சிவய.திருக்கூட்டம்
sivaya.org
Please set your language preference by clicking language links.
Search this site internally
Or with Google
Home/All Lyrics Bay Area Panchangam Calendar My Account Nayanmar GuruPooja Daily Thirumurai Beneficial Songs Bhajans Thirukkural Mangalam Songs Baby Names Transliteration Terms Can vibhthi act as sanitizer? Shivarathri Significance சைவசித்தாந்த சுருக்கம் North American Temples Contact Us Photos QR Codes
Vinayagar Agaval Vinayagar Thiruppugazh Vinayagar Anupoothi Vinayagar Kavasam Vinayagar Kariya SIddhi Maalai Vinayagar Songs Thiru Irattai maNi Maalai Ganapatheeswaram Vinaayagar NaanmaniMaalai Vinaayagar Pathigam Ganesha Bhajans
Selected Thirumurai All 12 Thirumurai/Search Sivapuranam, Thiru ThondarThogai Thiruvaasagam Complete Pancha Puraanam Nalam Tharum Pathigangal Karu Muthal Thiru Varai Agathiar Thevaara Thirattu Vaazhthu Paadal Thirumurai For Daily Chores Thirumurai Sthalangal Thirumurai Historical Order 1008 Sivan Potri Shivan Bhajans
Kandhar Shasti Kavasam Selected Thiruppugazh Search/All Thiruppugazh Thiruppugazh Thalangal Thiruppugazh by Santham Thiruppugazh for Health Kandhar Anupoothi Vel virutham Mayil virutham Saeval virutham ThiruVaguppu Paripoorna Panchamrtha vannam Pagai Kadithal Kumarstavam Kandha Guru Kavasam Shanmuga Kavasam Murugan Bhajans
Abirami Anthaathi Abirami Ammai Pathigam Sakala kala valli Maalai Saraswathi Anthhathi Lalitha Navaratna Maalai Vadivudai Maanicka Maalai Abhayaambigai Sadhagam Meenakshi Amman Pillai Tamil Kaamaakshi Dukka Nivaarani Amman Bhajans
Search Prabandham ThiruPallandu Periazhvar Thirumozhi Thiruppavai Nachiar Tirumozhi Perumal Thirumozhi Thiruchchanda Viruththam Thirumaalai Thiruppalliyezhuchchi Amalanadhi piran Kanni Nun Siruththambu Peria Thirumozhi Kurun Thandagam Nedum Thandagam Mudhal Thiruvandhadhi Irandam Thiruvandhadhi Moonram Thiruvandhadhi Naanmugan Thiruvandhadhi Thiruviruththam Thiruvasiriyam Peria Thiruvandhadhi Thiruvezhukkurrirukkai Siriya Thirumadal Peria Thirumadal Thiruvay Mozhi Ramanuja Nootrandhadi Garuda Gamana Tava

This page in Tamil   Hindi/Sanskrit   Telugu   Malayalam   Bengali   Kannada   English   ITRANS    Marati  Gujarathi   Oriya   Singala   Tibetian   Thai   Japanese   Urdu   Cyrillic/Russian   Spanish   Hebrew   Korean  
Selected thirumurai      thirumurai Thalangal      All thirumurai Songs     

Thirumurai   1   2   3   4   5   6   7   8   9   10   11   12

Pathigam first Letter :     அ  ஆ  இ  ஈ  உ  ஊ  எ  ஏ  ஐ  ஒ  ஓ  க  ச  ஞ  த  ந  ப  ம  ய  வ
Paadal first letter:       (  .     அ  ஆ  இ  ஈ  உ  ஊ  எ  ஏ  ஐ  ஒ  ஓ  க  ங  ச  ஞ  ட  த  ந  ப  ம  ய  ற  வ
Search: Filter By: Order By:
திருமுறை 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10, 11, 12 இருந்து பாடல் சொல்
தோடு     முற்றல்     நீர்     விண்     ஒருமை     மறை     சடை     வியர்     தாள்     புத்தரோடு     அருநெறிய     குறி     காது     பண்     நீரின்     செய்ய     கழலின்     வெள்ளம்     தென்     நாகம்     செய்தவத்தர்     புற்றில்     பத்தரோடு     படை     ஐயன்,     ஒற்றை     புந்தி     ஊன்     கண்     கடலில்     பெரிய     ஆசி     வண்டு     மைம்     கழல்     கன்னியர்     நாகபணம்     சந்து     சங்கு,     காமன்     இலங்கையர்     செறி     பத்தர்     செய்     திரைகள்     தோல்     சலசல     தளை     முடி     பிறை     செற்றவர்     ஒண்     பொன்     அங்கமும்     நெய்     தோலொடு     நா     பாடல்     புனை     பூண்     அந்தமும்     இலை     நாலும்     பாடக     திங்கள்     தண்     பூவினில்     செம்பொன்     பாகமும்     கோவண     இலங்கை     பணி     தடுக்கு     அன்பு     புண்ணியர்,     முத்தியர்,     பொங்கி     தேவி     இந்து     குற்றம்     நீறு     வெண்     மாலும்     பின்னிய     எண்     படைப்பு,     கடம்     தக்கன்தன     நானாவித     மண்ணோர்களும்     மலையான்     வயம்     மாசு     வேதத்து     உண்ணாமுலை     தேமாங்கனி     பீலிமயில்     உதிரும்     மரவம்,     பெருகும்     கரி     ஒளிறூ     விளவு     வேர்     வெம்பு     ஈறு     வம்மின்,     பண்ணும்,     ஆயாதன     கல்லால்     கரத்தால்     முன்     பண்டு     மசங்கல்     வீழிமிழலை     மத்தா     தழை     விளையாதது     சுரர்,     அறை     ஏ     தழல்     செது     இயல்     அருகரொடு     முகில்     குரவம்     ஏறு     செம்     அடைவு     வசை     மான்,     பொருவார்     வளம்பட்டு     தடுக்கால்     விளங்கும்     வானில்     மயில்     மிளிரும்     பரு     மேகத்து     கைம்     மரவத்தொடு     முட்டா     அறையும்     மத்தக்களிறு     கூனல்     மை     பறையும்,     பேய்     சுடு     நுகர்     விடை     நிழல்     கோலம்     மத்தம்     தலம்     பால்     கறை     தணி     மெய்த்     மன்     நீதி     பொந்தின்     மனம்     மலையார்     சீலம்     பொழில்     பந்து     நெறி     தேர்     பொருள்     தடுக்கை     கொடி     சூலம்படை;     அச்சம்இலர்;     பறையின்ஒலி     பூண்டவரை     குழலின்இசை     மூரல்முறு     பற்றிஒரு     நல்லமலர்     நெறியில்வரு     குன்றம்அது     பிணி     வரி     வினை     தலைமதி,     வரை     முதிர்     கடல்     கொழு     அமைவன     பெருகிய     தட     தரையொடு     மலைமகள்     மருவலர்     அணி     நலம்     அரன்     அயனொடும்     இகழ்     சினம்     புவம்,     மலை     பழுது     நறை     சுருதிகள்     கதம்     அசைவு     அடல்     குணம்     திகழ்     சிலை     கரம்     இழை     கதி     இரு     சனம்     இயல்வு     மடையில்     பெண்தான்     தழுக்     வெடிகொள்     எறி     நாற்றமலர்மேல்     பெற்ற     பூஆர்     எந்தை!     தேனை     மாணா     மாடே     கொங்கு     கொல்லை     எடுத்த     ஆற்றல்     பெருக்கப்     கார்     மரு     வார்     மழுவாள்     பை     வான்     நறவு     வெங்     வேனல்     பாங்கு     நாற     இசை     நெய்தல்,     கருக்கம்     மருவி     கூறை     நல்ல     முந்தி     மூவர்     பங்கயங்கள்     கரை     பவழ     தெரிந்து     பாரும்     நாட     குண்டு     மாடம்     செப்பம்     பாலும்     செய்யர்,     பிறையும்     துடிகளோடு     சாடிக்     பெண்     தொழுவார்     கோது     அம்     ஊர்     காடும்     கல்வியாளர்,     நீட     உம்பராலும்     கூர்     அன்றி     அரக்கன்     ஆழியானும்     மெய்யின்     மெய்த்து     விதி     ஒன்னார்     வலி     கயல்     வலம்     கறுத்தான்,     தொழிலால்     மாண்டார்     உடையார்     இரைக்கும்     விழுநீர்,     சூலப்படையான்,     வாடா     இறை     பலவும்     மாடு     வெறி     கழுவார்,     கல்     ஓடே     தடம்     அந்தம்     வாசம்     வன்     தேக்கும்     பூ     முற்றாதது     சிறு     கணை     ஊரும்     நீடும்     செடி     விடத்     வணங்கி     தறியார்,     அரவு     திரை     இடி     ஒளி     பனி     கொலை     திரு     இருவர்க்கு     சமண்     அரை     புனைதல்     அழ     உரவம்     கரிது     உளையா     மருள்     துளங்கும்     நளிர்     கலை     மதி     கொக்கின்     சிறை     உமையாள்     தலையின்     வரம்     சங்கக்     துவர்     அரவச்     அலரும்     அணியார்     அடையாதவர்     இலகும்     அழி     பார்     கரவு     உர     ஊனத்து     அஞ்சு     தொண்டர்     அணங்கோடு     சிரம்     ஞாலத்தை     நின்று     நயர்     சடைதனைத்     பூதமும்     கறி     மண்     ஆழ்     அத்தம்     பொடி     தார்     கன     அளை     அடர்     உயர்வரை     கரியவன்     சீர்     கொக்கு     துன்னலின்     துஞ்சு     நதி     ஓதி     மாலினுக்கு     விடைத்த     கடி     குண்டர்,     பைம்     மூவரும்     நிலனொடு     பணிவு     எண்ணார்     விழை     புள்     குண்டும்     கடை     வடம்     அங்கம்     ஒருங்கு     போர்     உலந்தவர்     மான்     வாள்     தண்டு     மூத்     காமரு     துணி     வெஞ்சுடர்     மாந்தர்     பொங்கு     மேலது     நாணொடு     அகம்     துஞ்ச     கேடும்     கந்தம்     பாலமதி     ஈர்க்கும்     பறையும்     நுணங்குமறை     கணையும்     கவிழ     பகலும்     போழம்பல     சாந்தம்     குண்டைக்     அரும்பும்     ஆடல்     கரிபுன்புறம்     பாதம்     நெடியான்     அரையோடு     ஞாழல்     பல்     கை     புரம்     கண்ணு     குறைபடாத     மாலினோடு     தெங்கம்     நூல்     வீண்     காடு     பீர்     மா     சேய்     போகம்     ஆன்     புல்க     வெஞ்சுடர்த்     சிட்டம்     உண்ணல்     தண்புனலும்     ஒல்லைஆறி     இயங்குகின்ற     பெண்டிர்மக்கள்     மெய்யர்     துஞ்சும்     புரிசடையாய்!     தாயும்     ஆதி     பொதியிலானே!     வன்னி,     தீயர்     நாற்றம்     கொல்     விலங்கல்     விடம்     சோலை     கனைத்து     நின்     பாங்கின்     விருத்தன்     கூறு     குன்றின்     வேழ     வெஞ்சொல்     தேவராயும்,     பற்றும்     வாரி,     பாடுவாருக்கு     வழங்கு     சுழிந்த     மயங்கு     ஞாலம்     உறி     மொய்த்து     பூத்     இடை     உள்வேர்     தோட்டீரே!     குழை     மிக்கார்     தாது     என்தான்     நன்றா     குரும்பை     ஊறி     தொடை     சால     மாறு     உரையாதார்     அரசு     இருவர்தேவரும்     தூசு     மன்னி     நல்லாரும்     பூவும்     மாகம்     போது     வாடல்     வெவ்வ     ஏனம்     வெந்த     ஒள்ளிது     பூதம்     ஆழ்கடல்     காட்டினானும்,     தோலினால்     மல்லல்     மூரல்     பரக்கினார்     விண்ட     அரியும்,     தங்குமோ,     ஏதம்     பண்ணின்     நிழலின்     வண்டர்     புனல்     வெள்ளத்     வீடு     ஒடுங்கும்     சாம்     ஊன்றும்     மயல்     பல்-நீர்மை     நோயும்     பகடு     வண்     காண்     பாராரே,     சேற்று     முன்றில்வாய்     நல்     வரந்தையான்,     தொங்கலும்     பாலினால்     நுண்ணியான்,     மையின்     நாள்     ஆடு     நன்று     வந்த     வஞ்ச     தாவியவன்     கல்-நவிலும்     அந்தரத்தில்-தேர்     நாணம்     நம்பனை,     எரி     பியல்     நகல்     சங்கோடு     கவர்     முலையாழ்     எருதே     நிழலால்     கட்டு     மருவார்     பைவாய்     மாட     பொய்யா     அலை     திண்     அடையார்     மங்கை     குழலின்     வெந்தல்     உண்டு     பங்கம்     சூது     மகரத்து     மொய்     கலம்     இருளைப்     மண்தான்     போதியாரும்     வந்தியோடு     வேதம்     உரம்     குல     வீளைக்     மஞ்சு     வேய்     புரி     மாவின்     முந்நீர்     ஒன்றும்     தொடுத்தார்,     ஊணாப்     விருது     மஞ்சைப்     ஞானத்திரள்     இழைத்த     உருவில்-திகழும்     எனைத்து     வந்தித்திருக்கும்     மறம்     தேடிக்     தட்டை     அல்     வானத்து     சூலப்     மறையின்     நொந்த     பரக்கும்     பிண்டி     விழவு     பின்     நீண்ட     குழல்     குயில்     மூப்பு     கரிய     நாணார்     கரு     நீந்தல்     முளிவெள்     மூவா     தமிழின்     ஆமை     கழுது     நறவம்     உரவன்,     பந்தம்     நினைவார்     செங்கண்     பின்னுசடைகள்     உண்ணற்கு     விண்தான்     ஆலும்     காலை     பெண்ணினைப்     ஓர்     சடையினர்,     வல்லி     ஆறு     பாடு     மலையினார்     பாலன்     உளம்     தேனும்     கிளர்     உரிஞ்சன     கந்தனை     தேனினும்     மைம்மலர்க்கோதை     நீடு     ஏறும்     கச்சும்     நோற்றலாரேனும்,     வாது     மைச்     ஆற்றையும்     கானமும்,     கட     தேம்     பல     பெருமைகள்     மடைச்சுரம்     அயில்     கொண்டலும்     கொலைக்கு     புயம்பல     ஆம்     கலி     கற்றாங்கு     பறப்பைப்     நிறை     செல்வ     வரு     கூர்வாள்     கோள்     பட்டைத்     ஞாலத்து     நல்லார்,     துளி     ஆலக்     இரவில்-திரிவோர்கட்கு     தம்     இரும்     வாதைப்படுகின்ற     பயிலும்     இரவன்     கண்ணின்     மால்     மதியால்     எடுத்தான்     கிடந்தான்     சிக்கு     மேல்     தேன்     கொந்து     வெருநீர்     புனையும்     பாரோர்     மொழி     ஆணும்     ஏனத்து     திருமால்     நல்லார்     தக்கன்     அந்திமதியோடும்     குளிரும்     மணி     நாகத்து     கொட்டும்     ஏறில்     சூடும்     நீத்த     ஆகத்து     கொல்லும்     எங்கள்     வண்ண     பிச்சக்குடை     தண்ணம்புனல்     சூடும்,     துவரும்     தளரும்     நெடியர்;     சந்தம்     படி     முற்றும்     முருகு     பிணியும்     தகரம்     ஓடும்     இயலும்     கருக்கும்     கண்ணன்,     விண்ணோர்     வீறு     நகுவெண்தலை     ஆவா!     மறையான்,     புத்தர்     ஏர்     அரனை     காண     நாதன்     பாந்தள்     தென்றில்     அயனும்     தேரர்     தொழு     சித்தம்     பிறவி     துன்பம்     உய்யல்     பிண்டம்     பாசம்     வெய்ய     துள்ளும்     கடுக்     வாசி     இறைவர்     செய்யமேனியீர்!     பறிகொள்     காழி     அத்தன்     ஐயன்     ஈசன்     விடையான்     பத்துத்தலையோனைக்     இருவர்     நீலமாமிடற்று     ஆலநீழலார்,     அண்ணல்     அரக்கனார்     அருவன்,     ஆரம்     அடிகள்     கருதார்     எண்ணும்     விரி     பந்த     கழலும்     கருது     பழகும்     நிறைவு     இன்பம்     அந்தணாளர்தம்     தூர்த்தனைச்     குண்டர்     பூந்தராய்ப்     எய்யா     மாது     வற்றா     துன்னார்புரமும்     தேவா!     கற்று     மீத்     வையகம்,     மந்தம்     துறை     அரப்பள்ளியானும்     நாணாது     வம்பு     பொடிகள்     செல்வம்     பக்கம்     மைம்மா     நீலம்,     போதும்     அரவின்     பெருந்     வளர்     மைத்     கந்து     தரு     மறு     விண்ணவருக்கு     பெருக்கு     செங்கமலப்     தாறு     உரவு     இளகக்     மழை     உலம்     ஆவிக்     வடி     கேண     துணையல்     ஆதல்     இடந்த     தேய     ஏலம்     மைந்து     வில்     வெந்     பாடலன்     சோலையில்     உள்ளம்     வெந்து     கங்கை     வல்லியந்தோல்     செந்துவர்     மத்தமதக்கரியை,     ஏன     எண்திசையோர்     கறுத்த     கோடல்     ஓங்கிய     மத்த     செம்பொனின்     போதியர்     மின்     நாகமும்     விண்டு     மல்கிய     தாமரைமேல்     காலையில்     பல்மலர்     அங்கமொடு     பரிந்தவன்,     அருந்திறல்     மறுத்தவர்     வெற்று     அருமறை     மருந்து     தோற்று     பணைமுலை     நனி     தருக்கின     பெரியவன்,     சிந்தை     அருத்தனை,     ஆல்     கொய்     பட     நோதல்     அடி     மண்ணுதல்     இன்குரல்     அன்று     மண்,     ஆவில்     எழில்     சங்கு     மண்டையின்,     சிவன்     எரித்தவன்,     தாயவன்     பார்த்தவன்,     கொய்த     சார்ந்தவர்க்கு     பதைத்து     இகழ்ந்து     பெரியவன்;     அன்றிய     கற்றவர்     குருந்து     பாறு     தலையவன்,     பெண்ணின்     தீது     குளித்து     சந்த     சத்தியுள்     தாழ்ந்த     சரிகுழல்     தடவரை     தனம்     தறி     அவ்     காவினை     முலைத்தடம்     விண்ணுலகு     மற்று     மறக்கும்     கருவைக்     நாற்றமலர்     சாக்கியப்பட்டும்,     பிறந்த     கற்றைச்     கூவிளம்,     உரித்தது,     கொட்டுவர்,     சாத்துவர்,     காலது,     நெருப்பு     இலங்கைத்     கையது,     சுடுமணி     நோய்     துனி     புடை     நினைப்பு     மருவிய     சடம்     முள்ளின்     ஆடலான்,     விரையாலும்     நலன்     பொடியார்     ஆச்சியப்     திகை     பணிந்தவர்     கீர்த்தி     வரிந்த     வாய்ந்த     முன்பனை,     வன்திறல்     விண்ணவர்     நடை     அருமையன்,     பொரி     வளம்     மருது     விரிதரு     மறிதிரை     விடையினர்,     உரை     ஒழுகிய     செருவு     அரியொடு     குடை     பொருகடல்     இட்டம்     உரு     அனல்     பிடி     தரை     நலிதரு     இரவணன்     மன்னிய     அலர்மகள்     கலைமகள்     புகழ்மகள்     அன்றினர்     ஒருக்கிய     அடியவர்     மன்மதன்     நித்திலன்     படர்     துணிவு     மறையவன்,     வடிவு     புத்தரொடு     புந்தியர்     பந்தத்தால்     பிச்சைக்கே     திங்கட்கே     அண்டத்தால்     திக்கில்-தேவு     செற்றிட்டே     பத்திப்     செம்பைச்     பன்றிக்கோலம்     தட்டு     கஞ்சத்தேன்     பிரம     விண்டலர்     புண்டரி     விளங்கொளி     சுடர்மணி     பூசுரர்     செருக்குவாய்ப்     பொன்னடி     தசமுக     கொச்சையன்     கழுமல     சே     பெருந்தடங்கண்     அலங்கல்     ஊர்கின்ற     தரும்     புவி     பூமகள்     கற்றவர்கள்     புலன்     விடல்     கங்காளர்,     நீரோடு     வேந்து     அஞ்சாதே     குண்டாடு     அன்னம்     வேரி     தக்கனது     வெம்மை     நகை     அறம்     கதிர்     மேனியில்     முழங்கு     பொறி     எழுந்து     காணும்     அகன்     கருப்பம்     செந்தளிர்     தோலும்     சாகம்     பிரமனும்     குண்டுபட்டு     ஏரின்     கருத்தன்,     மருந்தன்,     குளிர்ந்து     பிறப்பு     கரிந்தார்     நரை     வளைக்கும்     சடையன்;     நறு     வேதர்     விரவி     மறையும்     விடையும்     தருக்கின்     நாற்ற     மாதர்     பொங்கும்     நேரும்     கூழை     தே     தூ     புத்தர்,     ஐந்து     கடவுள்     நுதலிய     நூற்     அகலிடத்     பெற்றமும்     நந்தி     மந்திரம்     நால்வரும்     மொழிந்தது     எழுந்துநீர்     செப்பும்     இருந்தஅக்     சதாசிவம்     மாலாங்க     நேரிழை     சேர்ந்திருந்     இருந்தேன்இக்     பின்னைநின்     ஞானத்     செல்கின்ற     சித்தத்தின்     நான்பெற்ற     பிறப்பிலி     அங்கி     ஞேயத்தை     விளக்கிப்     இருக்கில்     பிதற்றுகின்     ஆர்அறி     பாடவல்     தத்துவ     மூலன்     வைத்த     கலந்தருள்     சிவனொடொக்     அவனை     முன்னையொப்     தீயினும்     பொன்னாற்     அயலும்     கண்ணுத     மண்ணளந்     அடிமுடி     கடந்துநின்     ஆதியு     காயம்     அதிபதி     இதுபதி     முடிவும்     மனத்தில்     வல்லவன்     போற்றிசைத்     காணநில்     தொடர்ந்துநின்     சந்தி     இணங்கிநின்     வானப்     வானின்     மண்ணகத்     தேவர்     பதிபல     சாந்து     ஆற்றுகி     அப்பனை     நானும்நின்     பிதற்றொழி     வாழ்த்தவல்     குறைந்தடைந்     சினஞ்செய்த     போயரன்     அரனடி     போற்றிஎன்     விதிவழி     அந்திவண்     மனையுள்     அடியார்     பரைபசு     சூடுவன்     அளவில்     ஆதிப்     சிவன்முதல்     பயன்அறிந்     ஓலக்கஞ்     வானவர்     சோதித்த     பரத்திலே     தானொரு     வேதத்தை     இருக்குரு     திருநெறி     ஆறங்க     பாட்டும்     அஞ்சன     பரனாய்ப்     சிவமாம்     பெற்றநல்     மாரியும்     அவிழ்க்கின்ற     பண்டித     விண்ணின்     களிம்பறுத்     பதிபசு     வேயின்     சூரிய     மலங்களைந்     அறிவைம்     ஆமேவு     வித்தைக்     சிவயோக     அளித்தான்     வெளியில்     சித்தர்     முப்பதும்     இருந்தார்     சோம்பர்     தூங்கிக்கண்     எவ்வாறு     மாணிக்கத்     பெற்றார்     பெருமை     புரைஅற்ற     சத்த     அப்பினிற்     அடங்குபே     திருவடி     தெளிவு     தானே     சந்திப்     போதந்     மண்ணொன்று     பண்டம்பெய்     ஊரெலாங்     காலும்     சீக்கை     அடப்பண்ணி     மன்றத்தே     வாசந்தி     கைவிட்டு     பந்தல்     நாட்டுக்கு     மதுவூர்     வைச்சகல்     ஆர்த்தெழு     வளத்திடை     அத்திப்     மேலும்     கூடங்     முட்டை     இடிஞ்சில்     மடல்விரி     குடையுங்     காக்கை     அருளும்     இயக்குறு     தன்னது     ஈட்டிய     தேற்றத்     மகிழ்கின்ற     வாழும்     வேட்கை     உடம்பொ     கிழக்கெழுந்     ஆண்டு     தேய்ந்தற்     விரும்புவர்     பருவூசி     கண்ணனுங்     ஒன்றிய     எய்திய     தழைக்கின்ற     ஐவர்க்     மத்தளி     வேங்கட     சென்றுணர்     துடுப்பிடைம்     இன்புறு     ஆம்விதி     அவ்வியம்     பற்றாய     கொல்லிடு     பொல்லாப்     ஆத்த     திருத்தி     பொருள்கொண்ட     இலைநல     மனைபுகு     இயலுறும்     வையகத்     கோழை     கொலையே     புடைவை     பொய்க்குழி     கற்குழி     தொடர்ந்தெழு     அறுத்தன     வசையில்     ஆகுதி     அணைதுணை     போதிரண்     நெய்நின்     பாழி     பெருஞ்செல்வங்     ஒண்சுட     ஓமத்துள்     அந்தண     வேதாந்தங்     காயத்     பெருநெறி     சத்திய     நூலுஞ்     சத்தியம்     மறையோ     அந்தண்மை     வேதாந்த     பூமேவு     கல்லா     நாடோறும்     வேட     மூடங்     ஞானமி     ஆவையும்     திறந்தரு     வேந்தன்     கால்கொண்டு     தத்தஞ்     அமுதூறு     வரையிடை     ஆர்க்கும்     தாமறி     யாவர்க்கு     அற்றுநின்     அழுக்கினை     தன்னை     துறந்தான்     தான்தவஞ்     திளைக்கும்     பற்றது     எட்டி     ஒழிந்தன     