This page in Tamil   Hindi/Sanskrit   Telugu   Malayalam   Bengali   Kannada   English   ITRANS    Marati  Gujarathi   Oriya   Singala   Tibetian   Thai   Japanese   Urdu   Cyrillic/Russian  

Back to Top
திருஞானசம்பந்த சுவாமிகள்   திருக்கடைக்காப்பு  
3.102   காம்பினை வென்ற மென்தோளி பாகம்  
பண் - பழம்பஞ்சுரம்   (திருத்தலம் திருநாரையூர் ; (திருத்தலம் அருள்தரு திரிபுரசுந்தரியம்மை உடனுறை அருள்மிகு சௌந்தரேசர் திருவடிகள் போற்றி )

காம்பினை வென்ற மென்தோளி பாகம் கலந்தான்-நலம் தாங்கு தேம் புனல் சூழ் திகழ் மா மடுவின் திரு நாரையூர் மேய, பூம் புனல் சேர், புரி புன்சடையான்; புலியின்(ன்) உரி-தோல்மேல் பாம்பினை வீக்கிய பண்டரங்கன் பாதம் பணிவோமே.

[1]

தீவினை ஆயின தீர்க்க நின்றான்-திரு நாரையூர் மேயான்; பூவினை மேவு சடைமுடியான், புடை சூழப் பலபூதம், ஆவினில் ஐந்தும் கொண்டு ஆட்டு உகந்தான், அடங்கார் மதில் மூன்றும் ஏவினை எய்து அழித்தான், கழலே பரவா எழுவோமே.

[2]

மாயவன், சேயவன், வெள்ளியவன், விடம் சேரும் மைமிடற்றன் ஆயவன், ஆகி ஒர் அந்தரமும்(ம்) அவன் என்று, வரை ஆகம் தீ அவன், நீர் அவன், பூமி அவன், திரு நாரையூர் தன்னில் மேயவனைத் தொழுவார் அவர் மேல் வினை ஆயின வீடுமே.

[3]

துஞ்சு இருள் ஆடுவர்; தூ முறுவல் துளங்கும் உடம்பினராய், அம் சுடர் ஆர் எரி ஆடுவர்; ஆர் அழல் ஆர் விழிக்கண், நஞ்சு உமிழ் நாகம் அரைக்கு அசைப்பர்; நலன் ஓங்கு நாரையூர் எம் சிவனார்க்கு அடிமைப்படுவார்க்கு இனி இல்லை, ஏதமே.

[4]

பொங்கு இளங் கொன்றையினார், கடலில் விடம் உண்டு இமையோர்கள் தங்களை ஆர் இடர் தீர நின்ற தலைவர், சடைமேல் ஓர் திங்களை வைத்து அனல் ஆடலினார், திரு நாரையூர் மேய வெங்கனல் வெண் நீறு அணிய வல்லார் அவரே விழுமியரே.

[5]

பார் உறு வாய்மையினார் பரவும் பரமேட்டி, பைங்கொன்றைத்- தார் உறு மார்பு உடையான், மலையின் தலைவன், மலைமகளைச் சீர் உறும் மா மறுகின் சிறைவண்டு அறையும் திரு நாரை- யூர் உறை எம் இறைவர்க்கு இவை ஒன்றொடு ஒன்று ஒவ்வாவே.

[6]

கள்ளி இடுதலை ஏந்து கையர், கரிகாடர், கண் நுதலார் வெள்ளிய கோவண ஆடை தன்மேல் மிளிர் ஆடு அரவு ஆர்த்து, நள் இருள் நட்டம் அது ஆடுவர், நன்நலன் ஓங்கு நாரையூர் உள்ளிய போழ்தில், எம்மேல் வரு வல்வினை ஆயின ஓடுமே.

[7]

நாமம் எனைப்பலவும்(ம்) உடையான், நலன் ஓங்கு நாரையூர் தாம் ஒம்மெனப் பறை, யாழ், குழல், தாள் ஆர் கழல், பயில, ஈம விளக்கு எரி சூழ், சுடலை இயம்பும்(ம்) இடுகாட்டில், சாமம் உரைக்க நின்று ஆடுவானும் தழல் ஆய சங்கரனே.

[8]

ஊன் உடை வெண்தலை கொண்டு உழல்வான், ஒளிர்புன்சடைமேல் ஓர் வான் இடை வெண்மதி வைத்து உகந்தான், வரிவண்டு யாழ்முரலத் தேன் உடை மா மலர் அன்னம் வைகும் திரு நாரையூர் மேய ஆன் இடை ஐந்து உகந்தான், அடியே பரவா, அடைவோமே.

[9]

தூசு புனை துவர் ஆடை மேவும் தொழிலார், உடம்பினில் உள் மாசு புனைந்து உடை நீத்தவர்கள், மயல் நீர்மை கேளாதே, தேசு உடையீர்கள்! தெளிந்து அடைமின், திரு நாரையூர் தன்னில் பூசு பொடித் தலைவர் அடியார் அடியே பொருத்தமே!

[10]

தண்மதி தாழ் பொழில் சூழ் புகலித் தமிழ் ஞானசம்பந்தன், ஒண்மதி சேர் சடையான் உறையும் திரு நாரையூர் தன்மேல், பண் மதியால் சொன்ன பாடல் பத்தும் பயின்றார், வினை போகி, மண் மதியாது போய், வான் புகுவர், வானோர் எதிர்கொளவே.

[11]

Back to Top
திருஞானசம்பந்த சுவாமிகள்   திருக்கடைக்காப்பு  
3.103   கொடி உடை மும்மதில் ஊடு  
பண் - பழம்பஞ்சுரம்   (திருத்தலம் திருவலம்புரம் ; (திருத்தலம் அருள்தரு வடுவகிர்க்கணம்மை உடனுறை அருள்மிகு வலம்புரநாதர் திருவடிகள் போற்றி )

கொடி உடை மும்மதில் ஊடு உருவக் குனி வெஞ்சிலை தாங்கி இடிபட எய்த அமரர்பிரான், அடியார் இசைந்து ஏத்தத் துடி இடையாளை ஒர்பாகம் ஆகத் துதைந்தார், இடம்போலும் வடிவு உடை மேதி வயல் படியும் வலம்புர நன்நகரே.

[1]

கோத்த கல்லாடையும், கோவணமும், கொடுகொட்டி கொண்டு ஒரு கை, தேய்த்து அன்று அநங்கனைத் தேசு அழித்து, திசையார் தொழுது ஏத்த, காய்த்த கல்லால் அதன் கீழ் இருந்த கடவுள் இடம் போலும் வாய்த்த முத்தீத் தொழில் நால் மறையோர் வலம்புர நன்நகரே.

[2]

நொய்யது ஒர் மான்மறி கைவிரலின் நுனை மேல் நிலை ஆக்கி, மெய் எரிமேனி வெண் நீறு பூசி, விரிபுன் சடை தாழ, மை இருஞ் சோலை மணம் கமழ இருந்தார் இடம் போலும் வைகலும் மா முழவம்(ம்) அதிரும் வலம்புர நன்நகரே.

[3]

ஊன் அமர் ஆக்கை உடம்பு தன்னை உணரின் பொருள் அன்று; தேன் அமர் கொன்றையினான் அடிக்கே சிறுகாலை ஏத்துமினோ! ஆன் அமர் ஐந்தும் கொண்டு ஆட்டு உகந்த அடிகள் இடம்போலும் வானவர் நாள்தொறும் வந்து இறைஞ்சும் வலம்புர நன்நகரே.

[4]

செற்று எறியும் திரை ஆர் கலுழிச் செழுநீர் கிளர் செஞ்சடை மேல் அற்று அறியாது, அனல் ஆடு நட்டம், அணி ஆர் தடங்கண்ணி பெற்று அறிவார், எருது ஏற வல்ல பெருமான், இடம்போலும் வற்று அறியாப் புனல் வாய்ப்பு உடைய வலம்புர நன்நகரே.

[5]

உண்ண வண்ணத்து ஒளி நஞ்சம் உண்டு, உமையோடு உடன் ஆகி, சுண்ண வண்ணப்பொடி மேனி பூசிச் சுடர்ச் சோதி நின்று இலங்க, பண்ண வண்ணத்தன பாணி செய்ய, பயின்றார் இடம்போலும் வண்ண வண்ணப் பறை பாணி அறா வலம்புர நன்நகரே.

[6]

புரிதரு புன்சடை பொன்தயங்க, புரிநூல் புரண்டு இலங்க, விரைதரு வேழத்தின் ஈர் உரி-தோல் மேல் மூடி, வேய் புரை தோள் அரை தரு பூந்துகில் ஆர் அணங்கை அமர்ந்தார் இடம்போலும் வரை தரு தொல்புகழ் வாழ்க்கை அறா வலம்புர நன்நகரே.

[7]

தண்டு அணை தோள் இருபத்தினொடும் தலைபத்து உடையானை, ஒண்டு அணை மாது உமைதான் நடுங்க, ஒரு கால்விரல் ஊன்றி, மிண்டு அது தீர்த்து அருள் செய்ய வல்ல விகிர்தர்க்கு இடம்போலும் வண்டு இணை தன்னொடு வைகு பொழில் வலம்புர நன்நகரே.

[8]

தார் உறு தாமரைமேல் அயனும், தரணி அளந்தானும், தேர்வு அறியா வகையால் இகலித் திகைத்துத் திரிந்து ஏத்த, பேர்வு அறியா வகையால் நிமிர்ந்த பெருமான் இடம்போலும் வார் உறு சோலை மணம் கமழும் வலம்புர நன்நகரே.

[9]

காவிய நல்-துவர் ஆடையினார், கடு நோன்பு மேற்கொள்ளும் பாவிகள், சொல்லைப் பயின்று அறியாப் பழந் தொண்டர் உள் உருக, ஆவியுள் நின்று அருள் செய்ய வல்ல அழகர் இடம்போலும் வாவியின் நீர் வயல் வாய்ப்பு உடைய வலம்புர நன்நகரே.

[10]

நல் இயல் நால்மறையோர் புகலித் தமிழ் ஞானசம்பந்தன், வல்லியந் தோல் உடை ஆடையினான் வலம்புர நன்நகரைச் சொல்லிய பாடல்கள் பத்தும் சொல்ல வல்லவர், தொல்வினை போய், செல்வன சேவடி சென்று அணுகி, சிவலோகம் சேர்வாரே.

[11]

Back to Top
திருஞானசம்பந்த சுவாமிகள்   திருக்கடைக்காப்பு  
3.104   விண் கொண்ட தூ மதி  
பண் - பழம்பஞ்சுரம்   (திருத்தலம் பரிதிநியமம் (பருத்தியப்பர்கோவில்) ; (திருத்தலம் அருள்தரு மங்களநாயகியம்மை உடனுறை அருள்மிகு பருதியப்பர் திருவடிகள் போற்றி )

விண் கொண்ட தூ மதி சூடி நீடு விரி புன்சடை தாழ, பெண் கொண்ட மார்பில் வெண்நீறு பூசி, பேண் ஆர் பலி தேர்ந்து, கண் கொண்ட சாயலொடு ஏர் கவர்ந்த கள்வர்க்கு இடம்போலும் பண் கொண்ட வண்டு இனம் பாடி ஆடும் பரிதி(ந்) நியமமே.

