെയ്യായ്, ആര്വമ് കൂര, അടിയേറ്കേ! | [1] |
|
അടിയാര് ചിലര്, ഉന് അരുള് പെറ്റാര്, ആര്വമ് കൂര; യാന് അവമേ, മുടൈ ആര് പിണത്തിന്, മുടിവു ഇന്റി, മുനിവാല്, അടിയേന്, മൂക്കിന്റേന്; കടിയേനുടൈയ കടു വിനൈയൈക് കളൈന്തു, ഉന് കരുണൈക് കടല് പൊങ്ക, ഉടൈയായ്! അടിയേന് ഉള്ളത്തേ ഓവാതു ഉരുക, അരുളായേ! | [2] |
|
അരുള് ആര് അമുതപ് പെരുമ് കടല്വായ്, അടിയാര് എല്ലാമ് പുക്കു അഴുന്ത, ഇരുള് ആര് ആക്കൈ ഇതു പൊറുത്തേ എയ്ത്തേന് കണ്ടായ്; എമ്മാനേ! മരുള് ആര് മനത്തു ഓര് ഉന്മത്തന് വരുമാല്' എന്റു, ഇങ്കു, എനൈക് കണ്ടാര് വെരുളാവണ്ണമ്, മെയ് അന്പൈ, ഉടൈയായ്! പെറ നാന് വേണ്ടുമേ! | [3] |
|
വേണ്ടുമ്, വേണ്ടുമ്, മെയ് അടിയാര് ഉള്ളേ, വിരുമ്പി, എനൈ അരുളാല് ആണ്ടായ്; അടിയേന് ഇടര് കളൈന്ത അമുതേ! അരു മാ മണി മുത്തേ! തൂണ്ടാ വിളക്കിന് ചുടര് അനൈയായ്! തൊണ്ടനേറ്കുമ് ഉണ്ടാമ്കൊല് വേണ്ടാതു ഒന്റുമ് വേണ്ടാതു, മിക്ക അന്പേ മേവുതലേ? | [4] |
|
മേവുമ് ഉന് തന് അടിയാരുള് വിരുമ്പി, യാനുമ്, മെയ്മ്മൈയേ, കാവി ചേരുമ് കയല് കണ്ണാള് പങ്കാ, ഉന് തന് കരുണൈയിനാല് പാവിയേറ്കുമ് ഉണ്ടാമോ പരമ ആനന്തപ് പഴമ് കടല് ചേര്ന്തു, ആവി, യാക്കൈ, യാന്, എനതു, എന്റു യാതുമ് ഇന്റി, അറുതലേ? | [5] |
|
അറവേ പെറ്റാര്, നിന് അന്പര് അന്തമ് ഇന്റി, അകമ് നെകവുമ്; പുറമേ കിടന്തു, പുലൈ നായേന് പുലമ്പുകിന്റേന്; ഉടൈയാനേ! പെറവേ വേണ്ടുമ്, മെയ് അന്പു; പേരാ, ഒഴിയാ, പിരിവു ഇല്ലാ, മറവാ, നിനൈയാ, അളവു ഇലാ, മാളാ, ഇന്പ മാ കടലേ! | [6] |
|
കടലേ അനൈയ ആനന്തമ് കണ്ടാര് എല്ലാമ് കവര്ന്തു ഉണ്ണ, ഇടരേ പെരുക്കി, ഏചറ്റു, ഇങ്കു, ഇരുത്തല് അഴകോ, അടി നായേന്? ഉടൈയായ്! നീയേ അരുളുതി എന്റു, ഉണര്ത്താതു ഒഴിന്തേ, കഴിന്തൊഴിന്തേന്; ചുടര് ആര് അരുളാല്, ഇരുള് നീങ്ക, ചോതീ! ഇനിത്താന് തുണിയായേ! | [7] |
|
തുണിയാ, ഉരുകാ, അരുള് പെരുകത് തോന്റുമ് തൊണ്ടര് ഇടൈപ് പുകുന്തു, തിണി ആര് മൂങ്കില് ചിന്തൈയേന്, ചിവനേ! നിന്റു തേയ്കിന്റേന്; അണി ആര് അടിയാര് ഉനക്കു ഉള്ള അന്പുമ് താരായ്; അരുള് അളിയത് തണിയാതു, ഒല്ലൈ വന്തരുളി, തളിര് പൊന് പാതമ് താരായേ! | [8] |
|