அறம்அறி     இருமலுஞ்     பரவப்     வழிநடப்     கெடுவது     செல்வங்     கனிந்தவர்     அன்புசிவம்     பொன்னைக்     என்பே     ஆர்வம்     என்னன்     முன்படைத்     கருத்துறு     நித்தலுந்     அன்பினுள்     இகழ்ந்ததும்     அன்புறு     புணர்ச்சியுள்     உற்றுநின்     கண்டேன்     நம்பனை     முன்பு     விட்டுப்     குறிப்பறிந்     கற்றறி     நிற்கின்ற     கல்வி     துணையது     நூலொன்று     ஆய்ந்துகொள்     வழித்துணை     கடலுடை     அறங்கேட்டும்     மயன்பணி     பெருமான்     விழுப்பமும்     சிறியார்     உறுதுணை     புகழநின்     வைத்துணர்ந்     வல்லார்கள்     நில்லா     கில்லேன்     நில்லாது     விண்ணினின்     கணக்கறிந்     கல்லாத     கற்றுஞ்     நடுவுநின்     தோன்றிய     கழுநீர்ப்     காமமும்     வாமத்தோர்     உள்ளுண்மை     மயக்குஞ்     மயங்குந்     சத்தியை     சத்தன்     தத்துவம்     யோகிகள்     நடுவுநில்     கருத்துறை     கொலையிற்     எங்கும்     அப்பணி     முத்தீக்     மூலத்     இருந்த     அடிசேர்வன்     திரிகின்ற     ஆழி     தாங்கி     உறுவ     ஓடிவந்     தந்தைபி     அப்பரி     அலர்ந்திருந்     அரிபிர     செவிமந்     நெளிந்தார்     கருவரை     அலைகடல்     தண்கடல்     சமைக்கவல்     பண்பழி     மால்போ     சக்கரம்     கூறது     தக்கன்றன்     எலும்புங்     ஆனே     ஊனாய்     நின்றான்     சேவடி     தானக்     ஆலிங்     வாள்கொடுத்     ஊழி     ஆதியோ     நாதத்தில்     இல்லது     தூரத்திற்     மானின்கண்     புவனம்     புண்ணியன்     நீரகத்     உண்டுல     ஓங்கு     காரணன்     பயன்எளி     போக்கும்     நின்றுயி     ஆகின்ற     ஒருவன்     புகுந்தறி     ஆணவச்     உற்றமுப்     ஆகாய     அளியார்     வாரணி     நின்றது     ஒருவனு     செந்தா     தேடுந்     ஓராய     ஆதித்தன்     புகுந்துநின்     உடலாய்     அன்பும்     உற்று     உள்ளுயிர்ப்     தாங்கருந்     அணுகினுஞ்     அங்கிசெய்     இலயங்கள்     பதஞ்செய்யும்     கொண்டல்     நித்தசங்     பாழே     தீயவைத்     உள்ளத்     இன்பப்     இறையவன்     காண்கின்ற     தெருளும்     அரைக்கின்     ஒளித்துவைத்     ஒருங்கிய     எட்டுத்     உச்சியில்     குசவன்     விடையுடை     உகந்துநின்     படைத்துடை     உண்ணின்ற     ஆரும்     ஆக்குகின்     அறிகின்ற     கருவை     விழுந்தது     பூவின்     போகின்ற     ஏற     ஏயங்     கற்பத்துக்     என்பால்     ஒழிபல     சுக்கில     போகத்துள்     பிண்டத்தி     இலைப்பொறி     இன்புற்     அறியீ     உடல்வைத்த     கேட்டுநின்     பூவுடன்     எட்டினுள்     கண்ணுதல்     அருளல்ல     வகுத்த     மாண்பது     ஆண்மிகில்     பாய்ந்தபின்     பாய்கின்ற     மாதா     குழவியும்     கொண்டநல்     கோல்வளை     உருவம்     இட்டான்     இன்புற     குயிற்குஞ்சு     முதற்கிழங்     பரத்திற்     விஞ்ஞானர்     இரண்டா     பெத்தத்த     வெஞ்ஞான     ஆணவந்     சிவமாகி     திலமத்     கண்டிருந்     கைவிட்டி     ஆவன     கோல     ஈவது     ஆமா     மண்மலை     உள்ளத்தின்     தளியறி     அறிவார்     கடலிற்     கலந்தது     தாவர     கட்டுவித்     ஆற்றரு     முன்னவ     பேர்கொண்ட     எம்பெரு     அண்டமொ     செய்தான்     அதோமுகங்     அதோமுக     தெளிவுறு     முளிந்தவர்     அப்பகை     போகமும்     பெற்றிருந்     பத்தினி     சன்மார்க்க     கைப்பட்ட     ஆண்டான்     ஈசனடியார்     ஞானியை     ஞானம்     பற்றிநின்     வல்வகையால்உம்     ஓடவல்     தாமிடர்ப்     தாழ்சடை     உடையான்     அருமைவல்     உரைத்தன     செய்த     அந்நெறி     இயம     கொல்லான்பொய்     ஆதியை     தவம்செபம்     பங்கய     ஓரணை     துரிசில்     ஒக்க     பாத     பத்திரங்     ஐவர்க்கு     ஆரியன்     புள்ளினும்     பிராணன்     ஏறுதல்     வளியினை     எங்கே     ஏற்றி     மேல்கீழ்     வாமத்தில்     இட்டதவ்     புறப்பட்டுப்     கூடம்     பன்னிரண்     கண்டுகண்     நாவிக்குக்     நாசிக்     சோதி     எருவிடும்     ஒருக்கால்     புறப்பட்ட     குறிப்பினின்     கோணா     மேலை     கடைவாச     கலந்த     வாய்திற     வாழலு     நிரம்பிய     அரித்த     வருமாதி     கண்ணாக்கு     ஒண்ணா     ஒருபொழு     மனத்து     எண்ணா     நாட்டம்     நயனம்     மணிகடல்     நாத     உதிக்கின்ற     பள்ளி     கொண்ட     அவ்வவர்     இளைக்கின்ற     முக்குண     நடலித்த     அறிவாய்     சமாதி     விந்துவும்     மன்மனம்     மண்டலம்     பூட்டொத்து     உருவறி     மூலத்து     கற்பனை     தலைப்பட்     சோதித்     சமாதிசெய்     போதுகந்     பற்றிப்     வருந்தித்     செம்பொற்     சேருறு     நல்வழி     தூங்கவல்     காரிய     பணிந்தெண்     பரிசறி     குரவன்     காயாதி     இருபதி     மதிதனில்     நாடும்     ஏழா     ஈரைந்திற்     தாங்கிய     முந்திய     சித்தந்     ஒத்தஇவ்     இருக்குந்     வீங்குங்     கண்ணில்     நாடியின்     ஒன்பது     தலைப்பட்ட     ஓடிச்     கட்டிட்ட     பூரண     விரிந்து     இடையொடு     ஒடுங்கி     எட்டா     சித்திக     எட்டிவை     மந்தரம்     முடிந்திட்டு     மாலகு     மெய்ப்பொருள்     தன்வழி     நின்றன     போவதொன்     அறிந்த     ஆன     நின்ற     தன்மைய     மெய்ப்பொரு     நற்கொடி     நாயக     பேரொளி     காலோ     ஆறது     இரண்டினின்     அஞ்சுடன்     ஒன்றது     முன்னெழும்     ஆய்வரும்     இருநிதி     எழுகின்ற     சந்திரன்     அணங்கற்ற     மரணஞ்     ஓதம்     மூல     ஆதார     மதியமும்     கட்டவல்     காதல்     காக்கலு     நிலைபெற     புடையொன்றி     இருக்கின்ற     சாதக     கிடந்தது     திகழும்     சோதனை     ஈராறு     ஓசையில்     உடம்பார்     உடம்பினை     சுழற்றிக்     அஞ்சனம்     மூன்று     நூறும்     சத்தியார்     திறத்திறம்     உந்திச்     மாறா     நீல     அண்டஞ்     பிண்டத்துள்     சுழலும்     நான்கண்ட     ஆகுஞ்     மதிவட்ட     உற்றறி     அழிகின்ற     திருந்து     நாலுங்     ஆறும்     விதித்த     முறைமுறை     முடிந்த     நண்ணும்     ஓவிய     தண்டுடன்     பிணங்கி     சுழல்கின்ற     கூத்தன்     ஒன்றில்     கூத்தவன்     சாற்றிடு     உகங்கோடி     உயருறு     காணகி     கழிகின்ற     கண்ணன்     நாடவல்     கூறும்     அவன்இவ     வட்டங்கள்     காணலு     வைத்தகை     ஓசையும்     ஆமே     தலைவன்     ஏறிய     இவ்வகை     மும்மூன்றும்     பார்க்கலு     ஏயிரு     அளக்கும்     கருதும்     காட்டலு     ஈரைந்தும்     மனையினில்     ஆரு     அறிவது     அதுவரு     பிறப்பது     வெள்ளிவெண்     செவ்வாய்     மாறி     உதித்து     வாரத்திற்     தெக்கண     கட்டக்     வண்ணான்     இடக்கை     ஆய்ந்துரை     நாவின்     ஊனூறல்     மேலைஅண்     தீவினை     தீங்கரும்     ஊனீர்     வாய்ந்தறிந்     கோயிலின்     மதியின்     இருந்தனள்     பொழிந்தவி     குணமது     மண்டலத்     பூசு     போகத்தை     கண்டனுங்     அங்கப்     தலைவனு     பரியங்க     ஒண்ணாத     ஏய்ந்த     வெள்ளி     வெங்கதி     திருத்திப்     வெளியை     மேலாந்     மின்னிடை     வாங்க     உதமறிந்     பாரில்லை     உடலிற்     தெளிதரும்     கரையரு     வீர     எய்தும்     ஆறாற     பத்தும்     எட்டெட்     எட்டெட்டும்     எல்லாக்     அங்கியிற்     தரணி     தாரகை     முற்பதி     பாலிக்கும்     கதிரவன்     உந்திக்     ஊதியம்     பாம்பு     அயின்றது     சசியுதிக்     தண்மதி     வளர்கின்ற     ஆமுயிர்த்     வேறுறச்     உணர்விந்து     அமுதப்     உண்ணீர்     மாறும்     விடாத     போற்றுகின்     ஓரெழுத்     ஆமேபொன்     தாண்டவ     தராதல     ஆனந்தம்     படுவ     வாறே     அமலம்     இணையார்     நடம்இரண்     செம்புபொன்     திருவம்     பொன்னான     பொற்பாதம்     சொல்லும்     சூக்குமம்     மேனி     கூத்தே     ஒன்றிரண்     இருந்தஇவ்     தான்ஒன்றி     அரகர     எட்டு     மட்டவிழ்     ஆலய     மகாரம்     ஆயும்     அடைவினில்     அமர்ந்த     சூலத்     அதுவாம்     பேர்பெற்     இயலும்இம்     ஆறெட்     அவ்விட்டு     அவ்வுண்டு     அஞ்செழுத்     கூத்தனைக்     அத்திசைக்     கல்லொளி     மறையவன்     அவ்வியல்     பரந்தது     ஓமென்     பரமாய     கொண்டஇச்     அகார     அற்ற     அவ்வென்ற     நீரில்     நாவியின்     அவ்வொடு     சேவிக்கும்     அருவினில்     ஆறெழுத்     ஓதும்     விந்துவி     ஐம்ப     வீழ்ந்தெழல்     உண்ணும்     ஐந்தின்     வேரெழுத்     நாலாம்     இயைந்தனள்     ஆமத்     பட்ட     அகாரம்     நகார     அஞ்சுள     மருவுஞ்     அஞ்சுக     சிவாயவொ     சிகார     நம்முதல்     நவமும்     கூடிய     எட்டும்     தானவர்     பட்டன     வித்தாஞ்     கண்டெழுந்     புண்ணிய     எட்டினில்     கரண     ஆங்கு     உச்சியம்     எண்ஆக்     அம்புயம்     சாங்கம     அன்புட     எய்தி     வேண்டார்கள்     அறிவரு     இருளும்வெளி     தானவ     ஓங்காரம்     நமஅது     தெளிவரும்     நவகுண்ட     உரைத்திடுங்     மேலறிந்     கொண்டஇக்     எடுத்தஅக்     கூடமுக்     நற்சுட     நல்லதென்     வின்னா     இடங்     முக்கணன்     எந்தை     மாட்டிய     நல்லொளி     நின்றஇக்     எடுக்கின்ற     அந்தமி     பத்திட்டங்     பார்ப்பதி     அஞ்சிட்ட     முத்திநற்     சேர்ந்த     மெய்கண்ட     கலந்திரு     உத்தமன்     கொடிஆறு     மாதன     பார்த்திடம்     உகங்கண்ட     சாதனை     மாமாயை     திரிபுரை     நல்குந்     தாளணி     குண்டலக்     சுத்தஅம்     அவளை     தான்எங்     பராசத்தி     போகம்செய்     கொம்பனை     தலைவி     நின்றவள்     ஒத்தடங்     உணர்ந்துட     அளியொத்த     உண்டில்லை     நின்றாள்     ஏடங்கை     தோத்திரம்     மேதாதி     அருள்பெற்     ஓங்காரி     தென்னன்     ஓதிய     சூலம்     மெல்லியல்     பன்மணி     பூரித்த     கண்ட     பூசனை     காரண     உரைத்த     தாமக்     சிகைநின்ற     வருத்தம்     பேசிய     கூவிய     சாற்றிய     கோலக்     வெளிப்படு     கொண்டனள்     தையல்நல்     வேயன     இனியதென்     நாடிகள்     உறங்கு     உபாயம்     அஞ்சொல்     ஆருயி     குலாவிய     கலைத்தலை     பிதற்றிக்     கன்னியும்     இருளது     ஆவின்     வினைகடிந்     அளந்தேன்     உணர்ந்திலர்     கும்பக்     இன்பக்     என்     தார்மேல்     ஆணைய     அறிவான     இரவும்     பாலனு     மருவொத்த     சிந்தையி     ஆறி     உடையவன்     தாமேல்     பைந்தொடி     நடந்தது     அடுக்கின்ற     முற்சது     அம்பன்ன     நவிலும்     புனையவல்     தொடியார்     மெல்லிசைப்     தாவித்த     அதுஇது     நாலிதழ்     தரித்திருந்     மாதுநல்     வெள்ளடை     பெண்ணொரு     பேச்சற்ற     ஆலிக்குங்     குத்து     சொல்லவொண்     கண்ணுடை     கண்டெண்     கன்னி     உணர்ந்துல     இதுவப்     யோகநற்     தேர்ந்தெழு     தானான     தக்க     முத்திரை     கொங்கீன்ற     வாயும்     தாரமும்     பத்து     கூறிய     பிறிவின்றி     உள்ளத்தி     புரிந்தருள்     மூன்றுள     இந்துவி     ஈறது     மங்கையும்     சடங்கது     பாலித்     முத்து     மேவிய     உள்ளொளி     கொடிய     ஏந்திழை     சத்தி     ஆரே     சிந்தையில்     உறைபதி     எய்திட     கருத்துறுங்     ஆமைஒன்     சூடிடும்     ஆம்அயன்     அண்ட     ஆலம்உண்     மேலாம்     நிலாமய     கலந்துநின்     காலவி     பாகம்     நாதனும்     ஆயிழை     நின்றனள்     உணர்ந்தெழு     ஆமது     ஆகிய     தானிகழ்     தானந்தம்     மார்க்கங்கள்     நுண்ணறி     சத்தியும்     வென்றிட     ஓரைம்ப     சத்தியி     என்றும்     தோன்றிடும்     நெறியது     ஆமயன்     வந்தடி     நவிற்றுநன்     பொற்கொடி     தொடங்கி     மாயம்     உணர்ந்தொழிந்     பெற்றாள்     தனிநா     அம்மனை     அம்மையும்     ஏரொளி     வன்னி     சொல்லிய     மேல்வரும்     ஞாலம     விரிந்த     அப்பது     ஆகாச     அறிந்திடும்     அம்முதல்     எழுத்தவை     ஆஇன     வந்திடும்     அவ்வினம்     இராசியுட்     நின்றிடு     கண்டிடு     காரொளி     வீசம்     விரிந்தது     விதையது     விளைந்த     உன்னிட்ட     அறிந்திடுஞ்     மதித்திடும்     தெளிந்திடுஞ்     காலரை     கொண்டஇம்     நடந்த     ஆமேவப்     கையவை     வேண்டிய     சாம்பவி     நாடறி     நாலைந்     ஆறிரு     குறைவதும்     பகையில்லை     ககாராதி     ஓரில்     ஏக     எட்டாகிய     ஏதும்     சட்     இட்ட     பூசிக்கும்     தோற்போர்வை     சேவிப்     நவாக்கரி     சௌம்முதல்     நவாக்     நலந்தரு     கண்டிடும்     நினைத்திடும்     நேர்தரு     நடந்திடும்     அடைந்திடும்     அறிந்திடு     நீர்பணி     கண்டுகொள்     பேறுடை     கூறுமின்     ஐம்முத     வழுத்திடும்     கண்டஇச்     மெல்லிய     வணங்கிடும்     தானது     ஒளிக்கும்     புகையில்லை     சேர்ந்தவர்     ஒளியது     தன்னுளு     நின்றிடும்     தாளதி     கேடில்லை     உற்றிட     விளக்கொளி     விளங்கிடு     அண்டத்தி     கலப்பறி     பண்ணிஅப்     வைத்திடும்     இருந்தனர்     உணர்ந்திருந்     தருவழி     பரந்த     மணிமுடி     பரந்திருந்     தனமது     சூழ்ந்தெழு     பாசம     நாவுக்கு     அன்றிரு     காரணி     நின்றஇச்     இருந்தஇச்     உகந்தனள்     பச்சை     விண்ணமர்     கூபத்துச்     சூலந்தண்     எண்ணமர்     கடந்தவள்     உண்டோர்     நன்மணி     பூசனைக்     தாரத்தி     மண்ணில்     என்றங்     அமுதம     கேடிலி     பேதை     குவிந்தனர்     கொண்டங்     இல்லடைந்     ஆனை     சத்தும்     கற்பன     வேதாந்தம்     காதுப்பொ     கண்டங்கள்     ஞானி     பொன்னால்     கேடறு     ஆகமம்     சுத்தம்     தன்னைப்     பூரணந்     மாறாத     விண்ணினைச்     வேடங்     உடலான     சுத்தச்     நானென்றும்     சாற்றரி     நேர்ந்திடும்     உயிர்க்குயிர்     சார்ந்தமெய்ஞ்     கிரியையோ     சரியாதி     சமையம்     பத்துத்     கோனக்கன்     இதுபணிந்     பத்தன்     அன்பின்     நெறிவழி     ஊழிதொ     பூவினிற்     உய்ந்தனம்     எழுத்தொடு     விரும்பிநின்     பேணிற்     ஒத்தசெங்     யோகிக்     யோகச்     ஞானத்தின்     சத்தமும்     தன்பால்     இருக்குஞ்     அறிவும்     ஞானிக்     ஞானத்தில்     நண்ணிய     ஞானச்     சாற்றுஞ்சன்     தெரிசிக்கப்     தெளிவறி     தானவவ     சன்மார்க்கத்     சன்மார்க்கம்     அன்னிய     பசுபாசம்     மார்க்கம்சன்     சன்மார்க்கந்     மருவுந்     யோகமும்     பிணங்கிநிற்     வளங்கனி     பூசித்தல்     அறுகாற்     அருங்கரை     உயர்ந்தும்     திருமன்னும்     எளியநற்     அதுவிது     அந்திப்பன்     அண்ணலை     வாசித்தும்     சாலோகம்     சமயம்     தங்கிய     சயிலலோ     சைவம்     சாயுச்     இருட்டறை     தீம்புல     இருள்நீக்கி     இருள்சூ     மருட்டிப்     கன்னித்     செய்யன்     கண்டுகொண்     அண்ணிக்கும்     பிறப்பை     தாங்குமின்     நணுகினும்     இருவி     மாலை     ஆயத்துள்நின்ற     உள்ளத்து     உள்ளத்தும்     சிவமல்ல     சிவகதி     நூறு     கத்துங்     மயங்குகின்     சேயன்     வழியிரண்     மாதவர்     அரநெறி     உறுமா     வழிநடக்     வழிசென்ற     சிமையங்க     பாங்கமர்     இருந்தழு     தூரறி     அறிவுடன்     மன்னும்     ஓங்காரத்     இமையவர்     ஒன்றதே     சைவப்     சிவனவன்     அரனெறி     தேர்ந்த     ஈரும்     மினற்குறி     ஆய்ந்துண     சைவ     இத்தவம்     ஆய்ந்தறி     அறியஒண்     பத்தி     பாசத்தைக்     சித்திகள்     எல்லா     தேவனும்     சுத்த     உண்மையும்     சிவனே     குருவே     சித்த     தானந்தி     திருவாய     பத்தியும்     பின்னெய்த     சிவமான     அறிந்துணர்ந     தரிக்கின்ற     இசைந்தெழும்     தாடந்த     உரையற்     இதயத்தும்     மேல்வைத்த     கழலார்     முடிமன்ன     வைத்தேன்     அடிசார     மந்திர     நீங்காச்     ஞேயத்தே     தானென்     வைச்சன     முன்னை     காணாத     மோனங்கை     மேலைச்     இறப்பும்     பிறந்தும்     அறவன்     நெறியைப்     உழவன்     மேற்றுறந்     அகன்றார்     தூம்பு     எம்மா     பிறப்பறி     இருந்து     கரந்துங்     அமைச்சரும்     சாத்திரம்     தவம்வேண்டும்     ஓதலும்     கத்தவும்     விளைவறி     கூடித்     மனத்துரை     மனத்திடை     ஒத்து     இலைதொட்டுப்     படர்சடை     ஆற்றில்     பழுக்கின்ற     பிரானருள்     தமிழ்மண்     புண்ணியம்     முன்னின்     சிவனரு     காயத்தேர்     அவ்வுல     கதிர்கண்ட     ஆடம்     ஞானமில்     இன்பமும்     இழிகுலத்     பொய்த்தவம்     பொய்வேடம்     தவமிக்     பூதி     காதணி     கங்காளன்     நூலும்     அரசுடன்     ஞான     புன்ஞானத்     சிவஞானி     கத்தித்     அடியா     ஞானிக்குச்     ஞானத்தி     தானற்ற     அருளால்     உடலில்     மயலற்     ஓடுங்     குருட்டினை     ஏயெனின்     வாயொன்று     பஞ்சத்     தவத்திடை     விடிவ     தொழிலறி     பதைத்தொழிந்     பதைக்கின்ற     கொள்ளினும்     தொழிலார     சாத்திக     அடிவைத்     சீராரும்     உணர்த்தும்     இறையடி     சற்குணம்     மேலென்றும்     ஆறந்     ஆகும்     ஆய     இலிங்கம     உலகில்     ஏத்தினர்     தாபரத்     தூய     முத்துடன்     துன்றுந்     மறையவர்     தரைஉற்ற     அதுஉணர்ந்     அகலிட     மானுடர்     உலந்திலிர்     கோயில்கொண்     வேதா     சமயத்     நடுவு     இருளார்ந்த     சத்திதான்     நாலுள்நல்ஈ     நெஞ்சு     எண்ணில்     மானந்தி     உணர்ந்தேன்     ஆங்கவை     தன்மேனி     இலிங்கநற்     ஆதாரம்     தான்நேர்     சத்திநற்     மனம்புகுந்     பராபரன்     பிரான்     அன்றுநின்     உருவும்     நாலான     வேண்டிநின்     சத்திக்கு     கொழுந்தினைக்     குரைக்கின்ற     வரைத்து     ஒன்றெனக்     மலர்ந்த     மேவி     உடல்பொருள்     உயிரும்     பச்சிம     பெட்டடித்     கூடும்     கொண்டான்     குறிக்கின்ற     உணர்வுடை     காயப்     நானென     அவனும்     நான்இது     பெருந்தன்மைத்     இருபத     காண்டற்     தேர்ந்தறி     நானறிந்     அருள்எங்கு     அறிவில்     அருளின்     பாசத்தில்     பிறவா     அகம்புகுந்     அருளே     சிவமொடு     அருட்கண்     தலையான     நேயத்தே     விளையும்     அருளில்     வாரா     ஆடியும்     உற்ற     விளக்கினை     ஒளியும்     புறமே     அருளது     வேட்டவி     பான்மொழி     நினைவதும்     மஞ்சனம்     சீர்நந்தி     மறப்பதுற்     ஆரா     ஆன்ஐந்தும்     உழைக்கொண்ட     வெள்ளக்     கழிப்படு     பயனறி     ஏத்துவர்     தேவர்கள்     உழைக்கவல்     வென்று     சாத்தியும்     ஊழிதோ     பெருந்தன்மை     கானுறு     உச்சியுங்     இந்துவும்     மனபவ     பகலு     இராப்பக     படமாடக்     தண்டறு     மாத்திரை     அகர     ஆறிடு     ஏறுடை     அழிதக     பகவர்க்கே     தாழ்விலர்     திகைக்குரி     அண்டங்கள்     பெண்ணல்லன்     இயங்கும்     அகம்படி     கழிவும்     என்தாயொ     துணிந்தார்     தலைமிசை     அறியாப்     அவன்பால்     முன்னிருந்     சிவயோகி     மேல்உண     அச்சிவ     விச்சுக்     பிச்சைய     பரந்துல     வரஇருந்     அங்கார்     மெய்யக     நாலாறு     துரியங்கள்     தானத்தி     வாக்கும்     யோகத்தின்     யோகிஎண்     துவாதச     மோனத்து     தூநெறி     வளர்பிறை     தானிவை     தானிவ்     ஊனமில்     செத்தார்     உன்னக்கருவிட்     அந்த     எண்ணிலா     அந்தமில்     நவமிகு     தன்மனை     நற்குகை     பஞ்சலோ     நள்குகைநால்     ஓதிடு     விரித்தபின்     மீது     ஆதன     உதயத்தில்     செய்திடும்     வந்திடு     விளங்கு     அந்தமு     வீயம     புறமக     அதுவித்தி     வித்தினி     அருந்திய     இரதம்     காயத்தி     பார்க்கின்ற     மாயாள்     ஆறைந்து     செய்யு     விடுங்காண்     விட்டபின்     பார்த்திட்டு     வித்திடு     கருத்தினில்     ஒழியாத     வற்ற     யோகியும்     அறியா     மாதரை     காலங்     கலக்குநாள்     விந்து     விந்துவென்     அமுதச்     யோகம்அவ்     மாத     வித்தக்குற்     அன்னத்தில்     விந்துவுள்     வறுக்கின்ற     உரவடி     செஞ்சுட     பகலவன்     வலயம்முக்     ஆதித்த     பாருக்குக்     மண்ணை     பாரை     நின்றும்     உருவிப்     எரிகதிர்     ஈரண்டத்     ஒன்பதின்     உள்ள     பொய்யிலன்     தனிச்சுடர்     நேரறி     நாவிகண்     கடங்கடந்     தெய்வச்     உன்னு     வைகரி     அணுவில்     படர்கொண்ட     அணுவுள்     ஏனோர்     மாயா     கற்ற     கொல்லையில்     சீவன்     குணவிளக்     ஆறாறின்     சிவமா     நாடொறும்     ஆக     கருத்தின்நன்     புலம்ஐந்து     ஐவர்     சொல்லகில்     எண்ணிலி     விதியின்     குட்டம்     கிடக்கும்     அஞ்சும்     முழக்கி     ஐந்தில்     பாய்ந்தன     நடக்கின்ற     சென்றன     கைவிட     உணர்வொன்     கற்பாய     குருடர்க்குக்     தாள்தந்     தவிரவைத்     பாசத்தை     பரிசன     வரும்வழி     குருஎன்     உற்றிடும்     எல்லாம்     ஈனப்     ஈசத்து     மாணிக்க     அசத்தொடு     கண்காணி     பத்திவிற்     