[1]

அரவு ஒலி, வில் ஒலி, அம்பின் ஒலி, அடங்கார் புரம் மூன்றும் நிரவ வல்லார், நிமிர் புன்சடைமேல் நிரம்பா மதி சூடி, இரவு இல் புகுந்து, என் எழில் கவர்ந்த இறைவர்க்கு இடம்போலும் பரவ வல்லார் வினை பாழ்படுக்கும் பரிதி(ந்) நியமமே.

[2]

வாள்முக, வார்குழல், வாள்நெடுங்கண், வளைத் தோள், மாது அஞ்ச, நீள் முகம் ஆகிய பைங்களிற்றின் உரி மேல் நிகழ்வித்து, நாண் முகம் காட்டி, நலம் கவர்ந்த நாதர்க்கு இடம்போலும் பாண் முக வண்டு இனம் பாடி ஆடும் பரிதி(ந்) நியமமே.

[3]

வெஞ்சுரம் சேர் விளையாடல் பேணி, விரிபுன்சடை தாழ, துஞ்சு இருள் மாலையும் நண்பகலும், துணையார், பலி தேர்ந்து, அம் சுரும்பு ஆர் குழல் சோர, உள்ளம் கவர்ந்தார்க்கு இடம்போலும் பஞ்சுரம் பாடி வண்டு யாழ்முரலும் பரிதி(ந்) நியமமே.

[4]

நீர் புல்கு புன்சடை நின்று இலங்க, நெடு வெண்மதி சூடி, தார் புல்கு மார்பில் வெண் நீறு அணிந்து, தலை ஆர் பலி தேர்வார் ஏர் புல்கு சாயல் எழில் கவர்ந்த இறைவர்க்கு இடம்போலும் பார் புல்கு தொல்புகழால் விளங்கும் பரிதி(ந்) நியமமே.

[5]

வெங்கடுங் காட்டு அகத்து ஆடல் பேணி, விரிபுன்சடை தாழ, திங்கள் திருமுடி மேல் விளங்க, திசை ஆர் பலி தேர்வார் சங்கொடு சாயல் எழில் கவர்ந்த சைவர்க்கு இடம்போலும் பைங்கொடி முல்லை படர் புறவின் பரிதி(ந்)நியமமே.

[6]

பிறை வளர் செஞ்சடை பின் தயங்க, பெரிய மழு ஏந்தி, மறை ஒலி பாடி, வெண் நீறு பூசி, மனைகள் பலி தேர்வார் இறை வளை சோர எழில் கவர்ந்த இறைவர்க்கு இடம்போலும் பறை ஒலி சங்கு ஒலியால் விளங்கும் பரிதி(ந்) நியமமே.

[7]

ஆசு அடை வானவர் தானவரோடு அடியார் அமர்ந்து ஏத்த, மாசு அடையாத வெண் நீறு பூசி, மனைகள் பலி தேர்வார் காசு அடை மேகலை சோர உள்ளம் கவர்ந்தார்க்கு இடம்போலும் பாசடைத் தாமரை வைகு பொய்கைப் பரிதி(ந்) நியமமே.

[8]

நாடினர் காண்கிலர் நான்முகனும் திருமால் நயந்து ஏத்த, கூடலர் ஆடலர் ஆகி, நாளும் குழகர் பலி தேர்வார் ஏடு அலர் சோர எழில் கவர்ந்த இறைவர்க்கு இடம்போலும் பாடலர் ஆடலராய் வணங்கும் பரிதி(ந்) நியமமே.

[9]

கல் வளர் ஆடையர், கையில் உண்ணும் கழுக்கள், இழுக்கு ஆன சொல் வளம் ஆக நினைக்க வேண்டா; சுடு நீறு அது ஆடி, நல் வளை சோர நலம் கவர்ந்த நாதர்க்கு இடம்போலும் பல் வளர் முல்லை அம் கொல்லை வேலிப் பரிதி(ந்) நியமமே.

[10]

பை அரவம் விரி காந்தள் விம்மு பரிதி(ந்) நியமத்துத் தையல் ஒர்பாகம் அமர்ந்தவனைத் தமிழ் ஞானசம்பந்தன் பொய் இலி மாலை புனைந்த பத்தும் பரவிப் புகழ்ந்து ஏத்த, ஐயுறவு இல்லை, பிறப்பு அறுத்தல்; அவலம் அடையாவே.

[11]

Back to Top
திருஞானசம்பந்த சுவாமிகள்   திருக்கடைக்காப்பு  
3.105   மடல் வரை இல் மது  
பண் - பழம்பஞ்சுரம்   (திருத்தலம் திருக்கலிக்காமூர் ; (திருத்தலம் அருள்தரு அழகுவனமுலையம்மை உடனுறை அருள்மிகு சுந்தரேசுவரர் திருவடிகள் போற்றி )

மடல் வரை இல் மது விம்மு சோலை வயல் சூழ்ந்து, அழகு ஆரும், கடல் வரை ஓதம் கலந்து முத்தம் சொரியும் கலிக்காமூர், உடல் வரையின் உயிர் வாழ்க்கை ஆய ஒருவன் கழல் ஏத்த, இடர் தொடரா; வினை ஆன சிந்தும்; இறைவன்(ன்) அருள் ஆமே.

[1]

மைவரை போல்-திரையோடு கூடிப் புடையே மலிந்து ஓதம் கை வரையால் வளர் சங்கம் எங்கும் மிகுக்கும் கலிக்காமூர், மெய் வரையான் மகள் பாகன் தன்னை விரும்ப, உடல் வாழும் ஐவரை ஆசு அறுத்து ஆளும் என்பர்; அதுவும் சரதமே.

[2]

தூவிய நீர் மலர் ஏந்தி வையத்தவர்கள் தொழுது ஏத்த, காவியின் நேர் விழி மாதர் என்றும் கவின் ஆர் கலிக்காமூர் மேவிய ஈசனை, எம்பிரானை, விரும்பி வழிபட்டால், ஆவியுள் நீங்கலன்-ஆதிமூர்த்தி, அமரர் பெருமானே.

[3]

குன்றுகள் போல்-திரை உந்தி, அம் தண் மணி ஆர்தர, மேதி கன்று உடன் புல்கி, ஆயம் மனை சூழ் கவின் ஆர் கலிக்காமூர், என்று உணர் ஊழியும் வாழும் எந்தை பெருமான் அடி ஏத்தி நின்று உணர்வாரை நினையகில்லார், நீசர் நமன் தமரே.

[4]

வான் இடை வாள்மதி மாடம் தீண்ட, மருங்கே கடல் ஓதம் கான் இடை நீழலில் கண்டல் வாழும் கழி சூழ் கலிக்காமூர், ஆன் இடை ஐந்து உகந்து ஆடினானை அமரர் தொழுது ஏத்த, நான் அடைவு ஆம் வணம் அன்பு தந்த நலமே நினைவோமே.

[5]

துறை வளர் கேதகை மீது வாசம் சூழ்வான் மலி தென்றல் கறை வளரும் கடல் ஓதம் என்றும் கலிக்கும் கலிக்காமூர், மறை வளரும் பொருள் ஆயினானை மனத்தால் நினைந்து ஏத்த, நிறை வளரும் புகழ் எய்தும்; வாதை நினையா; வினை போமே.

[6]

கோல நல் மேனியின் மாதர் மைந்தர் கொணர் மங்கலியத்தில், காலமும் பொய்க்கினும், தாம் வழுவாது இயற்றும் கலிக்காமூர், ஞாலமும், தீ, வளி, ஞாயிறு, ஆய நம்பன் கழல் ஏத்தி, ஓலம் இடாதவர் ஊழி என்றும் உணர்வைத் துறந்தாரே.

[7]

ஊர் அரவம் தலை நீள் முடியான் ஒலி நீர் உலகு ஆண்டு கார் அரவக்கடல் சூழ வாழும் பதி ஆம் கலிக்காமூர், தேர் அரவு அல்குல் அம் பேதை அஞ்சத் திருந்து வரை பேர்த்தான் ஆர் அரவம் பட வைத்த பாதம் உடையான் இடம் ஆமே.

[8]

அரு வரை ஏந்திய மாலும், மற்றை அலர்மேல் உறைவானும், இருவரும் அஞ்ச, எரி உரு ஆய் எழுந்தான் கலிக்காமூர், ஒரு வரையான் மகள் பாகன் தன்னை உணர்வால்-தொழுது ஏத்த, திரு மருவும்; சிதைவு இல்லை; செம்மைத் தேசு உண்டு, அவர்பாலே.

[9]

மாசு பிறக்கிய மேனியாரும், மருவும் துவர் ஆடை மீசு பிறக்கிய மெய்யினாரும், அறியார், அவர் தோற்றம்; காசினி நீர்த்திரள் மண்டி, எங்கும் வளம் ஆர் கலிக்காமூர் ஈசனை எந்தைபிரானை ஏத்தி, நினைவார் வினை போமே.

[10]

ஆழியுள் நஞ்சு அமுது ஆர உண்டு, அன்று அமரர்க்கு அமுது உண்ண ஊழிதொறும்(ம்) உளரா அளித்தான், உலகத்து உயர்கின்ற காழியுள் ஞானசம்பந்தன் சொன்ன தமிழால், கலிக்காமூர் வாழி எம்மானை வணங்கி ஏத்த, மருவா, பிணிதானே.

[11]

Back to Top
திருஞானசம்பந்த சுவாமிகள்   திருக்கடைக்காப்பு  
3.106   பள்ளம் அது ஆய படர்  
பண் - பழம்பஞ்சுரம்   (திருத்தலம் திருவலஞ்சுழி ; (திருத்தலம் அருள்தரு மங்களநாயகியம்மை உடனுறை அருள்மிகு காப்பகத்தீசுவரர் திருவடிகள் போற்றி )

பள்ளம் அது ஆய படர் சடை மேல் பயிலும் திரைக் கங்கை வெள்ளம் அது ஆர விரும்பி நின்ற விகிர்தன், விடை ஏறும் வள்ளல் வலஞ்சுழிவாணன் என்று மருவி நினைந்து ஏத்தி, உள்ளம் உருக, உணருமின்கள்! உறு நோய் அடையாவே.

[1]

கார் அணி வெள்ளை மதியம் சூடி, கமழ் புன்சடை தன்மேல் தார் அணி கொன்றையும் தண் எருக்கும் தழையும் நுழைவித்து, வார் அணி கொங்கை நல்லாள் தனோடும் வலஞ்சுழி மேவியவர் ஊர் அணி பெய் பலி கொண்டு உகந்த உவகை அறியோமே!

[2]

பொன் இயலும் திருமேனி தன்மேல் புரிநூல் பொலிவித்து மின் இயலும் சடை தாழ, வேழ உரி போர்த்து, அரவு ஆட, மன்னிய மா மறையோர்கள் போற்றும் வலஞ்சுழி வாணர் தம்மேல் உன்னிய சிந்தையில் நீங்ககில்லார்க்கு உயர்வு ஆம்; பிணி போமே.