താരാ അരുള് ഒന്റു ഇന്റിയേ തന്തായ്' എന്റു, ഉന് തമര് എല്ലാമ് ആരാ നിന്റാര്; അടിയേനുമ്, അയലാര് പോല, അയര്വേനോ? ചീര് ആര് അരുളാല്, ചിന്തനൈയൈത് തിരുത്തി ആണ്ട ചിവലോകാ! പേര് ആനന്തമ് പേരാമൈ വൈക്കവേണ്ടുമ്, പെരുമാനേ! | [9] |
|
മാന് ഓര് പങ്കാ! വന്തിപ്പാര് മതുരക് കനിയേ! മനമ് നെകാ നാന്, ഓര് തോളാച് ചുരൈ ഒത്താല്, നമ്പി! ഇനിത്താന് വാഴ്ന്തായേ? ഊനേ പുകുന്ത ഉനൈ ഉണര്ന്തേ, ഉരുകിപ് പെരുകുമ് ഉള്ളത്തൈ, കോനേ! അരുളുമ് കാലമ് താന്, കൊടിയേറ്കു, എന്റോ കൂടുവതേ? | [10] |
|
കൂടിക് കൂടി, ഉന് അടിയാര് കുനിപ്പാര്, ചിരിപ്പാര്, കളിപ്പാരായ്; വാടി വാടി, വഴി അറ്റേ, വറ്റല് മരമ് പോല് നിറ്പേനോ? ഊടി ഊടി, ഉടൈയായൊടു കലന്തു, ഉള് ഉരുകി, പെരുകി, നെക്കു, ആടി ആടി, ആനന്തമ് അതുവേ ആക, അരുള് കലന്തേ! | [11] |
Back to Top
മാണിക്ക വാചകര് തിരുവാചകമ്
8.133
കുഴൈത്ത പത്തു - കുഴൈത്താല് പണ്ടൈക്
പണ് - ആടുക ഊഞ്ചല് ആടുകവേ (തിരുത്തലമ് തിരുപ്പെരുന്തുറൈ ആവുടൈയാര്കോയില് ; (തിരുത്തലമ് അരുള്തരു ഉടനുറൈ അരുള്മികു തിരുവടികള് പോറ്റി )
|
കുഴൈത്താല്, പണ്ടൈക് കൊടു വിനൈ, നോയ്, കാവായ്; ഉടൈയായ്! കൊടു വിനൈയേന് ഉഴൈത്താല്, ഉറുതി ഉണ്ടോ താന്? ഉമൈയാള് കണവാ! എനൈ ആള്വായ്; പിഴൈത്താല്, പൊറുക്ക വേണ്ടാവോ? പിറൈ ചേര് ചടൈയായ്! മുറൈയോ?' എന്റു അഴൈത്താല്, അരുളാതു ഒഴിവതേ, അമ്മാനേ, ഉന് അടിയേറ്കേ? | [1] |
|
അടിയേന് അല്ലല് എല്ലാമ്, മുന്, അകല ആണ്ടായ്, എന്റു ഇരുന്തേന്; കൊടി ഏര് ഇടൈയാള് കൂറാ, എമ് കോവേ, ആ! ആ!' എന്റു അരുളി, ചെടി ചേര് ഉടലൈച് ചിതൈയാതതു എത്തുക്കു? എങ്കള് ചിവലോകാ! ഉടൈയായ്! കൂവിപ് പണി കൊള്ളാതു, ഒറുത്താല്, ഒന്റുമ് പോതുമേ? | [2] |
|
ഒന്റുമ് പോതാ നായേനൈ ഉയ്യക് കൊണ്ട നിന് കരുണൈ, ഇന്റേ, ഇന്റിപ് പോയ്ത്തോ താന്? ഏഴൈ പങ്കാ! എമ് കോവേ! കുന്റേ അനൈയ കുറ്റങ്കള് കുണമ് ആമ് എന്റേ, നീ കൊണ്ടാല്, എന് താന് കെട്ടതു? ഇരങ്കിടായ്; എണ് തോള്, മുക് കണ്, എമ്മാനേ! | [3] |
|
മാന് നേര് നോക്കി മണവാളാ! മന്നേ! നിന് ചീര് മറപ്പിത്തു, ഇവ് ഊനേ പുക, എന് തനൈ നൂക്കി, ഉഴലപ് പണ്ണുവിത്തിട്ടായ്; ആനാല്, അടിയേന് അറിയാമൈ അറിന്തു, നീയേ അരുള് ചെയ്തു, കോനേ! കൂവിക്കൊള്ളുമ് നാള് എന്റു? എന്റു, ഉന്നൈക് കൂറുവതേ? | [4] |