வடக்கு     காயக்     காணா     பித்தன்     பிரான்மய     உயிரது     உலகாணி     தானந்த     உன்முத     வித்துப்     கடன்கொண்டு     விரைந்தன்று     இன்பத்து     பெறுதற்     ஆர்வ     இப்பரி     கூடவல்     மிருகம்     இருந்தேன்     கருத்தறி     குதித்தோடிப்     வரவறி     மறந்தொழி     செல்லு     ஒன்றே     போற்றிசெய்     இக்காயம்     பறக்கின்ற     கூடியும்     விடுகின்ற     மேற்கொள்ள     சார்ந்தவர்க்     முத்தியை     நியமத்த     இங்கித்தை     பஞ்சமும்     சிவனை     நரருஞ்     ஆட்கொண்     காயப்பை     இந்தியம்     எண்சாண்     உடம்பிற்குள்     ஆறந்த     மெய்யினில்     காயுங்     ஞானிக்குக்     விஞ்ஞானத்     மலமென்     பண்ணாரும்     இலையாம்     ஐயைந்து     முப்பதோ     பாரது     பூதங்கள்     இடவகை     உடம்பும்     ஒளித்திட்     மண்ணினில்     முன்னிக்     கண்டகன     நின்றவன்     தானம்     சுழுனையைச்     தானத்     ஊமை     துரியம்     உண்ணுந்தன்     அதிமூட     ஆசான்முன்     மஞ்சொடு     படியுடை     நேரா     சாக்கிர     மாயை     மத்திமம்     நாலா     ஏலங்கொண்     பத்தொடு     விளங்கிடும்     நாலொரு     அறிவொன்     ஆணவ     நாடிய     நனவாதி     நனவில்     செறியுங்     தேசு     ஆணவம்     பசுக்கள்     உடல்     தற்றெரி     நனவிற்     ஆறாறில்     மாயையில்     அதீதத்     புரியட்     கனவில்     சுழுத்தி     துரிய     அறிவறி     தான்எங்கும்     ஐயைந்தும்     ஈதென்     உயிர்க்குயி     சாக்கிரா     மலக்கலப்     திகைக்கின்ற     கதறிப்     நனவகத்     ஆனஅவ்     மண்டல     போதறி     கருத்தறிந்     உண்ணாடும்     அறியாத     மாயையிற்     ஆம்உயிர்     சகல     தாவிய     ஆம்அவ     ஓரிருள்     பொய்யான     அனாதி     அந்தரஞ்     ஐயைந்     ஆணவத்     ஆணவமா     கேவலந்     மாயையின்     மும்மலம்     தற்கே     அறிவின்     கேவல     கேவலத்     சகலத்திற்     சுத்தத்திற்     பெத்தமும்     ஐம்மலத்     கருவில்     அரன்முத     உருவுற்றுப்     இருவினை     ஆறாறும்     சாக்கிரந்     அப்பும்     அறுநான்     மாயைகைத்     ஆறாறுக்     அஞ்சொடு     உரிய     பரமாம்     ஆயும்பொய்     துரியப்     விரிந்திடில்     உன்னை     கருவரம     அணுவின்     பரம்சீவன்     சார்வாம்     பின்னை     பொன்னை     மரத்தை     ஆறா     துரியத்துல்     ஐந்தும்     சாத்திகம்     பெறுவ     ஆனந்த     அஞ்சில்     புருட     காட்டும்     வெல்லும்     ஊமைக்     கால்     ஆன்மாவே     உதயம்     எல்லாம்தன்     காய்ந்த     வேறுசெய்     கறங்கோலை     நெருப்புண்டு     ஆனைகள்     ஆடிய     செயலற்     தான்அவ     தொலையா     அறிகின்     தான்அவன்     அறிவிக்க     ஞானம்தன்     உயிர்க்கறி     தொழில்இச்சை     இல்லதும்     உயிர்இச்சை     சேருஞ்     எய்தின     திருந்தினர்     அவமும்     அருளான     பேதம்     தீண்டற்     சார்ந்தவர்     தான்என்     தன்னினில்     அறியகி     ஓம்புகின்     குறியறி     ஊனோ     அங்கே     அறிவு     அறிவுக்     மன்னிநின்     அறிவுடை     மாயனு     என்னை     மாய     தேடுகின்     வேதத்தின்     அந்தம்ஓர்     நித்தம்     மேவும்     தேடும்     கொள்கையி     தெளியும்     தேசார்     உண்மைக்     ஆவுடை     வேதாந்தந்     கோவுணர்த்     ஒருவனை     அரன்அன்பர்     சிவமாதல்     சித்தாந்தத்     சிவனைப்     வேதமொ     பரானந்தி     அன்றாகும்     அனாதிசீ     உயிரைப்     பசுப்பல     கிடக்கின்ற     பாசம்செய்     விட்ட     பதியும்     அறிந்தணு     படைப்பாதி     படைப்பும்     ஆறாறு     வீட்கும்     அத்தத்தில்     தலைஅடி     பன்னாத     பதியது     தரித்துநின்     ஒன்றுண்டு     கால்கொண்டென்     காமம்     தற்பதம்     அணுவும்     தொம்பதம்     பரதுரி     தோன்றிஎன்     மன்று     பற்றறப்     பரம்பர     தற்கண்ட     அதீதத்து     ஆதியும்     துரியங்     செம்மைமுன்     வைச்ச     பரந்தும்     சத்தின்     மேலொடுகீழ்     வேறாம்     தற்பரம்     பண்டை     வெளி     மேருவி     தானாம்     ஈரைந்     தொட்டே     சீவன்றன்     ஆவ     சித்தியும்     உலகம்     பெருவாய்     மணிஒளி     உடந்தசெந்     இடன்ஒரு     ஒளியை     முக்கா     தற்பதம்தொம்பதம்     தொந்தத்     வைத்துச்     தாமத     காரியம்     மாயப்     எதிர்அற     உள்ளம்உரு     செற்றிடும்     முத்திக்கு     அன்ன     பரையின்     பிறையுட்     கருந்தாட்     கருதலர்     பிணங்கவும்     என்னிலும்     விண்ணவராலும்     ஒன்றாய்     போற்றி     நேடிக்கொண்     மாமதி     பதமுத்தி     மொட்டலர்     ஆறே     திகையெட்டும்     ஏழும்     பல்லூழி     புரியும்     ஊறும்     தொற்பத     நவமாம்     முன்சொன்ன     உகந்தன     நலம்பல     தேறாத     ஒன்பான்     நாசி     கருமங்கள்     மோழை     ஆசூசம்     வழிபட்டு     தூய்மணி     தூயது     பொருளது     வினையால்     பரகதி     பறப்பட்டுப்     திடலிடை     தாமரைநூல்     மூடுதல்     ஆவது     மயக்குற     வில்லின்     சீவ     துவம்தத்தசியே     தொம்பம்     பூரணி     நீஅது     உயிர்பரம்     வாய்நாசி     அடிதொழ     நின்மல     துறந்துபுக்     மெய்வாய்கண்     உடலும்     செவி     பரன்     அளந்த     இரும்புண்ட     கரிஉண்     அருள்பெற்ற     மெய்கலந்     எய்துவ(து)     கைகலந்தானைக்     மெய்த்தாள்     உய்யும்     மயக்கிய     மனமது     மனவாக்குக்     வாசியும்     மாடத்     ஆசை     அடுவன     உவாக்கடல்     உண்மை     அவன்     கொதிக்கின்ற     முத்திசெய்     நீரிற்     ஒத்துல     ஆன்கன்று     பெத்தத்தும்     பறவையிற்     முத்தியில்     பெம்மான்     குறியாக்     காலினில்     விருப்பொடு     நன்மைவல்     அவ்வழி     எறிவது     அந்தக்     உரையற்ற     பலியும்     இவன்இல்லம்     இயம்புவன்     முகம்பீட     அகமுக     ஆறொடு     ஆயன     கருடன்     தோன்ற     சந்திர     மனம்புகு     தான்ஆன     மருவிற்     தலைப்பட     நினைக்கின்     தலைப்படுங்     நகழ்வொழிந்     பரசு     அம்பர     கோவணங்     தூலப்     ஓம்எனும்     வருக்கம்     மலையுமனோ     சோடச     புகல்எளி     இளங்கொளி     மேலொளிக்     மின்னியல்     இலங்கிய     உளங்கொளி     சுடருற     ஒளிபவ     ஈசன்நின்     ஒன்றுகண்     அகாராதி     வாயொடு     கிரணங்கள்     ஞாயிறு     குருவழி     வெறிக்க     எளிய     தெள்ளமு     நமாதி     அருள்தரும்     நமஎன்னும்     சிவசிவ     செஞ்சுடர்     நாயோட்டு     சிவாய     பழுத்தன     சிற்பரஞ்     ஒளியாம்     பூதாண்டம்     வேதங்க     பரமாண்டத்     அங்குசம்     ஆளத்தி     சத்திகள்     மேகங்கள்     கொடுகொட்டி     தெற்கு     அடங்காத     உம்பரில்     மாணிக்கக்     விம்மும்     தேட்டறும்     காளியோ     மேரு     பூதல     குரானந்த     கும்பிட     மேதினி     இடைபிங்     ஈறான     நாதத்     தேவரொ     அம்பலம்     இருதயந்     குருஉரு     திருவழி     வளிமேகம்     தீமுதல்     இடங்கொண்ட     நெற்றிக்கு     அண்டம்     அம்பல     அண்டத்தில்     புளிக்கண்     திண்டாடி     ஒன்பதும்     ஏழினில்     மூன்றினில்     தாமுடி     புரிந்தவன்     ஒன்பதொ     இருவரும்     சிவம்ஆடச்     நாதத்தின்     சிவமாதி     கூட     திருந்தநற்     மருவும்     அரன்துடி     நீத்திரட்     நந்தியை     சீய     உள்ளத்துள்     பெருநில     பயனுறு     உயிர்க்கின்ற     நணுகில்     புறத்துள்ஆ     மன     கரியட்ட     விளக்கைப்     விசும்பொன்றத்     முத்தின்     உய்யவல்     காணவல்     ஓமெனும்     எப்பாழும்     மன்சத்தி     உருஉற்     நினையும்     பாலொடு     அமரத்     சிவமாய்     பரம     குலைக்கின்ற     அங்குநின்     சமையச்     மூவகைத்     உருவன்றி     பரஞ்சோதி     சொரூபம்     செத்தில்என்     தான்முன்னம்     ஆறிட்ட     கூடு     சிந்தைய     ஓதின்     உணர்வும்     துன்னிநின்     மின்னுற்ற     பரனல்லன்     முத்தியும்     பற்றற்     தூறு     வழுதலை     ஐயென்னும்     பள்ளச்செய்     மூவணை     ஏத்தம்     பட்டிப்     ஈற்றுப்     தட்டான்     அரிக்கின்ற     இடாக்கொண்டு     விளைந்து     களர்உழு     கூப்பிடு     மலைமேல்     பார்ப்பான்     ஆமாக்கள்     எழுதாத     மூங்கில்     பத்துப்     இரண்டு     ஒத்த     கூகையும்     காடுபுக்     கூறையும்     துருத்தியுள்     பருந்துங்     இலையில்லை     அக்கரை     கூப்பிடும்     கொட்டியும்     பெடைவண்டும்     தட்டத்து     கொட்டனம்-     ஏழு     கொட்டுக்     கயலொன்று     கோரை     கொல்லைமுக்     உழவொன்று     பதுங்கினும்     தோணிஒன்     முக்காத     அடியும்     பன்றியும்     மொட்டித்     நீரின்றிப்     கூகைக்     வாழையும்     நிலத்தைப்     தளிர்க்கும்     குடைவிட்டுப்     பாசி     கும்ப     வீணையும்     கொங்குபுக்     கோமுற்     தோட்டத்தில்     புலர்ந்தது     நின்றார்     மறப்பது     உருவிலி     கண்டறி     தற்பர     முகத்தினிற்     அப்பினில்     கண்டார்க்     விதறு     அதுக்கென்     தானும்     நிற்றல்     இருளும்     ஒன்றிநின்     தான்வரை     மனமாயை     மலமில்லைமாசில்லை     ஒழிந்தேன்     ஆலைக்     ஆராலும்     பிரிந்தேன்     பண்டெங்கள்     அன்னையும்     நமன்வருன்     நினைப்பும்     சிவபெரு     பணிந்துநின்     என்நெஞ்சம்     பிணக்கறுத்     சிவன்வந்து     கரும்பும்செந்     மீண்டார்     அன்புள்     மாயனை     முத்தினில்     பூதக்கண்     நாமமொ     நானா     வந்துநின்     மண்ணிற்     மெய்த்தவத்     அமைந்தொழிந்     வள்ளல்     ஆளும்     விரும்பில்     வானகம்     விதியது     சூழுங்     உலகம     பரிசறிந்     முத்தண்ட     அண்டங்     உலவுசெய்     பராபர     போற்றும்     திகைஅனைத்     அகன்றான்     கலையொரு     படிகாற்     ஈசன்என்     இல்லனு     மாறெதிர்     விண்ணினுள்     நிறம்பல     இங்குநின்     உணர்வது     தன்வலி     பிண்டாலம்     முதல்ஒன்றாம்     ஏயும்     கடலிடை     பெருஞ்சுடர்     உறுதியி     பற்றினுள்     தேவனு     நோக்கும்     செழுந்சடை     புலமையில்     விண்ணவ     நின்றனன்     புவனா     உண்ணின்     அதுஅறி     நீரும்     வாழ்கவே     மதிமலி     கொங்கை     கள்ளிக்     வாகை     குண்டில்ஓ     விழுது     பட்டடி     நாடும்,     துத்தம்,     ஒப்பினை     நிணந்தான்     புட்கள்     செத்த     முள்ளி     வாளைக்     நொந்திக்     வேய்கள்     கடுவன்     குண்டை     கிளர்ந்துந்து     பிரானென்று     அந்தணனைத்     இனிவார்     சங்கரனைத்     உரைக்கப்     வேதியனை     கீழா     தலையாய     கழற்கொண்ட     தொல்லை     நினையா     அடித்தலத்தின்     நீநின்று     புண்ணியங்கள்     அன்பால்     ஏறலால்     தமக்கென்றும்     உத்தமராய்     பிறந்து     இடர்களையா     அவர்க்கே     ஆளானோம்     இறைவனே     வானத்தான்     யானே     ஆயினேன்     எனக்கினிய     அதுவே     தகவுடையார்     நினைந்திருந்து     இனியோநாம்     காண்பார்க்குங்     அரனென்கோ     இன்று     அறிவானுந்     அவனே     வந்திதனைக்     இதுவன்றே     இங்கிருந்து     ஞான்ற     அரவமொன்     பூணாக     இவரைப்     பிறரறிய     மகிழ்தி     பெருகொளிய     நூலறிவு     அடுங்கண்டாய்     மறுவுடைய     மதியா     ஈண்டொளிசேர்     கொம்பினையோர்     மறித்து     ஒருபால்     நேர்ந்தரவங்     தனக்கே     பிரானவனை     திறத்தால்     திருமார்பில்     அராவி     சடைமேல்அக்     குழலார்     அங்கண்     சீரார்ந்த     காருருவக்     பண்டமரர்     வடுவன்     நீயுலக     மிக்க     பண்புணர     மேலாய     அன்றுந்     ஏதொக்கும்     வடிவுடைய     நிலாவிலங்கு     காலையே     மிடற்றில்     பாம்பும்     சிலம்படியாள்     முடிமேற்     எமக்கிதுவோ     இடப்பால     கண்டெந்தை     கருத்தினால்     ஒத     கலங்கு     விசும்பில்     அடிபேரிற்     அரங்கமாப்     பணிந்தும்     செருக்கினால்     காலனையும்     சார்ந்தார்க்குப்     மின்போலுஞ்     நெடிதாய     கண்ணாரக்     பெறினும்     நாமாலை     இருளின்     ஒளிவிலி     கூறெமக்கீ     திரைமருவு     அவன்கண்டாய்     விருப்பினால்     அவளோர்     ஆர்வல்லார்     மறைத்துலகம்     அழலாட     செப்பேந்     நடக்கிற்     உரையினால்     ஒடுகின்ற     கடுவடுத்த     குந்தி     காளை     வஞ்சியன     காலைக்     மாண்டு     தொட்டுத்     அழுகு     படிமுழுதும்     குழீஇயிருந்த     குயிலொத்     காளையர்கள்     இல்லும்     அஞ்சனஞ்சேர்     கழிந்தது     இழவாடிச்     உள்ளிடத்தான்     என்னெஞ்சே     கரமூன்றிக்     தஞ்சாக     நூற்றனைத்தோர்     பொன்வண்ணம்     ஈசனைக்     கண்களங்     பரமனை     தவனே     இடம்மால்     கூத்துக்     உத்தம     திரிதவர்     பணிபதம்     நெஞ்சந்     படிறா     உலகா     அலையார்     இருந்தனம்     கொடிமேல்     வருகின்ற     வேதியன்     ஒழித்தேன்     தெள்ளிய     விரிகின்ற     பொடிக்கின்     உரைவளர்     கண்டங்     பதியார்     மங்கைகொங்     பண்டங்கன்     உற்றடி     மெலிக்கின்ற     பல்லுயிர்     துயருந்     வாணுதற்     தாழுஞ்     முனியே     சாற்றுவன்     சொல்லா     தனக்குன்றம்     எண்ணம்     காமனை     பூதப்     செப்பன     ஆர்க்கின்ற     கலந்தனக்     முறைவனை     ஓதவன்     ஆரணங்     கருதிய     இருளார்     ஆயின     இழையார்     அயமே     நாணா     கடிமலர்க்     தொடங்கிய     வலந்தான்     சங்கரன்     எரிகின்ற     அரவம்     பிறைத்துண்டஞ்     இமையோர்     உறைகின்     அடிக்கண்ணி     குன்றெடுத்     குழிகண்     அரம்கா     மொழியக்கண்     கள்ள     குறிக்கொண்     கடவிய     தறித்தாய்     பாவிக்கும்     சந்தித்த     செறிவளை     கலங்கின     எம்மிறை     கலைதலைச்     மாநிலத்     பாடிய     கொற்றவ     சிந்தனை     விதித்தன     வஞ்சனை     வீரன்     பரியா     பேசுவ     மாயன்நன்     அன்றுவெள்     விரிகடல்     மனம்மால்     கண்ணார்     உறைகழி     துயிலாநோய்     காரும்     அணங்குறை     களிறு     இருள்புரி     பொழுது     வந்தார்     புனமயிற்     கொடியேர்     தடப்பாற்     பட்டோர்     குரவங்     மனையுறைக்     பாலாய     பொய்யால்     அழகுறு     நீயிருந்திங்     திறமலி     கயங்கெழு     ஊரெலாந்     புள்ளுந்     உலாநீர்க்     ஆயினஅன்     தாழ்ந்து     திருமாலும்     பிறவாதே     ஆழாதே     ஓதா     அரியாகிக்     எவ்வுருவில்     தானேயாய்     சீரார்     பூமங்கை,     ஞானக்     நந்தா     வயந்தன்     குலமகளிர்     கற்பகம்     சூளா     மணிமகர     எண்தோட்கும்     கடிசூத்     நந்திமா     எண்ணருங்     பன்னிருவர்     நிருதி     வாயு     ஈசானன்     உருத்திரர்கள்     கங்கா     பைந்நாகம்     மேகம்     தும்புரு     விண்ணார்     கருத்துடைய     சேனா     அன்னத்தே     மால்இடப்பாற்     சங்கணையும்     விச்சா     சல்லரி     தட்டழி     குடமுழவம்     மத்தளம்     மங்கலம்     ஆறாம்     காலங்கள்     தீயாடி     சங்கரனே     மலைமேலாய்     போற்றிஎனப்     கொடியும்     பூமாண்     வாமான     வானநீர்     வெள்ளை     சிலம்பு     கூழைபின்     கொங்கைமாப்     பொற்கலசத்     சூளிகையும்     மேல்ஏறி     தாமமே     ஆம்என்பார்     பொன்னரி     ஒருகண்     கண்ணாடி     கண்ணென்னும்     பேதைப்     இடையாலும்     கௌவைநோய்     நோக்கிலும்     பாடவம்     ஒன்றுரைத்     தாலி     பந்தரில்     இக்கணக்கு     பேரொளிசேர்     தாமரை     முத்தம்     கங்கணம்     அந்துகில்     திடரிட்ட     மணிஆரம்     தூவெண்     கருப்புச்     தேனமருங்     நன்றறிவார்     கைவண்டும்     அங்கை     இட்டிடையும்     கூந்தல்     காதுக்     பொற்கூட்டிற்     தார்நோக்கும்     தோள்நோக்கும்     தீந்தமிழின்     வஞ்சியும்     புருவமும்     கொங்கையும்     வாழைத்தண்     திருமதியம்     முத்தாரம்     கள்ளும்     காளிங்கம்     தண்ணறுஞ்     தன்அமர்     விடவண்ணக்     வேல்வல்லான்     மணியேறு     கோட்டி     எல்லாரும்     செல்ல     புல்லலுறும்     தன்உருவம்     செங்கேழ்நல்     திங்களும்     மின்ஆர்வான்     இல்லாரை     அல்குற்கு     இடைஇடையே     பாடகம்     பொன்அரி     இன்னிசை     இன்னிசையும்     இன்றன்றே     ஒண்களபம்     சூழும்     மருளோசை     வெப்பம்     தந்தளிர்போற்     மாந்தளிர்     அறிவுடையீர்     அந்துகிலும்     பூங்கச்சி     நற்கழுத்தை     காவியங்     ஆகுலம்     பலகருதிக்     துள்யாதும்     செங்கழுநீர்ப்     பொற்கவற்றின்     தோளான்     குலத்தார்     தேவாதி     கண்டால்     பெண்ணரசாய்த்     கண்டுகேட்     கட்டுரையை     அஞ்சப்     பொற்செப்     சுணங்கும்     கொங்கையாள்     காந்தட்     ஏய்ந்து     முத்தமும்     வரிகிடந்     தண்ணங்     குண்டலஞ்சேர்     யோசனை     பாதாதி     பண்கவரும்     கண்அவனை     கழலடி     வெண்பா     அரிஅரணஞ்     ஆடும்     வண்ணச்     வந்தாய்     கட்டுரைத்துக்     மஞ்சடையும்     அடைந்துய்ம்மின்     அரணம்     பெரியவர்     இடப்பாகம்     உருவு     மலைவரும்போர்     உலக     பிறப்புடையர்     அவரும்     வாளா     கதையிலே     கருத்துக்குச்     நிலையில்     ஒருங்கா     நம்பால்     கழிந்த     நமக்கிசைந்த     வாழ்த்துவாய்     கடநாகம்     மாறிப்     இனிதே     மகிழ்ந்தலரும்     பேசும்     போர்த்த     காட்டில்     வந்தமரர்     பண்டிதுவே     பரிந்துரைப்பார்     மயலைத்     இவளுக்கு     துயர்க்கெலாம்     வாயிலே     அஞ்செழுத்துங்     நெறிவார்     அருளாத     இடரீர்     உணருங்கால்     நின்னியல்பை     உரையும்     நிறைந்தெங்கும்     பரிசறியேன்     பற்றாவான்     மன்னா     இயம்பாய்     இருந்தவா     யானென்று     மாயங்கள்     கணக்கிட்டுக்     தொழுவாள்     பெண்இன்     சார்ந்தாரை     தங்கழல்கள்     கூறாய்நின்     காமுற்றா     கண்ணும்     நெஞ்சே     அலரோன்நெடுமால்     கோத்த     வெந்திறல்வேல்     வாமான்தேர்     சென்றிறைஞ்சும்     இவரே     ஆம்என்று     அறியாம     வேறேயும்     வாவா     கூவுதலும்     வந்தோர்     கெட்ட     தாம்பட்டது     தொழுது     வென்றைந்தும்     தாளொன்றால்     நடம்ஆடும்     இசையும்தன்     கூடி     விட்டாவி     மனம்முற்றும்     ஏற்றின்     ஈங்கேவா     பணியாது     பிழைப்புவாய்ப்     வரமாவ     மற்றுப்     அந்தவிள     அம்பவள     அரிகரியக்     அரியும்     ஆளி     இடுதினைதின்     ஈன்ற     உண்டிருந்த     ஊடிப்     எய்யத்     ஏழை     ஏனங்கிளைத்த     ஒருகணையும்     ஓங்கிப்     கருங்களிற்றின்     கனைய     கடக்களிறு     கறுத்தமுலைச்     கங்குல்     கலவிக்     கன்னிப்     கல்லைப்     கல்லாக்     கண்கொண்     காந்தள்அங்     குறமகளிர்     கொவ்வைக்     கொடுவிற்     கோங்கின்     சந்தனப்பூம்     சந்தின்     சாரற்     தாயோங்கித்     செடிமுட்டச்     சுனைநீடு     செந்தினையின்     தடங்குடைந்த     தாமரையின்     தெள்ளகட்ட     தேன்பலவின்     தேன்மருவு     தோகை     நாக     நாகங்     பணவநிலைப்     பன்றிபருக்கோட்டாற்     பாறைமிசைத்     பிடிபிரிந்த     பொருத     மறவெங்     மலைதிரிந்த     மரையதளும்     மலையர்     மத்தக்     மந்தி     முள்ளார்ந்த     வளர்ந்த     வான     வேய்வனத்துள்     வழகிதழ்க்     வணங்குதும்     அடிப்போது     கழல்வண்ண     அண்ணலது     போதெலாம்     பெண்கொண்     முகிற்கணம்     பொருள்தக்கீர்     சங்கம்     பாவை     தானேறும்     ஆறுகற்     நெறிதரு     தனமேறிப்     கொம்பார்     ஒருடம்     சூல     தவறுபெரி     மையார்     ஆலமர்     இருள்கொண்ட     கோடரவங்     செழுந்தழல்     காந்தள்     திருத்தங்கு     குறுத்தாள்     பன்றித்     புண்டரிகத்     காணான்     பேணிக்கா     வரத்திற்     வெற்பன்     வாமன்     படமெடுத்த     முடங்க     நீலமுண்ட     போருகந்த     கொடுத்தெறியும்     வரையெடுத்த     பத்தனைய     வானவர்கள்     கொட்டிக்     வாலுகத்தால்     கொட்டியவன்     பொற்கோயில்     வலந்தருமால்     சக்கரத்தால்     நக்கிருந்த     அங்கைத்     தேய்த்ததுவே     பிரமன்     அன்றுய்ந்த     நடைகாவல்     தானவர்கட்     அதிர்த்தெழுந்த     கவனிருக்கும்     பொற்பா     மும்மதத்து     அடர்த்திரைத்துப்     நாள்மாலை     விட்டிலங்கத்     விசையன்     பேசுபதப்     வாயில்நீர்     கண்ணிடந்த     காளத்தி     டெத்திசையும்     குன்றம்     திருக்கண்     பரிவின்     திருவாக்கும்     கைக்கும்     அடியமர்ந்து     வாழைக்     விநாயகனே     கனிய     யானை     உளதள     கணங்கொண்ட     போகபந்     ஏத்தியே     முன்னிளங்     சரணுடை     பண்டம்தம்     விண்ணுதல்     பெருங்காதல்     வருகோள்     களியானைக்     அந்தி     மிடற்றாழ்     இறைக்கோ     இல்லை     தாமரைக்     சங்குகோள்     பிறப்பாழ்     வானம்     இடப்பா     கண்ணி     மதிமயங்     கருதுங்     புறமறையப்புரி     அடியோமைத்     உரைவந்     மணியமரும்     நன்றைக்     வந்தா     தேவனைப்     நானுமென்     அடங்காதார்     நட்டம்நீ     கொடிறு     விதிகரந்த     தொக்கு     வெள்காதே     நிறம்பிறிதாய்     கொடிக்குல     கண்டம்     பேய்ச்சுற்றம்     ஒன்று     உளம்மால்கொண்     அடியார்தம்     அலராளுங்     ஊரும     பரியானை     அறமான     ஒளியார்     கடியரவர்     யாமானம்     யானென்றங்     அரியாரும்     வியந்தாழி     கடனாகம்     பணியாய்     அரன்காய     வெறியானை     அயமால்ஊண்     ஆழும்     தாராய     அரசுமாய்     உறாவேயென்     கலைகாமின்     பலிக்குத்     ஆயம்     தேரோன்     கூராலம்     பாயும்     குணக்கோடி     திறங்காட்டுஞ்     உடைஓடு     உய்யாதென்     இன்றியாம்     கலம்பெரியார்க்     கையா     மனைஆய்     இறையாய     மாதரங்கம்     தெருளிலார்     தெளியாய்     புனைகடற்குப்     நக்கரை     வனப்பார்     கனன்றாழி     உருவியலுஞ்     வடிவார்     முலைநலஞ்சேர்     வளையாழி     வரிநீல     அக்காரம்     பவனடிபார்     காணங்கை     பதங்க     ஆக்கூர்     வந்தியான்     நட்டமா     இலமலரஞ்     ஆளானம்     நயந்தநாள்     அலங்காரம்     விரையார்     எனக்குவளை     காக்கைவளை     அமையாமென்     தானக்கன்     அருள்நம்பாற்     உவவா     இடமால்     முனிவன்மால்     புலர்ந்தால்யான்     மனமாய     போந்தார்     இனியாரும்     தாமரைசேர்     பார்கால்வான்     கோப்பாடி     பேரானை     உயிராய     பட்டாரண்     கூற்றம்     செய்யான்     நாவாய்     சூதொன்     குருகிளவேய்த்     போதரங்க     கற்றானஞ்     ஆவா     பகனாட்டம்     தலையாலங்     பண்பாய     சிவன்மாட்     ஆறாவெங்     ஆட்டும்     புறந்தாழ்     மெய்யன்     நூறான்     ஒன்றுரைப்பீர்     பிரானிடபம்     பெற்றும்     நீயேயா     என்னே     சார்ந்துரைப்ப     அருள்சேரா     பேச்சுப்     உற்றுரையாய்     அடைந்துன்பால்     காணாய்     திரியும்     (இப்பாட்டில்     ஏத்துற்றுப்     பாலார்     ஆங்குரைக்க     மாயனைஒர்     உணரா     கண்டிறந்து     எரியாடி     தானயன்     சாராவார்     அடுத்தபொன்     அமைவும்     சென்றுசெருப்     பார்த்துப்     ஊணொன்றும்     வேறுரைப்பன்     மலர்அணைந்து     வாய்த்த     தாம்என்ன     கடனாகக்     தாரான்     மதியாருஞ்     ஆல     சொல்லாயம்     விரையாரும்     நலம்பாயு     தாளார்     ஆர்துணையா     புகலூர்     நானுடைய     ஆயன்     கரையேனும்     குறியார்     அடையும்     தாமேய     பார்மேவு     வாரணிந்த     நினைமால்     ஊர்வதுவும்     ஏறேய     மாட்டும்     உரையா     ஆய்ந்துன்றன்     அன்பே     கரியார்தாம்     சேரும்     மகிழ்ந்தன்பர்     உமைகங்கை     இனியவா     அன்றமரர்     சிவனந்தஞ்     செல்லும்     திறமென்னும்     நீரே     நிலைத்திவ்     ஈரம்     வாழ்வார்     ஈயும்     படியேறும்     நினையடைந்தேன்     காவார்     கரியானும்     ஆன்ஆய     வளைகொண்டாய்     மயலான     கலைமான்கை     அரனே     அடையுந்     மூன்றரணம்     அறமாய்வ     ஆறுடையர்     சேர்வும்     பகரப்     பண்ணாகப்     இடமாய     எமையாள     தீயான     சேர்கின்ற     உறுமுந்த     முதல்வன்     இடைதரில்     சடையே
