ചിത്തമ്! നീ നിനൈ! എന്നൊടു ചൂള് അറു, വൈകലുമ്! മത്തയാനൈയിന് ഈര് ഉരി പോര്ത്ത മണാളന് ഊര് പത്തര് താമ് പലര് പാടി നിന്റു ആടുമ് പഴമ് പതി, പൊത്തില് ആന്തൈകള് പാട്ടു അറാ പുനവായിലേ.
|
1
|
കരുതു നീ, മനമ്! എന്നൊടു ചൂള് അറു, വൈകലുമ്! എരുതു മേറ്കൊളുമ് എമ്പെരുമാറ്കു ഇടമ് ആവതു മരുത വാനവര് വൈകുമ് ഇടമ്, മറ വേടുവര് പൊരുതു, ചാത്തൊടു, പൂചല് അറാ പുനവായിലേ.
|
2
|
തൊക്കു ആയ മനമ്! എന്നൊടു ചൂള് അറു, വൈകലുമ്! നക്കാന്, നമൈ ആള് ഉടൈയാന്, നവിലുമ്(മ്) ഇടമ് അക്കോടു അരവു ആര്ത്ത പിരാന് അടിക്കു അന്പരായ്പ് പുക്കാര് അവര് പോറ്റു ഒഴിയാ പുനവായിലേ.
|
3
|
വറ്കെന്റു ഇരുത്തി കണ്ടായ്, മനമ്! എന്നൊടു ചൂള് അറു, വൈകലുമ്! പൊന് കുന്റമ് ചേര്ന്തതു ഓര് കാക്കൈ പൊന് ആമ്; അതുവേ പുകല് കല്കുന്റുമ്, തൂറുമ്, കടു വെളിയുമ്, കടല് കാനല് വായ്പ് പുറ്കെന്റു തോന്റിടുമ് എമ് പെരുമാന് പുനവായിലേ.
|
4
|
നില്ലായ്, മനമ്! എന്നൊടു ചൂള് അറു, വൈകലുമ്! നല്ലാന് നമൈ ആള് ഉടൈയാന് നവിലുമ്(മ്) ഇടമ് വില് വായ്ക് കണൈ വേട്ടുവര് ആട്ട, വെകുണ്ടു പോയ്പ് പുല് വായ്ക് കണമ് പുക്കു ഒളിക്കുമ് പുനവായിലേ.
|
5
|
Go to top |
മറവല് നീ, മനമ്! എന്നൊടു ചൂള് അറു, വൈകലുമ്! ഉറവുമ് ഊഴിയുമ് ആയ പെമ്മാറ്കു ഇടമ് ആവതു പിറവു കള്ളിയിന് നീള് കവട്ടു ഏറിത് തന് പേടൈയൈപ് പുറവമ് കൂപ്പിടപ് പൊന് പുനമ് ചൂഴ് പുനവായിലേ.
|
6
|
ഏചു അറ്റു നീ നിനൈ, എന്നൊടു ചൂള് അറു, വൈകലുമ്! പാചു അറ്റവര് പാടി നിന്റു ആടുമ് പഴമ് പതി തേചത്തു അടിയവര് വന്തു ഇരുപോതുമ് വണങ്കിടപ് പൂചല്-തുടി പൂചല് അറാ പുനവായിലേ.
|
7
|
കൊള്ളി വായിന കൂര് എയിറ്റു ഏനമ് കിഴിക്കവേ തെള്ളി മാ മണി തീവിഴിക്കുമ്(മ്) ഇടമ് ചെന് തറൈ കള്ളി വറ്റി, പുല് തീന്തു, വെങ് കാനമ് കഴിക്കവേ, പുള്ളി മാന് ഇനമ് പുക്കു ഒളിക്കുമ് പുനവായിലേ.
|
8
|
എറ്റേ, നിനൈ! എന്നൊടുമ് ചൂള് അറു, വൈകലുമ്! മറ്റു ഏതുമ് വേണ്ടാ, വല്വിനൈ ആയിന മായ്ന്തു അറ; കല്-തൂറു കാര്ക് കാട്ടു ഇടൈ മേയ്ന്ത കാര്ക്കോഴി പോയപ് പുറ്റു ഏറി, കൂ കൂ എന അഴൈക്കുമ് പുനവായിലേ.
|
9
|
പൊടി ആടു മേനിയന് പൊന് പുനമ് ചൂഴ് പുനവായിലൈ അടിയാര് അടിയന്-നാവല് ഊരന്-ഉരൈത്തന മടിയാതു കറ്റു ഇവൈ ഏത്ത വല്ലാര്, വിനൈ മായ്ന്തു പോയ്ക് കുടി ആക, പാടി നിന്റു ആട വല്ലാര്ക്കു ഇല്ലൈ, കുറ്റമേ.
|
10
|
Go to top |