|
കൂറുമ് നാവേ മുതലാകക് കൂറുമ് കരണമ് എല്ലാമ് നീ! തേറുമ് വകൈ നീ! തികൈപ്പു നീ! തീമൈ, നന്മൈ, മുഴുതുമ് നീ! വേറു ഓര് പരിചു, ഇങ്കു, ഒന്റു ഇല്ലൈ; മെയ്മ്മൈ, ഉന്നൈ വിരിത്തു ഉരൈക്കിന്, തേറുമ് വകൈ എന്? ചിവലോകാ! തികൈത്താല്, തേറ്റ വേണ്ടാവോ? | [5] |
|
വേണ്ടത് തക്കതു അറിവോയ് നീ! വേണ്ട, മുഴുതുമ് തരുവോയ് നീ! വേണ്ടുമ് അയന്, മാറ്കു, അരിയോയ് നീ! വേണ്ടി, എന്നൈപ് പണി കൊണ്ടായ്; വേണ്ടി, നീ യാതു അരുള് ചെയ്തായ്, യാനുമ്, അതുവേ വേണ്ടിന് അല്ലാല്, വേണ്ടുമ് പരിചു ഒന്റു ഉണ്ടു എന്നില്, അതുവുമ്, ഉന് തന് വിരുപ്പു അന്റേ? | [6] |
|
അന്റേ, എന് തന് ആവിയുമ്, ഉടലുമ്, ഉടൈമൈ എല്ലാമുമ്, കുന്റേ അനൈയായ്! എന്നൈ ആട്കൊണ്ട പോതേ കൊണ്ടിലൈയോ? ഇന്റു, ഓര് ഇടൈയൂറു എനക്കു ഉണ്ടോ? എണ് തോള്, മുക് കണ്, എമ്മാനേ! നന്റേ ചെയ്വായ്; പിഴൈ ചെയ്വായ്; നാനോ ഇതറ്കു നായകമേ? | [7] |
|
നായിന് കടൈ ആമ് നായേനൈ നയന്തു, നീയേ ആട്കൊണ്ടായ്; മായപ് പിറവി ഉന് വചമേ വൈത്തിട്ടു ഇരുക്കുമ് അതു അന്റി, ആയക് കടവേന്, നാനോ താന്? എന്നതോ, ഇങ്കു, അതികാരമ്? കായത്തു ഇടുവായ്; ഉന്നുടൈയ കഴല് കീഴ് വൈപ്പായ്; കണ് നുതലേ! | [8] |
|
കണ് ആര് നുതലോയ്! കഴല് ഇണൈകള് കണ്ടേന്, കണ്കള് കളി കൂര; എണ്ണാതു, ഇരവുമ് പകലുമ്, നാന്, അവൈയേ എണ്ണുമ്ഇതു അല്ലാല് മണ്മേല് യാക്കൈ വിടുമ് ആറുമ്, വന്തു, ഉന് കഴറ്കേ പുകുമ് ആറുമ് അണ്ണാ! എണ്ണക് കടവേനോ? അടിമൈ ചാല അഴകു ഉടൈത്തേ! | [9] |
|
അഴകേ പുരിന്തിട്ടു, അടി നായേന് അരറ്റുകിന്റേന്; ഉടൈയാനേ! തികഴാ നിന്റ തിരുമേനി കാട്ടി, എന്നൈപ് പണികൊണ്ടായ്; പുകഴേ പെരിയ പതമ് എനക്കു, പുരാണ! നീ, തന്തരുളാതേ, കുഴകാ, കോല മറൈയോനേ, കോനേ, എന്നൈക് കുഴൈത്തായേ! | [10] |
Back to Top
മാണിക്ക വാചകര് തിരുവാചകമ്
8.143
തിരുവാര്ത്തൈ - മാതിവര് പാകന്
പണ് - ആടുക ഊഞ്ചല് ആടുകവേ (തിരുത്തലമ് തിരുപ്പെരുന്തുറൈ ആവുടൈയാര്കോയില് ; (തിരുത്തലമ് അരുള്തരു ഉടനുറൈ അരുള്മികു തിരുവടികള് പോറ്റി )
|
