തിരുവേ, എന് ചെല്വമേ, തേനേ, വാനോര് ചെഴുഞ്ചുടരേ, ചെഴുഞ്ചുടര് നല് ചോതി മിക്ക ഉരുവേ, എന് ഉറവേ, എന് ഊനേ, ഊനിന് ഉള്ളമേ, ഉള്ളത്തിന് ഉള്ളേ നിന്റ കരുവേ, എന് കറ്പകമേ, കണ്ണേ, കണ്ണിന് കരുമണിയേ, മണി ആടു പാവായ്, കാവായ്, അരുആയ വല്വിനൈനോയ് അടൈയാ വണ്ണമ്! ആവടുതണ്തുറൈ ഉറൈയുമ് അമരര് ഏറേ!.
|
1
|
മാറ്റേന്, എഴുത്തു അഞ്ചുമ് എന്തന് നാവില്; മറവേന്, തിരുവരുള്കള്; വഞ്ചമ് നെഞ്ചിന് ഏറ്റേന്; പിറ തെയ്വമ് എണ്ണാ നായേന്, എമ്പെരുമാന് തിരുവടിയേ എണ്ണിന് അല്ലാല്; മേല്-താന് നീ ചെയ്വനകള് ചെയ്യക് കണ്ടു, വേതനൈക്കേ ഇടമ് കൊടുത്തു, നാളുമ് നാളുമ് ആറ്റേന്; അടിയേനൈ, അഞ്ചേല്! എന്നായ് ആവടുതണ്തുറൈ ഉറൈയുമ് അമരര് ഏറേ!.
|
2
|
വരൈ ആര് മടമങ്കൈ പങ്കാ! കങ്കൈ-മണവാളാ! വാര്ചടൈയായ്! നിന്തന് നാമമ് ഉരൈയാ, ഉയിര് പോകപ് പെറുവേന് ആകില്, ഉറു നോയ് വന്തു എത്തനൈയുമ് ഉറ്റാല് എന്നേ? കരൈയാ, നിനൈന്തു, ഉരുകി, കണ്ണീര് മല്കി, കാതലിത്തു, നിന് കഴലേ ഏത്തുമ് അന്പര്ക്കു അരൈയാ! അടിയേനൈ, അഞ്ചേല്! എന്നായ് ആവടുതണ്തുറൈ ഉറൈയുമ് അമരര് ഏറേ!.
|
3
|
ചിലൈത്താര് തിരിപുരങ്കള് തീയില് വേവച് ചിലൈ വളൈവിത്തു ഉമൈയവളൈ അഞ്ച നോക്കിക് കലിത്തു ആങ്കു ഇരുമ്പിടിമേല് കൈ വൈത്തു ഓടുമ് കളിറു ഉരിത്ത കങ്കാളാ! എങ്കള് കോവേ! നിലത്താര് അവര് തമക്കേ പൊറൈ ആയ്, നാളുമ്, നില്ലാ ഉയിര് ഓമ്പുമ് നീതനേന് നാന് അലുത്തേന്; അടിയേനൈ, അഞ്ചേല്! എന്നായ് ആവടുതണ്തുറൈ ഉറൈയുമ് അമരര് ഏറേ!.
|
4
|
നറുമാമലര് കൊയ്തു, നീരില് മൂഴ്കി, നാള്തോറുമ് നിന് കഴലേ ഏത്തി, വാഴ്ത്തി, തുറവാത തുന്പമ് തുറന്തേന് തന്നൈച് ചൂഴ് ഉലകില് ഊഴ്വിനൈ വന്തു ഉറ്റാല് എന്നേ? ഉറവു ആകി, വാനവര്കള് മുറ്റുമ് വേണ്ട, ഒലിതിരൈ നീര്ക്കടല് നഞ്ചു ഉണ്ടു, ഉയ്യക്കൊണ്ട അറവാ! അടിയേനൈ, അഞ്ചേല്! എന്നായ് ആവടുതണ്തുറൈ ഉറൈയുമ് അമരര് ഏറേ!.