[3]

விடை, ஒரு பால்; ஒரு பால் விரும்பு மெல்லியல்; புல்கியது ஓர் சடை, ஒரு பால்; ஒருபால் இடம் கொள் தாழ்குழல் போற்று இசைப்ப, நடை, ஒரு பால்; ஒருபால் சிலம்பு; நாளும் வலஞ்சுழி சேர் அடை, ஒரு பால்; அடையாத செய்யும் செய்கை அறியோமே!

[4]

கை அமரும் மழு, நாகம், வீணை, கலைமான் மறி, ஏந்தி; மெய் அமரும் பொடிப் பூசி; வீசும் குழை ஆர்தரு தோடும் பை அமரும்(ம்) அரவு ஆட, ஆடும் படர் சடையார்க்கு இடம் ஆம் மை அமரும் பொழில் சூழும் வேலி வலஞ்சுழி மா நகரே.

[5]

தண்டொடு சூலம் தழைய ஏந்தி, தையல் ஒருபாகம் கண்டு, இடு பெய் பலி பேணி நாணார், கரியின் உரி-தோலர், வண்டு இடு மொய் பொழில் சூழ்ந்த மாட வலஞ்சுழி மன்னியவர் தொண்டொடு கூடித் துதைந்து நின்ற தொடர்பைத் தொடர்வோமே.

[6]

கல் இயலும் மலை அம் கை நீங்க வளைத்து, வளையாதார் சொல் இயலும் மதில் மூன்றும் செற்ற சுடரான், இடர் நீங்க மல் இயலும் திரள்தோள் எம் ஆதி, வலஞ்சுழி மா நகரே புல்கிய வேந்தனைப் புல்கி ஏத்தி இருப்பவர் புண்ணியரே.

[7]

வெஞ்சின வாள் அரக்கன், வரையை விறலால் எடுத்தான், தோள அஞ்சும் ஒரு ஆறு இரு நான்கும் ஒன்றும் அடர்த்தார்; அழகு ஆய நஞ்சு இருள் கண்டத்து நாதர்; என்றும் நணுகும் இடம்போலும் மஞ்சு உலவும் பொழில் வண்டு கெண்டும் வலஞ்சுழி மா நகரே.

[8]

ஏடு இயல் நான்முகன், சீர் நெடுமால், என நின்றவர் காணார் கூடிய கூர் எரி ஆய் நிமிர்ந்த குழகர்; உலகு ஏத்த வாடிய வெண்தலை கையில் ஏந்தி; வலஞ்சுழி மேய எம்மான்- பாடிய நால்மறையாளர் செய்யும் சரிதை பலபலவே!

[9]

குண்டரும் புத்தரும், கூறை இன்றிக் குழுவார், உரை நீத்து தொண்டரும் தன் தொழில் பேண நின்ற கழலான்; அழல் ஆடி வண்டு அமரும் பொழில் மல்கு பொன்னி வலஞ்சுழிவாணன்; எம்மான் பண்டு ஒரு வேள்வி முனிந்து செற்ற பரிசே பகர்வோமே.

[10]

வாழி எம்மான், எனக்கு எந்தை, மேய வலஞ்சுழி மா நகர்மேல், காழியுள் ஞானசம்பந்தன் சொன்ன கருத்தின் தமிழ்மாலை, ஆழி இவ் வையகத்து ஏத்த வல்லார் அவர்க்கும் தமருக்கும் ஊழி ஒரு பெரும் இன்பம் ஓர்க்கும்; உருவும் உயர்வு ஆமே.

[11]

Back to Top
திருஞானசம்பந்த சுவாமிகள்   திருக்கடைக்காப்பு  
3.107   கடல் இடை வெங்கடு நஞ்சம்  
பண் - பழம்பஞ்சுரம்   (திருத்தலம் திருநாரையூர் ; (திருத்தலம் அருள்தரு திரிபுரசுந்தரியம்மை உடனுறை அருள்மிகு சௌந்தரேசர் திருவடிகள் போற்றி )

கடல் இடை வெங்கடு நஞ்சம் உண்ட கடவுள், விடை ஏறி, உடல் இடையின் பொடிப் பூச வல்லான், உமையோடு ஒருபாகன், அடல் இடையில் சிலை தாங்கி எய்த அம்மான், அடியார் மேல் நடலை வினைத் தொகை தீர்த்து உகந்தான், இடம் நாரையூர் தானே.

[1]

விண்ணின் மின் நேர் மதி, துத்தி நாகம், விரி பூமலர்க்கொன்றை, பெண்ணின் முன்னே மிக வைத்து உகந்த பெருமான்; எரி ஆடி நண்ணிய தன் அடியார்களோடும் திரு நாரையூரான் என்று எண்ணுமின்! நும் வினை போகும் வண்ணம் இறைஞ்சும்! நிறைவு ஆமே.

[2]

தோடு ஒரு காது, ஒரு காது சேர்ந்த குழையான், இழை தோன்றும் பீடு ஒரு கால் பிரியாது நின்ற பிறையான், மறை ஓதி, நாடு ஒரு காலமும் சேர நின்ற திரு நாரையூரானைப் பாடுமின், நீர் பழி போகும் வண்ணம்! பயிலும்! உயர்வு ஆமே.

[3]

வெண் நிலவு அம் சடை சேர வைத்து, விளங்கும் தலை ஏந்தி, பெண்ணில் அமர்ந்து ஒரு கூறு அது ஆய பெருமான்; அருள் ஆர்ந்த அண்ணல்; மன்னி உறை கோயில் ஆகும் அணி நாரையூர் தன்னை நண்ணல் அமர்ந்து, உறவு ஆக்குமின்கள்! நடலைகரிசு அறுமே.

[4]

வான், அமர் தீ, வளி, நீர், நிலன் ஆய், வழங்கும் பழி ஆகும் ஊன் அமர் இன் உயிர் தீங்கு குற்றம் உறைவால், பிறிது இன்றி, நான் அமரும் பொருள் ஆகி நின்றான்-திரு நாரையூர் எந்தை, கோன்; அவனைக் குறுகக் குறுகா, கொடுவல் வினைதானே.

[5]

கொக்கு இறகும், குளிர் சென்னி, மத்தம் குலாய மலர் சூடி, அக்கு அரவோடு அரை ஆர்த்து, உகந்த அழகன்; குழகு ஆக, நக்கு அமரும் திருமேனியாளன்; திரு நாரையூர் மேவிப் புக்கு அமரும் மனத்தோர்கள் தம்மைப் புணரும், புகல்தானே.

[6]

ஊழியும் இன்பமும் காலம் ஆகி, உயரும் தவம் ஆகி, ஏழ் இசையின் பொருள், வாழும் வாழ்க்கை வினையின் புணர்ப்பு ஆகி, நாழிகையும் பல ஞாயிறு ஆகி, நளிர் நாரையூர் தன்னில் வாழியர், மேதகு மைந்தர், செய்யும் வகையின் விளைவு ஆமே.

[7]

கூசம் இலாது அரக்கன் வரையைக் குலுங்க எடுத்தான் தோள நாசம் அது ஆகி இற அடர்த்த விரலான், கரவாதார் பேச வியப்பொடு பேண நின்ற பெரியோன், இடம்போலும் தேசம் உறப் புகழ் செம்மை பெற்ற திரு நாரையூர் தானே.

[8]

பூமகனும்(ம்), அவனைப் பயந்த புயல் ஆர் நிறத்தானும், ஆம் அளவும் திரிந்து ஏத்திக் காண்டல் அறிதற்கு அரியான் ஊர் பா மருவும் குணத்தோர்கள் ஈண்டிப் பலவும் பணி செய்யும், தேம் மருவும் திகழ் சோலை சூழ்ந்த, திரு நாரையூர் தானே.

[9]

வெற்று அரை ஆகிய வேடம் காட்டித் திரிவார், துவர் ஆடை உற்ற (அ)ரையோர்கள், உரைக்கும் சொல்லை உணராது, எழுமின்கள் குற்றம் இலாதது ஓர் கொள்கை எம்மான், குழகன், தொழில் ஆரப்- பெற்று அரவு ஆட்டி வரும் பெருமான், திரு நாரையூர் சேரவே!

[10]

பாடு இயலும் திரை சூழ் புகலித் திருஞானசம்பந்தன், சேடு இயலும் புகழ் ஓங்கு செம்மைத் திரு நாரையூரான் மேல், பாடிய தண் தமிழ்மாலை பத்தும் பரவித் திரிந்து, ஆக ஆடிய சிந்தையினார்க்கு நீங்கும், அவலக்கடல் தானே.

[11]

Back to Top
திருஞானசம்பந்த சுவாமிகள்   திருக்கடைக்காப்பு  
3.108   வேத வேள்வியை நிந்தனை செய்து  
பண் - பழம்பஞ்சுரம்   (திருத்தலம் திருஆலவாய் (மதுரை) ; (திருத்தலம் அருள்தரு மீனாட்சியம்மை உடனுறை அருள்மிகு சொக்கநாதசுவாமி திருவடிகள் போற்றி )
சமணர் மேற்கொள்ளும் வாதங்களிலும் வெற்றி நல்க வேத வேள்வியை என்ற திருப்பதிகம் பாடி இறைவனிடம் விடை பெற்று வெளிவந்து சிவிகையில் ஏறி மன்னனின் மாளிகையை அடைந்தார்.
வழக்குகளில் வெற்றி பெற, கடன் தொல்லைகள் நீங்கி, கடன் பெறாமலே வாழ்வதற்கு ஓதவேண்டிய பதிகம்

வேத வேள்வியை நிந்தனை செய்து உழல் ஆதம் இ(ல்)லி அமணொடு தேரரை வாதில் வென்று அழிக்கத் திரு உள்ளமே? பாதி மாது உடன் ஆய பரமனே! ஞாலம் நின் புகழே மிக வேண்டும், தென்- ஆலவாயில் உறையும் எம் ஆதியே!

[1]

வைதிகத்தின் வழி ஒழுகாத அக் கைதவம்(ம்) உடைக் கார் அமண் தேரரை எய்தி, வாதுசெயத் திரு உள்ளமே? மை திகழ்தரு மா மணிகண்டனே! ஞாலம் நின் புகழே மிக வேண்டும், தென்- ஆலவாயில் உறையும் எம் ஆதியே!

[2]

மறை வழக்கம் இலாத மா பாவிகள் பறி தலைக் கையர், பாய் உடுப்பார்களை முறிய, வாதுசெயத் திரு உள்ளமே? மறி உலாம் கையில் மா மழுவாளனே! ஞாலம் நின் புகழே மிக வேண்டும், தென்- ஆலவாயில் உறையும் எம் ஆதியே!

[3]

அறுத்த அங்கம் ஆறு ஆயின நீர்மையைக் கறுத்து வாழ் அமண்கையர்கள் தம்மொடும் செறுத்து, வாதுசெயத் திரு உள்ளமே? முறித்த வான் மதிக்கண்ணி முதல்வனே! ஞாலம் நின் புகழே மிக வேண்டும், தென்- ஆலவாயில் உறையும் எம் ஆதியே!

[4]

அந்தணாளர் புரியும் அருமறை சிந்தை செய்யா அருகர் திறங்களைச் சிந்த, வாதுசெயத் திரு உள்ளமே? வெந்த நீறு அது அணியும் விகிர்தனே! ஞாலம் நின் புகழே மிக வேண்டும், தென்- ஆலவாயில் உறையும் எம் ஆதியே!