മാതു ഇവര് പാകന്, മറൈ പയിന്റ വാചകന്, മാ മലര് മേയ ചോതി, കോതു ഇല് പരമ് കരുണൈ, അടിയാര് കുലാവുമ് നീതി കുണമ് ആയ നല്കുമ്, പോതു അലര് ചോലൈപ് പെരുന്തുറൈ, എമ് പുണ്ണിയന്, മണ്ണിടൈ വന്തിഴിന്തു, ആതിപ് പിരമമ് വെളിപ്പടുത്ത അരുള് അറിവാര് എമ്പിരാന് ആവാരേ. | [1] |
|
മാല്, അയന്, വാനവര് കോനുമ്, വന്തു വണങ്ക, അവര്ക്കു അരുള്ചെയ്ത ഈചന്, ഞാലമ് അതനിടൈ വന്തിഴിന്തു, നല് നെറി കാട്ടി, നലമ് തികഴുമ് കോല മണി അണി മാടമ് ണീടു കുലാവുമ് ഇടവൈ മട നല്ലാട്കു, ചീലമ് മികക് കരുണൈ അളിക്കുമ് തിറമ് അറിവാര് എമ്പിരാന് ആവാരേ. | [2] |
|
അണി മുടി ആതി അമരര് കോമാന്, ആനന്തക് കൂത്തന്, അറു ചമയമ് പണി വകൈ ചെയ്തു, പടവു അതു ഏറി, പാരൊടു വിണ്ണുമ് പരവി ഏത്ത, പിണി കെട, നല്കുമ് പെരുന്തുറൈ എമ് പേര് അരുളാളന്, പെണ്പാല് ഉകന്തു, മണി വലൈ കൊണ്ടു, വാന് മീന് വിചിറുമ് വകൈ അറിവാര് എമ്പിരാന് ആവാരേ. | [3] |
|
വേടു ഉരു ആകി, മയേന്തിരത്തു മികു കുറൈ വാനവര് വന്തു, തന്നൈത് തേട ഇരുന്ത ചിവപെരുമാന്, ചിന്തനൈ ചെയ്തു, അടിയോങ്കള് ഉയ്യ, ആടല് അമര്ന്ത പരിമാ ഏറി, ഐയന്, പെരുന്തുറൈ ആതി, അന് നാള് ഏടര്കളൈ എങ്കുമ് ആണ്ടുകൊണ്ട ഇയല്പു അറിവാര് എമ്പിരാന് ആവാരേ. | [4] |
|
വന്തു, ഇമൈയോര്കള് വണങ്കി ഏത്ത, മാക് കരുണൈക് കടല് ആയ്, അടിയാര് പന്തനൈ വിണ്ടു അറ നല്കുമ്, എങ്കള് പരമന്, പെരുന്തുറൈ ആതി, അന് നാള് ഉന്തു തിരൈക് കടലൈക് കടന്തു, അന്റു, ഓങ്കു മതില് ഇലങ്കൈ അതനില്, പന്തു അണൈ മെല് വിരലാട്കു അരുളുമ് പരിചു അറിവാര് എമ്പിരാന് ആവാരേ. | [5] |
|
വേവ, തിരിപുരമ്, ചെറ്റ വില്ലി, വേടുവന് ആയ്, കടി നായ്കള് ചൂഴ, ഏവല് ചെയല് ചെയ്യുമ് തേവര് മുന്നേ എമ്പെരുമാന് താന്, ഇയങ്കു കാട്ടില് ഏ ഉണ്ട പന്റിക്കു ഇരങ്കി, ഈചന്, എന്തൈ, പെരുന്തുറൈ ആതി, അന്റു കേവലമ് കേഴല് ആയ്, പാല് കൊടുത്ത കിടപ്പു അറിവാര് എമ്പിരാന് ആവാരേ. | [6] |
|
നാതമ് ഉടൈയതു ഒര് നല് കമലപ് പോതിനില് നണ്ണിയ നല് നുതലാര്, ഓതി, പണിന്തു, അലര് തൂവി, ഏത്ത, ഒളി വളര് ചോതി, എമ് ഈചന്; മന്നുമ്, പോതു അലര് ചോലൈ, പെരുന്തുറൈ എമ് പുണ്ണിയന്; മണ്ണിടൈ വന്തു തോന്റി, പേതമ് കെടുത്തു, അരുള് ചെയ് പെരുമൈ അറിയവല്ലാര് എമ്പിരാന് ആവാരേ. | [7] |
|