நீரகம்     வேலை     இதுநீர்     வண்ணம்
அஞ்சுதலை     உடைதலையின்     இவள்அப்     கரதலம்     உளரொளிய     கொழுந்திரள்     நெறிவிரவு     இடர்தரு     வேந்துக்க     கொற்றத்     இலர்கொலாம்     ஈண்டுமுற்     நெஞ்சிற்     பொருளாக     தாரிளங்     உழிதரல்     எளியமென்     குரையாப்     வேதியர்     எனவே     பொய்நீர்     ஒருநெடுங்     நிலந்துளங்க     மணிசிந்து     பேதுறு     மேய     உந்தத்     மின்னெடுங்     மொழியின்     கவவுமணிக்     மலைசூழ்ந்     காலது     சுடர்ப்பிழம்பு     இக்கயங்கொள்     பெற்றமெல்     செய்தரு     மதந்தந்த     வளர்தரு     கேளுற்றி     சிரமே
விசும்பு     சூர்தந்த     பூமேல்     குடைகொண்டிவ்     களிவந்     உரையின்     ஆதரித்த     அடியொன்று     நடமாடி     நஞ்சுமிழ்     இலவிதழ்வாய்     நானே     வரையொன்று     கிழவருமாய்     நாமத்தி     சங்கிடத்     ஒழிந்த     அல்லல்     பெற்றோர்     பேதையெங்     உலவு     ஆளெனப்     நாயனைய     மணிவாய்     என்நாம்     பேசு     நினையார்     பெறுகின்ற     அம்பலவர்     அருளு     வானோர்     வாழ்வாக     வணங்குமிடை     ஈரவே     ஆனேறே     கொண்டல்வண்     தொடர     சதுர்முகன்     திருவளர்     ஆரணம்     கருமுதல்     மானும்     ஒளிவந்த     அருள்பழுத்     கடலான     தெய்வத்     பொருளுங்     வருந்தேன்     ஒன்றினோ     கண்ணென்றும்     கதியா     வாழ்ந்தனம்     பிறிந்தேன்     வந்திக்கண்     உழப்பின்     உடைமணியின்     காணீர்     ஒராதே     நாமே     அன்றென்றும்     நோக்கிற்றுக்     நாமம்     வளையார்     அடிசார்ந்     சடைமேல்     இருக்கும்     சுடர்விடு     இன்றிருந்து     கொண்டலின்     வழிபிழைத்து     கரத்தினில்     மெய்த்தொண்டர்     ஏகம்ப     தரித்தேன்     தெளிதரு     பெற்றுகந்     அடிநின்ற     வணக்கம்     நலந்தர     மின்களென்     தன்மையிற்     தனமிட்     பூங்கொத்     வருத்தந்     எம்மையும்     அருளைத்     வையார்     பருமுத்     அரிதன்     அஞ்சரத்     சேய்தந்த     வந்தும்     திரியப்     பேசுக     பெயரா     தம்மைப்     இயங்குந்     வகுப்பார்     புனங்குழை     அன்றும்     நிலத்திமை     படையால்     உத்துங்க     அம்பரம்     துணைத்தா     அழகறி     கற்றைப்     தருமருட்     காதலைக்     தரம்பொற்     உடைப்புலி     அடிவலப்     தருக்கவற்     கரத்தத்     நடனம்     இனியவர்     பரவித்     இடவம்     பாங்குடை     இடைக்குமின்     கிறிபல     தேடுற்     நல்கும்     மலையத்     மணியார்     பருப்பதம்     இறைத்தார்     நினைவார்க்     நண்ணிப்     சென்றே     நிலாவு     ஆலையங்     வாழப்     உறுகின்ற     கொள்ளுங்     பரிப்பருந்     வனவரித்     நெஞ்சார்     இலவவெங்     துணையொத்த     மின்நலிக்     உவரச்சொல்     கார்மிக்க     நேர்த்தமை     சிறைவண்டு     நன்னுத     உள்வார்     பரப்பார்     கச்சார்     ஓங்கின     தளரா     உலவிய     நீரென்னி     வரங்கொண்     கார்முகம்     உயிரா     கார்விடை     விடைபாய்     எழுமலர்த்     முகம்பாகம்     மயக்கத்த     மேயிரை     பொய்வரு     இன்றுசெய்     காட்டிவைத்     இருநில     இடத்துறை     உருவாம்     பொருளுணர்ந்     மயக்கமில்     தூமதி     அளவினில்     நிலத்திடைப்     ஒற்றி     காலற்     முகத்தாற்     கொம்பனைய     பேசத்     மகத்தினில்     மருப்பையொரு     மலஞ்செய்த     வனஞ்சாய     நாரணன்     கோவிற்     யானேத்     கனமதில்சூழ்     வானிற்     வையகத்தோர்     அமரா     அவம்தியா     நாந்தன     என்பும்     அவநெறிக்     பயல்கின்     அருதிக்கு     சுடலைப்     வேத     வழுத்திய     மாயவன்     நிழல்படு     கூத்தனென்     தண்ணார்     பிறவியிற்     உண்டேன்     மண்யொப்     அடியிட்ட     படைபடு     புகவிகிர்     சங்கோர்     ஏவுசெய்     வேடனென்     சிந்திக்     அருள்தரு     சிறைப்புள     அகழ்சூழ்     பூந்தண்     ஆகங்     மூவுலக     வேதகச்     தலையவன்     இறையும்     கதியே     பிழையா     பொறுத்தில     அடுக்கிய     ஏழையென்     கறுத்தகண்     பழித்தக்     வரந்தரு     தன்தாள்     களைக     வரித்தடந்     நின்றில     கருப்புரு     புரிந்தஅன்     சேண்தில்லை     விளவைத்     அணங்     கூடுவ     வித்தகச்     பொன்னம்     நேசனல்     தனந்தலை     அவமதித்     வருவா     சிரித்திட்ட     நடஞ்செய்சிற்     விட்டங்     பொடிஏர்     தோன்றலை     மன்றங்     தவனைத்     பற்றற     புல்லறி     கைச்செல்வ     பொன்னி     செப்பத்     சொல்லச்     செய்தவர்     இயலா     கற்றநன்     மிண்டும்     தொழுதும்     ஊர்மதில்     பத்தனை     நிலத்தில்     கலச     வள்ளற்     அருட்டுறை     அவந்திரி     பதிகந்     அந்தாழ்     நாவார்     மண்டும்     குலமே     நிதியார்     நற்றவன்     மணியினை     அருந்தமி     சிறைநன்     நம்பன்     தனமா     பூதிப்     நந்திக்கும்     வைய     பந்தார்     குடிமன்னு     தண்டலை     சூதப்பொழி     துணையு     தகடன     புவனியில்     புலியி     மன்னர்     சேரற்குத்     தொண்டரை     கூற்றுக்     தரணியில்     புலமன்     புகழும்     திறமமர்     பொய்யைக்     கம்பக்     கிரிவில்     சத்தித்     பல்லவை     நன்னக     புல்லன     கார்த்தண்     என்று     கொடுத்தான்     மாதவத்     சிங்கத்     கழிநீள்     செருவிலி     தகுமகட்     அரசினை     தொகுத்த     உத்தமத்     உலகு     வருக்க     செழுநீர்     பதுமநற்     பூச     நாட்டமிட்ட     மைவைத்த     செம்பொ     தனையொப்     தலம்விளங்     பயந்தாள்     ஞானவா     கூட்டமொன்     பணித்தநல்     ஓடிடும்     பார்மண்     பதிகப்     காப்பயில்     தொண்டினஞ்     வித்தகம்     புணர்ந்தநன்     குருந்தலர்     முரசம்     மொழிவது,     வலிகெழு     வாட்டுவர்     அவர்சென்     நகரங்     நிலம்     கைம்மையி     வரைகொண்ட     கடலன்ன     வாழ்த்துவ     மலர்பயில்     அரும்பின     அடியால்     சுரபுரத்     திண்ணென     எழுவாள்     கற்பா     எம்மனை     ஒளிறு     கவிக்குத்     கழல்கின்ற     இடையு     மேனாட்     புலையடித்     குழலியல்     அணங்கமர்     இருந்தண்     பேசுந்     பெறுவது     பொன்னார்     மாலையொப்     சூடுநற்     மதிக்க     குறுமனம்     இழைவள     வயலார்     கருதத்     மறைமுழங்     பழிக்கே     கீளரிக்     குண்டகழ்     புனத்தெழு     கட்டது     உறவும்,     நாமுகந்     கார்அங்(கு)     அரும்பத     தாளின்     நகுகின்ற     மயிலேந்     தாதுகல்     களியுறு     தேறும்     நிதியுறு     மன்னங்     ஏந்தும்     விரும்பும்     எளிவந்த     அருளுந்     வருவார்     மின்னார்     நல்கென்     தனமே     உகட்டித்து     வலையத்     வருந்துங்     பொருளென     சிந்தையைத்     நீட்டுவ     குழைக்கின்ற     கொடித்தே     வளைபடு     முத்தன     அடைத்தது     பணிபடு     தோன்றல்தன்     பொருந்திய     ஆதர     செப்பிய     பிரமா     பராகலத்     கொங்குதங்     குவளைக்     கள்ளம்     ஆறதே     அந்தமுந்     புண்டலைக்     எண்டலைக்     ஆறுமண்     விடந்திளைக்     பாலித்த     திங்கட்     அரியோடு     அடுசினக்     நிலத்துக்கு     பதிகம்     தவள     பழியொன்றும்     தனமலி     பிறவியெனும்     ஞானந்     அவனிதலம்     மலைத்தலங்கள்     இழைகெழு     வேழங்க     வளைகால்     தேம்புனமே     சொற்செறி     புனலற     அலைகடலின்     தேமலி     குருகும்     புனமா     கதிர்மதி     வடிக்கண்ணி     குருந்தும்     திருந்திய     குருகிரியக்     கோட்டகத்துப்     காவி     வள்ளை     நிலவு     மல்லைப்     பாசடைய     நித்திலத்திற்     பவளத்தின்     பட்டாடை     கண்கள்     கொலைபுரியா     சூதத்     றினம்     நாற்றத்தால்     மஞ்சள்     கூந்தற்     மாதவியும்     இளந்தென்றல்     ஆலை     அறுபதங்கள்     புகழ்வாரும்     முளைநிரைத்து     இரும்பதணம்     தோமரமும்     வெங்கதிரோன்     மாளிகையும்     நாடக     சித்திரக்     துன்னி     மரகதமும்     கற்பகமும்     பொய்மை     மறைபயில்வார்     ஆகமங்கள்     அருங்கலைநூல்     காமநூல்     நான்முகனே     ஆரணங்கும்     வீணை     பூவைக்குப்     மங்கையர்கள்     பம்பைத்     கார்முழுக்கம்     மன்னிருகால்     பிரமன்ஊர்     பூந்தராய்     புகலி     மல்லைச்     மாதவத்தோர்     வென்றிக்     பன்னு     சிந்தனையால்     தத்துவனை     செஞ்சொற்     ஆதிச்     காலத்     திருஞான     பொன்னிவள     தோழமையாய்த்     கோதைவேல்     புண்கெழுவு     ஞாலத்     நீரெதிர்ந்து     யாழை     கொங்கிற்     நித்தன்     மாயிரு     மாண்புதிகழ்     கைப்பாணி     நீக்கரிய     யாழ்மூரி     உரைப்பமரும்     நண்ணு     ஒலக்கத்     வீதி     கேதகையும்     இருவேலி     கருமுகையைக்     புன்னாகந்     தாதடுத்த     கனவயிர     தொத்தடுத்த     கேயூரம்     தமனியத்தின்     வெண்ணீற்றின்     காற்றுருமோ     தழல்விழித்து     பூத்த     கொடு     நெடுநிலத்தைத்     கன்ற     பணப்பா     ஓடைக்     நயந்து     உடல்தூய     பயிர்பலவும்     தண்டுபே     பல்சனமும்     பரித்தூரம்     குடைபலவும்     ஆடரங்கின்     பேரிளம்பெண்     பேணும்     காண்டகைய     கைதொழுவார்     பூம்பயலை     வென்றிவேற்     காழிக்     தாராமை     என்னையே     ஒண்கலையும்     வடிக்கண்     காசைக்     செழுமலர்த்தார்     அங்கோல     இன்றிவன்     உரைகெழுவு     பெற்றிடலாம்     ஆரூயிரை     ஏசுவார்     நைவார்     பூந்துகிலைப்     கிளி     பூங்குழலார்     அலையார்ந்த     செஞ்சடைவெண்     தோடணிகா     (இவை     வளமலி     கடல்படு     கரும்பினு     பன்மறையோர்     அணிதவத்     மறையவர்க்     அரியை     எனவாங்கு     அருந்தமிழ்     கற்றொகு     (இது     கோலப்     போற்று     நலமலி     வகைதகு     வாணில     அறிவாகி     பண்டமுது     பிரானை     ஏனமு     ஆர்மலி     கடல்மேவு     ஒழியா     மனங்கொண்டு     எழுகுல     சயமி     மேதகுந்     வன்பகை     கோவின்திரு     இனியின்     சரத     அயன்நெடிய     அரியாருங்     ஆமாண்பொன்     கூற     சதுரன்     மின்னு     கைதவத்தால்     இசையை     வருகின்     கொடிநீடு     பெறுபயன்     தொகுவார்     கருமங்     தேய்ந்துடல்     சென்றுழிச்     ஒண்திறற்     நெகிழ்ச்சியில்     தண்டமிழ்     நாப்பொலி     நீதியின்     உறுதி     நீமதித்     அம்புந்து     தனமுந்     யாரேஎம்     அறிதரு     குருகணி     நாடே     முல்லை     வழிதரு     பூவார்     புலனொ     திருநாவுக்     குழிந்து     இலைமா     என்பட்டிக்     பித்தரசு     பதிகமே     தாமரைநகு     அடிநாயைச்     சிவசம்     நன்றும்     உலகெ     பொன்னின்     நிலவும்     மேன்மை     பனிவி     நாய     காதில்வெண்     அரம்பைய     வேதநான்     நெற்றியிற்     கையின்மான்     யாத     அத்தர்     கைகள்     சம்பு     அங்கு     முன்னம்     கைக     அங்க     பொருவ     அத்தி     எம்பி     நங்கள்     தேசம்     மற்றி     பாட்டியல்     ஆதிமா     சையமால்     மாலின்உந்     திங்கள்சூ     வண்ணநீள்     வாச     மாவி     ஒண்து     உழுத     மண்டுபுனல்      செங்குவளை      கரும்பல்ல     கயல்பாய்பைந்     காடெல்லாங்     சாலிநீள்     பத்தியின்     அரிதரு     சாலியின்     வைதெரிந்     அரசுகொள்     கரும்படு     சூதபா     மங்கல     மேகமுங்     பண்டரு     மாடுபோ     வீதிகள்     நற்றமிழ்     சொன்ன      பல்லி      மாட      படர்ந்த      உள்ளம்      விளக்கம்      ஆர      நிலம      மண்ணில்     கொற்ற      பொங்கு     அறம்பொரு      தவமுயன்     அளவில்தொல்     திங்கள்வெண்     பரசுவந்     தனிப்பெருந்      அம்புனிற்      மற்றது     அலறுபேர்     வந்தஇப்     தன்னுயிர்க்     பழிப்பறை     ஆங்கது     மன்னவ      வளவநின்     அவ்வுரை     மன்னுயிர்     மந்திரிகள்     வழக்கென்று     மாநிலங்கா      என்மகன்செய்      என்றரசன்     அவ்வண்ணந்      அவ்வுரையில்     போற்றிசைத்துப்     எனமொழிந்து     மன்னவன்தன்      தண்ணளிவெண்     சடைமருங்கில்     அந்நிலையே     அடிபணிந்த     பொன்தயங்கு     இனையவகை     பூத      பூவார்     அரந்தை      அகில     மாசி     கேடு     ஆரங்      வேண்டு     இந்த     கங்கையும்     மாதொரு     தம்பிரா     நரசிங்க     பெருமைசா     தந்தையார்     குலமுத     மற்றவன்     மகிழ்ச்சியால்     மணவினைக்     மாமறை     காலைசெய்     வாசநெய்     அகில்விரைத்     தூநறும்     தூமலர்ப்     மன்னவர்     இயம்பல     அருங்கடி     நெருங்குதூ     நிறைகுடந்     கண்களெண்     ஆண்டகை     வருமணக்     ஆலுமறை     கண்ணிடை     காதிலணி     பண்டிசரி     மொய்த்துவளர்     வந்துதிரு     என்றுரைசெ     பிஞ்ஞகனும்     நெற்றிவிழி     ஆவதிது     என்றான்     நக்கான்     மாசிலா     பித்தனு     கண்டதோர்     ஓலைகாட்     ஆவணம்     மறைகளா     என்றலும்     குழைமறை     வேதிய     செல்லுநான்     வேதபா     இசைவினா     அனைத்துநூல்     ஆட்சியில்     வல்லையேற்     இருள்மறை     வாசகங்     அந்தணர்     திரண்டமா     நான்மறை     திருமிகு     பொருவரும்     எம்பிரான்     முன்புநீ     என்றெழு     எண்ணிய     மற்றுநீ     தேடிய     அன்பனை     கொத்தார்மலர்க்     முறையால்வரு     சொல்லார்தமி     அயலோர்தவ     நாவலர்கோன்     சிவனுறையுந்     புலனொன்றும்     திருத்துறையூர்     மலைவளர்சந்     உடையவர     வரிவளர்பூஞ்     அதுகண்டு     அந்நிலைஆ     அங்குமவன்     செம்மாந்திங்     பொன்றிரளும்     அங்கணரை     பரம்பொருளைப்     தேம     இடம     போக     மால     பெருமதில்     வையகம்     ஐந்துபே     தெண்ணிலா     தடுத்துமுன்     ஆடுகின்     நின்றுகோ     புறந்தருவார்     பிள்ளையார்     மண்டியபே     இருக்கோல     தேனார்க்கு     வம்புலா     மின்னார்செஞ்     தேராரும்     மாளிகைகள்     சோதிமணி     வந்தெதிர்     வானுற     புற்றிடங்     வாழிய     கேட்க     மைவளர்     இதற்குமுன்     கதிர்மணி     பரவினர்     மானிளம்     நாடுமின்     பிள்ளைமைப்     பாங்கியர்     அணிசிலம்     புற்றிடம்     கற்பகத்தின்     ஓவியநான்     தண்டரள     கண்கொள்ளாக்     முன்னேவந்     அண்ணலவன்     பாங்கோடிச்     வன்றொண்ட     பேர்பரவை     என்றினைய     பரவையார்     அவ்வாறு     பாச     உம்பர்     நாட்டு     எய்து     பஞ்சின்     மறுவில்     வாவி     தந்தி     ஆர்த்தி     அடுத்து     இன்ன     கனங்கொண்ட     சீறடிமேல்     அவ்வளவில்     என்றவுரை     ஆரநறுஞ்     கந்தங்     புலரும்     என்றின்     காமத்     தென்னாவ     தன்னையா     மாதுடன்     அந்தரத்     கையினிற்     நாவலூர்     கைக்கடா     பொலங்கலப்     அடியவர்க்     மன்பெ     இன்னவா     பெருமையால்     நாதனா     தொல்லைமால்     மன்னுசீர்     தூரத்தே     தம்பெருமான்     உம்பர்நா     ஆதியாய்     போற்றிநீள்     பொங்கிய     வருமுறை     மறுவிலா     ஞானமே     செம்மையால்     இன்றிவர்     பொய்கடிந்     அளவிலா     அவர்தங்கண்     ஆனதங்     மூண்டவப்     ஆதியார்     கற்புறு     இளமையின்     இந்நெறி     கீளொடு     நெடுஞ்சடை     பிறைவளர்     தன்னையொப்     தொல்லைவேட்     வைத்தபின்     சாலநாள்     வந்தபின்     என்றவர்     மறையவ     இழையணி     சென்னியால்     கேடிலாப்     ஆவதென்     வளத்தினான்     ஐயர்நீ     கங்கைநதி     தந்ததுமுன்     நல்லொழுக்கந்     அந்தணனாம்     நறைகமழுஞ்     நீணிதியாம்     திருவுடை     அருந்தவத்     மனைவியார்     தண்டிரு     வாவியின்     அந்நிலை     கண்டனர்     மன்றுளே     விறலுடைத்     அயலறி     சென்னி     அக்கு     வந்து     என்ன     இதுவெ     வாளொடு     வேலொடு     வழிவிடுந்     மறைமுனி     பெருவிறல்     ஏடநீ     மற்றவர்     நேர்ந்தவர்     சென்றவர்     மூண்டுமுன்     சொரிந்தன     மாடலை     இருவரால்     தவமுனி     செய்வதற்     இயற்பகை     அழைத்தேபே     சொல்லுவ     விண்ணிடை     அம்பொன்     ஆர     கொண்டு     ஆளு     மற்ற     மாரிக்     ஈர     நமக்கு     செல்லல்     மற்றம்     பெருகு     எண்ணு     காலி     முறித்தவை     வழிவரும்     கணவனார்     அழுந்திய     மாலயற்     அன்பனே     சேதிநன்     அரசியல்     மங்கையைப்     இப்படி     மெய்யெலாம்     மாதவ     கடையுடைக்     என்றவன்     கண்டுசென்     பேறெனக்     திருமக     கைத்தலத்     மறைத்தவன்     வேதனை     அத்திறம்     சென்றடி     அரசிய     தொண்டனார்க்     இன்னுயிர்     விரைசெய்     வாரி     என்னும்     அப்பொற்     நதியும்     பொன்தாழ்     திருவார்     சேணார்     ஞால     வேறு     சீரின்     மன்னு     முக்கண்     பிறைத்த     முஞ்சி     வணங்கும்     கொடுத்த     தந்த     போன     கதிரி     ஐயர்     மனைவி     மறிக     செயத்த     பணியும்     உடுத்த     நாடு     முட்டில்     தவநி     நிலைமை     பொச்ச     மனம     மண்டு     மதிவி     அண்டர்     நாதர்     மலர்மிசை     மல்லல்நீர்     பொன்மலைப்     மாமதில்     கடகரி     பொருட்டிரு     மழைவளர்     அண்ணலார்     வைகறை     கோலப்பூங்     மற்றவ     வென்றிமால்     மேல்கொண்ட     அப்பொழு     களியா     தஞ்சே     நெடியோன்     என்றவ     வந்தவ     இங்கது     கண்டவர்     பாய்தலும்     கையினைத்     வெட்டுண்டு     வளவனுங்     தந்திரத்     வில்லொடு     சங்கொடு     தூரியத்     பண்ணுறும்     கடுவிசை     பொன்தவழ்     அரசனாங்     குழையணி     மைத்தடங்     செறிந்தவர்     மன்னவன்     மாதங்கந்     அங்கண     வெந்தழற்     வாங்கிய     வன்பெருங்     புரிந்தவர்     வளவனார்     தொழுந்தகை     ஆனசீர்த்     தம்பிரான்     ஆளுடைத்     தேனாருந்     புண்டரிகம்     வேழக்     தொன்மைத்     வாளின்     நள்ளார்     மற்றவனும்     தானாள்     கதிரோன்     தோள்கொண்ட     வெங்கட்     ஆர்கொல்     வந்தழைத்த     என்றுபகைத்     மேக     கால்கழல்     வெங்கண்     குருதியின்     நீளிடை     கூர்முனை     பொற்சிலை     அடல்முனை     திண்படை     இம்முனைய     வெஞ்சினவாள்     தலைப்பட்டார்     இந்நிலைய     மற்றவர்தஞ்     சேட்டாருங்     இவ்வாறு     சுற்றத்தார்     தீங்கு     வெண்ணீறு     வென்றி     அடல்விடையே     கண்டபொழு     கைவா     அந்நின்ற     மற்றினிநாம்     மேவலர்     இத்திரு     குன்றவர்     வன்புலிக்     வெல்படைத்     ஆறலைத்     மைச்செறிந்     பெற்றியால்     