[5]

வேட்டு வேள்வி செயும் பொருளை விளி மூட்டு சிந்தை முருட்டு அமண்குண்டரை ஓட்டி, வாதுசெயத் திரு உள்ளமே? காட்டில் ஆனை உரித்த எம் கள்வனே! ஞாலம் நின் புகழே மிக வேண்டும், தென்- ஆலவாயில் உறையும் எம் ஆதியே!

[6]

அழல் அது ஓம்பும் அருமறையோர் திறம் விழல் அது என்னும் அருகர் திறத்திறம் கழல், வாதுசெயத் திரு உள்ளமே? தழல் இலங்கு திரு உருச் சைவனே! ஞாலம் நின் புகழே மிக வேண்டும், தென்- ஆலவாயில் உறையும் எம் ஆதியே!

[7]

நீற்று மேனியர் ஆயினர் மேல் உற்ற காற்றுக் கொள்ளவும் நில்லா அமணரைத் தேற்றி, வாதுசெயத் திரு உள்ளமே? ஆற்ற வாள் அரக்கற்கும் அருளினாய்! ஞாலம் நின் புகழே மிக வேண்டும், தென்- ஆலவாயில் உறையும் எம் ஆதியே!

[8]

நீல மேனி அமணர் திறத்து நின் சீலம் வாது செயத் திரு உள்ளமே? மாலும் நான்முகனும் காண்பு அரியது ஓர் கோலம் மேனி அது ஆகிய குன்றமே! ஞாலம் நின் புகழே மிக வேண்டும், தென்- ஆலவாயில் உறையும் எம் ஆதியே!

[9]

அன்று முப்புரம் செற்ற அழக! நின் துன்று பொன்கழல் பேணா அருகரைத் தென்ற வாதுசெயத் திரு உள்ளமே? கன்று சாக்கியர் காணாத் தலைவனே! ஞாலம் நின் புகழே மிக வேண்டும், தென்- ஆலவாயில் உறையும் எம் ஆதியே!

[10]

கூடல் ஆலவாய்க்கோனை விடைகொண்டு வாடல் மேனி அமணரை வாட்டிட, மாடக் காழிச் சம்பந்தன் மதித்த இப் பாடல் வல்லவர் பாக்கியவாளரே.

[11]

Back to Top
திருஞானசம்பந்த சுவாமிகள்   திருக்கடைக்காப்பு  
3.109   மண் அது உண்ட(அ)ரி மலரோன்  
பண் - பழம்பஞ்சுரம்   (திருத்தலம் திருவானைக்கா ; (திருத்தலம் அருள்தரு உடனுறை அருள்மிகு திருவடிகள் போற்றி )

மண் அது உண்ட(அ)ரி மலரோன் காணா வெண்நாவல் விரும்பு மயேந்திரரும், கண்ணது ஓங்கிய கயிலையாரும், அண்ணல் ஆரூர் ஆதி ஆனைக்காவே.

[1]

வந்து மால் அயன் அவர் காண்பு அரியார் வெந்த வெண் நீறு அணி மயேந்திரரும்; கந்த வார்சடை உடைக் கயிலையாரும்; அம் தண் ஆரூர் ஆதி ஆனைக்காவே.

[2]

மால் அயன் தேடிய மயேந்திரரும், காலனை உயிர்கொண்ட கயிலையாரும், வேலை அது ஓங்கும் வெண் நாவலாரும், ஆலை ஆரூர் ஆதி ஆனைக்காவே.

[3]

கருடனை ஏறு அரி, அயனார், காணார் வெருள் விடை ஏறிய மயேந்திரரும்; கருள்தரு கண்டத்து எம் கயிலையாரும்; அருளன் ஆரூர் ஆதி ஆனைக்காவே.

[4]

மதுசூதனன் நான்முகன் வணங்க(அ)ரியார் மதி அது சொல்லிய மயேந்திரரும், கதிர்முலை புல்கிய கயிலையாரும், அதியன் ஆரூர் ஆதி ஆனைக்காவே.

[5]

சக்கரம் வேண்டும் மால் பிரமன் காணா மிக்கவர் கயிலை மயேந்திரரும், தக்கனைத் தலை அரி தழல் உருவர் அக்கு அணியவர் ஆரூர் ஆதி ஆனைக்காவே.

[6]

கண்ணனும், நான்முகன், காண்பு அரியார் வெண் நாவல் விரும்பு மயேந்திரரும், கண்ணப்பர்க்கு அருள் செய்த கயிலை எங்கள் அண்ணல், ஆரூர் ஆதி ஆனைக்காவே.

[7]

கடல் வண்ணன் நான்முகன் காண்பு அரியார் தடவரை அரக்கனைத் தலை நெரித்தார் விடம் அது உண்ட எம் மயேந்திரரும்; அடல் விடை ஆரூர் ஆதி ஆனைக்காவே.

[8]

ஆதி, மால் அயன் அவர் காண்பு அரியார் வேதங்கள் துதிசெயும் மயேந்திரரும்; காதில் ஒர் குழை உடைக் கயிலையாரும்; ஆதி ஆரூர் எந்தை ஆனைக்காவே.

[9]

அறிவு இல் அமண்புத்தர் அறிவு கொள்ளேல்! வெறிய மான் கரத்து ஆரூர் மயேந்திரரும், மறிகடலோன் அயன் தேடத் தானும் அறிவு அரு கயிலையோன்-ஆனைக்காவே.

[10]

ஏனம்மால் அயன் அவர் காண்பு அரியார் கானம் ஆர் கயிலை நல் மயேந்திரரும், ஆன ஆரூர், ஆதி ஆனைக்காவை ஞானசம்பந்தன் தமிழ் சொல்லுமே!

[11]

Back to Top
திருஞானசம்பந்த சுவாமிகள்   திருக்கடைக்காப்பு  
3.110   வரம் அதே கொளா, உரம்  
பண் - பழம்பஞ்சுரம்   (திருத்தலம் திருப்பிரமபுரம் (சீர்காழி) ; (திருத்தலம் அருள்தரு திருநிலைநாயகி உடனுறை அருள்மிகு பிரமபுரீசர் திருவடிகள் போற்றி )

வரம் அதே கொளா, உரம் அதே செயும் புரம் எரித்தவன்-பிரமநல்புரத்து அரன்-நன்நாமமே பரவுவார்கள் சீர் விரவும், நீள் புவியே.

[1]

சேண் உலாம் மதில் வேணு மண் உளோர் காண மன்றில் ஆர் வேணுநல்புரத் தாணுவின் கழல் பேணுகின்றவர் ஆணி ஒத்தவரே.

[2]

அகலம் ஆர் தரைப் புகலும் நால்மறைக்கு இகல் இலோர்கள் வாழ் புகலி மா நகர், பகல் செய்வோன் எதிர்ச் சகல சேகரன் அகில நாயகனே.

[3]

துங்க மாகரி பங்கமா அடும் செங் கையான் நிகழ் வெங்குருத் திகழ் அங்கணான் அடி தம் கையால்-தொழ, தங்குமோ, வினையே?

[4]

காணி, ஒண் பொருள், கற்றவர்க்கு ஈகை உடைமையோர் அவர் காதல் செய்யும் நல்- தோணிவண் புரத்து ஆணி என்பவர் தூ மதியினரே.

[5]

ஏந்து அரா எதிர் வாய்ந்த நுண் இடைப் பூந் தண் ஓதியாள் சேர்ந்த பங்கினன் பூந்தராய் தொழும் மாந்தர் மேனிமேல் சேர்ந்து இரா, வினையே.

[6]

சுரபுரத்தினைத் துயர் செய் தாருகன் துஞ்ச, வெஞ்சினக் காளியைத் தரும் சிரபுரத்து உளான் என்ன வல்லவர் சித்தி பெற்றவரே.

[7]

உறவும் ஆகி, அற்றவர்களுக்கு மா நெதி கொடுத்து, நீள் புவி இலங்கு சீர்ப் புறவ மா நகர்க்கு இறைவனே! என, தெறகிலா, வினையே.

[8]

பண்பு சேர் இலங்கைக்கு நாதன் நல் முடிகள் பத்தையும் கெட நெரித்தவன், சண்பை ஆதியைத் தொழுமவர்களைச் சாதியா, வினையே.

[9]

ஆழி அங்கையில் கொண்ட மால், அயன், அறிவு ஒணாதது ஓர் வடிவு கொண்டவன்- காழி மா நகர்க் கடவுள் நாமமே கற்றல் நல்-தவமே.

[10]

விச்சை ஒன்று இலாச் சமணர் சாக்கியப் பிச்சர் தங்களைக் கரிசு அறுத்தவன் கொச்சை மா நகர்க்கு அன்பு செய்பவர் குணங்கள் கூறுமினே!

[11]

கழுமலத்தினுள் கடவுள் பாதமே கருது ஞானசம்பந்தன் இன்தமிழ் முழுதும் வல்லவர்க்கு இன்பமே தரும், முக்கண் எம் இறையே.

[12]

Back to Top
திருஞானசம்பந்த சுவாமிகள்   திருக்கடைக்காப்பு  
3.111   வேலின் நேர்தரு கண்ணினாள் உமை  
பண் - பழம்பஞ்சுரம்   (திருத்தலம் திருவீழிமிழலை ; (திருத்தலம் அருள்தரு சுந்தரகுசாம்பிகை உடனுறை அருள்மிகு வீழியழகர் திருவடிகள் போற்றி )

வேலின் நேர்தரு கண்ணினாள் உமை பங்கன்-அங்கணன், மிழலை மா நகர் ஆல நீழலில் மேவினான்-அடிக்கு அன்பர் துன்பு இலரே.

[1]

விளங்கும் நால்மறை வல்ல வேதியர் மல்கு சீர் வளர் மிழலையான் அடி உளம் கொள்வார் தமை உளம்கொள் வார் வினை ஒல்லை ஆசு அறுமே.

[2]

விசையினோடு எழு பசையும் நஞ்சினை அசைவு செய்தவன், மிழலை மா நகர் இசையும் ஈசனை நசையின் மேவினால், மிசை செயா, வினையே.

[3]

வென்றி சேர் கொடி மூடு மா மதில் மிழலை மா நகர் மேவி நாள்தொறும், நின்ற ஆதிதன் அடி நினைப்பவர் துன்பம் ஒன்று இலரே.

[4]

போதகம் தனை உரி செய்தோன், புயல் நேர் வரும் பொழில் மிழலை மா நகர் ஆதரம் செய்த அடிகள், பாதம் அலால் ஒர் பற்று இலமே.

[5]

தக்கன் வேள்வியைச் சாடினார், மணி தொக்க மாளிகை மிழலை மேவிய நக்கனார், அடி தொழுவர் மேல் வினை நாள்தொறும் கெடுமே.

[6]

போர் அணாவு முப்புரம் எரித்தவன், பொழில்கள் சூழ்தரு மிழலை மா நகர்ச் சேரும் ஈசனைச் சிந்தை செய்பவர் தீவினை கெடுமே.

[7]

இரக்கம் இல்-தொழில் அரக்கனார் உடல் நெருக்கினான், மிகு மிழலையான், அடி சிரக் கொள் பூ என ஒருக்கினார் புகழ் பரக்கும், நீள் புவியே.