പൂ അലര് കൊന്റൈ അമ് മാലൈ മാര്പന്, പോര് ഉകിര് വന് പുലി കൊന്റ വീരന്, മാതു നല്ലാള്, ഉമൈ മങ്കൈ, പങ്കന്, വണ് പൊഴില് ചൂഴ് തെന് പെരുന്തുറൈക് കോന്, ഏതു ഇല് പെരുമ് പുകഴ് എങ്കള് ഈചന്, ഇരുമ് കടല് വാണറ്കുത് തീയില് തോന്റുമ് ഓവിയ മങ്കൈയര് തോള് പുണരുമ് ഉരുവു അറിവാര് എമ്പിരാന് ആവാരേ. | [8] |
|
തൂ വെള്ളൈ നീറു അണി എമ്പെരുമാന്, ചോതി മയേന്തിര നാതന്, വന്തു തേവര് തൊഴുമ് പതമ് വൈത്ത ഈചന്, തെന്നന്, പെരുന്തുറൈ ആളി, അന്റു കാതല് പെരുക, കരുണൈ കാട്ടി, തന് കഴല് കാട്ടി, കചിന്തു ഉരുക, കേതമ് കെടുത്തു, എന്നൈ ആണ്ടരുളുമ് കിടപ്പു അറിവാര് എമ്പിരാന് ആവാരേ. | [9] |
|
അമ് കണന്, എങ്കള് അമരര് പെമ്മാന്, അടിയാര്ക്കു അമുതന്, അവനി വന്ത എങ്കള് പിരാന്, ഇരുമ് പാചമ് തീര ഇക പരമ് ആയതു ഒര് ഇന്പമ് എയ്ത, ചങ്കമ് കവര്ന്തു, വണ് ചാത്തിനോടുമ്, ചതുരന്, പെരുന്തുറൈ ആളി, അന്റു, മങ്കൈയര് മല്കു മതുരൈ ചേര്ന്ത വകൈ അറിവാര് എമ്പിരാന് ആവാരേ. | [10] |
Back to Top
മാണിക്ക വാചകര് തിരുവാചകമ്
8.144
എണ്ണപ്പതികമ് - പാരുരുവായ
പണ് - ആടുക ഊഞ്ചല് ആടുകവേ (തിരുത്തലമ് തിരുപ്പെരുന്തുറൈ ആവുടൈയാര്കോയില് ; (തിരുത്തലമ് അരുള്തരു ഉടനുറൈ അരുള്മികു തിരുവടികള് പോറ്റി )
|
പാര് ഉരു ആയ പിറപ്പു അറ വേണ്ടുമ്; പത്തിമൈയുമ് പെറ വേണ്ടുമ്; ചീര് ഉരു ആയ ചിവപെരുമാനേ, ചെമ് കമല മലര് പോല ആര് ഉരു ആയ എന് ആര് അമുതേ, ഉന് അടിയവര് തൊകൈ നടുവേ, ഓര് ഉരു ആയ നിന് തിരുവരുള് കാട്ടി, എന്നൈയുമ് ഉയ്യക്കൊണ്ടരുളേ. | [1] |
|
ഉരിയേന് അല്ലേന് ഉനക്കു അടിമൈ; ഉന്നൈപ് പിരിന്തു, ഇങ്കു ഒരു പൊഴുതുമ് തരിയേന്, നായേന്; ഇന്നതു എന്റു അറിയേന്; ചങ്കരാ! കരുണൈയിനാല് പെരിയോന് ഒരുവന്, കണ്ടു കൊള്' എന്റു, ഉന് പെയ് കഴല് അടി കാട്ടി, പിരിയേന്' എന്റു എന്റു, അരുളിയ അരുളുമ് പൊയ്യോ? എങ്കള് പെരുമാനേ! | [2] |
|
എന്പേ ഉരുക, നിന് അരുള് അളിത്തു, ഉന് ഇണൈ മലര് അടി കാട്ടി, മുന്പേ എന്നൈ ആണ്ടുകൊണ്ട മുനിവാ, മുനിവര്, മുഴു മുതലേ, ഇന്പേ അരുളി, എനൈ ഉരുക്കി, ഉയിര് ഉണ്കിന്റ എമ്മാനേ, നന്പേ അരുളായ് എന് ഉയിര് നാതാ! നിന് അരുള് നാണാമേ. | [3] |
|