அரும்பெறல்     பொருவருஞ்     வாரணச்     பயில்வடுப்     கானவர்     கரிப்பரு     அருவரைக்     கருங்கதிர்     அண்ணலைக்     வரையுறை     வருமுறைப்     ஆண்டெதிர்     பாசொளி     தண்மலர்     பொருபுலிப்     துடிக்குற     அனையன     கடுமுயற்     அலர்பகல்     தந்தையும்     வேடர்தங்     மலைபடு     பான்மையில்     சிலையினைக்     ஐவன     செந்தினை     அயல்வரைப்     பாசிலைப்     தொண்டக     வெங்கதிர்     பொற்றட     வண்ணவெம்     இவ்வண்ணந்     அங்கண்மலைத்     சொன்னவுரை     இத்தனைகா     சிலைமறவ     கானில்வரித்     நின்றமுது     கோட்டமில்என்     மற்றவன்தன்     தெய்வநிகழ்     முன்னிருந்த     தந்தைநிலை     நம்முடைய     செங்கண்வயக்     நெறிகொண்ட     முன்னெற்றி     கண்டத்திடை     மார்பிற்சிறு     அரையிற்சர     வீரக்கழல்     அங்கப்பொழு     பல்வேறு     மானச்சிலை     நின்றெங்கு     அப்பெற்றியில்     தாளில்வாழ்     வன்தொடர்ப்பி     போர்வலைச்     நண்ணிமாம     கோடுமுன்     நெருங்குபைந்     தென்றிசைப்     ஒடியெறிந்து     வெஞ்சிலைக்கை     வெய்யமா     ஏனமோடு     தாளறுவன     வெங்கணைபடு     பின்மறவர்கள்     கருவரையொரு     நீளிடைவிசை     கடல்விரிபுனல்     பலதுறைகளின்     துடியடியன     இவ்வகைவரு     போமதுதனை     நாடியகழல்     குன்றியைநிகர்     அத்தருவளர்     நாணனே     உரைசெய்து     ஆங்கதன்     அளிமிடை     கதிரவ     முன்புசெய்     நாணனும்     திங்கள்சேர்     மாகமார்     நெடிதுபோ     வெம்மறக்     கைச்சிலை     உண்ணிறைந்     இவர்தமைக்     போதுவர்     ஆர்தம     முன்புநின்     காடனும்     அங்கிவன்     என்செய்தாய்     கோலினிற்     மருங்குநின்     தேவுமால்     தனுவொரு     இளைத்தனர்     தலைமிசைச்     கொழுவிய     அன்னவிம்     சார்வருந்     கழைசொரி     விரவுபன்     செந்தழல்     வருங்கறைப்     ஏறுகாற்     மொய்காட்டும்     எய்தியசீர்     மேவநேர்     பொருப்பிலெழுஞ்     பழுதுபுகுந்     பணிந்தெழுந்து     இவ்வண்ணம்     திருமலையின்     பயில்விளியால்     பட்டவன     இந்தனத்தை     வாயம்பால்     எண்ணிறந்த     நல்லபத     வந்துதிருக்     ஊனமுது     இப்பரிசு     மாமுனிவர்     நாணனொடு     முன்புதிருக்     அந்நிலையில்     அன்றிரவு     அவனுடைய     உனக்கவன்தன்     கனவுநிலை     முன்னைநாள்     கருமுகி     மாறில்ஊன்     இத்தனை     வந்தவர்     விழுந்தவர்     வாளியுந்     வேடரைக்     பாவியேன்     என்செய்தால்     நினைத்தனர்     இதற்கினி     நின்றசெங்     வலத்திருக்     கண்டபின்     செங்கண்வெள்     பேறினி     மங்குல்வாழ்     வாய்ந்தநீர்     வயலெலாம்     குடங்கையின்     துங்கநீள்     பாலனாம்     கங்கைநீர்     யாதொன்றும்     ஆறுசெஞ்     பொன்தரத்     விடையவர்     அன்பரங்     கொம்பனா     காலனைக்     கலயனார்     இல்லத்தில்     ஊர்தொறும்     மழுவுடைச்     காதலால்     சேனையும்     பார்மிசை     விண்பயில்     என்றுமெய்த்     சிலபகல்     மாறிலா     கருப்புவில்     தேனக்க     மேலாறு     கண்ணீலக்     புயல்காட்டுங்     சேறணிதண்     பாங்குமணிப்     மனைசாலும்     அப்பதியிற்     பணிவுடைய     மாறில்பெருஞ்     விரிகடல்சூழ்     குழைக்கலையும்     பிறந்தபெரு     காப்பணியும்     புனைமலர்மென்     உறுகவின்மெய்ப்     திருமகட்கு     வந்தமூ     சென்றவருங்     மங்கலமாம்     கஞ்சாறர்     வள்ளலார்     முண்டநிறை     அவ்வென்பின்     ஒருமுன்கைத்     பொடிமூடு     வந்தணைந்த     நற்றவராம்     ஞானச்செய்     தஞ்சரணத்     அருள்செய்த     வாங்குவார்     விழுந்தெழுந்து     மருங்குபெருங்     தொண்டனார்     மனந்தளரும்     ஒருமகள்     வரும்பு     செந்நெ     வளத்தில்     தாய     மேவு     சாலி     வைகலும்     மனைமருங்     முன்புபோல்     போதரா     நல்லசெங்     ஆட்கொள்ளும்     மாசறு     திருக்கைசென்     அடியனேன்     பரிவுறு     முன்னிலை     நீவி     வன்னிலை     அல்லி     கண்மலர்     பொங்கரில்     ஒப்பில்     ஆயர்     ஆனிரை     கன்றொடு     முந்தைமறை     எடுத்தகுழற்     வாசமலர்ப்     வெண்கோடல்     நிறைந்தநீ     சேவடியில்     எம்மருங்கும்     சென்றணைந்த     அன்பூறி     ஏழுவிரல்     முத்திரையே     மாறுமுதற்     ஆயஇசைப்     மந்தரத்தும்     எண்ணியநூற்     ஆனிரைகள்     ஆடுமயில்     பணிபுவனங்     சுரமகளிர்     நலிவாரும்     மருவியகால்     மெய்யன்பர்     ஆனாயர்     திசைமுழுதுங்     முன்னின்ற     விண்ணவர்கள்     தீதுகொள்     சீர்மன்னு     சாயுந்     மொய்வைத்த     சூழுமிதழ்ப்     சால்பாய     மந்தாநிலம்     மும்மைப்     நாளும்     அந்திப்     கானக்     வந்துற்ற     வல்லாண்     செக்கர்ச்     எள்ளுஞ்செயல்     புன்மைச்     காய்வுற்ற     நட்டம்புரி     கல்லின்புறந்     அன்பின்துணி     அந்நாள்இர     இவ்வா     முழுதும்     அவ்வேளையில்     பன்முறை     செம்மாண்வினை     கண்கட்டி     நீங்கும்இர     வேழத்     மாதங்கம்     சங்கங்கள்     வெங்கட்களிற்     மன்னுந்     வந்துற்றெழு     வையம்     என்றிவ்வுரை     மாடெங்கும்     மின்னும்மணி     குலவுந்துறை     நுதலின்கண்     ஏலங்கமழ்     பாதம்பர     அகல்பாறையின்     நாம     அடைமேல்     கோட்டு     ஆங்கப்     தள்ளும்     நிலத்தின்     வான்அ     கரையில்     தெள்ளு     அரும     அயில்கொள்     பகர்ந்துலகு     நீற்றலர்பே     நனைமருவும்     பாளைவிரி     வயல்வளமுஞ்     மற்றவ்வூர்ப்     கூருகிர்மெல்     வன்சிறுதோல்     செறிவலித்திண்     புள்ளுந்தண்     இப்படித்தா     பிறந்துணர்வு     ஊரில்விடும்     போர்வைத்தோல்     இவ்வகையால்     திருப்புன்கூர்ச்     சீரேறும்     சிவலோகம்     வடங்கொண்ட     இத்தன்மை     நாளைப்போ     நின்றவர்அங்     இப்பரிசா     இன்னல்தரும்     இப்பிறவி     ஐயரே     மறையவர்கள்     கைதொழுது     செந்தீமேல்     திருவுடைய     தில்லைவாழ்     அந்தணர்கள்     மாசுடம்பு     ஏயு     நன்மை     நற்றி     ஆணை     கறைவி     தாவில்     குறவர்     தேனி     குழல்செய்     மல்கும்     பேறு     பிளவு     துங்க     பிள்ளை     அனைய     மாறில்     தளைத்த     அருவி     விரும்பு     பூம     கொடுவி     சுழிப்பு     காயல்     வாம்பெ     மருட்கொ     மெய்த     கோடு     மலைவி     புணர்ந்த     கவரும்     அயல்ந     மீளும்     இவ்வ     நங்கை     தேவ     ஏத     துன்னு     நெஞ்சம்     கரந்த     அண்ண     மலைக்கு     கம்பர்     கோதி     விடையின்     எண்ண     அலகில்     மறைக     ஈண்டு     தாள     சாயை     தூண்டு     தண்காஞ்சி     கொந்தலர்பூங்     ஆங்குவளர்     மாறுபெறல்     பாகமருங்     கிளரொளிச்செங்     மின்பொலிபன்     முகிலுரிஞ்சுங்     பொற்களப     பூமகளுக்     இமமலிய     அரவநெடுந்     வெம்புசினக்     அருமறைஅந்     அரசர்குலப்     வெயிலுமிழும்     விழவுமலி     ஓங்கியநாற்     வாயில்     சாய     புரங்க     அவ்வகைய     மண்ணின்மிசை     தேரொலிக்க     .     பொன்னிமயப்     சீதமலி     திருமேனி     எய்துமவர்     இக்கந்தை     தந்தருளும்     குறித்தபொழு     திசைமயங்க     ஓவாதே     விழுந்தமழை     கந்தைபுடைத்     வானிறைந்த     முன்னவரை     சீர்நிலவு     செம்மை     கோதில்     யாகம்     தீம்பால்     வாழ்பொற்     மற்றை     நன்றி     நிகழும்     குலவு     நடமே     ஓது     பாவுங்     தங்கும்     உள்ளுந்     கோலும்     பதவு     மண்ணிக்     பூணுந்     அனைத்துத்     தம்மை     ஆத்தி     மீள     இறையோன்     செயலிப்     அச்சொற்     அந்தண்     மறையோர்     சென்ற     பரவ     சிந்தும்     எறிந்த     தொடுத்த     நேசம்     தொன்மைமுறை     புனப்பண்ணை     காலெல்லாந்     கடைஞர்மிடை     கருங்கதலிப்     நறையாற்றுங்     மருமேவு     மொய்யளிசூழ்     எயிற்குலவும்     மறந்தருதீ     இவ்வகைய     ஆங்குவன     மலர்நீலம்     தலத்தின்கண்     அக்குடியின்     புகழனார்     திலகவதி     மாதினியார்     மருணீக்கி     அந்நாளில்     ஆண்டகைமைத்     அணங்கனைய     கன்னிதிருத்     வேந்தற்குற்     ஆயநா     மற்றவர்தாம்     தாதையா     ஒருவாறு     வெம்முனைமேற்     எந்தையும்எம்     தம்பியார்     மாசின்மனத்     காவளர்த்தும்     நில்லாத     பாடலிபுத்     அங்கவரும்     அத்துறையின்     அந்நெறியின்     பேராத     சென்றுதிரு     புலர்வதன்முன்     நாளும்மிகும்     தூண்டுதவ     தவமென்று     மன்னுதபோ     பண்டுபுரி     அடைவில்அமண்     அச்சமயத்     அவர்நிலைமை     புண்தலைவன்     தாவாத     குண்டர்களுங்     ஆங்கவன்போய்த்     கொல்லாது     என்றவன்முன்     அவ்வார்த்தை     எடுத்தமனக்     பொய்தருமால்     சுலவிவயிற்     வந்தணைந்து     தாளிணைமேல்     மற்றவ்வுரை     என்றபொழு     திருவாளன்     நீறணிந்தார்     திரைக்கெடில     நீற்றால்நிறை     மன்னும்பதி     அங்கங்கள்     பொய்வாய்மை     மேவுற்றஇவ்     பரசுங்கரு     மையற்றுறை     மெய்ம்மைப்பணி     தரும     மலையும்     தவ்வை     உடையொ     அடிகண்மார்     கடைகாவல்     விரையலங்கல்     தலைநெறியா     அருள்கொண்ட     அரசனது     நாமார்க்குங்     ஆண்டஅர     பல்லவனும்     அருகணைந்தார்     வெய்யநீற்     மாசில்மதி     ஓரெழுநாள்     அதிசயம்அன்     ஆங்கதுகேட்     நஞ்சும்அமு     பொடியார்க்குந்     அவ்விடத்தை     நஞ்சுகலந்     மற்றவர்தம்     மாபாவிக்     கூடத்தைக்     பாசத்தொடை     இடியுற்றெழும்     மாடுற்றணை     பாவக்கொடு     வஞ்சகர்     ஆண்ட     ஓடி     யானையின்     அல்லிருள்     அவ்வினை     சொற்றுணை     அப்பெருங்     இருவினைப்     அருள்நயந்     வாய்ந்தசீர்     அத்திருப்     ஈன்றாளு     மற்றும்     வெஞ்சமண்     மணிநெடுந்     தூயவெண்     கண்டார்கள்     உம்பர்தங்     அரிஅயனுக்     புல்லறிவிற்     வீடறியாச்     இந்நாளில்     திருவதிகைப்     கார்வளரும்     புன்னெறியாம்     பொன்னார்ந்த     நீடுதிருத்     ஆங்கவர்தந்     தூங்கானை     வண்டமிழ்மென்     ஆனாத     நாவுக்     முருகிற்     அறிவிற்     அவர்முன்     நவமின்     மேலம்     வளர்பொற்     நீடுந்     கையுந்     இத்தன்     பத்தனாய்ப்     நீடிய     அருட்பெரு     சினவிடைஏ     மனைப்படப்பிற்     அரியானை     செஞ்சடைக்     கடையுகத்தில்     ஆழிவிடம்     அப்பொழுதே     தொண்டர்குழாம்     நீண்டவரை     தொழுதணைவுற்     அம்பிகைசெம்     அருட்பெருகு     பண்பயில்வண்     பெரியபெரு     அத்தன்மை     மேவுபுனற்     ஆவடுதண்     எறிபுனல்பொன்     சென்று     கோவாய்     நன்மைபெரு     நனைந்தனைய     கருகாவூர்     ஆளுடைய     அப்பதியைச்     அந்தணரின்     மற்றவரும்     காண்டகைமை     ஆங்கவனும்     தீயவிடந்     தம்புதல்வன்     அன்றவர்கள்     அருந்தனயன்     திங்களூர்     புடைமாலை     எழும்பணியும்     அங்கணைந்து     நல்லூரில்     நாலூர்தென்     பெருவாச     வல்அமண்     பற்றொன்     சூழுந்     கண்டு     காண்ட     செய்யமா     மார்பாரப்     நீடுபுகழ்த்     நான்மறைநூற்     நீராருஞ்     மேவுதிரு     திருப்புகலூர்     கரண்டமலி     அம்மொழி     அத்திரு     சீர்தரு     அப்படிச்     ஆங்கணையும்     திருப்பதிகச்     திருநீல     செங்குமுத     சீர்மன்னுந்     சார்ந்தார்தம்     வீழி     சென்றுள்     முன்னாள்     கால     அல்லார்     ஈசர்     காலந்     மன்றல்     பரவை     அன்பர்     புறம்பு     சண்பை     அதுகண்     அரிதில்     மன்னுஞ்     போதம்     அழைத்துக்     பாடுந்     போமா     வேணு     பூவிற்     வண்ணங்     சிலந்திக்     மற்றப்     வழிபோம்     காவுங்     நண்ணுந்     எய்ப்பு     பைஞ்ஞீ     அண்ணா     பணியார்     எதிர்கொண்     திருவா     வார்ந்து     கரவாடும்     கையார்ந்த     சீர்வளரு     அந்நகரில்     ஏகம்பன்     திருக்கச்சி     நீடுதிருக்     திருவான்மி     வரைவளர்மா     ஒற்றியூர்     வண்டோங்கு     விளங்குபெருந்     அங்குறையு     திருப்பாசூர்     முந்திமூ     அம்மலர்சீர்ப்     திருவாலங்     பல்பதியும்     பொன்முகலித்     காதணிவெண்     மலைச்சிகரச்     சேணிலவு     மான     அம்ம     கருந     மாக     வெங்க     இங்ங     மார்ப     அப்பு     மாசில்     கயிலை     தொழுதெ     மிடையும்     பொன்ம     மாதர்ப்     சேர்ந்து     திருப்பூந்     அங்குறை     பல்வகைத்     பொன்னிவலங்     தீந்தமிழ்நாட்     சண்பைவருந்     காழியர்கோன்     வந்தொருவர்     கழுமலக்கோன்     வல்அமணர்     பண்புடைய     பிரமபுரத்     சென்றணைந்து     எய்தியபே     சீர்திகழும்     திருவால     கொடிமாடம்     தென்னிலங்கை     தேவர்தொழுந்     அங்குறைந்து     தொழுதுபல     தேம்பொழில்சூழ்     பொய்கைசூழ்     நின்றதிருத்     ஆருயிரின்     அந்நிலைமை     செம்பொன்னும்     புல்லோடும்     வானகமின்     கற்பகப்பூந்     ஆடுவார்     இம்மாயப்     மாதரவர்     இந்நிலைமை     மன்னியஅந்     மண்முதலாம்     அப்ப     கார     குறியில்     உலகர்     பண்பின்     புன்ன     வாதில்     சூத     அஞ்சைக்     நாலு     பயிலச்     மானமிகு     வங்கமலி     வணிகர்பெருங்     பல்பெருநற்     வண்டல்பயில்     நல்லவென     நீடியசீர்க்     மணமிசைந்த     அளிமிடைதார்த்     மங்கலமா     மகட்கொடையின்     ஆங்கவன்தன்     நம்பரடி     பாங்குடைய     கணவன்தான்     வேதங்கள்     கறிஅமுதங்     இல்லாளன்     மூப்புறும்அத்     இன்னடிசில்     அம்மருங்கு     மற்றதனைக்     அவ்வுரைகேட்     செய்தபடி     ஈசனருள்     பாங்ககன்று     வணிகனுந்     விடுவதே     கலஞ்சமைத்     கடல்மிசை     அப்பதி     பெறலருந்     முருகலர்     மடமகள்     இன்னிலை     விளைவளம்     மாமணிச்     தானும்அம்     என்றபின்     ஈங்கிவன்     ஆனஅப்     மலர்மழை     உற்பவித்     ஆய்ந்தசீர்     வடதிசைத்     தலையினால்     அம்பிகை     வருமிவள்     அங்கணன்     இறவாத     கூடுமா     ஆலங்கா     மட்டவிழ்கொன்     மடுத்தபுனல்     தாண்டவம்     களவுபொய்     வடிவுதாங்     பொருப்பரையன்     அளவில்சனஞ்     இப்பந்தர்     என்றுரைக்க     அங்ககன்று     கடிதணைந்து     ஒருகுன்ற     ஆறணியுஞ்     நின்றமறை     நம்மையுடை     பொங்குகடல்     திருமறையோர்     அரசறிய     மற்றவரை     மூண்டபெரு     மனைவியா     ஆசனத்தில்     தூயநற்     நல்லதாய்     எரிவிடம்     தளர்ந்துவீழ்     பெறலரும்     கடிதுவந்     அருந்தவர்     ஆதிநான்     நாவினுக்     தீவிடம்     பிரிவுறும்     ஆங்கவர்     புகழ்ந்தகோ     மைந்தரும்     அப்பூதி     மான்மறிக்     ஆய்ந்த     மெய்த்த     உறையு     அணைய     தொலைவில்     விழுந்த     பதைத்த     மின்நெ     பின்பு     பண்பு     கேட்ட     அமுது     சீல     கங்கு     பதிக     தருதொ     பணையில்     வாய்மை     அவ்வூர்     நண்ணி     எழுந்த     கையில்     அருகர்     நிறையும்     இரவு     ஆத     தெய்வப்     படிவம்     நாட்டார்     வேதநெறி     சென்னிவளர்     அப்பதிதான்     அரிஅயனே     வளம்பயிலும்     உளங்கொள்மறை     பரந்தவிளை     வேலையழற்     காமர்திருப்     புனைவார்பொற்     வேள்விபுரி     விடுசுடர்நீள்     மடையெங்கும்     பிரமபுரம்     அப்பதியின்     மற்றவர்தந்     மரபிரண்டும்     மேதினிமேற்     மனையறத்தில்     பெருத்தெழும்அன்     ஆளுடையா     அருக்கன்முதற்     தொண்டர்மனங்     திசையனைத்தின்     தாளுடைய     அவம்பெருக்கும்     அப்பொழுது     சிவனருள்     பூமுகை     மேலையிமை     பூதகண     பயன்தருவ     அங்கண்விழ     இரும்புவனம்     காதல்புரி     சுண்ணமொடு     செம்பொன்முத     ஐயவி     ஆயபல     நாமகர     பெருமலை     ஆறுலவு     தாயர்திரு     வருமுறைமைப்     நாமறியோம்     விதிதவறு     சூழவரும்     திருநகையால்     வளர்பருவ     தாதியர்தங்     சிறுமணித்தேர்     மங்கையோ     நாவாண்ட     பண்டுதிரு     மேதகைய     பின்சென்ற     நீராடித்     மறைமுனிவர்     கண்மலர்கள்     மெய்ம்மேற்கண்     திருமறைநூல்     அழுகின்ற     ஆரணமும்     எண்ணரிய     யாவருக்குந்     சிவனடியே     எப்பொருளும்     சீர்மறையோர்     எச்சில்மயங்     விண்ணிறைந்த     எல்லையிலா     செம்மைபெற     மண்ணுலகில்     தொழுவார்க்கே     வேதகா     திருப்பதிகம்     வந்தெழும்மங்     மறைகள்     அணைவுற     ஈறில்     தாணு     பொங்கொளி     பேணிய     காழியர்     மறைவளர்     மாமறையோர்     மங்கலதூ     தந்திருமா     தூமணிமா     காதலுடன்     பெருக்குஓலிட்     மெய்ந்நிறைந்த     கையதனால்     காழிவரும்     உம்பருல     செங்கமல     திருப்பெருகு     எடுத்ததிருப்     வந்ததிருத்     செழுந்தரளப்     தாதவிழ்செந்     தேனலருங்     காரைகள்     காவணம்     திருமறை     கறையணி     பன்னகப்     வானள     சீரினில்     பொன்னிதழ்க்     முத்தமிழ்     அருமையாற்     தோணிவீற்     வைகுமந்     அவ்வகை     பெரும்பாணர்     கோயிலினிற்     தானநிலைக்     யாழிலெழும்     எண்ணருஞ்சீர்த்     காழியார்     சிறியமறைக்     மற்றதற்குப்     சிரபுரத்தில்     தாவில்யாழ்ப்     நள்ளி     வண்டி     பல்கு     கலவ     பவந்த     கரும்பு     உணர்வின்     பண்ணார்     முன்மால்     செல்வத்     கைம்மான்     பாடும்     ஆங்கவர்தஞ்     அண்டத்     ஆடி     மொய்கொள்     தாழ்ந்தெ     கருவ     முந்தை     மறைய     மாறன்     உய்ய     அற்றை     இந்நி     ஏறுதற்குச்     இத்த     அள்ளல்     போத     மெய்ம்மை     பொடிய     வளையும்     நீடுதொண்டர்கள்     சுற்று     மன்னுகோயிலை     சூடி     இசைவி     சிவிகை     மறைமு     உடைய     அங்கணைந்     மண்ணினிற்     பாவின     விசயமங்     புறம்பயத்     திருமலி     ஞானசம்     களித்தனர்     வெங்குரு     ஆங்கணி     மற்றநற்     சீர்வளர்     நம்பரை     பரமர்தந்     மண்ணுலகு     ஆரணங்கள்     திங்களணி     பரவுதிருப்     செல்வநெடு     ஒருபிறப்பும்     சுருதியா     மந்திரங்க     அத்தகைமை     பந்தணை     வாக்கின்     பேரிசை     அணையுந்     அந்நாள்     செந்தமிழ்     நாலடி     சின்னந்     சங்க     திருமறைச்     போற்றிய     திருக்குறுக்     செழுந்திரு     திருக்கோடி     கஞ்சனூ     திருந்துதே     மொய்திகழ்     இன்னம்பர்     வடகுரங்     பழனத்து     மாடநிரை     மணிவீதி     கோடல்கோங்     பலமுறையும்     குடதிசைமேற்     செங்கைமான்     மழபாடி     அதன்மருங்கு     அங்கணகன்     அந்நகரிற்     மற்றுவே     மாநகரம்     கன்னியிளங்     அணிகிளர்     வன்பிணி     பண்பயில்     செங்கட்     அண்டர்பிரான்     அப்பாலைக்     ஆங்குடைய     அளிக்குலங்கள்     மொய்பனிகூர்     நீடியஅப்பதிகளெலாம்