|
5
|
Go to top |
കോന് നാരണന് അങ്കമ് തോള്മേല് കൊണ്ടു, കൊഴു മലരാന് തന് ചിരത്തൈക് കൈയില് ഏന്തി, കാന് ആര് കളിറ്റു ഉരിവൈപ് പോര്വൈ മൂടി, കങ്കാളവേടരായ് എങ്കുമ് ചെല്വീര്; നാന് ആര്, ഉമക്കു, ഓര് വിനൈക്കേട(ന്)നേന്? നല്വിനൈയുമ് തീവിനൈയുമ് എല്ലാമ് മുന്നേ ആനായ്! അടിയേനൈ, അഞ്ചേല്! എന്നായ് ആവടുതണ്തുറൈ ഉറൈയുമ് അമരര് ഏറേ!.
|
6
|
ഉഴൈ ഉരിത്ത മാന് ഉരി-തോല് ആടൈയാനേ! ഉമൈയവള് തമ് പെരുമാനേ! ഇമൈയോര് ഏറേ! കഴൈ ഇറുത്ത, കരുങ്കടല് നഞ്ചു ഉണ്ട കണ്ടാ! കയിലായമലൈയാനേ! ഉന്പാല് അന്പര് പിഴൈ പൊറുത്തി! എന്പതുവുമ്, പെരിയോയ്! നിന്തന് കടന് അന്റേ? പേര് അരുള് ഉന്പാലതു അന്റേ? അഴൈ ഉറുത്തു മാ മയില്കള് ആലുമ് ചോലൈ ആവടുതണ്തുറൈ ഉറൈയുമ് അമരര് ഏറേ!.
|
7
|
ഉലന്താര് തലൈകലന് ഒന്റു ഏത്തി, വാനോര് ഉലകമ് പലി തിരിവായ്! ഉന്പാല് അന്പു കലന്താര് മനമ് കവരുമ് കാതലാനേ! കനല് ആടുമ് കൈയവനേ! ഐയാ! മെയ്യേ മലമ് താങ്കു ഉയിര്പ്പിറവി മായക് കായ മയക്കുളേ വിഴുന്തു, അഴുന്തി, നാളുമ് നാളുമ് അലന്തേന്; അടിയേനൈ, അഞ്ചേല്! എന്നായ് ആവടുതണ്തുറൈ ഉറൈയുമ് അമരര് ഏറേ!.
|
8
|
പല് ആര്ന്ത വെണ്തലൈ കൈയില് ഏന്തി, പചു ഏറി, ഊര് ഊരന് പലി കൊള്വാനേ! കല് ആര്ന്ത മലൈമകളുമ് നീയുമ് എല്ലാമ് കരികാട്ടില് ആട്ടു ഉകന്തീര്; കരുതീര് ആകില്, എല്ലാരുമ് എന് തന്നൈ ഇകഴ്വര് പോലുമ്; ഏഴൈ അമണ്കുണ്ടര്, ചാക്കിയര്കള്, ഒന്റുക്കു അല്ലാതാര് തിറത്തു ഒഴിന്തേന്; അഞ്ചേല്! എന്നായ് ആവടുതണ്തുറൈ ഉറൈയുമ് അമരര് ഏറേ!.
|
9
|
തുറന്താര് തമ് തൂ നെറിക്കണ് ചെന്റേന് അല്ലേന്; തുണൈമാലൈ ചൂട്ട നാന് തൂയേന് അല്ലേന്; പിറന്തേന് നിന് തിരു അരുളേ പേചിന് അല്ലാല് പേചാത നാള് എല്ലാമ് പിറവാ നാളേ; ചെറിന്തു ആര് മതില് ഇലങ്കൈക് കോമാന്തന്നൈച് ചെറു വരൈക്കീഴ് അടര്ത്തു, അരുളിച് ചെയ്കൈ എല്ലാമ് അറിന്തേന്; അടിയേനൈ, അഞ്ചേല്! എന്നായ് ആവടുതണ്തുറൈ ഉറൈയുമ് അമരര് ഏറേ!.
|
10
|
Go to top |