പത്തു ഇലന് ഏനുമ്, പണിന്തിലന് ഏനുമ്, ഉന് ഉയര്ന്ത പൈമ് കഴല് കാണപ് പിത്തു ഇലന് ഏനുമ്, പിതറ്റിലന് ഏനുമ്, പിറപ്പു അറുപ്പായ്; എമ്പെരുമാനേ! മുത്തു അനൈയാനേ! മണി അനൈയാനേ! മുതല്വനേ! മുറൈയോ?' എന്റു എത്തനൈയാനുമ് യാന് തൊടര്ന്തു, ഉന്നൈ ഇനിപ് പിരിന്തു ആറ്റേനേ. | [4] |
|
കാണുമ് അതു ഒഴിന്തേന് നിന് തിരുപ് പാതമ്; കണ്ടു കണ് കളി കൂര, പേണുമ് അതു ഒഴിന്തേന്; പിതറ്റുമ് അതു ഒഴിന്തേന്; പിന്നൈ, എമ്പെരുമാനേ, താണുവേ, അഴിന്തേന്: നിന് നിനൈന്തു ഉരുകുമ് തന്മൈ, എന് പുന്മൈകളാല് കാണുമ് അതു ഒഴിന്തേന്; നീ ഇനി വരിനുമ്, കാണവുമ് നാണുവനേ. | [5] |
|
പാല് തിരു നീറ്റു എമ് പരമനൈ; പരമ് കരുണൈയൊടുമ് എതിര്ന്തു തോറ്റി, മെയ് അടിയാര്ക്കു അരുള് തുറൈ അളിക്കുമ് ചോതിയൈ; നീതി ഇലേന്, പോറ്റി, എന് അമുതേ, എന നിനൈന്തു, ഏത്തി, പുകഴ്ന്തു, അഴൈത്തു, അലറി, എന് ഉള്ളേ ആറ്റുവന് ആക; ഉടൈയവനേ, എനൈ, ആവ' എന്റു അരുളായേ! | [6] |
Back to Top
മാണിക്ക വാചകര് തിരുവാചകമ്
8.145
യാത്തിരൈപ് പത്തു - പൂവാര് ചെന്നി
പണ് - ആടുക ഊഞ്ചല് ആടുകവേ (തിരുത്തലമ് കോയില് (ചിതമ്പരമ്) ; (തിരുത്തലമ് അരുള്തരു ഉടനുറൈ അരുള്മികു തിരുവടികള് പോറ്റി )
|
പൂ ആര് ചെന്നി മന്നന്, എമ് പുയങ്കപ് പെരുമാന്, ചിറിയോമൈ ഓവാതു ഉള്ളമ് കലന്തു, ഉണര്വു ആയ് ഉരുക്കുമ് വെള്ളക് കരുണൈയിനാല്, ആ! ആ!' എന്നപ് പട്ടു, അന്പു ആയ് ആട്പട്ടീര്, വന്തു ഒരുപ്പടുമിന്; പോവോമ്; കാലമ് വന്തതു കാണ്; പൊയ് വിട്ടു, ഉടൈയാന് കഴല് പുകവേ. | [1] |
|
പുകവേ വേണ്ടാമ് പുലന്കളില് നീര്; പുയങ്കപ് പെരുമാന് പൂമ് കഴല്കള് മികവേ നിനൈമിന്; മിക്ക എല്ലാമ് വേണ്ടാ; പോക വിടുമിന്കള്; നകവേ, ഞാലത്തു ഉള് പുകുന്തു, നായേ അനൈയ നമൈ ആണ്ട, തകവേ ഉടൈയാന് തനൈച് ചാരത് തളരാതു ഇരുപ്പാര് താമ് താമേ. | [2] |
|
താമേ തമക്കുച് ചുറ്റമുമ്, താമേ തമക്കു വിതി വകൈയുമ്; യാമ് ആര്? എമതു ആര്? പാചമ് ആര്? എന്ന മായമ്? ഇവൈ പോക, കോമാന് പണ്ടൈത് തൊണ്ടരൊടുമ്, അവന് തന് കുറിപ്പേ കുറിക്കൊണ്ടു, പോമ് ആറു അമൈമിന് പൊയ് നീക്കി, പുയങ്കന് ആള്വാന് പൊന് അടിക്കേ. | [3] |
|