நிரைமாடத்     அரிசனமும்     அவ்வினைக்     பருவம்     செல்வக்     பன்னெடுங்     கற்குடி     செம்மணி     கைதொழு     ஏறுயர்த்     நெடுங்களத்     கண்டியூர்     வினவி     அப்பர்சோற்     இறைஞ்சி     எழுது     வெண்ணி     பாடி     மொய்தருஞ்     சக்கரப்     தலைவர்தம்     மன்னும்அக்     காவின்மேல்     மன்றலங்     நித்திலச்     வெள்ளிமால்     பரவுசொற்     பழுதில்     மதிபு     மருவலார்புரம்     ஞானபோனகர்     புலங்கொள்     மகிழ்ந்த     தண்பு     அறல்மலியுங்     நீணிலைமா     மயிலொடுங்க     சண்பைவரும்     திருவாறை     திருச்சத்தி     வெம்மைதரு     அவ்வுரையும்     அதுபொழுதே     பாரின்மிசை     அருள்வெள்ளத்     அப்பதியில்     தேவர்பிரா     வண்டமிழின்     நிகரிலா     அங்கண்இனி     தேமருவு     பூமருவும்     கண்ணாரும்     திருநாகேச்     மாநாகம்     ஓங்குதிருப்     அடியவர்கள்     பரவுறுசெந்     மருங்குளநற்     மூவ     தந்தை     நச்சி     பணிந்தெ     ஆதிமாமறை     கொன்றை     வைகல்     திரைத்த     மல்கு     பரமர்     தருமபுரம்     கிளைஞரும்மற்     அலகில்திருப்     வண்புகலி     வீக்குநரம்     ஐயர்நீர்     சிந்தையால்     அணைவுறும்அக்     பங்கயப்பா     நள்ளாற்றில்     உருகியஅன்     யாணரம்பில்     மன்னுதிரு     நிறைசெல்வத்     அயவந்தி     போற்றிசைக்கும்     நீடுதிருநீலநக்கர்     கோதிலா     பரவியகா     கழிக்கானல்     அருகணையுந்     சிறுத்தொண்ட     போந்துமா     திருமருகல்     வாளரவு     அன்னையையும்     அடியாராம்     வந்தடைந்த     சிரபுரத்து     வளம்பொழில்சூழ்     மற்றிவனும்     சடையானை     பொங்குவிடந்     மற்றவர்க்கு     புக்கிறைஞ்சி     மருகல்     கண்டெதிர்     திருப்புக     புக்கெதிர்     மற்றத்     அங்கணர்     மெய்த்திரு     அரசரு     சொற்பெரு     துணரிணர்ச்     வானுயர்     படியில்     நான     தழைம     விரவு     வந்தி     பணிந்து     செஞ்சொல்     புற்றி     ஊறு     புவனவா     தேவர்தந்     நீலநக்     கும்பிடுங்     புள்ள     கண்ண     நாயனார்உமக்     அம்பர்     பொருவி     மற்றவ்     பரவி     சிறப்பு     அப்பொழுதின்     நிறைகுடந்தூ     அப்போ     வலங்கொண்டு     போற்றிச்     நீடியபே     ஓங்குபுனற்     சேணுயர்     சண்பைத்     மேற்பட்ட     தோணியில்     அறிவுற்ற     மைம்மரு     சிரபுரத்     மண்ணின்     வானாகி     உலகியல்பு     காதலொடுந்     நாவினுக்கு     மற்றைநாள்     அருவிலையிற்     அவனிமிசை     நீடுதிரு     நம்பர்மகிழ்     மற்றவ்வூர்     கார்அமண்வெஞ்     முன்னணைந்த     சொல்லரச     அடியவரும்     அருமறைகள்     அப்பரே     பாடியஅப்     மற்றது     கோயிலுட்     அன்பினுக்     புறம்புவந்     அன்றர     அடைத்திடக்     கண்டஅப்     அங்கவர்     நீடுசீர்த்     சண்பைநா     தென்னவன்     பூழியர்     பறிமயிர்த்     வரிசிலைத்     கேட்டஅப்     திருமறைக்     புகலிகா     நின்றவர்     கன்னிநா     என்றவர்கள்     மற்றவர்கட்     அரசருளிச்     சிரபுரத்துப்     வேதம்வளர்க்     பொங்கியெழுந்     மலர்மாரி     தெண்டிரைசூழ்     கண்ணார்ந்த     திருவுசாத்     கருங்கழிவே     தடமெங்கும்     நீர்நாடு     மன்றல்மலர்ப்     கொடுங்குன்றத்     இந்நிலை     பள்ளிகள்     பீலியும்     கந்தியர்     அந்நகர்     சீர்மலி     குண்டிகை     கானிடை     மழவிடை     மங்கையர்க்     அம்புய     திருநிலவு     துந்துபிகள்     பண்ணியவஞ்     துன்னும்முழு     பானல்வயல்     புரசைவயக்     அஞ்சலி     நிலமிசைப்     சிரபுரச்     செம்பியர்     சென்றகா     இங்கெழுந்     ஆங்ஙனம்     அன்பராய்     தொண்டர்தாம்     சேர்த்தும்     மருங்கின்     தென்ன     யாழின்     பரவு     வழுதி     மற்றிவ்     புக்க     ஆவதொன்     தேவியார்     வெண்பொடி     சிந்தையிற்     கொற்றவன்     மானியார்     இவர்நிலை     தளர்ந்து     திரும     கழும     என்பொ     பாண்டிமா     திருந்தி     அரச     வேந்த     மருத்து     மால்பெருக்குஞ்     கருகியமா     இருதிறத்     காயமும்     மீனவன்     என்றுமுன்     பாயுடைப்     திருமடஞ்     உரைகுழறி     அருமறைவாழ்     வெஞ்சமணர்     வெய்யதொழில்     மொழிந்தருள     ஆவதும்     நோக்கிட     ஆலமே     நாதர்தம்     அம்மலர்க்     பல்லிய     கண்ணினுக்     மந்திரி     நின்அற     பொய்தவ     குலச்சிறை     செழியனும்     பொன்னிவளந்     காலையெழுங்     மாறனும்     ஞானஆ     யாதும்ஒன்     உறியுடைக்     பலர்தொழும்     வெந்தொழில்     திருமுகங்     கந்துசீறு     சைவமைந்தர்     பிள்ளையாரும்     என்றுவாது     என்னவாது     என்றபோது     ஏய     சாற்று     மையல்     அருகர்தாம்     செய்வதொன்     வெப்பெனுந்     தோற்கவும்     நீடுமெய்ப்     என்றமண்     அங்கது     எரியிடை     ஏதமே     அடிகள்மார்     நெருப்பினில்     ஏடுகள்     தோற்றவர்     இன்னன     தென்றமிழ்     கார்கெழு     ஆற்றில்நீர்     படுபொரு     ஆறுகொண்     காணவும்     வேறொரு     மாசுசேர்     உலகியல்     வேள்வி     ஆழ்க     அரிய     ஆயி     பின்பும்     தமக்குத்     தம்மையே     தோன்று     மாதுக்க     ஈண்டுச்     பாவுற்ற     மாலா     ஆனஅற்     வெறியார்     திருவுடைப்     ஏடுநீ     ஆற்றின்மேற்     ஏடகம்     புகலியில்     பண்புடை     பூதிமெய்க்     மீனவற்     அங்கயற்     எண்ணரும்     ஆலவாய்     கைகளுந்     ஒன்றுவே     சீருடைப்     திருஇய     பூழியன்     செய்தவத்தாற்     ஆனபுகழ்த்     துடியிடையாள்     அங்கணரைப்     செப்புதலும்     சிவபாத     இருந்தவத்தோர்     மண்ணில்நல்ல     திருப்பதிகந்     ஆலின்கீழ்     தேன்நிலவு     ஆறணிந்தார்     பற்றார்தம்     புண்ணியனார்     செங்கண்மால்     சேதுவின்கண்     அப்பதியைத்     பதிநிலவு     பொங்குபுனற்     சாலமிகத்     தேவர்பிரான்     உம்பருய்ய     நீள்நிலைக்கோ     தென்னவர்கோன்     மற்றவர்கள்     புத்தரினம்     வருமிடத்தில்     ஏறுயர்த்தார்     அஞ்சிஅகன்     சென்றவர்கள்     கற்பங்கள்     என்றுரைத்த     ஆங்கவன்தான்     கந்தமாம்     இப்படியால்     உணர்வுபொதுச்     எடுத்துரைத்த     ஆதலினால்     புந்தியினால்     அன்றவர்க்குக்     அப்பரிசங்     பூவிரியுந்     அந்தணர்சூ     எதிர்சென்று     திருச்சின்னம்     அப்பர்தாம்     சூழ்ந்துமிடைந்     அன்பர்குழாத்     பொய்யிலியா     காழியினில்     தென்னற்     சொல்லின்     வாகீச     பூந்துருத்தி     மாடுபுனற்     தென்னாட்     தாதை     தண்ட     அப்பர்     வக்க     கோவல்     வார     நீடுகாஞ்சி     கொடிநிரைத்த     கோதைமாதர்     சண்பையாளும்     சேணுயர்ந்த     வியல்நெடுந்     இன்னவண்ணம்     கம்பவாணர்     செம்பொன்மலைக்     பாடினார்     மருவியஏ     புறத்தணைந்த     திருவேகம்     நீடுதிருப்     எண்திசையும்     திருமாற்பே     அங்குள்ள     திருத்தொண்டர்     குன்றநெடுஞ்     இம்மையிலே     மாலையிடை     துஞ்சவரு     நீடுமிசைத்     மன்னுதிருப்     மிக்கபெருங்     இறைவர்திருக்     மாதவர்கள்     கானவர்தங்     அம்பொன்மலைக்     திசையனைத்தும்     திருந்தியஇன்     தாழ்ந்தெழுந்து     உள்ளத்தில்     பங்கயக்கண்     யாவர்களும்     அங்கண்வட     கூற்றுதைத்தார்     தென்திசையில்     மன்னுபுகழ்த்     திருவேற்கா     மிக்கதிருத்     பொற்றிரள்கள்     அருநி     கற்றை     யாவ     அழகின்     பொற்றொ     நெருப்பில்     சுற்றம்     எல்லை     ஆற்று     மௌவல்     தரையில்     விடந்தொ     மருந்தும்     ஆவி     முரசி     மகர     மூடு     மண்ணி     தேற்ற     ஆங்கனம்     தேவரும்     அங்கவள்     கன்னிதன்     பாங்கணி     புருவமென்     மண்ணிய     பணிவளர்     இளமயில்     விற்பொலி     எரியவிழ்     ஏர்கெழு     காமவேள்     பிணியவிழ்     வரிமயில்     பூவலர்     எண்ணில்ஆண்     இன்னணம்     அணங்கினும்     சீர்கெழு     வணிகருஞ்     தெள்ளுநீ     பான்மையால்     தொழுதுபுறம்     மிக்குயர்ந்த     தாழ்ந்துபல     பரவிவரும்     அங்கண்அமர்     சென்னியிள     இருந்தஇடைச்     நிறைந்தாரா     சென்றணையும்     திருக்கழுக்குன்     இன்புற்றங்     ஆதிமுதல்     ஏறணிந்த     அரசிலியில்     எல்லையில்ஞா     திருவெல்லை     நலம்மலியும்     வணங்கிமிக     தொண்டர்மனம்     திருந்தியசீர்த்     ஆங்கவரைக்     தென்புகலி     நற்றவர்தங்     பல்பதிகள்     மன்னுமிசை     வாழிவளர்     முன்னிறைஞ்சித்     மாளிகையின்     காழிநா     வந்தவரை     பெருமகிழ்ச்சி     நாட்டுமறை     அருமறையோர்     மறைவாழ     ஏதமில்சீர்     ஒப்பரிய     எதிர்கொண்டு     ஞானபோ     உம்முடைய     பேருவகை     திருமணஞ்செய்     செல்வம்மலி     அருந்தவத்தோர்     மன்னுபெருஞ்     சேணுயரும்     நீடுநிலைத்     மன்றல்வினைத்     எங்கணும்மெய்த்     எண்திசையில்     மாமறைநூல்     குங்குமத்தின்     இனையபல     நகர்வ     நிரந்த     அஞ்சி     பரம்பு     அளக்கர்     எண்தி     ஏல     கோதையர்     விண்ணினை     சிகையொடு     அறுவகை     விஞ்சையர்     மற்றிவர்     தவஅர     பெருமணக்     நாதரைப்     பொற்குடம்     தண்சுடர்ப்     ஒளிகதிர்த்     வாள்விடு     திருக்கழுத்     நீற்றொளி     அழகினுக்     எழுந்தன     படர்பெருந்     சீரணி     மண்ணினுக்     முற்றுமெய்ஞ்ஞானம்     செம்பொன்செய்     பொன்னணி     மறைக்குல     ஆங்குமுன்     எதிர்வர     திருமகட்     வந்துமுன்     பெருகொளி     நற்றவக்     ஏகமாம்     புனிதமெய்க்     பத்தியிற்     மறையொலி     அருப்புமென்     மலர்பெருங்     சிவனமர்ந்     காதல்மெய்ப்     ஞானமெய்ந்     சீர்பெருகு     அணிமுத்தின்     ஆறுவகைச்     காதலியைக்     கண்ணுதலார்     அருந்தமிழா     இஞ்சி     விழவ     நீரி     புதிய     நாவ     திருத்தொண்டத்     தாளாண்மை     செந்நெல்லும்     ஆனசெயல்     வன்றொண்டர்     ஆரூரன்     அவ்விரவு     குண்டையூர்க்     மனிதரால்     ஆளிடவேண்     பகற்பொழுது     பூங்கோயில்     கோவைவாய்ப்     குண்டையூர்     அணியாரூர்     நம்பியா     குலபுகழ்க்     செங்கோல்     ஆனா     அடியேன்     கோதை     சிறப்பித்     இறைஞ்சிப்     செறிபுன்     சிறிது     துயில்வந்     தொண்ட     வளமல்     பலநாள்     படங்கொள்     புனித     விளங்குந்     சாத்தி     நல்லூர்     அழனீ     மழபா     அணைந்து     அன்னே     வளவர்     சாற்றி     நித்தமும்     பரவியப்     கொங்கினிற்     அண்ணலா     காண்டலும்     ஆயிடை     வம்புநீ     செப்பரும்     கூடலை     தடநிலைக்     நாதர்பாற்     பனிமதிச்     அருளும்இக்     என்றுதம்     மாடுள     பொற்றிரு     பரவுவாய்     மடித்தாடும்     மீளாத     கானாட்டு     எத்திசையுந்     காட்டுநல்     எஞ்சாத     செல்வமலி     மூவாத     பொங்குபெரு     நாயனார்     என்னஅதி     ஆங்கவரும்     மற்றதனின்     நீற்றழகர்     முன்செய்த     முட்டஇமை     ஏத்தாதே     கொந்தவிழ்பூங்     ஞாலம்வியப்     மீட்டுமவர்     கரையேறிப்     வந்திரு     பண்ணிறையும்     பரிசனமும்     விண்தடவு     திருவீரட்     வரையோடு     தேவர்பெரு     நனிபள்ளி     நின்றியூர்     மடலாரும்     உண்ணீரின்     வேனிலுறு     குருகாவூர்     ஆலநிழற்     வன்தொண்டர்     சங்கரனார்     சித்தநிலை     சீர்வளருந்     திருத்தினைமா     திருநாவ     மேவியஅத்     நலம்பெருகும்     தண்டகமாந்     தேனார்ந்த     அணைந்தருளும்     மெய்ப்பசியால்     வெண்திருநீற்     இரந்துதாங்     வாங்கிஅத்     முதுவா     வந்தித்     ஆழிநெடுமா     வீழ்ந்து     ஓண     பாட     தடுக்க     வடமா     அங்குச்     வரமங்     ஒற்றியூரி     வானை     ஏட்டு     நாலாங்     சீர்கொள்     வடிவும்     தைய     அணங்கே     யாங்கள்     கோவா     அருகு     மலர்மே     மதிவாள்     உம்ப     தோற்றும்     சாருந்     பின்னும்     வேயனைய     வம்பணிமென்     சங்கரர்தாள்     அஞ்சலிசென்     சங்கிலியார்     மற்றவருங்     தையலார்     நீங்குதுயிற்     சேயிழையார்     அங்கவர்தம்     எம்பெருமான்     மேவியசீ     வார்புனையும்     அன்றிரவே     மண்ணிறைந்த     பண்டுநிகழ்     யாழின்மொழி     இந்நிலையில்     பொங்குதமிழ்ப்     வெண்மதியின்     மின்னொளிர்செஞ்     பின்னொருநாள்     செய்வதனை     அழுக்கு     தொண்டை     அணைந்த     பிழையுளன     முன்னின்று     அங்கணர்தம்     தேனிலவு     விண்ணாள்வார்     பங்கயச்செங்     ஞாலந்தான்     பாடிமிகப்     மாமலையாள்     அந்தியும்நண்     அந்நாட்டின்     பரமர்திரு     அங்கணைவார்     திருப்பதிகங்     பரவியே     மிக்கபுனல்     கண்டவர்கள்     பண்ணிறைந்த     அன்றுதிரு     பொங்குதிருத்     ஆதிதிரு     சீர்பெருகுந்     வீழ்ந்தெழுந்து     மீளா     விழுந்தும்     காலம்     மென்பூஞ்     நம்பி     பேத     போந்து     தம்பி     விழுந்து     அடியே     தேவா     பெருவீ     பாதி     என்னினைந்     பங்குனித்     நாதரும்     நம்பர்தாம்     தூதரைப்     போயவள்     வழியெதிர்     சென்றுதம்     ஆவதே     மயங்கிய     அன்பர்மேற்     மதிநுதற்     கண்துயில்     வெறியுறு     பாரிடத்     ஐயர்அங்     அரிஅயற்     பெருந்தடங்     துளிவளர்     நங்கைநின்     அன்னவர்     அன்பரும்     என்றடி     முன்துயில்     மாலைதண்     பூமலி     வண்டுலாங்     இருவருந்     ஆரணக்     நாயனை     காரிகை     அரிவைகா     ஈறிலாப்     நாள்தொறும்     ஏதமில்     கருதரும்     கணவர்தஞ்     செம்மைசேர்     பான்மைஅர்ச்     மாதர்தம்     கோளுறு     அங்கினி     நள்ளிருள்     அந்தியிளம்     மன்னுதிருக்     கங்கைநீள்     நற்பதியங்     எவ்வுலகும்     தடநிலைமா     காவிரிநீர்ப்     அந்நிலைமைத்     அந்தணர்தஞ்     மற்றவன்றன்     இவன்உயிர்பெற்     பாய்த்தியபின்     ஆவினிரை     வெய்யசுடர்க்     போனவர்தாம்     அங்கவளும்     பித்துற்ற     பற்றறுத்த     இந்தநிலை     தண்ணிலவார்     சுற்றியஅக்     ஊனுடம்பில்     முன்னியஅப்     நலஞ்சிறந்த     தண்டி     காணுங்     குழிவா     வில்லால்     நெஞ்சின்     மன்ன     குழியில்     பீலி     மன்னன்     மன்னிப்     கோதின்     பெற்றம்     இருளாரும்     முற்சூது     சூதினில்வென்     நாதன்தன்     சூதம்     எத்தன்     சீருந்     துன்றும்     பணையும்     அறுசமயத்     தாளாளர்     அந்நிலைமைச்     செய்வினையுஞ்     எந்நிலையில்     அகநிறைந்த     அன்றுபோய்ப்     தொடங்கியநா     இந்நியதி     கல்லாலே     அங்கொருநாள்     கொண்டதொரு     மழவிடைமே     பொன்னிநீர்     தூமலர்ச்     ஆளும்அங்     அறத்தினின்     உருநாட்டும்     நிலவியஅத்     ஆயுள்வே     உள்ளநிறை     ஈசன்அடி     மன்னவற்குத்     கதிர்முடிமன்     இறைஞ்சுதலும்     மன்னவனை     நறையிதழித்     தூயதிரு     சீதமதி     அருமையினில்     மங்கலநல்     ஆர்வநிறை     சுருளுமயிர்     வந்துவளர்     சண்பையர்தம்     மடல்கொண்ட     அஞ்சனம்மஞ்     அருகுதிரு     வெவ்வருக்கன்     களங்கொள்விடம்     செம்பரிதி     மிக்கெழும்அன்     பொருவில்திருத்     அயன்கபா     அருள்பொழியுந்     தண்டாத     மடவரலை     அம்பலவ     இப்பொழுதே     கண்ணுதலிற்     நீரார்     யாதும்     அதுவும்     வள்ள     குஞ்சி     அச்சம்     இனிய     பொருவில்     அறுத்த     மட்டு     இறையுந்     பனிவெண்     பரிசு     வாங்கி     அகத்தின்     உம்மைப்     நாம்இங்     தனிவெள்     மாவீற்     திருமா     மண்மேற்     உலகின்     திருமஞ்     உரிமை     மழையிற்     சேரர்     வாசத்     நம்பர்     அதிர்கழல்     சங்கப்     பரிவில்     பாண     இறைவ     வானக்     பூசை     என்ற     புரவித்     அந்நாட்     ஆடற்     பரவுந்     வழியில்     ஒருவர்     தாண்டு     அரசர்க்     பனிநீர்     மலைநாட்     சேவித்     திருக்கா     நிறைந்த     கோடிக்     சேரமான்     படியேறு     செம்பியனா     உளம்மகிழக்     சென்றுதிருப்     செஞ்சடையார்     பரமர்திருப்     கோத்திட்டை     இறைவர்திருத்     அந்நாட்டுத்     இருபெருவேந்     குற்றாலத்     நெல்வேலி     மன்னும்இரா     திருஇரா     திருச்சுழியல்     கானப்பேர்     கண்டருளும்     காளையார்     ஆராத     புனவாயிற்     திருப்புனவா     பாதாளீச்     வாசமலர்க்     நிலைச்செண்டும்     பொன்பரப்பி     வடகரையில்     ஐயா     பரவும்     மன்றில்     பதிகள்     திசைகள்     கொடுங்கோ     நகர     கழறிற்     பெருமாள்     சேர     செண்டாடும்     நாவலர்தம்     திருவாரூர்     ஆரூரர்     மன்னவனார்     மற்றவற்றின்     திருமுருகன்     வென்றிமிகு     வில்வாங்கி     அங்கணர்தங்     பாடியவர்     கைக்கொண்டு     நாவலர்மன்     மலைமலிந்த     இனைய     இப்பெ     துன்னார்     காதற்     செய்யுள்நிகழ்     பொற்பமைந்த     ஆங்கவர்தம்     குலகிரியின்     அளவில்பெரும்     நாகதலத்     பார்நனைய     படுமணியும்     துளைக்கைஅயிரா     காரேறுங்     ஒருகுடைக்கீழ்     பிறைவளரும்     வந்துமணி     மாளிகைமுன்     திறைகொணர்ந்த     சென்றுசிவ     விளங்குதிரு     ஆங்கவன்யார்     அடல்வளவர்ஆணையினால்
அமைச்சர்களும்     கயமொடு     மலையொடு     சூறை     வீடி     வானி     வரிவிற்     வடிவேல்     மாறுற்     அதிகன்     அரண்முற்     மன்னுங்     மண்ணுக்     முரசுடைத்திண்     தார்தாங்கிக்     என்றருளிச்     அம்மாற்றங்     கண்டசடைச்     புக்கபொழு     முரசங்கொள்     கோடாத     இம்முனையர்     சினவிடையார்     ஆறணிந்த     சீலமில     இவ்வகையே     விடநாகம்     தாம     அந்நெ     புயல     உணங்கல்     வலைநெ     வாகு     மீன்வி     வாங்கு     அகில     பஞ்ச     தம்ம     கையால்     வெறித்த     விளக்கி     ஓத     பேருலகில்     பீடுகெழு     பன்னுதிருப்     கெழுமலர்மா     எயிலணையும்     அக்குலத்தின்     எல்லையில்பல்     எண்ணில்திரு     திருமலிசெல்     வளமுடையார்     செக்குநிறை     அப்பணியால்     மனமகிழ்ந்து     பணிகொள்ளும்     திருவிளக்குத்     களமர்     வரிஞ்சை     அத்த     ஐய     வையம்நிகழ்     திருமலியும்     மன்னவரும்     தொண்டுரிமை     பெருத்தெழுகா     அவ்வகையால்     இந்நெறியால்     பையரவ     உளத்திலொரு     திருக்கிளர்சீர்     தில்லைநகர்     ஆயசெயல்     முன்புதிரு     தங்கள்பிரான்     மூரியார்     மறையாளர்     அங்கவர்தாம்     யாவர்க்கும்     ஏய்ந்தகடல்     வேரியார்     தடுமாறும்     ஆயஅர     எடுத்துடன்ற     வயப்பரியின்     தீயுமிழும்     இனையகடுஞ்     வளவர்பிரான்     திரைசெய்கட     பொன்மதில்சூழ்     சொல்வி     கலஞ்சொ     வீதியெங்கும்     வாயி     மறவாமை     அகமலர்ந்த     மாற்றார்க்கு     மற்றிந்     யாவர்     செறிவுண்டென்று     படிமிசை     காடவர்     குவலயத்     கோயிலை     புதுமலர்     வார்ந்திழி     வந்தணை     கட்டிய     ஒருதனித்     அரியஅத்     எழுந்திரைமா     முருகுறுசெங்     அந்     இடங்கழியார்     சைவநெறி     சங்கரன்தன்அடி     அரசரவர்     மெய்த்தவரைக்     நிறையழிந்த     எண்ணில்பெரும்     மைதழையும்     உள்ளும்     கடிது     அடுத்த     செருவிலிபுத்     தங்கோனைத்     மாலயனுக்     சங்கரன்றன்     அந்நாள்போல்     பந்தணையும்     நலம்பெருகுஞ்     மன்னவன்பால்     தந்தமர்கள்     எதிர்கொண்ட     எல்லோரும்     பின்னங்குப்     அத்தனாய்     மேவரிய     ஈசருக்கே     தாவரிய     அங்கணனை     யாதானும்     சங்கரனைச்     ஈசனையே     நின்றாலும்     சங்கரனுக்     தென்றமிழும்     புரமூன்றும்     காரணபங்     அருவாகி     திருக்கயிலை     எப்போதும்     தெரிந்துணரின்     நாரணற்கும்     சாதியினில்     மூவேந்தர்     செற்றார்தம்     அன்றினார்     உலகினில்     அடுப்பது     மனத்தினால்     சாதனத்     அடிமுதல்     தூபியும்     நின்றவூர்ப்     பூசுர     தொண்டரைச்     அரசனும்     நீண்டசெஞ்     மங்கையர்க்குத்     பூசுரர்சூ     வருநாளென்     அந்நக     உடையொடு     துலையிற்     அப்பூங்     தரையிற்     தொன்மைதரு     மக்கட்பே     கழையார்     ஆனைக்     அக்கோயில்     திருவார்ந்த     கருநீல     எருக்கத்தம்     அன்பர்கள்     திரிபுரம்     தமனியப்     கோயில்     வரும்பான்     ஒழியாப்     நன்னீர்ப்     மைந்தன்     உரைப்பார்     செய்வ     உதியர்     ஆரண     அரிவையர்     தூநறு     அரியணை     மன்ற     ஏற்ற     அடிய     அரசர்     தலத்து     வாழி     வாதவூரடிகள்     செந்நெல்     எற்று     சேம     பள்ளம்     வண்டல்     பாரல்     கிண்ண     கோடுஎலாம்     பூசம்     கந்தமாமலர்ச்     தீர்த்தநீர்     வீடும்     விளைக்கும்     கொத்து     திக்கு     கான்     தக்கில்     பொருது     நீடல்     செம்பின்     தந்தத்திந்தத்தடம்     வெருவி     தொல்லைஊழிப்     கோடல்,     தன்மை     குரவநாள்மலர்கொண்டு     உரைசெய்     மாலும்,     பலி     காலகாலர்,     மேவில்     விண்ணில்     தென்றல்     மடம்     நீலம்     மங்குல்     முன்னு     தெற்றல்     பட்டை     களையும்,     காச்சிலாத     தெரிந்தவன்,     இரக்கம்     ஆலம்     கலியின்     மலியும்     பணம்     கருங்கையானையின்     பறையினோடு     ஆனில்     வேள்     பொலியும்     மெய்யில்     மந்த     நல்லானை,     நம்     அருந்தானை,     புற்றானை,     நெதியானை,     செப்பு     துன்பானை,     குன்றானை,     சாவாயும்     கழி     மறையானை,     நொச்சியே,     குன்று     சடையானை,     மழுவாளோடு     தூயானை,     போதியார்,     நீற்றானை,     மைஆன     ஏதனை,     காரானை,     சொல்லானை,     நெடியானோடு     புத்தரும்,     தண்புனல்     சோதியை,     கனிதனை,     மூத்தானை,     நீரானை,     முத்தினை,     காய்ந்தானைக்     மறுத்தானை,     மண்ணினை,     குண்டரும்     நீரானே!     மதியானே!     விண்ணானே!     தாயானே!     கலையானே!     ஆற்றானே!     சேர்த்தானே!     கடுத்தானே,     பிறையானே!     விதியானை,     எய்ப்புஆனார்க்கு     விடையானை,     மொழியானை,     எண்ணானை,     எடுத்தானை     சொல்லானை;     சற்றேயும்     நிலவும்,     ஆகம்     காசு     ஒளிரும்     ஏவும்     சடையாய்!     சிந்தாய்!     ஒலிநீர்     பலரும்     வழுவாள்;     இலங்கைக்கு     வயஞானம்     அறத்தால்     பதிதான்     நலம்தான்     தலைதானது     தவம்     பிறைதான்     மறைத்தான்,     கனத்து     புகர்     தொழும்     கழிகாடலனே!     வானே!     தடுமாறு     பெரியாய்!     அரு     துணைஆக     நெடியாய்!     எளியாய்!     