[8]

துன்று பூமகன், பன்றி ஆனவன், ஒன்றும் ஓர்கிலா மிழலையான் அடி சென்று பூம்புனல் நின்று தூவினார் நன்று சேர்பவரே.

[9]

புத்தர், கைச் சமண்பித்தர், பொய்க் குவை வைத்த வித்தகன் மிழலை மா நகர் சித்தம் வைத்தவர் இத் தலத்தினுள் மெய்த் தவத்தவரே.

[10]

சந்தம் ஆர் பொழில் மிழலை ஈசனைச் சண்பை ஞானசம்பந்தன் வாய் நவில் பந்தம் ஆர் தமிழ்பத்தும் வல்லவர் பத்தர் ஆகுவரே.

[11]

Back to Top
திருஞானசம்பந்த சுவாமிகள்   திருக்கடைக்காப்பு  
3.112   பரசு பாணியர், பாடல் வீணையர்,  
பண் - பழம்பஞ்சுரம்   (திருத்தலம் திருப்பல்லவனீச்சரம் ; (திருத்தலம் அருள்தரு உடனுறை அருள்மிகு திருவடிகள் போற்றி )

பரசு பாணியர், பாடல் வீணையர், பட்டினத்து உறை பல்லவனீச்சுரத்து அரசு பேணி நின்றார், இவர் தன்மை அறிவார் ஆர்?

[1]

பட்டம் நெற்றியர், நட்டம் ஆடுவர், பட்டினத்து உறை பல்லவனீச்சுரத்து இட்டம் ஆய் இருப்பார், இவர் தன்மை அறிவார் ஆர்?

[2]

பவளமேனியர், திகழும் நீற்றினர், பட்டினத்து உறை பல்லவனீச்சுரத்து அழகராய் இருப்பார், இவர் தன்மை அறிவார் ஆர்?

[3]

பண்ணில் யாழினர், பயிலும் மொந்தையர், பட்டினத்து உறை பல்லவனீச்சுரத்து அண்ணலாய் இருப்பார், இவர் தன்மை அறிவார் ஆர்?

[4]

பல் இல் ஓட்டினர், பலி கொண்டு உண்பவர், பட்டினத்து பல்லவனீச்சுரத்து எல்லி ஆட்டு உகந்தார், இவர் தன்மை அறிவார் ஆர்?

[5]

பச்சை மேனியர், பிச்சை கொள்பவர், பட்டினத்து உறை பல்லவனீச்சுரத்து இச்சை ஆய் இருப்பார், இவர் தன்மை அறிவார் ஆர்?

[6]

பைங்கண் ஏற்றினர், திங்கள் சூடுவர், பட்டினத்து உறை பல்லவனீச்சுரத்து எங்கும் ஆய் இருப்பார், இவர் தன்மை அறிவார் ஆர்?

[7]

பாதம் கைதொழ வேதம் ஓதுவர், பட்டினத்து உறை பல்லவனீச்சுரத்து ஆதியாய் இருப்பார், இவர் தன்மை அறிவார் ஆர்?

[8]

படி கொள் மேனியர், கடி கொள் கொன்றையர், பட்டினத்து உறை பல்லவனீச்சுரத்து அடிகளாய் இருப்பார், இவர் தன்மை அறிவார் ஆர்?

[9]

பறை கொள் பாணியர், பிறை கொள் சென்னியர், பட்டினத்து உறை பல்லவனீச்சுரத்து இறைவராய் இருப்பார், இவர் தன்மை அறிவார் ஆர்?

[10]

வானம் ஆள்வதற்கு ஊனம் ஒன்று இலை மாதர் பல்லவனீச்சுரத்தானை ஞானசம்பந்தன் நல்-தமிழ் சொல்ல வல்லவர் நல்லவரே.

[11]

Back to Top
திருஞானசம்பந்த சுவாமிகள்   திருக்கடைக்காப்பு  
3.113   உற்று உமை சேர்வது மெய்யினையே;  
பண் - பழம்பஞ்சுரம்   (திருத்தலம் திருப்பிரமபுரம் (சீர்காழி) ; (திருத்தலம் அருள்தரு திருநிலைநாயகி உடனுறை அருள்மிகு பிரமபுரீசர் திருவடிகள் போற்றி )

உற்று உமை சேர்வது மெய்யினையே; உணர்வதும் நின் அருள் மெய்யினையே; கற்றவர் காய்வது காமனையே; கனல் விழி காய்வது காமனையே; அற்றம் மறைப்பதும் உன் பணியே; அமரர்கள் செய்வதும் உன் பணியே; பெற்று முகந்தது கந்தனையே; பிரமபுரத்தை உகந்தனையே.

[1]

சதி மிக வந்த சலந்தரனே தடி சிரம் நேர் கொள் சலம் தரனே! அதிர் ஒளி சேர் திகிரிப்படையால் அமர்ந்தனர் உம்பர், துதிப்பு அடையால், மதி தவழ் வெற்பு அது கைச் சிலையே; மரு விடம் ஏற்பது கைச்சிலையே விதியினில் இட்டு அவிரும் பரனே! வேணுபுரத்தை விரும்பு அரனே!

[2]

காது அமரத் திகழ் தோடினனே; கானவனாய்க் கடிது ஓடினனே; பாதம் அதால் கூற்று உதைத்தனனே; பார்த்தன் உடல் அம்பு தைத்தனனே; தாது அவிழ் கொன்றை தரித்தனனே; சார்ந்த வினை அது அரித்தனனே போதம் அமரும் உரைப் பொருளே, புகலி அமர்ந்த பரம்பொரு

[3]

மைத் திகழ் நஞ்சு உமிழ் மாசுணமே மகிழ்ந்து அரை சேர்வதும்; மா சு(ண்)ணமே மெய்த்து உடல் பூசுவர்; மேல் மதியே; வேதம் அது ஓதுவர், மேல் மதியே; பொய்த் தலை ஓடு உறும், அத்தம் அதே; புரிசடை வைத்தது, மத்தம் அதே; வித்தகர் ஆகிய எம் குருவே விரும்பி அமர்ந்தனர், வெங்குருவே.

[4]

உடன் பயில்கின்றனன், மாதவனே, உறு பொறி காய்ந்து இசை மா தவனே; திடம் பட மாமறை கண்டனனே, திரிகுணம் மேவிய கண்டனனே; படம் கொள் அரவு அரை செய்தனனே; பகடு உரிகொண்டு அரை செய்தனனே; தொடர்ந்த துயர்க்கு ஒரு நஞ்சு இவனே, தோணிபுரத்து உறை நம் சிவனே.

[5]

திகழ் கையதும் புகை தங்கு அழலே; தேவர் தொழுவதும் தம் கழலே; இகழ்பவர் தாம் ஒரு மான் இடமே; இருந் தனுவோடு எழில் மானிடமே; மிக வரும் நீர் கொளும் மஞ்சு அடையே, மின் நிகர்கின்றதும், அம் சடையே, தக இரதம் கொள் வசுந்தரரே, தக்க தராய் உறை சுந்தரரே.

[6]

ஓர்வு அரு கண்கள் இணைக்க(அ)யலே; உமையவள் கண்கள் இணைக் கயலே; ஏர் மருவும் கழல் நாகம் அதே; எழில் கொள் உதாசனன், ஆகம் அதே; நீர் வரு கொந்து அளகம் கையதே, நெடுஞ்சடை மேவிய கங்கையதே; சேர்வு அரு யோக தியம்பகனே! சிரபுரம் மேய தி அம்பு அகனே!

[7]

ஈண்டு துயில் அமர் அப்பினனே இருங் கண் இடந்து அடி அப்பினனே; தீண்டல் அரும் பரிசு அக் கரமே திகழ்ந்து ஒளி சேர்வது சக்கரமே; வேண்டி வருந்த நகைத் தலையே மிகைத்து அவரோடு நகைத்தலையே பூண்டனர்; சேரலும் மா பதியே, புறவம் அமர்ந்த உமாபதியே.

[8]

நின் மணி வாயது நீழலையே நேசம் அது ஆனவர் நீழலையே; உன்னி, மனத்து, எழு சங்கம் அதே ஒளி அதனோடு உறு சங்கம் அதே; கன்னியரைக் கவரும் க(ள்)ளனே! கடல்விடம் உண்ட கருங் களனே; மன்னி வரைப் பதி, சண்பு ஐயதே வாரி வயல் மலி சண்பை அதே.

[9]

இலங்கை அரக்கர் தமக்கு இறையே இடந்து கயிலை எடுக்க, இறையே, புலன்கள் கெட உடன் பாடினனே; பொறிகள் கெட உடன்பாடினனே; இலங்கிய மேனி இரா வணனே எய்து பெயரும் இராவணனே; கலந்து அருள் பெற்றதும் மா வசியே; காழி அரன் அடி மா வசியே.

[10]

கண் நிகழ் புண்டரிகத்தினனே, கலந்து இரி புண் தரி கத்தினனே, மண் நிகழும் பரிசு ஏனம் அதே, வானகம் ஏய் வகை சேனம் அதே, நண்ணி அடிமுடி எய்தலரே; நளிர் மலி சோலையில் எய்து அலரே பண் இயல் கொச்சை பசுபதியே, பசு மிக ஊர்வர், பசுபதியே.

[11]

பரு மதில் மதுரை மன் அவை எதிரே பதிகம் அது எழுது இலை அவை எதிரே வரு நதி இடை மிசை வரு கரனே! வசையொடும் அலர் கெட அருகு அரனே! கருதல் இல் இசை முரல்தரும் மருளே, கழுமலம் அமர் இறை தரும் அருகே மருவிய தமிழ்விரகன மொழியே வல்லவர்தம் இடர், திடம், ஒழியே.

[12]

Back to Top
திருஞானசம்பந்த சுவாமிகள்   திருக்கடைக்காப்பு  
3.114   பாயும் மால்விடைமேல் ஒரு பாகனே;  
பண் - பழம்பஞ்சுரம்   (திருத்தலம் கச்சி ஏகம்பம் (காஞ்சிபுரம்) ; (திருத்தலம் அருள்தரு காமாட்சியம்மை உடனுறை அருள்மிகு ஏகாம்பரநாதர் திருவடிகள் போற்றி )

பாயும் மால்விடைமேல் ஒரு பாகனே; பாவை தன் உருமேல் ஒரு பாகனே; தூய வானவர் வேதத் துவனியே; சோதி மால் எரி வேதத்து வ(ன்)னியே; ஆயும் நன்பொருள் நுண்பொருள் ஆதியே; ஆலநீழல் அரும்பொருள் ஆதியே; காய, வில் மதன் பட்டது கம்பமே; கண் நுதல் பரமற்கு இடம் கம்பமே.

[1]

சடை அணிந்ததும் வெண்டு அலைமாலையே; தம் உடம்பிலும் வெண்தலைமாலையே; படையில் அம் கையில் சூல் அம் அது என்பதே; பரந்து இலங்கு ஐயில் சூலம் அது என்பதே; புடை பரப்பன, பூதகணங்களே; போற்று இசைப்பன, பூதகணங்களே கடைகள்தோறும் இரப்பதும் மிச்சையே; கம்பம் மேவி இருப்பதும் இச்சையே.