അടിയാര് ആനീര് എല്ലീരുമ്, അകലവിടുമിന് വിളൈയാട്ടൈ; കടി ചേര് അടിയേ വന്തു അടൈന്തു, കടൈക്കൊണ്ടു ഇരുമിന് തിരുക് കുറിപ്പൈ; ചെടി ചേര് ഉടലൈച് ചെല നീക്കി, ചിവലോകത്തേ നമൈ വൈപ്പാന് പൊടി ചേര് മേനിപ് പുയങ്കന് തന്, പൂ ആര് കഴറ്കേ പുകവിടുമേ. | [4] |
|
വിടുമിന് വെകുളി, വേട്കൈ നോയ്; മികവേ, കാലമ് ഇനി ഇല്ലൈ; ഉടൈയാന് അടിക്കീഴ്, പെരുമ് ചാത്തോടു ഉടന് പോവതറ്കേ ഒരുപ്പടുമിന്; അടൈവോമ്, നാമ് പോയ്ച് ചിവപുരത്തുള്, അണി ആര് കതവു അതു അടൈയാമേ; പുടൈപട്ടു ഉരുകിപ് പോറ്റുവോമ്, പുയങ്കന് ആള്വാന് പുകഴ്കളൈയേ. | [5] |
|
പുകഴ്മിന്; തൊഴുമിന്; പൂപ് പുനൈമിന്; പുയങ്കന് താളേ പുന്തി വൈത്തിട്ടു, ഇകഴ്മിന് എല്ലാ അല്ലലൈയുമ്; ഇനി, ഓര് ഇടൈയൂറു അടൈയാമേ, തികഴുമ് ചീര് ആര് ചിവപുരത്തുച് ചെന്റു, ചിവന് താള് വണങ്കി, നാമ് നികഴുമ് അടിയാര് മുന് ചെന്റു, നെഞ്ചമ് ഉരുകി, നിറ്പോമേ. | [6] |
|
നിറ്പാര് നിറ്ക; നില്ലാ ഉലകില് നില്ലോമ്; ഇനി, നാമ് ചെല്വോമേ, പൊറ്പാല് ഒപ്പാമ് തിരുമേനിപ് പുയങ്കന് ആള്വാന് പൊന് അടിക്കേ; നിറ്പീര് എല്ലാമ്, താഴാതേ, നിറ്കുമ് പരിചേ, ഒരുപ്പടുമിന്; പിറ്പാല് നിന്റു, പേഴ്കണിത്താല്, പെറുതറ്കു അരിയന്, പെരുമാനേ. | [7] |
|
പെരുമാന് പേര് ആനന്തത്തുപ് പിരിയാതു ഇരുക്കപ് പെറ്റീര്കാള്, അരു മാല് ഉറ്റുപ് പിന്നൈ നീര്, അമ്മാ! അഴുങ്കി അരറ്റാതേ, തിരു മാ മണി ചേര് തിരുക് കതവമ് തിറന്തപോതേ, ചിവപുരത്തു, തിരുമാല് അറിയാത് തിരുപ് പുയങ്കന് തിരുത് താള് ചെന്റു ചേര്വോമേ. | [8] |
|
ചേരക് കരുതി, ചിന്തനൈയൈത് തിരുന്ത വൈത്തു, ചിന്തിമിന്; പോരില് പൊലിയുമ് വേല് കണ്ണാള് പങ്കന്, പുയങ്കന്, അരുള് അമുതമ് ആരപ് പരുകി, ആരാത ആര്വമ് കൂര അഴുന്തുവീര്! പോരപ് പുരിമിന് ചിവന് കഴറ്കേ, പൊയ്യില് കിടന്തു പുരളാതേ. | [9] |
|
പുരള്വാര്, തൊഴുവാര്, പുകഴ്വാര്, ആയ്; ഇന്റേ വന്തു, ആള് ആകാതീര്, മരുള്വീര്; പിന്നൈ, മതിപ്പാര് ആര്? മതിയുള് കലങ്കി, മയങ്കുവീര്; തെരുള്വീര് ആകില്, ഇതു ചെയ്മിന്; ചിവലോകക് കോന്, തിരുപ്പുയങ്കന് അരുള് ആര് പെറുവാര്, അകല് ഇടത്തേ? അന്തോ! അന്തോ! അന്തോവേ! | [10] |
Back to Top
മാണിക്ക വാചകര് തിരുവാചകമ്
8.150
ആനന്തമാലൈ - മിന്നേ രനൈയ