நடம்     முதிரும்     நல     தவர்     கலையான்;     சுலவும்     என்தன்     வெயிலின்     கடுவாய்     காலால்     சுறவக்     குன்றே     புத்தர்பலரோடு     வெண்நாவல்     சிறவார்     கல்லால்நிழல்     நகு     கலைமான்மறியும்     குரை     முடை     ஓயாத     நெடியானொடு     மலம்     உகலி     பண்ணி     வீசும்     பாதத்து     மறையினான்     கரவுஇடை     அருப்பின்     புல்லம்     புடையின்     வாங்கினார்     நிச்சல்     மறையினார்,     காரின்     ஆதியார்,     பற்றினான்     நாடினார்     குண்டுஅமண்,     நெண்பு     குறைவு     நாசம்     மருவு     வெண்நிலாமதி     பூவினானொடு     கட்டர்குண்டு     தொண்டுஎலாம்     நீதியார்,     முடியர்,     பங்கயம்     தேவர்,     பண்ணினார்,     கடுத்த     உழுது     முன்னிய     பா     வங்கம்     நல்குரவும்     பரப்புஉறு     கோடலொடு     விரித்தனை,     விரிந்தனை;     பெரும்     மறத்துறை     விடக்கு     கருங்கழி     சுற்றமொடு     வேதமொடு     ஒருத்திஉமையோடும்     விண்ணவர்கள்வெற்புஅரசு     அற்றம்     திருத்     பூதமொடு     பருத்துஉருஅது     பாக்கியம்     ஏடு     கொக்கு,     நீதியர்,     கடுத்து,     உயர்ந்தவன்,     முத்தன்,     வாலிய     எண்ணும்,     சாதல்புரிவார்     மந்தணம்     உரக்     மொட்டை     பரவக்     விண்டார்     விழிக்கும்     நளிரும்     தொழல்     நச்சித்     ஒருக்கும்     துயர்     துணை     சதுர     சங்கம்,     குரவம்,     வானோர்,     பலகாலங்கள்,     வேலாவலயத்து     கோன்     நித்தலும்     நாறு     வரங்கள்     ஏழைமார்     ஊத்தைவாய்ச்     ஏனையோர்     ஆரூர்,     அண்ணாமலை,     அட்டானம்     அறப்பள்ளி,     ஆறை,     மாட்டூர்,     குலாவு     நெற்குன்றம்,     குத்தங்குடி,     அம்மானை,     எம்பிரான்,     தாம்     நன்     எங்கேனும்     எரித்த     உடை     தன்     போய்க்     நீ     கோங்கு     தொடல்     குறங்கு     நொய்ம்     வீக்கினான்,     வீங்கினார்     நன்மையால்     கள்     தையலாள்     கீதத்தை     திறம்     அத்தியின்     வேதித்தார்     கடுத்து     துன்னம்     கைம்மாவின்தோல்     சாமவரை     தாளால்     புள்ளும்     பிச்சை     தையல்     தேய்ந்து     மண்ணினை     தண்வயல்     கோலத்து     மாலோடு     துன்பு     மைப்     வளைக்கை     மடல்     மலி     உரிஞ்சு     மண்ணொடு,     தண்மதியும்     போதியர்கள்     தண்பொழில்     மொண்டு     தான்     மைத்த     பெயர்     குன்ற     சேலின்     ஓதி,     செய்யா     நீருள்     தோளின்மேல்     அம்பின்     பாக்கியம்பல     கருந்தடங்கணின்     பழைய     கருதி     வாளையும்     மேய்ந்து     செங்கய(ல்)லொடு     தூவி     நீணம்     கயில்     களி     பரந்து     சலம்     நெடிது     ஒப்பு     நலச்     வேடம்     பாய்     அழல்     வருந்திய     புனம்     சின்     கல்லின்     குறை     கூன்     நிணம்     போதின்     பொல்லாத     மறி     மனைக்கே     பருதி     புயல்     மாண்     பேரும்     உண்டாய்,     நாதன்!     நரையார்     பிள்ளைப்பிறையும்     வளை     காரியானோடு,     காயச்     வேக     நீலவடிவர்     புலியின்     காதில்     கண்டார்     மின்னும்     மேவா     என்போடு,     வள்ளி     இத்     முள்     தெரிந்த     கருகும்     நச்சு     பன்றியின்     வேதத்தில்     முத்தி     அருத்தம்     எயில்     இராவணன்     மாலொடு     குண்டிகைக்     மண்ணும்     கற்றது     உறவியும்     அரவினொடு     இளி     பறையொடு     தீ     பூம்     ஆடை     தனைக்     புரந்தரன்     திருமகள்     வேணுபுரம்,     புகலி,     வெங்குரு,     தொல்     புறவம்,     சண்பை,     செழு     கொச்சைவயம்,     திருந்த     நாள்பலவும்     தலை     நீற்று     ஏந்து     மூடிய     கொம்பு     விளங்கிய     தரைத்தேவர்     புண்டரிகத்து     வண்மை     மோடி     இரக்கம்(ம்)     ஆக்கு     அக்கரம்     பூமகன்     கருத்து     தரித்த     காய்ந்து     எம்மான்     இறைவன்     அம்மான்     வலிய     சுற்றல்     சுழி     வல்     வாடிய     உடுத்ததுவும்     காய்ந்ததுவும்     போர்த்ததுவும்     தெரிந்ததுவும்,     செறுத்ததுவும்     சிரமும்,     பீடினால்     இலையின்     என்பினார்,     தீயின்     விரையின்     வீரம்     தக்கனார்     வாக்கியம்     ஒளிர்     வாளி     மன்னினார்,     தேவரும்(ம்),     சொல்     உள்ளதன்     மென்     பவனம்     நிணம்,     நீதியால்     பிறவியால்     என்பினால்     தந்தை,     நெடிய     வரிய     ஈடு     பொன்தாது     செற்ற     மரவம்பொழில்     பூதத்தின்     சுடுகாடு     நிலை     மறைகளால்     பாடுவார்     முந்திக்     புலி     கையினில்     இறைவனை,     காரைகள்,     பெறு     குளிர்     மேகமொடு     தகை     நிற     அனம்     என்பொடு     நஞ்சு     வாள்வரி     உரையினில்     உறை     மிடை     நேரியன்     இடம்     சூடக     சாயல்     நெதி     கணிகை     குலமலர்     கானல்     பருவத்தில்     வாராத     பனை     சுண்ணத்தர்;     பாலை     துன்ன     வெருகு     செழுந்     நுணங்கு     சாக்கியப்     கரையின்     நுண்ணிது     பட்டம்,     முயல்     பண்ண     ஈசன்,     தளிர்     சாம     புரை     சுழித்த     தேடித்தான்,     சாகை     நொடி     பஞ்சி     பரவுவாரையும்     தண்டும்     மண்டை     பரிய     குறிய     குருளை     கரியின்     பாவம்     சோறு     பொய்     காலினோடு     வரைத்தலைப்     துறக்குமா     வெயிற்கு     கணிச்சி     சுடப்     களம்     துக்கம்     ஏவம்     ஏண்     மங்கு     தட்டொடு     கரவலாளர்     உள்ளத்தீரே!     கனைகொள்     குறிகொள்,     கழியொடு     பருக்     வரைத்தலம்(ம்)     இருந்தவன்     பறித்த     மானத்     மாணிதன்     பாரும்,     பேய்கள்     இலங்கு     புல்கு     குணங்கள்     நெதியம்     பவ்வம்     பிண்டிபாலரும்,     விண்களார்     சுரும்பு     மடுத்த     சேடு     துன்று     சீறு     குருண்ட     திருந்தலார்     மண்ணர்;     ஒருவரால்     குன்றியூர்,     குயிலின்     நல்லர்,     பேழை     புத்தராய்ச்     கடிய     விலங்கலே     பங்கயம்மலர்ச்சீறடி,     நம்பனார்,     உருகுவார்     கோணல்     இலவம்,     கோங்கு,     நீலமாமணி     வெந்தழல்     அல்லிய     கடிபடு     ஏனமருப்பினொடு     சூடல்     திங்களொடு     சுண்ண     துலங்கு     மறைவலாரொடு     மாயனும்     வீடினார்     கூர்வு     முழுது     பூவினானும்,     கருகு     மடந்தை     அரவ     ஆழ்ந்து     கடுக்கள்     வாழ்ந்த     குலவர்     நேமியானும்,     வேர்த்த     பொய்து     உயர்ந்த     வேதவித்தாய்,     பூசும்     குறைவது     நட்டத்தோடு     அட்ட     கங்கை,     புரவி     விண்ணர்,     ஆறுசூடி,     படம்     கூசம்     காளமேகம்     வெண்தலை     மருவலார்தம்     அரையில்     மல்லை     கொள்ளி     போதினாலும்     மதியம்     வீக்கம்     உரிந்த     ஏவில்     தொலைவு     கீண்டு     எய்த     ஆடினாய்,     கொட்டமே     நீலத்து     தொல்லையார்     சாதி     தாரின்     வெற்ற     காசை     கலவமாமயில்     தேம்பல்     பாடினை,     கருமையின்     அடை     இரவொடு,     உருகிட     புண்ணியர்     இடரினும்,     வாழினும்,     நனவினும்,     தும்மலொடு     கையது     வெந்துயர்     வெப்பொடு     பேர்     உண்ணினும்,     பித்தொடு     வேந்தராய்     பொலிந்த     புற்றின்     போதகத்து     பொருத்தம்     புந்தியால்     கோட்டகக்     குலையின்     குவளை     ஓடம்     குரக்கு     சாம்பலோடும்     கருப்பு     சேர்ப்பது     கல்-நெடுமால்     பொன்நிற     பிண்டியும்     பூங்     எரிதரு     நாதனும்,     மழு     சுடர்     செவ்     தேரரும்,     கேள்வியர்,     நஞ்சினை     கலை,     சேடர்     துற்று     அலை,     தேவியை     அணை     சனி,     பெரு     சாக்கியர்,     விண்டவர்தம்     பெருங்கடல்     போதி     பொன்தொடியாள்     வேதியன்,     துண்டு     மூதணி     தருக்கிய     வெள்     துங்கு     அண்டர்கள்     முத்தர     ஆரிடம்     கோடல்கள்     விழி     தூயவன்,     தொத்தின     பீலியார்     பாலொடு,     ஞாழலும்     மண்ணவர்     நயந்தவர்க்கு     போதியர்,     நல்லவர்     ஆற்ற     அத்தகு     பஞ்சு     எடுத்தனன்     தேடினார்,     நாடி     நல்-தவர்     கீதம்     உளங்கையில்,     கஞ்சியும்     துள     மெய்     கணி     எரிசரம்     மாலவன்,     கடு     மைந்தனது     எரிதர     மைய     இகல்     வழி     அழகரை,     வெந்துயர்,     குருந்தொடு,     பறை     நனவிலும்     சூடுவர்,     இன்பு     காலமும்     எறிகடல்     கானலில்     துஞ்சலும்     ஊனில்     தும்மல்     கார்வணன்,     நல்-தமிழ்     உருவின்     சிற்றிடை     ஐயன்;     விதைத்தவன்,     முந்தினான்,     தொகுத்தவன்,     விரித்தவன்,     திரி     சீர்மை     போதை     தொண்டு     அயர்வு     குறைவளை     நெடியவன்,     கருந்     மருந்து,     வீதிபோக்கு     மானம்     செவிகள்     கரைதல்     துளக்கம்     செரு     நுண்     வாவிவாய்த்     ஏனப்     பள்ளமே     வாளினான்,     சிலையினால்     உறித்தலைச்     காட்டு     படையினார்,     பாடினார்,     மின்னின்     பாங்கினால்     பாரினார்     உடம்பு     பாலனார்     கரத்தினால்     வாரு     நிருத்தனார்,     வேதனார்,     சிலைதனால்     பொரு     பைத்த     கயல     மண்ணர்,     மறையர்,     புற்று     சரிவு     நாண்     நித்திலத்     சந்திரன்,     நாக(அ)ணைத்     வன்னியும்     குண்டலம்     பொய்கையின்     பொன்னும்,     கோடு,     நீர்இடைத்     கொல்லைஏறு     தாம்அலார்     மறிதரு     பண்டு,இரைத்து     மடவரல்     ஆண்அலார்,     கானம்ஆர்     வரைதிரிந்து     ஏறனார்,     கானம்     மஞ்சர்     காரினார்     ஆடினார்,     திண்ணின்     மகரம்     கருவினால்     உள்-நிலாவு     வருந்தி     ஊறினார்,     மாலொடும்     சந்தம்,     ஆலம்,     கோங்கமே,     கரும்பு,     முத்தும்,     மண்ணும்,     வீங்கிய     அடையலார்     வாய்     ஊடினால்     செய்யன்,     கன்று     பித்தனை,     வினவினேன்,     அடியர்     பெருமையே     நமர்     கருத்தனை,     மானின்     ஆகமத்தொடு     அத்     சந்துசேனனும்,     கூட்டின்     கனகநந்தியும்,     பந்தணம்(ம்)     பூமகற்கும்     தங்களுக்கும்     எக்கர்     கூற்று     காட்டுள்     தூர்த்தன்     மொட்டு     மறையோன்,     பறியாத்     கொச்சை     மாகத்திங்கள்     நெடு     கிளரும்     சூழ்ந்த     தனிவெண்டிங்கள்     வெள்ளைத்திங்கள்     கல்லிலோதம்     நலியும்     காலன்     ஆட்சியால்     கருத்தனே!     மறையன்,     குருந்தம்     விமுதல்     பழக     கலவமஞ்ஞை     மத்தயானையின்     மண்ணகத்திலும்     கழிக்     செந்து     விதியும்     முழவினான்,     கலையினான்,     நல்வினைப்     நீடினார்     திருவின்     நலியும்,     நம்புவார்     நெக்கு     இயமன்     கொல்வாரேனும்,     மந்தரம்(ம்)     நரகம்     போதன்,     கஞ்சி     இகழும்     தவந்த     கலவு     நீற்றர்,     செய்யனே!     சித்தனே!     சிட்டனே!     நண்ணலார்     தஞ்சம்!     தாவினான்,     எண்திசைக்கு     அப்பன்-ஆலவாய்     பட்டு     தா     தேற்றம்     போய     வானைக்     சேறு     தாரம்     நாணும்     கூரும்     ஊனொடு     வாழ்க     ஆட்பாலவர்க்கு     ஏதுக்களாலும்     ஆடும்(ம்)     வேதமுதல்வன்     அற்று     நல்லார்கள்     விரை     நீதீ!     குண்டாடும்     இறையவன்,     சடையினன்,     மாணியை     பெற்றவன்;     விடையவன்,     பாரிடம்     விளிதரு     அரவமே     விலகினார்     கமையொடு     நன்றியால்     ஒண்பிறை     பொடிதனைப்     இமயம்     மறையினார்     அர     ஓத்து     மிக்கு     கழை     ஆர்     வெண்கொடி     பாய்ந்தவன்     சந்திரசேகரனே,     தண்புனலும்(ம்)     ஆதியன்,     காலனை     ஊழிகள்     கன்றிய     நக்க     உடுத்தவன்,     சூழ்தரு     மலையவன்     செற்று,     ஆதர்     பைங்கோட்டு     குட்டத்தும்,     ஆரல்     குறைக்     நறப்     செந்தண்     அண்ணாவும்     கருமானின்     குணக்கும்     இறைக்     விழையாதார்,     விரித்தார்,     மறப்பு     சேண்     பல்மலர்கள்     ஏழ்கடல்     ஊண்தானும்     குண்டாடிச்     தோத்திரமா     கலவம்     நாவாய     தெண்திரை     சுரர்     பகல்     ஆண்     நிராமய!     அரணை     ஒழுகல்     வாள     சிங்க     முடிய     மருப்பு     முது     வல்லை     மலையின்     இனது     தோளின்     அவ்வ(த்)     ஒண்திறலின்     மிண்டு     ஊனம்     விங்கு     கலையின்     காலையொடு     இங்கு     காலின்     மருவ     பிறவி,     தடுக்கினை     ஆறினொடு     கன்றி     வண்ணம்     பொச்சம்     துங்கம்     எம்     போழும்     கொட்ட     வரைக்குல     போதியர்கள்,     வாரின்     கத்திரிகை,     வஞ்சக     முடித்     வாசமலர்     அம்பு     நேடும்     உந்தி     நீறு,     காடர்,     சொக்கர்;     உன்னி     வஞ்ச(அ)மணர்,     முறைத்     இலைத்     தொடைத்தலை     கல்லவடம்,     வரைத்தலம்     வில்லிமையினால்     செந்தமிழர்,     பூதபதி     சல்லரி(யி),     தேயும்     பற்றலர்     தென்திசை     ஓமையன,     துஞ்சல்     ஒருவரையும்     கீறும்     மாதவம்     சொல்-நயம்     வசி     கோசரம்     பைங்கணது     அக்கினொடு,     இச்சையர்,     உன்னிய     முறி     புரிதரு     துடி     அந்தரம்     மத்தரம்     பாடினர்,     பன்றியர்,     துகள்     இட்டு     மைச்சு     அத்திர     மத்தகம்     மனைகள்     தெண்கடல்     ஒள்ளியர்     பொன்னும்     சுற்றமும்     கொண்டலார்     அரவினில்-துயில்     ஓங்கி     நீண்டு     கரைகடல்     அயம்     முத்தும்     கறியும்     பொரும்     தாழ்     வெடி     பைங்     படியுள்     பரவின     நீற்றினர்,     புறத்தினர்,     சாக்கியக்கயவர்,     மிக்கவர்     விழ     வித்தக     மேலவர்     யாழ்     இளமதி     ஏத்த(அ)ரும்     நிச்சலும்     நிரை     நெற்றி     நிறையவர்     நெருக்கிய     நீக்கிய     திடம்     செந்நெல     செற்றினில்     செங்கயல்     திசையவர்     செய்த்தலைப்     வெண்மதி     விட்டு     வேல்     விசை     வெற்பு     முரசு     முழவு     முயன்றவர்     மத்தக்களிற்று     வெல்     திரிதரு     சூலமோடு     கோவலன்     பின்னொடு     காம்பினை     மாயவன்,     கள்ளி     நொய்யது     செற்று     உண்ண     காவிய     வாள்முக,     வெஞ்சுரம்     வெங்கடுங்     ஆசு     நாடினர்     மைவரை     தூவிய     குன்றுகள்     ஆழியுள்     விடை,     தண்டொடு     வெஞ்சின     வான்,     ஊழியும்     பூமகனும்(ம்),     வைதிகத்தின்     அந்தணாளர்     வேட்டு     கூடல்     கருடனை     மதுசூதனன்     கண்ணனும்,     ஆதி,     ஏனம்மால்     அகலம்     காணி,     சுரபுரத்தினைத்     உறவும்     விச்சை     கழுமலத்தினுள்     வேலின்     விசையினோடு     போதகம்     பட்டம்     பவளமேனியர்,     பண்ணில்     பைங்கண்     சதி     உடன்     ஓர்வு     வேடன்     முதிரம்     தூணி     நக்கம்     வெய்யவன்     தோள்கள்     பங்கயத்து     தேரரோடு     ஈன     பாடுகின்ற     கட்டுகின்ற     ஓவு     தானவக்     கஞ்சியைக்     யாம்     யாகா!     தாவா     நீவா     யா     மேலே     நீயா     நே(அ)ணவர்     காலே     வேரியும்     நேர்     மின்னிய     மண்ணினார்     சுருதியான்     ஒருக்க     உரிந்து     புள்ளித்தோல்     இசைந்த     நிருத்தன்,     தாங்க(அ)ருங்     கூசு     அளவு     கஞ்சிப்     வேந்தர்     மங்கையர்க்கு     வெற்றவே     செந்துவர்வாயாள்     கணங்கள்     செய்யதாமரைமேல்     தொண்டராய்     பல்-நலம்     இடறினார்,     காட்டினார்     முருகின்     எற்றினார்,     ஒலிசெய்த     சேற்றின்     பூங்கொடி     சம்பரற்கு     நிலத்தவர்,     மணம்     தெள்ளியர்     விளைதரு     பனித்த     பழித்த     தாயினும்     பரிந்து     எடுத்தவன்     அருவராது     அடையலர்     சுரிகுழல்     சிட்டப்பட்டார்க்கு     மேகத்த     தக்கு     ஏலும்     நறும்பொழில்     மறியார்     ஒவ்வாத     கரையார்கடல்     கூசத்     கிள்ளை     பாதத்     எண்ணாத     புள்வாய்     உடையேது     தார்சி     வன்மை     பன்னி     செய்யும்     எண்பெ     திரம்     நிறைய     பணிந்தாரன     முன்னம்,     காத்து     சலம்,     உயர்ந்தேன்,     வலித்தேன்     போர்த்தாய்,     சுண்ணவெண்     பூண்டது     மடமான்     பலபல     கரந்தன     நரம்பு     போழ்     எரிப்பிறைக்கண்ணியினானை     ஏடுமதிக்கண்ணியானை     தண்மதிக்கண்ணியினானைத்     கடிமதிக்கண்ணியினானைக்     முற்     திங்கள்-மதிக்     வளர்மதிக்     நரியைக்     தொழற்கு     ஆயிரம்     என்பு     பெருகுவித்து     குண்டனாய்த்     துன்நாகத்தேன்     பப்பு     பூவை     ஒட்டாத     மறுத்தான்     வன     இரும்பு     பழி     அடர்ப்பு     கைப்     தேசனை;     விரித்தானை,     தேய்     உறைவது     புது     தலையே,     கண்காள்,     செவிகாள்,     மூக்கே,     வாயே,     நெஞ்சே,     கைகாள்,     ஆக்கையால்     கால்களால்     உற்றார்     இறுமாந்து     முளைக்கதிர்     ஏறினர்,     விழும்     குழுவினர்     அங்கையில்     கழிந்தவர்     கிடந்த     பூண்ட     சொல்-துணை     பூவினுக்கு     இடுக்கண்     வீடினார்,     இல்     முன்நெறி     மாப்பிணை     கண்டகங்காள்!     மனைக்     புதியை     கூவைவாய்     புள்ளிமான்     வஞ்சித்து     விடகிலேன்,     செம்பவளத்     நணியானே!     ஊழித்     சடையானே!     பருவரை     நிரவு     உயர்     கடுகிய     பற்று     ஆனைக்காவில்     புறம்     மாலைத்     சோற்றுத்துறை     புத்தூர்     முந்தித்     செய்யர்;     ஆர்த்து     உதைத்தார்,     கறுத்தார்,     எத்     வீரமும்     தஞ்ச     விழித்தனர்,     துற்றவர்,     எட்டுக்     பத்துக்     பக்கமே     சேய     வஞ்சனையார்     காண்டலே     பூங்கழல்     அளித்து     பிறத்தலும்,     முளைத்த     நாடினார்,     நணியார்     நில     விம்மா,     முடிகள்     துன்பம்,     செஞ்     சடையனார்;     ஓதினார்,     முதல்-தனிச்     மறையனார்,     விருத்தனாய்,     பாலனாய்,     கருத்தனாய்ப்     கேட்டிலேன்;     கண்டவா     பார்த்திருந்து     பொய்யினைத்     மனத்தினார்     நெஞ்சினைத்     கறையும்     வணங்கு     ஊனையே     துருத்தி     பத்தியால்     வரிமுரி     எல்லியும்     ஒன்றவே     தடக்கையால்     நம்பனே!     பொய்யினால்     நீதியால்வாழ     தெருளுமா     அஞ்சினால்     உறு     கழித்திலேன்;     மன்றத்துப்     திருவினாள்     மடக்கினார்;     சூடினார்,     கொம்பினார்     நரி     தீர்த்தம்     கறைப்     நாதனார்     சுடலை     மைஞ்ஞலம்     ஊனினுள்     நொய்யவர்;     வெள்ளியர்;     ஞாலமும்     ஓவாத     நங்கையைப்     வாமனை     அரியன     உள்-தங்கு     ஊனப்     கொங்கினும்     சதுர்     மாலினாள்     பொள்ளத்த     பொருத்திய     பெரும்புலர்காலை     தலக்கமே     மாயத்தை     முந்து     உரித்திட்டார்;     உவந்திட்டு     நங்களுக்கு     பார்த்தனுக்கு     மூவகை     ஞாயிறுஆய்,     தந்தையாய்,     புலன்களைப்     மூர்த்தி     இந்திரனோடு     தேயன     அறுமை     விண்ணினார்;     அங்கையுள்     கீதராய்,     கனத்தின்     தேசனை,     தேரையும்     முக்கி     மிகப்     தடுக்கவும்     பத்துவாய்     முந்தையார்;     பொறிஅரவு     கமழ்தரு     ஆடினார்     போவது     கண்டராய்,     ஊழியார்;     ஆலின்     ஆதித்தன்,     கால்-தனால்     கண்ணனும்     பந்தித்த     கங்கையைச்     தொண்டர்கள்     பத்தர்கட்கு     இரப்பவர்க்கு     குண்டனாய்ச்     பாசிப்     கடுப்     துறவி     கீள்     சகம்     உமை     கட்டராய்     கல்லினால்     கறையராய்க்     பொந்தையைப்     பேர்த்து     ஓதியே     சவை     அள்ளலைக்     பாதியில்     குண்டரே,     பிண்டத்தைக்     சோமனை     ஊனவர்;     மாயன்     செல்வியைப்     ஒரு     கொண்டது     துருத்தியார்,     வெள்ளத்தைச்     வசிப்பு     தானத்தைச்     காமத்துள்     ஒருத்தி     பிணம்     பின்னு     முள்குவார்     வெறுத்து     ஓம்பினேன்     கனகம்     கதித்தவன்     கறுத்தவன்     கடுத்தவன்     கன்றித்     களித்தவன்     கருத்தனாய்க்     கடியவன்     கரியத்     கற்றனன்,     சிந்தையும்     மயக்கம்     ஆதியில்     நீற்றினை     தழைத்தது     சிலந்தியும்     காப்பது     அணங்கு     ஆத்தம்     கேழல்     படு     புழுப்     கெண்டை     மாற்றம்     உயிர்     பத்தனாய்     தடக்கை     நாகத்தை     பகைத்திட்டர்     அளியின்     இலவின்     காத்திலேன்,     மெய்யுளே     தெண்     மடுக்களில்     முளை     சுருள்     நினைக்கின்றேன்,     மா-இரு     வக்கரன்     பான்     மஞ்சனே!     நான்     கட்டமே     துட்டனாய்     செறிவு     நெடியவன்     கன்றினார்     கையராய்க்     வேடராய்,     தோற்றினான்     வெம்பினார்     கீழ்ப்படக்     தவ்     ஊக்கினான்     நாதனாய்     குறவி     மைஞ்     ஓடை     கச்சை     சித்தராய்     முண்டமே     விரிவு     பாசமும்     முற்றின,     ஆர்,     வாக்கினால்     கோடி     வன்கண்ணர்,     வரைகள்     வேதியா!     எஞ்சல்     வழு     நறுமலர்     பொடிக்கொடு     உருவமும்     பைம்பொனே!     புரிசடை     இரவியும்,     காலையின்     வரும்     சித்தி     அரண்     அரும்     இந்திரன்     ஆ     குவப்     நக்கு     புயம்     வேடு     கல்-துணை     வஞ்சகர்க்கு     கொக்கரை,     வின்மையால்     வரைகிலேன்,     தொண்டனேன்     கூட்டம்     பொக்கம்     சாண்     பொய்ம்     பாலனாய்க்     வெள்ள     கண்ணினால்     காறிடு     பார்த்தனோடு     வீட்டினார்     கூடினார்,     மத்தனாய்     செத்தையேன்,     வழித்தலைப்     சாற்றுவர்,     தடுத்திலேன்,     மாச்     படைகள்     பிச்சு     நிணத்து     முன்துணை     புலர்ந்தகால்     எண்பதும்     செம்மலர்க்     அரவத்தால்     மண்ணுளே     வையனை,     நிருத்தனை,     வெம்     தெற்றினர்     பன்னிய     அளி     பொருப்பு     ஓர்த்து     அஞ்சையும்     விரித்த     சுற்றும்     ஒருவரும்     கரும்பினும்     செருத்தனை     கூற்றினை     கருப்     பழகனை     உரவனை,     கள்ளனேன்     வஞ்சப்     உள்குவார்     மோத்தையைக்     அங்கத்தை     பெருவிரல்     காயமே     வஞ்சகப்     நாயினும்     விள்ளத்தான்     நடு     கடும்பகல்     கோவணம்     விளக்கினால்     புள்ளுவர்     பாறினாய்,-பாவி     உய்த்த     வென்றிலேன்,     கற்றிலேன்,     மாட்டினேன்,     கரைக்     பேச்சொடு     விளைக்கின்ற     விளைவு     வெட்டனவு     மக்களே,     கூழையேன்     வளைத்து     பாளை     செய்ஞ்     ஊனத்தை     தெரித்த     சித்தத்து     தருக்கு     ஒன்றி     கல்மனவீர்!     