[2]

வெள் எருக்கொடு தும்பை மிலைச்சியே; ஏறு முன் செலத் தும்பை மிலைச்சியே! அள்ளி நீறு அது பூசுவ தாகமே; ஆன மாசுணம் மூசுவது ஆகமே; புள்ளி ஆடை உடுப்பது கத்துமே; போன, ஊழி, உடுப்பது உகத்துமே; கள் உலாம் மலர்க் கம்பம் இருப்பதே காஞ்சி மா நகர்க் கம்பம் இருப்பு அதே.

[3]

முற்றல் ஆமை அணிந்த முதல்வரே; மூரி ஆமை அணிந்த முதல்வரே; பற்றி வாள் அரவு ஆட்டும் பரிசரே; பாலும் நெய் உகந்து ஆட்டும் பரிசரே; வற்றல் ஓடு கலம், பலி தேர்வதே; வானினோடு கலம், பலி, தேர்வதே, கற்றிலா மனம் கம்பம் இருப்பதே; காஞ்சி மா நகர்க் கம்பம் இருப்பதே.

[4]

வேடன் ஆகி விசையற்கு அருளியே; வேலை நஞ்சம் மிசையல் கருளியே; ஆடுபாம்பு அரை ஆர்த்தது உடை அதே; அஞ்சு பூதமும் ஆர்த்தது உடையதே; கோடு வான்மதிக்கண்ணி அழகிதே; குற்றம் இல் மதிக் கண்ணி அழகிதே; காடு வாழ் பதி ஆவதும் உ(ம்)மது; ஏகம்பம் மா பதி ஆவதும் உ(ம்)மதே.

[5]

இரும் புகைக்கொடி தங்கு அழல் கையதே; இமயமாமகள், தம் கழல், கையதே; அரும்பு மொய்த்த மலர்ப் பொறை தாங்கியே; ஆழியான் தன் மலர்ப் பொறை தாங்கியே; பெரும் பகல் நடம் ஆடுதல் செய்துமே, பேதைமார் மனம் வாடுதல் செய்துமே, கரும்பு மொய்த்து எழு கம்பம் இருப்பதே, காஞ்சி மா நகர்க் கம்பம் இருப்பு அதே.

[6]

முதிரம் மங்கை தவம் செய்த காலமே, முன்பும், அம் கைதவம் செய்த காலமே, வெதிர்களோடு அகில் சந்தம் முருட்டியே, வேழம் ஓடகில் சந்தம் உருட்டியே, அதிர ஆறு வரத்து அழுவத்தொடே, ஆன் ஐ ஆடுவரத் தழுவத்தொடே, கதிர் கொள் பூண் முலைக் கம்பம் இருப்பதே; காஞ்சி மா நகர்க் கம்பம் இருப்பதே.

[7]

பண்டு அரக்கன் எடுத்த பலத்தையே பாய்ந்து அரக்கல் நெடுத்த (அ)பலத்தையே கொண்டு, அரக்கியதும் கால்விரலையே; கோள் அரக்கியதும் கால்வு இரலையே; உண்டு உழன்றதும் முண்டத் தலையிலே; உடுபதிக்கு இடம் உண்டு, அத் தலையிலே; கண்டம் நஞ்சம் அடக்கினை கம்பமே; கடவுள் நீ இடம் கொண்டது கம்பமே.

[8]

தூணி ஆன சுடர்விடு சோதியே சுத்தம் ஆன சுடர்விடு சோதியே; பேணி ஓடு பிரமப் பறவையே பித்தன் ஆன பிரமப் பறவையே, சேணினோடு, கீழ், ஊழி திரிந்துமே, சித்தமோடு கீழ், ஊழி திரிந்துமே, காண நின்றனர் உற்றது கம்பமே; கடவுள் நீ இடம் உற்றது கம்பமே.

[9]

ஓர் உடம்பினை ஈர் உரு ஆகவே, உன் பொருள்-திறம் ஈர் உரு ஆகவே, ஆரும் மெய்தன் கரிது பெரிதுமே; ஆற்ற எய்தற்கு அரிது, பெரிதுமே; தேரரும் அறியாது திகைப்பரே; சித்தமும் மறியா, துதி கைப்பரே; கார் நிறத்து அமணர்க்கு ஒரு கம்பமே; கடவுள் நீ இடம் கொண்டது கம்பமே.

[10]

கந்தம் ஆர் பொழில் சூழ்தரு கம்பமே காதல் செய்பவர் தீர்த்திடு உகு அம்பமே; புந்தி செய்வது விரும்பிப் புகலியே பூசுரன் தன் விரும்பிப் புகலியே அந்தம் இல் பொருள் ஆயின கொண்டுமே, அண்ணலின் பொருள் ஆயின கொண்டுமே, பந்தன் இன் இயல் பாடிய பத்துமே பாட வல்லவர் ஆயின, பத்துமே.

[11]

Back to Top
திருஞானசம்பந்த சுவாமிகள்   திருக்கடைக்காப்பு  
3.115   ஆல நீழல் உகந்தது இருக்கையே;  
பண் - பழம்பஞ்சுரம்   (திருத்தலம் திருஆலவாய் (மதுரை) ; (திருத்தலம் அருள்தரு மீனாட்சியம்மை உடனுறை அருள்மிகு சொக்கநாதசுவாமி திருவடிகள் போற்றி )

ஆல நீழல் உகந்தது இருக்கையே; ஆன பாடல் உகந்தது இருக்கையே; பாலின் நேர் மொழியாள் ஒருபங்கனே; பாதம் ஓதலர் சேர் புர பங்கனே; கோலம் நீறு அணி மே தகு பூதனே; கோது இலார் மனம் மேவிய பூதனே; ஆல நஞ்சு அமுது உண்ட களத்தனே ஆலவாய் உறை அண்டர்கள் அத்தனே.

[1]

பாதி ஆய் உடன் கொண்டது மாலையே; பம்பு தார் மலர்க் கொன்றை நல்மாலையே; கோது இல் நீறு அது பூசிடும் ஆகனே; கொண்ட நன் கையில் மான் இடம் ஆகனே; நாதன் நாள்தொறும் ஆடுவது ஆன் ஐயே; நாடி அன்று உரிசெய்ததும் ஆனையே; வேத நூல் பயில்கின்றது வாயிலே; விகிர்தன் ஊர் திரு ஆல நல்வாயிலே.

[2]

காடு நீடது உறப் பல கத்தனே; காதலால் நினைவார்தம் அகத்தனே; பாடு பேயோடு பூதம் மசிக்கவே, பல்பிணத் தசை நாடி அசிக்கவே; நீடும் மாநடம் ஆட விருப்பனே; நின் அடித் தொழ நாளும் இருப்பனே; ஆடல் நீள்சடை மேவிய அப்பனே ஆலவாயினில் மேவிய அப்பனே.

[3]

பண்டு அயன்தலை ஒன்றும் அறுத்தியே; பாதம் ஓதினர் பாவம் மறுத்தியே; துண்ட வெண்பிறை சென்னி இருத்தியே; தூய வெள் எருது ஏறி இருத்தியே; கண்டு காமனை வேவ விழித்தியே; காதல் இல்லவர் தம்மை இழித்தியே அண்ட நாயகனே! மிகு கண்டனே! ஆலவாயினில் மேவிய(அ) கண்டனே!

[4]

சென்று தாதை உகுத்தனன் பாலையே சீறி, அன்பு செகுத்தனன்பால் ஐயே வென்றி சேர் மழுக்கொண்டு, முன்காலையே, வீட வெட்டிடக் கண்டு, முன் காலையே, நின்ற மாணியை, ஓடின கங்கையால் நிலவ மல்கி உதித்து, அனகம் கையால், அன்று, நின் உரு ஆகத் தடவியே! ஆலவாய், அரன் நாகத்து அடவியே.

[5]

நக்கம் ஏகுவர், நாடும் ஓர் ஊருமே; நாதன் மேனியில் மாசுணம் ஊருமே; தக்க பூ, மனைச் சுற்ற, கருளொடே, தாரம், உய்த்தது, பாணற்கு, அருளொடே; மிக்க தென்னவன் தேவிக்கு அணியையே மெல்ல நல்கிய தொண்டர்க்கு அணியையே; அக்கினார் அமுது உண்கலன் ஓடுமே; ஆலவாய், அரனார் உமையோடுமே.

[6]

வெய்யவன் பல் உகுத்தது குட்டியே; வெங்கண் மாசுணம், கையது, குட்டியே; ஐயனே! அனல் ஆடிய மெய்யனே! அன்பினால் நினைவார்க்கு அருள் மெய்யனே! வையம் உய்ய அன்று உண்டது காளமே; வள்ளல் கையது மேவு கங்காளமே; ஐயம் ஏற்பது உரைப்பது வீண், ஐயே! ஆலவாய் அரன் கையது வீணையே.

[7]

தோள்கள் பத்தொடு பத்தும் அயக்கியே, தொக்க தேவர் செருக்கை மயக்கியே, வாள் அரக்கன் நிலத்துக் களித்துமே, வந்து அ(ம்)மால்வரை கண்டு உகளித்துமே, நீள்பொருப்பை எடுத்த உன்மத்தனே, நின் விரல்-தலையால் மதம் மத்தனே! ஆளும் ஆதி முறித்தது மெய்கொலோ? ஆலவாய் அரன் உய்த்ததும் மெய்கொலோ?

[8]

பங்கயத்து உள நான்முகன், மாலொடே, பாதம் நீள் முடி நேடிட, மாலொடே, துங்க நல்-தழலின் உருஆயுமே; தூய பாடல் பயின்றது, வாயுமே; செங்கயல் கணினார் இடு பிச்சையே சென்று கொண்டு, உரைசெய்வது பிச்சு ஐயே! அங்கியைத் திகழ்விப்பது இடக்கையே; ஆலவாய், அரனாரது இடக் கையே.

[9]

தேரரோடு அமணர்க்கு நல்கானையே; தேவர் நாள்தொறும் சேர்வது கானையே; கோரம் அட்டது புண்டரிகத்தையே; கொண்ட, நீள் கழல் புண்டரிகத்தையே; நேர் இல் ஊர்கள் அழித்தது நாகமே; நீள்சடைத் திகழ்கின்றது நாகமே; ஆரம் ஆக உகந்ததும் என்பு அதே; ஆலவாய், அரனார் இடம் என்பதே.

[10]

ஈன ஞானிகள் தம்மொடு விரகனே! ஏறு பல்பொருள் முத்தமிழ் விரகனே, ஆன காழியுள் ஞானசம்பந்தனே ஆலவாயினில் மேய சம்பந்தனே! ஆன வானவர் வாயின் உளத்தனே! அன்பர் ஆனவர் வாயினுள் அத்தனே! நான் உரைத்தன செந்தமிழ் பத்துமே வல்லவர்க்கு, இவை நற்று அமிழ் பத்துமே.