പണ് - ആടുക ഊഞ്ചല് ആടുകവേ (തിരുത്തലമ് തിരുപ്പെരുന്തുറൈ ആവുടൈയാര്കോയില് ; (തിരുത്തലമ് അരുള്തരു ഉടനുറൈ അരുള്മികു തിരുവടികള് പോറ്റി )
|
മിന് നേര് അനൈയ പൂമ് കഴല്കള് അടൈന്താര് കടന്താര്, വിയന് ഉലകമ്; പൊന് നേര് അനൈയ മലര് കൊണ്ടു പോറ്റാ നിന്റാര്, അമരര് എല്ലാമ്; കല് നേര് അനൈയ മനക് കടൈയായ്, കഴിപ്പുണ്ടു, അവലക് കടല് വീഴ്ന്ത എന് നേര് അനൈയേന്, ഇനി, ഉന്നൈക് കൂടുമ്വണ്ണമ് ഇയമ്പായേ. | [1] |
|
എന്നാല് അറിയാപ് പതമ് തന്തായ്; യാന് അതു അറിയാതേ കെട്ടേന്; ഉന്നാല് ഒന്റുമ് കുറൈവു ഇല്ലൈ; ഉടൈയായ്, അടിമൈക്കു യാര്? എന്പേന്: പല് നാള് ഉന്നൈപ് പണിന്തു ഏത്തുമ് പഴൈയ അടിയരൊടുമ് കൂടാതു, എന് നായകമേ! പിറ്പട്ടു, ഇങ്കു, ഇരുന്തേന് നോയ്ക്കു വിരുന്തായേ. | [2] |
|
ചീലമ് ഇന്റി, നോന്പു ഇന്റി, ചെറിവേ ഇന്റി, അറിവു ഇന്റി, തോലിന് പാവൈക് കൂത്താട്ടു ആയ്, ചുഴന്റു, വിഴുന്തു, കിടപ്പേനൈ മാലുമ് കാട്ടി, വഴി കാട്ടി, വാരാ ഉലക നെറി ഏറ, കോലമ് കാട്ടി, ആണ്ടാനൈ, കൊടിയേന് എന്റോ കൂടുവതേ? | [3] |
|
കെടുവേന്; കെടുമാ കെടുകിന്റേന്; കേടു ഇലാതായ്, പഴി കൊണ്ടായ്; പടുവേന്, പടുവതു എല്ലാമ്, നാന് പട്ടാല്, പിന്നൈപ് പയന് എന്നേ? കൊടു മാ നരകത്തു അഴുന്താമേ കാത്തു ആട്കൊള്ളുമ് കുരുമണിയേ, നടു ആയ് നില്ലാതു ഒഴിന്തക്കാല്, നന്റോ, എങ്കള് നായകമേ? | [4] |
|
തായ് ആയ് മുലൈയൈത് തരുവാനേ, താരാതു ഒഴിന്താല്, ചവലൈയായ് നായേന് കഴിന്തു പോവേനോ? നമ്പി, ഇനിത്താന് നല്കുതിയേ; തായേ എന്റു ഉന് താള് അടൈന്തേന്; തയാ, നീ, എന്പാല് ഇല്ലൈയേ? നായേന് അടിമൈ ഉടന് ആക ആണ്ടായ്; നാന് താന് വേണ്ടാവോ? | [5] |
|
കോവേ, അരുള വേണ്ടാവോ? കൊടിയേന് കെടവേ അമൈയുമേ? ആ! ആ!' എന്നാവിടില്, എന്നൈ അഞ്ചേല്' എന്പാര് ആരോ താന്? ചാവാര് എല്ലാമ് എന് അളവോ? തക്ക ആറു അന്റു' എന്നാരോ? തേവേ! തില്ലൈ നടമ് ആടീ! തികൈത്തേന്; ഇനിത്താന് തേറ്റായേ! | [6] |
|
നരിയൈക് കുതിരൈപ് പരി ആക്കി, ഞാലമ് എല്ലാമ് നികഴ്വിത്തു, പെരിയ തെന്നന് മതുരൈ എല്ലാമ് പിച്ചു അതു ഏറ്റുമ് പെരുന്തുറൈയായ്! അരിയ പൊരുളേ! അവിനാചി അപ്പാ! പാണ്ടി വെള്ളമേ! തെരിയ അരിയ പരഞ്ചോതീ! ചെയ്വതു ഒന്റുമ് അറിയേനേ! തിരുച്ചിറ്റമ്പലമ്. മാണിക്കവാചകര് അടികള് പോറ്റി! | [7] |