[11]

Back to Top
திருஞானசம்பந்த சுவாமிகள்   திருக்கடைக்காப்பு  
3.116   துன்று கொன்றை நம் சடையதே;  
பண் - பழம்பஞ்சுரம்   (திருத்தலம் திருவீழிமிழலை ; (திருத்தலம் அருள்தரு சுந்தரகுசாம்பிகை உடனுறை அருள்மிகு வீழியழகர் திருவடிகள் போற்றி )

துன்று கொன்றை நம் சடையதே; தூய கண்டம் நஞ்சு அடையதே; கன்றின்மான் இடக் கையதே; கல்லின்மான் இடக்கை அதே; என்றும் ஏறுவது இடவமே; என் இடைப் பலி இட வ(ம்)மே! நின்றதும் மிழலையுள்ளுமே; நீர் எனைச் சிறிதும் உள்ளுமே!

[1]

ஓதி வாயதும் மறைகளே; உரைப்பதும் பலமறைகளே பாதி கொண்டதும் மாதையே; பணிகின்றேன், மிகும் மாதையே; காது சேர் கனம் குழையரே; காதலார் கனம் குழையரே; வீதிவாய் மிகும் வேதியா; மிழலை மேவிய வேதியா!

[2]

பாடுகின்ற பண் தாரமே; பத்தர் அன்ன பண்டாரமே; சூடுகின்றது மத்தமே; தொழுத என்னை உன்மத்தமே நீடு செய்வதும் தக்கதே? நின் அரைத் திகழ்ந்தது அக்கு அதே; நாடு சேர் மிழலை, ஊருமே; நாகம் நஞ்சு அழலை ஊருமே.

[3]

கட்டுகின்ற கழல் நாகமே; காய்ந்ததும் மதனன் ஆகமே; இட்டம் ஆவது இசை பாடலே; இசைந்த நூலின் அமர்பு ஆடலே; கொட்டுவான் முழவம், வாணனே; குலாய சீர் மிழலை வாணனே! நட்டம் ஆடுவது சந்தியே; நான் உய்தற்கு இரவு சந்தியே!

[4]

ஓவு இலாது இடும் கரணமே, உன்னும் என்னுடைக் கரணமே; ஏவு சேர்வும் நின் ஆணையே; அருளில் நின்ன பொற்று ஆணையே; பாவியாது உரை மெய் இலே; பயின்ற நின் அடி மெய்யிலே மேவினான் விறல் கண்ணனே மிழலை மேய முக்கண்ணனே!

[5]

வாய்ந்த மேனி எரிவண்ணமே; மகிழ்ந்து பாடுவது வண்ணமே; காய்ந்து வீழ்ந்தவன் காலனே; கடு நடம் செயும் காலனே; போந்தது எம் இடை இரவிலே; உம் இடைக் கள்வம் இரவிலே; ஏய்ந்ததும் மிழலை என்பதே; விரும்பியே அணிவது என்பு அதே.

[6]

அப்பு இயன்ற கண் அயனுமே, அமரர்கோமகனும், அயனுமே, ஒப்பு இல் இன்று, அமரர், தருவதே, ஒண் கையால் அமரர் தரு அதே; மெய்ப் பயின்றவர், இருக்கையே, மிழலை ஊர் உமது இருக்கையே; செப்புமின்(ன்), எருது மேயுமே! சேர்வு உமக்கு எருதும் ஏயுமே.

[7]

தானவக் குலம் விளக்கியே, தாரகைச் செலவு இளக்கியே, வான் அடர்த்த கயில் ஆயமே, வந்து மேவு கயிலாயமே தான் எடுத்த வல் அரக்கனே, தட முடித்திரள் அரக்கனே, மேல் நடைச் செல இருப்பனே; மிழலை நன் பதி விருப்பனே.

[8]

காயம் மிக்கது ஒரு பன்றியே, கலந்த நின்ன உருபு அன்றியே, ஏய இப் புவி மயங்கவே, இருவர்தாம் மனம் அயங்கவே, தூய மெய்த்திரள் அகண்டனே! தோன்றி நின்ற மணிகண்டனே! மேய இத் துயில் விலக்கு, அ(ண்)ணா! மிழலை மேவிய இலக்கணா!

[9]

கஞ்சியைக் குலவு கையரே, கலக்கம் ஆர் அமணர்கையரே, அஞ்ச, வாதில் அருள் செய்யநீ, அணைந்திடும் பரிசு செய்ய, நீ வஞ்சனே! வரவும் வல்லையே, மதித்து, எனைச் சிறிதும் வல்லையே? வெஞ்சல் இன்றி வரு இவ் தகா மிழலை சேரும் விறல் வித்தகா!

[10]

மேய செஞ்சடையின் அப்பனே! மிழலை மேவிய என் அப்பனே! ஏயுமா செய இருப்பனே இசைந்தவா செய விருப்பனே! காய வர்க்க(அ) சம்பந்தனே! காழி ஞானசம்பந்தனே வாய் உரைத்த தமிழ்பத்துமே வல்லவர்க்கும் இவை பத்துமே.

[11]

Back to Top
திருநாவுக்கரசர்   தேவாரம்  
4.014   பருவரை ஒன்று சுற்றி அரவம்  
பண் - பழம்பஞ்சுரம்   (திருத்தலம் பொது -தசபுராணம் ; (திருத்தலம் அருள்தரு உடனுறை அருள்மிகு திருவடிகள் போற்றி )

பருவரை ஒன்று சுற்றி அரவம் கைவிட்ட இமையோர் இரிந்து பயம் ஆய், திரு நெடுமால் நிறத்தை அடுவான் விசும்பு சுடுவான் எழுந்து விசை போய்ப் பெருகிட, மற்று இதற்கு ஒர் பிதிகாரம் ஒன்றை அருளாய், பிரானே! எனலும், அருள் கொடு மா விடத்தை, எரியாமல், உண்ட அவன் அண்டர் அண்டர் அரசே.

[1]

நிரவு ஒலி வெள்ளம் மண்டி நெடு அண்டம் மூட, நிலம் நின்று தம்பம் அது அப் பரம் ஒரு தெய்வம் எய்த, இது ஒப்பது இல்லை இருபாலும் நின்று பணியப் பிரமனும் மாலும் மேலை முடியோடு பாதம் அறியாமை நின்ற பெரியோன், பரமுதல் ஆய தேவர், சிவன் ஆயமூர்த்தி அவன், ஆம், நமக்கு ஒர் சரணே.

[2]

காலமும் நாள்கள் ஊழி படையா முன், ஏக உரு ஆகி, மூவர் உருவில், சாலவும் ஆகி மிக்க சமயங்கள் ஆறின் உரு ஆகி, நின்ற தழலோன், ஞாலமும் மேலை விண்ணொடு உலகு ஏழும் உண்டு குறள் ஆய் ஒர் ஆலின் இலை மேல் பாலனும் ஆயவர்க்கு ஒர் பரம் ஆய மூர்த்தி அவன், ஆம், நமக்கு ஒர் சரணே.

[3]

நீடு உயர்விண்ணும் மண்ணும் நெடுவேலை குன்றொடு உலகு ஏழும் எங்கும் நலியச் சூடிய கையர் ஆகி, இமையோர் கணங்கள் துதி ஓதி நின்று தொழலும், ஓடிய தாருகன் தன் உடலம் பிளந்தும் ஒழியாத கோபம் ஒழிய ஆடிய மா நடத்து எம் அனல் ஆடி பாதம் அவை ஆம், நமக்கு ஒர் சரணே.

[4]

நிலை வலி இன்றி எங்கும் நிலனோடு விண்ணும் நிதனம் செய்து ஓடு புரம் மூன்று அலை நலிவு அஞ்சி ஓடி, அரியோடு தேவர் அரணம் புக, தன் அருளால்- கொலை நலி வாளி, மூள அரவு, அம் கை நாணும், அனல் பாய நீறு புரம் ஆம்- மலை சிலை கையில் ஒல்க வளைவித்த வள்ளல் அவன், ஆம், நமக்கு ஒர் சரணே.

[5]

நீல நல் மேனி, செங்கண், வளை வெள் எயிற்றின், எரிகேசன், நேடி வரும் நாள காலை நல் மாலை கொண்டு வழிபாடு செய்யும் அளவின் கண், வந்து குறுகிப் பாலனை ஓட ஓடப் பயம் எய்துவித்த, உயிர் வவ்வு பாசம் விடும்-அக் காலனை வீடு செய்த கழல் போலும், அண்டர் தொழுது ஓது சூடு கழலே.

[6]

உயர் தவம் மிக்க தக்கன் உயர் வேள்வி தன்னில்,-அவி உண்ண வந்த இமையோா பயம் உறும் எச்சன், அங்கு மதியோனும், உற்றபடி கண்டு நின்று பயம் ஆய்- அயனொடு மாலும், எங்கள் அறியாமை ஆதி, கமி! என்று இறைஞ்சி அகல, சயம் உறு தன்மை கண்ட தழல்வண்ணன், எந்தை, கழல் கண்டு கொள்கை கடனே.

[7]

நலம் மலி மங்கை நங்கை விளையாடி ஓடி நயனத் தலங்கள் கரமா, உலகினை ஏழும் முற்றும் இருள் மூட மூட, இருள் ஓட, நெற்றி ஒரு கண் அலர்தர, அஞ்சி மற்றை நயனம் கைவிட்டு மடவாள் இறைஞ்ச, மதி போல் அலர்தரு சோதி போல் அலர் வித்த முக்கண் அவன், ஆம், நமக்கு ஓர் சரணே.

[8]

கழை படு காடு தென்றல் குயில் கூவ, அஞ்சுகணையோன், -அணைந்து புகலும் மழை வடி வண்ணன் எண்ணி மகவோனை விட்ட மலர் ஆன தொட்ட மதனன் எழில் பொடி வெந்து வீழ, இமையோர் கணங்கள் எரி என்று இறைஞ்சி அகல, தழல் படு நெற்றி ஒற்றை நயனம் சிவந்த தழல் வண்ணன் எந்தை சரணே.

[9]

தட மலர் ஆயிரங்கள் குறைவு ஒன்று அது ஆக, நிறைவு என்று தன் கண் அதனால் உடன் வழிபாடு செய்த திருமாலை, எந்தை பெருமான், உகந்து மிகவும் சுடர் அடியான் முயன்று சுழல் வித்து, அரக்கன் இதயம் பிளந்த கொடுமை அடல் வலி ஆழி, ஆழியவனுக்கு அளித்த அவன், ஆம், நமக்கு ஒர் சரணே.

[10]

கடுகிய தேர் செலாது, கயிலாயம் மீது; கருதேல், உன் வீரம்; ஒழி, நீ! முடுகுவது அன்று, தன்மம் என நின்று பாகன் மொழிவானை நன்று முனியா, விடு விடு என்று சென்று விரைவு உற்று, அரக்கன், வரை உற்று எடுக்க, முடிதோள நெடு நெடு இற்று வீழ, விரல் உற்ற பாதம் நினைவு உற்றது, என் தன் மனனே.

[11]

Back to Top
திருநாவுக்கரசர்   தேவாரம்  
4.015   பற்று அற்றார் சேர் பழம்  
பண் - பழம்பஞ்சுரம்   (திருத்தலம் பாவநாசத் திருப்பதிகம் ; (திருத்தலம் அருள்தரு உடனுறை அருள்மிகு திருவடிகள் போற்றி )

சேத்திரக்கோவை

பற்று அற்றார் சேர்| பழம் பதியை,| பாசூர் நிலாய| பவளத்தை, சிற்றம்பலத்து எம் |திகழ்கனியை,| தீண்டற்கு அரிய |திரு உருவை, வெற்றியூரில்| விரிசுடரை,| விமலர்கோனை, |திரை சூழ்ந்த ஒற்றியூர் எம் | உத்தமனை,| உள்ளத்துள்ளே | வைத்தேனே.

[1]

ஆனைக்காவில் அணங்கினை, ஆரூர் நிலாய அம்மானை, கானப் பேரூர்க் கட்டியை, கானூர் முளைத்த கரும்பினை, வானப் பேரார் வந்து ஏத்தும் வாய்மூர் வாழும் வலம்புரியை, மானக் கயிலை மழகளிற்றை, மதியை, சுடரை, மறவேனே.

[2]

மதி அம் கண்ணி நாயிற்றை, மயக்கம் தீர்க்கும் மருந்தினை, அதிகைமூதூர் அரசினை, ஐயாறு அமர்ந்த ஐயனை, விதியை, புகழை, வானோர்கள் வேண்டித் தேடும் விளக்கினை, நெதியை, ஞானக் கொழுந்தினை, நினைந்தேற்கு உள்ளம் நிறைந்ததே.

[3]

புறம் பயத்து எம் முத்தினை, புகலூர் இலங்கு பொன்னினை, உறந்தை ஓங்கு சிராப் பள்ளி உலகம் விளக்கும் ஞாயிற்றை, கறங்கும் அருவிக் கழுக்குன்றில் காண்பார் காணும் கண்ணானை, அறம் சூழ் அதிகை வீரட்டத்து அரிமான் ஏற்றை, அடைந்தேனே.

[4]

கோலக் காவில் குருமணியை, குடமூக்கு உறையும் விடம் உணியை, ஆலங்காட்டில் அம் தேனை, அமரர் சென்னி ஆய்மலரை, பாலில்-திகழும் பைங்கனியை, பராய்த்துறை எம் பசும் பொன்னை, சூலத்தானை, துணை இலியை, தோளைக் குளிரத் தொழுதேனே.

[5]

மருகல் உறை மாணிக்கத்தை, வலஞ்சுழி(ய்)யின் மாலையை, கருகாவூரில் கற்பகத்தை, காண்டற்கு அரிய கதிர் ஒளியை, பெருவேளூர் எம் பிறப்பு இலியை, பேணுவார்கள் பிரிவு அரிய திரு வாஞ்சியத்து எம் செல்வனை, சிந்தையுள்ளே வைத்தேனே.

[6]

எழில் ஆர் இராச சிங்கத்தை, இராமேச்சுரத்து எம் எழில் ஏற்றை, குழல் ஆர் கோதை வரை மார்பில் குற்றாலத்து எம் கூத்தனை, நிழல் ஆர் சோலை நெடுங்களத்து நிலாய நித்த மணாளனை, அழல் ஆர் வண்ணத்து அம்மானை, அன்பில் அணைத்து வைத்தேனே.

[7]

மாலைத் தோன்றும் வளர்மதியை, மறைக்காட்டு உறையும் மணாளனை, ஆலைக் கரும்பின் இன்சாற்றை, அண்ணாமலை எம் அண்ணலை, சோலைத் துருத்தி நகர் மேய சுடரில்-திகழும் துளக்கு இலியை, மேலை வானோர் பெருமானை, விருப்பால் விழுங்கியிட்டேனே.

[8]

சோற்றுத்துறை எம் சோதியை, துருத்தி மேய தூமணியை, ஆற்றில் பழனத்து அம்மானை, ஆலவாய் எம் அருமணியை, நீரில் பொலிந்த நிமிர் திண்தோள் நெய்த்தானத்து எம் நிலாச்சுடரைத் தோற்றக் கடலை, அடல் ஏற்றை, தோளைக் குளிரத் தொழுதேனே.

[9]

புத்தூர் உறையும் புனிதனை, பூவணத்து எம் போர் ஏற்றை, வித்து ஆய் மிழலை முளைத்தானை, வேள்விக் குடி எம் வேதியனை, பொய்த்தார் புரம் மூன்று எரித்தானை, பொதியில் மேய புராணனை, வைத்தேன், என் தன் மனத்துள்ளே-மாத்தூர் மேய மருந்தையே.

[10]

முந்தித் தானே முளைத்தானை, மூரி வெள் ஏறு ஊர்ந்தானை, அந்திச் செவ்வான் படியானை, அரக்கன் ஆற்றல் அழித்தானை, சிந்தை வெள்ளப் புனல் ஆட்டிச் செஞ்சொல் மாலை அடிச் சேர்த்தி, எந்தை பெம்மான், என் எம்மான் என்பார் பாவம் நாசமே.

[11]

Back to Top
சுந்தரமூர்த்தி சுவாமிகள்   திருப்பாட்டு  
7.047   காட்டூர்க் கடலே! கடம்பூர் மலையே!  
பண் - பழம்பஞ்சுரம்   (திருத்தலம் திருவாரூர் ; (திருத்தலம் அருள்தரு உடனுறை அருள்மிகு திருவடிகள் போற்றி )

இந்த பதிகத்தை பாடினாலோ அல்லது கேட்டாலோ அனைத்து ஆலயங்களை தரிசித்த பலன் கிடைக்கும்

காட்டூர்க் கடலே! கடம்பூர் மலையே! கானப்பேரூராய்! கோட்டூர்க் கொழுந்தே! அழுந்தூர் அரசே! கொழு நல் கொல் ஏறே! பாட்டு ஊர் பலரும் பரவப்படுவாய்! பனங்காட்டூரானே! மாட்(ட்)டு ஊர் அறவா! மறவாது உன்னைப் பாடப் பணியாயே!

[1]

கொங்கில் குறும்பில் குரக்குத் தளியாய்! குழகா! குற்றாலா! மங்குல்-திரிவாய்! வானோர் தலைவா! வாய்மூர் மணவாளா! சங்கக் குழை ஆர் செவியா! அழகா! அவியா அனல் ஏந்திக் கங்குல் புறங்காட்டு ஆடீ! அடியார் கவலை களையாயே!

[2]

நிறைக் காட்டானே! நெஞ்சத்தானே! நின்றியூரானே! மிறை(க்)க் காட்டானே! புனல் சேர் சடையாய்! அனல் சேர் கையானே! மறைக்காட்டானே! திரு மாந்துறையாய்! மாகோணத்தானே! இறைக்(க்) காட்டாயே, எங்கட்கு உன்னை! எம்மான் தம்மானே!

[3]

ஆரூர் அத்தா! ஐயாற்று அமுதே! அளப்பூர் அம்மானே! கார் ஊர் பொழில்கள் புடை சூழ் புறவில் கருகாவூரானே! பேரூர் உறைவாய்! பட்டிப் பெருமான்! பிறவா நெறியானே! பார் ஊர் பலரும் பரவப்படுவாய்! பாசூர் அம்மானே!

[4]

மருகல் உறைவாய்! மாகாளத்தாய்! மதியம் சடையானே! அருகல் பிணி நின் அடியார் மேல அகல அருளாயே! கருகல் குரலாய்! வெண்ணிக் கரும்பே! கானூர்க் கட்டியே! பருகப் பணியாய், அடியார்க்கு உன்னை! பவளப்படியானே!

[5]

தாம் கூர் பிணி நின் அடியார் மேல அகல அருளாயே வேங்கூர் உறைவாய்! விளமர் நகராய்! விடை ஆர் கொடியானே! நாங்கூர் உறைவாய்! தேங்கூர் நகராய்! நல்லூர் நம்பானே! பாங்கு ஊர் பலி தேர் பரனே! பரமா! பழனப்பதியானே!

[6]

தேனைக் காவல் கொண்டு விண்ட கொன்றைச் செழுந் தாராய்! வானைக் காவல் கொண்டு நின்றார் அறியா நெறியானே! ஆனைக்காவில் அரனே! பரனே! அண்ணாமலையானே! ஊனைக் காவல் கைவிட்டு, உன்னை உகப்பார் உணர்வாரே.

[7]

துருத்திச் சுடரே! நெய்த்தானத்தாய்! சொல்லாய், கல்லாலா! பருத்(த்)தி நியமத்து உறைவாய்! வெயில் ஆய், பல ஆய், காற்று ஆனாய்; திருத்தித் திருத்தி வந்து, என் சிந்தை இடம் கொள் கயிலாயா! அருத்தித்து, உன்னை அடைந்தார் வினைகள் அகல அருளாயே!

[8]

புலியூர்ச் சிற்றம்பலத்தாய்! புகலூர்ப் போதா! மூதூரா! பொலி சேர் புரம் மூன்று எரியச் செற்ற புரி புன்சடையானே! வலி சேர் அரக்கன் தடக்கை ஐஞ்ஞான்கு அடர்த்த மதிசூடீ! கலி சேர் புறவில் கடவூர் ஆளீ! காண அருளாயே!

[9]

கைம்மா உரிவை அம்மான் காக்கும் பல ஊர் கருத்து உன்னி, மைம் மாந் தடங்கண் மதுரம் அன்ன மொழியாள் மடச் சிங்கடி- தம்மான்-ஊரன், சடையன் சிறுவன், அடியன்-தமிழ் மாலை செம்மாந்து இருந்து திருவாய் திறப்பார் சிவலோகத்தாரே.

[10]

Back to Top
சுந்தரமூர்த்தி சுவாமிகள்   திருப்பாட்டு  
7.048   மற்றுப் பற்று எனக்கு இன்றி,  
பண் - பழம்பஞ்சுரம்   (திருத்தலம் திருப்பாண்டிக்கொடுமுடி நமசிவாயத் திருப்பதிகம் ; (திருத்தலம் அருள்தரு பண்மொழியாளம்மை உடனுறை அருள்மிகு கொடுமுடிநாதர் திருவடிகள் போற்றி )
இறைவர் சுந்தரர் வேண்டியவாறே பெரும் பொருட்குவியலை வழங்கியருளினார். பொன் பெற்ற சுந்தரர், அத்தலத்தினின்றும் புறப்பட்டுப் பைஞ்ஞ்லி, ஈங்கோய்மலை முதலிய தலங்களை வழிபட்டுக் கொண்டே கொங்குநாட்டை அடைந்தார். காவிரிக்குத் தென்கரையில் உள்ள கறையூர்த்திருப்பாண்டிக்கொடுமுடி என்னும் திருக்கோயிலை இறைஞ்சி மற்றுப்பற்றெனக்கின்றி யென்னும் நமச்சிவாயத் திருப்பதிகம்பாடிப் போற்றினார்.

மற்றுப் பற்று எனக்கு இன்றி, நின் திருப்பாதமே மனம் பாவித்தேன்; பெற்(ற்)றலும் பிறந்தேன்; இனிப் பிறவாத தன்மை வந்து எய்தினேன்; கற்றவர் தொழுது ஏத்தும் சீர்க் கறையூரில் பாண்டிக் கொடுமுடி நல்-தவா! உனை நான் மறக்கினும் சொல்லும், நா நமச்சிவாயவே.

[1]

Back to Top

This page was last modified on Thu, 09 May 2024 01:33:06 -0400
          send corrections and suggestions to admin-at-sivaya.org

thirumurai list