குனித்த     வாய்த்தது     பூத்தன,     படைக்கலம்     சாட     திரைவாய்ப்     விரிக்கும்,     சிந்தித்து     நிலையும்     முற்றிக்     பரவைக்-கடல்     பேழ்வாய்     தரியா     பொறுத்தான்,     காய்ந்தான்,     உளைந்தான்,     மிகத்     கூற்றைக்     வல்லாடி     செற்றுக்     சொல்லக்     வேலைக்-கடல்     புற்றினில்     சுற்றி     சுற்றிக்     மேவித்து     எரித்து     முன்னியும்     ஊரின்     மாலினை     உருவினை,     தக்கன்தன்     மன்றியும்     அந்தியை,     பைக்கையும்     கொன்று     கொட்டு     கொய்ம்     பூந்தார்     பற்றின     தூங்கான்;     ஊட்டி     கைத்தலை     பத்தர்கள்,     ஊர்ந்த     எரியும்     வருத்தனை,     குறுவித்தவா,     கூர்வித்தவா,     தாக்கினவா,     இழிவித்த     இடைவித்த     படக்கினவா,     மறப்பித்தவா,     துயக்கினவா,     கறுத்து     சிந்திப்பு     இழித்தன     இருள்     எழுவாய்     துன்பக்கடல்     களித்துக்     திருத்திக்     பொலம்     மாதிரம்,     பேணித்     சுணங்கு     சுழல்     வலியான்     வானமதியமும்     முடியின்     பற்றி     போர்ப்     அட்டது     அட்டும்     மாய்ந்தன,     மண்டி     ஈன்றாளும்     கருஆய்க்     எண்ணாது     புழுஆய்ப்     திருந்தா     அலைக்கின்ற     தீத்     தோள்     கண்டியில்     தோற்றம்     சுழிப்பட்ட     பிள்ளையின்     கறுக்கொண்டு     காய்ந்தாய்,     பொத்து     நில்லாக்     விட்டார்     இகழ்ந்தவன்     பொறித்     அட்டுமின்,     செஞ்சுடர்ச்     தேற்றப்படத்     செல்     பாடகக்     ஓதுவித்தாய்,     எத்தைக்கொடு     குறிக்கொண்டு     உரைக்கும்     அரி,     ஏன்று     பைதல்பிணக்குழைக்     அரக்கர்     கீண்டும்     பயம்,     அயன்,     குலம்     மாசினை     அருந்தும்பொழுது     பண்ணிய     கரப்பர்கள்,     வேம்பினைப்     ஆராய்ந்து,     துடிக்கின்ற     கொடி,     கற்றார்     பழிவழி     கருந்தடங்     பைங்கால்-தவளை     மீன்     காளம்     தன்னைச்     ஓணப்     நெய்தல்     நாள்பட்டு     மருள்-துயர்     பதத்து     கரப்பு     மறி(த்)     குழை(த்)     பாலனுக்கு     படர்சடைக்     மாணிக்கு     கருடத்     கடவும்     சாம்பலைப்     உடம்பைத்     தாரித்திரம்     ஒருவரைத்     இடுக்கு     அடலைக்கடல்     துறவித்     விஞ்சத்     வீந்தார்     வெஞ்சமர்     வீழிட்ட     விடு     வேதித்த     விவந்து     வெள்ளிக்     உடலைத்     முன்னே     நின்னை     முழுத்தழல்மேனித்     பவளத்தடவரை     உன்     அரைப்பால்     துறக்கப்படாத     கல்-நெடுங்காலம்     அரும்பு     அரிச்சு     சிட்டர்,     ஒருத்தனார்,     வில்லை     நாடி,     மதுர     பனைக்கை     தீர்த்தனை,     கட்டும்     மாணி     நீதியை,     கடவுளை,     பரப்பு     நிதி     காழியானை,     வட்டனை(ம்),     வானனை(ம்),     மத்தனை(ம்),     காற்றனை,     மின்னனை,     மன்றனை(ம்),     வீரனை,     கருவினை,     அரக்கனை     பட்டி     பாடிச்     தேடிச்     கட்டி     கோணிக்     கண்டம்தான்     முந்திச்     மறையினானொடு     எப்போதும்(ம்)     சடையின்     துளைக்கைவேழத்து     தேய்ந்த     எந்த     முருட்டு     இவள்     நீரைச்     உள்ளமே!     வேதகீதர்;     எம்பிரான்;     ஊனை     வஞ்ச(அ)அரக்கன்     பூக்கும்     புன்னை     அட்டமாமலர்     திருவினார்     அட்டமூர்த்தி     மலையில்     வெந்தவெண்பொடிப்     சுண்ணவெண்பொடிப்     வந்தனை     வேதத்தான்     கடுக்கண்டன்     கரைந்து     ஏற்று     மாடத்து     குழலை     தீரன்;     எரியினார்;     பாலையாழொடு     மழலை     ஞாலமே!     முத்தனே!     கருவனே!     காத்தனே,     பழகி     ஒருத்தன்     கொன்றைமாலையும்     இம்மை     கனியினும்,     முற்றிலா     பறையின்     மனத்துள்     கணக்கு     சொரிவிப்பார்,     செறுவிப்பார்,     மற்றையார்     திருக்கு     முன்னையார்;     உழைத்தும்,     பாணி     மதத்த     வெண்ணித்     காற்றினை;     நல்லனை,     சுடரைப்     பூதநாதனை,     ஒருத்தியை     சடையனை;     பொருப்பனை,     சூல,     தனகு     ஆரியம்     நூலால்     வெல     துண்ணெனா,     சுனையுள்     வரைக்கண்     ஒருவராய்     இல்லக்     உற்றாராய்     பரப்புநீர்     என்னில்     கனலும்     மழைக்கண்     தென்னவன்(ன்);     விளக்கும்,     சடைக்கணாள்,     விரியும்     சனியும்     பூத்து     நங்கையாள்     நக்க(அ)அரையனை,     காமியம்     சிரமம்     அன்றுதான்     கொடுங்     உரைப்பக்     எளியனா     வாட்டம்     கூற்றுத்     வரையின்     வெற்றியூர்     கட்டிவிட்ட     சாம்பல்     இம்மை,     நினைக்கும்     பரியர்;     பங்கு     அரக்கின்     இழுக்கின்     இண்டை     நிறைக்க     தவளமாமதிச்     கார்க்     குழலும்,     கரப்பர்,     மூடினார்,     நெருப்பினால்     எட்ட     கோனைக்     திருகு     நாவால்     வஞ்சம்     நடையை     ஒழுகு     உருளும்போது     ஆர்த்த     மாதினை     மூவனாய்,     செம்பொனே     வல்லம்     ஒருத்தனாய்     அதிரர்     செதுகு     துடித்த     ஒட்டி     ஆதியான்,     ஆட்டினாய்,     ஆணி     அல்லியான்,     மிண்டரோடு     வாழ்ந்தவன்     கொல்லியான்,     இரவனை,     விண்டவர்     முன்கை     சுட்ட     கொள்ளித்     உச்சிமேல்     மாலொடும்,     வலிந்த     அருவனாய்,     மூர்க்கப்     மார்க்கம்     ஏறினார்     சுற்றுவார்;     அருவராதது     சலவராய்     மலைக்     அளித்த     விடுத்த     சினக்கும்     இறைவனார்,     கத்து     கொள்ளும்     வெஞ்சினக்     நீற்றினான்,     கோலும்,     நீள்     பருத்த     வண்ணமும்     மழலைதான்     ஐயனே!     உடையர்     மத்தம்மாமலர்     வேழத்தின்(ன்)     குண்டுபட்டு,     வரிப்     தருக்கிச்     வேட்களத்து     கட்டப்பட்டுக்     வட்ட     நட்டம்     சேடனார்     கொல்லத்தான்     பிணிகொள்     தமக்கு     மாதராரொடு,     சந்தியானை,     காமாத்தம்(ம்)     குரா     நீற்றின்     விடலையாய்     பாலையாழ்     ஒன்றுதான்     உறவு     துன்னக்     ஊசல்     அண்டவாணர்     பெருங்     மத்தனாய்,     இமையா     மருந்தினோடு     பொருளினோடு     மூக்கு     இடுகுநுண்     பூமேலானும்     அருந்     பொறிப்     சிந்தையுள்     சாக்கியத்தொடு     மூப்பினோடு     கூடினான்,     தரித்தவன்,     இரா     கழியக்     ஒள்ளியார்     யாதே     பாடிப்     திறக்கப்     தனக்கு     தீண்டற்கு     கவள     சித்தர்,     விண்ணினார்     குரவனார்;     தொடரும்     உரத்தினால்     நல்லர்;     நாவல்     சந்திர(ன்)னொடு     மானை     பண்ணினை,     உற்றவர்தம்     முற்றா     பல்லாரும்     பூண்,     உலந்தார்     நீளமா     கள்ளின்     பூங்கொத்து     தேனப்     ஏழித்     ஓலி     தாரித்து     அட்டபுட்பம்     புள்ளி     முரலும்     கடுக்கை     மைக்     வெண்திரைப்     சீர்த்த     மடுத்து     முன்னமே     விழவின்     மூலம்     மூக்கினால்     குண்டரை,     முடையரை,     ஒள்     நீதியைக்     திரட்டு     செருத்தனைச்     ஆலத்து     மழுவலான்     முன்னவன்(ன்),     வேடனாய்     சாற்றிச்     ஈட்டும்     பிறைக்கணிச்     அரிசிலின்     வேதனை(ம்),     அருப்புப்     பாம்பொடு(ம்)     கனல்     காற்றிலும்     முன்னும்     செருத்தனால்-தன     ஒருத்தனை,     யாவரும்(ம்)     அன்பனை,     பந்தபாசம்     உம்பரானை,     இடுவார்     இரங்கா     முத்தினை(ம்),     குளிர்புனல்     மணவன்     ஞாலத்தார்     ஆட்டினான்,     மாத்தன்தான்,     நல்-தவம்     வேழம்பத்து     ஏழைமாரிடம்     சமர     துட்டன்     பூவனூர்ப்     என்னன்,     அனுசயப்பட்டு     ஆதிநாதன்;     பூவனூர்,     நாரண(ன்)னொடு,     இளைய     நாக்கொண்டு(ப்)     தேடுவார்,     படையும்     பறப்பையும்     அற்றுப்     அருக்கன்     உள்     ஆரணப்     உறவனாய்     செக்கர்     அல்லன்     வாடி     ஆற்றவும்(ம்)     பிணித்த     நம்புவீர்;     சுற்றமும்,     கேளுமின்(ன்):     அல்லலோடு     நிலையின்     குசையும்     கொள்ளிடக்     திசையும்     பொள்ளல்     பாண்டுவின்     நேச     கல்லினோடு     அழகியோம்;     தருக்கி     தங்கு     காவிரி(ய்)யின்     மங்கலக்குடி     மஞ்சன்,     மாதரார்     கூசுவார்     மங்கலக்குடியான்     விரும்பி     பிறங்கு     நிறம்     நறும்     கறும்பி     மறந்தும்,     இன்பமும்,     மரக்     ஆலநீழல்     உருகி     பெண்டிர்,     தாயத்தார்,     பொத்தல்     நீரும்,     ஓமத்தோடு     பூரியா     பிறப்பு,     எண்ணி     தப்பி     குலன்கள்     பழகினால்     பொருந்து     வீறுதான்     வரங்களால்     அருமறையனை,     கையினோடு     காரணத்தர்,     சங்கை,     சிட்டனை,     ஊசலாள்     தூண்டிய(ச்)     நெருக்கி,     பொருளும்     நெஞ்சில்     ஆதியும்(ம்),     ஓட்டை     பாரம்     பாணத்தால்     மெய்யனை,     கருவனை,     மாட்டுப்     மாட்டைத்     அருத்தமும்     அடும்பும்,     அரி     அரிச்சு,     காலபாசம்     மத்தமும்     துள்ளு     பெருகல்     பாடம்     சினத்தினால்     காட்சி     கந்தவார்     இரண்டும்     நாலின்மேல்     ஆறுகால்     எட்டுமூர்த்தியாய்     பத்து-நூறவன்,     நமச்சிவாயவே     ஆள்     நடலை     பூக்     குறிகளும்(ம்),     வாழ்த்த     நெக்குநெக்கு     விறகில்-தீயினன்,     ஞானத்தால்-தொழுவார்,     புழுவுக்கும்     மலையே     கற்றுக்     மனிதர்காள்!     தெள்ளத்     நடுக்கத்துள்ளும்,     சாற்றினேன்:     வாமதேவன்     இன்னம்     காசனை,     புந்திக்கு(வ்)     தேனை,     கன்னலை,     கரும்பினை,     அண்டத்தானை,     விடலையானை,     பரிதியானை,     ஆதியானை,     ஞாலத்தானை,     ஆதிப்பால்     நீற்றினானை,     விட்டிட்டானை,     முற்றினானை;     புக்கு     ஆப்பி     நெய்யும்     எருக்கு     மரங்கள்     கட்டுவாங்கம்     இள     கண்டி     செங்கணானும்     முக்கணும்(ம்)     பனிஆய்     வெப்பத்தின்     கைப்பற்றித்     எந்தை,     சிந்திப்பார்     இட்டது,     உச்சி     எந்தையே!     ஒளவ     அக்கும்     ஙகர     சரணம்     ஞமன்     இடபம்     இணர்ந்து     தருமம்     நமச்சிவாய     பல்பல்     இயக்கர்,     இளமை     தன்னில்-தன்னை     வெள்ளத்தார்     அம்மானை,-     வென்றானை,     மருவினை,     வெறுத்தான்,     பாவமும்     பட்டர்     கானம்,     செத்துச்     நூறுகோடி     கூவல்     பேய்வனத்து     அரியானை,     கற்றானை,     அருந்தவர்கள்     அருந்துணையை;     முற்றாத     துறம்     இறந்தார்க்கும்     குலா     பாதங்கள்     வெள்ளிக்குன்று     மந்திரமும்,     முலை     சந்திரனை     முண்டத்தின்     செய்யனே;     பாடுமே,     ஒழித்திடுமே,     குழலோடு,     செம்பொனால்     நெடியானும்     பாட்டுக்கும்     சாம்பர்     முக்கணா,     கொடுவினையார்     வைது     அரும்பித்த     திருமகட்குச்     உரைமாலைஎல்லாம்     அணியனவும்     செல்வப்     தீர்த்தப்புனல்     தெள்ளும்     விற்று     இடிப்பான்     செற்றான்     உண்ணா     வண்ணங்கள்     வெந்தார்     கட்டங்கம்     பசைந்த     உருள்     ஒன்றாலும்     கல்லலகு     மழுங்கலா     நோதங்கம்     பூதப்படை     பின்தானும்     இல்லானை,     கலைஞானம்     நோக்காதே     முறை     நெளிவு     விண்ணப்ப     இயல்பு     செற்றது     முற்று     ஆகாத     செத்தவர்     நில்லாதே     கோ     நினைந்து     குலங்கள்     குருகு     வித்து     படைத்தான்     பொறுத்திருந்த     ஒறுத்தான்     சூலப்படை     ஊகம்     ஐ-இரண்டும்,     பிரியாத     தோலின்     பைந்தளிர்க்     தேசர்;     பச்சைநிறம்     கா     புரிந்தார்,     கல்லாலின்     அருப்பு     முளைத்தானை,     விண்ணுலகின்     நீர்த்திரளை     வானம்,     ஊரானை,     மூவனை,     துறந்தார்க்குத்     வாயானை,     பகைச்     மலையானை,     தூர்த்தனைத்     ஆதிக்கண்ணான்     படையானை,     குன்றாத     இறவாதே     ஓதிற்று     ஏகாசம்     மால்யானை     திரையானும்     பாரார்     புலம்     வெண்தலையும்     மனை     சிலந்திக்கு     மூரி     அம்மை     மூலநோய்     அயன்     ஐயன்காண்,     தேரூரார்;     கோவணமோ,     ஆடுவாய்,     நல்லூரே     கருத்துத்     பாதித்     மெய்ப்     பிண்டத்தில்     நீதிஆய்,     ஐம்பெருமாபூதங்காள்!     சில்     துப்பினை     இடர்,     விரைந்து     மூள்வு     சுருக்கமொடு,     நீற்றினையும்,     பரியது     ஓட்டு     காமனையும்     இந்திரத்தை     நன்றாக     திருமணியை,     பொன்னே     ஏற்றானை,     பிற     பழகிய     சூளாமணி     பிறப்போடு     சங்கரன்காண்;     இடர்     புண்ணியமும்     நீப்ப(அ)ரிய     பாசத்தைப்     புலன்கள்     சங்கரனே,     சுடர்ப்     தாய்     ஒருவனாய்     ஓங்கி-உயர்ந்து     பாலனாய்     நிலந்தரத்து     பாதத்தால்     புகை     ஈசனாய்,     நென்னலை     கொள்ளைக்     தொட்டு     பெண்பால்,     மருதங்களா     புள்ளானும்     மாக்     சீரால்     ஓராதார்     நீண்டவர்க்கு     ஆரார்     தொல்லைத்     இண்டைச்     பற்றார்     கச்சி     ஓசை     நோக்க(அ)ரிய     உற்றிருந்த     ஆவினில்     நெற்றித்     தாமரையான்     ஆலாலம்     சுழித்     வகை     தக்கார்     வானவர்க்கு     மறித்தான்     மெய்த்தானத்து     ஈண்டா     பரவிப்     தினைத்தனை     மிறை     பேசப்     பொருந்தாத     உரித்து     குற்றாலம்     எனக்கு     மிக்கானை,     ஆர்த்தானை,     எரித்தானை,     வைத்தானை,     ஆண்டானை,     மூத்தவனாய்     தலையவனாய்     கண்ணவனாய்     ஆர்ந்தவனே!     வானவனாய்     தன்னவனாய்,     எறிந்தானே!     மத்தமாகளியானை     வல்லராய்     நிலைப்பாடே     மின்னானை,     பத்தர்கள்     மெய்யானை,     வேண்டாமை     தரித்தானை,     திருவே,     மாற்றேன்,     சிலைத்தார்     நறுமாமலர்     உழை     துறந்தார்     நல்லான்     ஊனவன்     ஏயவன்     உய்த்தவன்     நிலையவன்     முன்னவன்     பங்கயத்தின்     சந்திரனும்     பிறையோடு     பின்னுசடை     வெட்ட     சவம்     நல்-தவத்தின்     பரத்தானை;     அறுத்தானை,     கயிலாய     அண்ணாமலை     வெண்காட்டார்;     மறைக்காட்டார்;     அஞ்சைக்களத்து     அரிச்சந்திரத்து     புன்கூரார்;     ஆலைப்     தண்மையொடு     நெய்யினொடு     கல்பொலி     மெய்த்தவன்     சந்திரனைத்     ஈங்கைப்     சமரம்     துன்னத்தின்     மாலாலும்     குண்டரொடு     கயிலாயமலை     சீர்த்தானை,     பத்திமையால்     பண்ணியனை,     இறுத்தானை,     வே(ற்)ற்று     வானத்தார்     இமையாது     மூவாய்,     உண்ணாது     பொறை     உடலின்     பெருகி     பாட்டு     அதிரா     செய்யாய்,     ஆட்சி     மு(ன்)ன்னியா     உரியாய்,     தீக்     கறுத்தது     பல்லார்     வீடுதனை     செஞ்சடைக்கு     மூத்தவனை,     செய்யானை,     நல்-தவனை,     சங்கை     பண்டானை,     வானவனை,     பொழிலானை,     விடிவதுமே     எவரேனும்     இலம்;     விருத்தனே!     பொசியினால்     ஐயினால்     திருதிமையால்     குனிந்த     நினைத்தவர்கள்     இம்     மருந்தானை,     கலையானை,     ஆதியனை,     மகிழ்ந்தானை,     நசையானை;     பார்த்தானை,     கூற்றுவன்     பரந்தவன்     நீற்றவன்     அழித்தவன்     அசைந்தவன்     முடித்தவன்     அறுத்தான்     உரித்தவன்     நேசன்     பொறையவன்     ஆய்ந்தவன்     உமையவளை     உரித்தானை,     தலையானை,     துறந்தானை,     எய்தானை,     அளியானை,     சீர்த்தானை;     சுழித்தானை,     உளர்     தடுத்தானை,     முறிப்பு     கருமணியை,     எத்திசையும்     புகழ்     போர்த்து,     துறவாதே     இகழ்ந்தானை     பூதியனை,     போர்த்தானை,     அடைந்தார்     கரந்தானை,     நல்-தவனை;     ஊனவனை,     தடுத்தானைத்     தில்லைச்     ஆரூர்     எச்சில்     கொடுங்கோளூர்,     மண்ணிப்     வீழிமிழலை,     உஞ்சேனை     திண்டீச்சுரம்,     நறையூரில்     பொருப்பள்ளி,     காவிரியின்     நாடகம்     கந்த     நள்ளாறும்,     கருமணி     கலைக்     செந்தாமரைப்     அக்கு,     சண்டனை     அணவு     தளம்     பஞ்சுண்ட     மூவாது     செம்பொன்னை,     பிறவாதும்     அரிபிரமர்     பூச்     ஏவி,     புரிந்து     காம்பு     பற்றவன்     பாலின்     மண்ணைத்     விளைத்த     கலங்க     ஒன்றா     மலைமகளைப்     அல்லும்     மாலைப்     தொண்டர்க்குத்     மெய்த்தவத்தை;     கைத்தலங்கள்     பாரானை;     உற்றானை,     பிறப்பானை,     வானகத்தில்     விலை     உறைப்பு     தடவரைகள்     புத்தியினால்     இணை     அண்டவர்கள்     வேந்தன்,     பெருந்தகையை,     உருகு     கன்னியை     எத்திக்கும்     கல்லாதார்     ஆர்த்தான்     கருத்தன்     நம்பன்காண்,     மூவன்     கானவன்     உற்றவன்     உதைத்தவன்     அறுத்தவன்     விரிந்தானை;     ஐந்தலைய     வானவன்     நக்கன்     வம்பின்     தூயவன்     அன்றினவர்     மலையானை;     கோழிக்     மூ     விண்ணவனை,     உருத்திரனை,     நாரணனும்     பளிங்கின்     கருவை;     பகழி     பாரிடங்கள்     அருந்தவத்தின்     நேர்ந்து     ஐத்     இழவு     ஊற்றுத்துறை     தண்டி,     விடம்,     காற்று     அப்பன்     வெம்ப     ஆட்டுவித்தால்     திருக்கோயில்     திருநாமம்     அத்தா!     ஆமயம்     முப்புரி     பொக்கணமும்     அந்தகனை     எச்சன்     நிலா     பட்டமும்     அலைத்து     விரையுண்ட     நாம்     அகலிடமே     நிற்பனவும்,     ஈசனை,     எண்ணுகேன்;     அங்கமே     தெருளாதார்     விரிசடையாய்!     பித்தா!     நாயேன்     மன்னே!     முடியேன்;     ஏற்றார்     கோத்திட்டையும்     முண்டம்     மஞ்சுண்ட     தென்னாத்தெனாத்தெத்தெனா     சிங்கத்து     பாரோடு     அடிகேள்!     கல்வாய்     உலவும்     ஏலம்(ம்)     சிகரம்     தலைக்குத்     பிடித்து     இழைக்கும்(ம்)     வீடின்     இரவத்து     ஆக்கும்     வெறுத்தேன்,     பிடிக்குக்     பெற்றபோழ்தும்     வல்லது     கூடிக்கூடித்     பொய்ம்மையாலே     வலையம்     வாரம்     ஓவணம்     இழித்து     குடம்     மாறுபட்ட     காதலாலே     குரவு,     மத்தயானை     வாழ்வர்     அரித்து     பொய்யர்     தந்தையாரும்     குருதி     இறைகளோடு     அறுபதும்     சொல்லிடில்     நரம்பினோடு     தாழ்வு     உதிரம்     பொய்த்     மலைக்கும்(ம்)     தரிக்கும்     வணங்கித்     அகத்து     பழிக்கும்     பறைக்கண்     மழைக்     கடிக்கும்(ம்)     கொடிகள்     தண்டம்     புல்லி     சங்கையவர்     நிலன்     வீழக்     அண்டத்து     மூலனூர்,     தேங்கூரும்,     தென்னூர்,     ஈழ     தழலும்     பேணி     கொய்யா     வைத்தனன்     அன்னையே!     உற்றபோது     நாச்     செடித்     குழைத்து     துணிப்படும்     ஒருமையே     ஏசின     கச்சு     கல்லேன்     படப்     ஐவாய்     கலியேன்,     கூடா     நிற்பானும்,     பெற்றிமை     தன்மையினால்     வேகம்     உம்பரார்     கோட்டம்     மிடுக்கு     நாதனுக்கு     மூப்பதும்     ஏனக்கொம்பும்(ம்)     ஊட்டிக்     குறவனார்     பித்தரை     உம்பரான்,     இந்திரனுக்கும்     கூடலர்     அற்றவனார்,     வாசத்தின்     ஆர்த்தவர்,     வாயார்,     நீள     சொல்லுவது     குரவு     எம்பெருமான்!     பண்டைய     நொந்தா     ஆள்-தான்     மோறாந்து     எம்மான்,     நானேல்     முன்னவன்,     ஆடுமின்,     அடுதலையே     உம்     கடுத்தவன்-தேர்     திரிவன     செடியேன்     ஒறுத்தாய்,     ஒழிப்பாய்,     ஆர்த்தாய்,     பருத்     படைத்தாய்,     பண்டே     நாளார்     நெறியே!     உம்பரும்     பத்தா!     நெடியான்,     ஏத்தாது     செண்டு     செஞ்சேல்     பொய்யவன்     கடியேன்,     சிலையால்     செய்யார்     நிலனே,     வேறா     அயனோடு     ஆவியைப்     போந்தனை;     மலக்கு     படுவிப்பாய்,     சிம்மாந்து,     நீற்(ற்)று     முட்டாமே     விருந்து     பொய்யாத     பறையாத     கடங்களூர்,     கச்சையூர்,     நிறையனூர்,     திங்களூர்,     கருக்க     தேசனூர்,     பேறனூர்,     காடேல்,     இட்டிது     ஒன்றினீர்கள்,     நமண     காணியேல்     நரைகள்     நோயனை,     எள்     கற்றிலாதானை,     தையலாருக்கு     செறுவினில்     பதியும்,     குற்று     முன்னைச்     துஞ்சியும்     சிலைத்து     தூயவர்,     செந்தமிழ்த்     மத்தம்,     தக்கை,     பறக்கும்     சக்கிரவாளத்து     வண்டுகாள்!     தம்மானை     விரும்பினேற்கு     நால்-தானத்து     சேந்தர்     வெய்து     பொன்னானை,     திருந்தாத     என்பினையே     தில்லை     மும்மையால்     கறைக்     பத்தராய்ப்     வள்     பூளை     செருக்கு     அருமணியை,     குனிவு     தேவி,     திரையின்     சாலக்     பிறவாய்;     பொய்யே     ஊனைப்     எறிக்கும்     குளங்கள்     துளை     தொழுவார்க்கு     வஞ்சி     நஞ்சி,     ஏரிக்     இளைப்பு     செட்டு     முடிப்பது     இறைவன்!     தாரும்,     காய்சின     காண்டனன்     பாடுவன்     காய்ந்தவன்     ஓர்ந்தனன்     வென்றவன்     காண்டவன்     எண்ணவன்     பொன்னவன்     தேடுவன்     உற்றனன்,     ஐயனை,     வேம்பினொடு     பூண்பது     விட்டது     மிண்டாடித்     இலவ     மண்ணுலகும்     காட்டூர்க்     கொங்கில்     நிறைக்     தேனைக்     துருத்திச்     புலியூர்ச்     கைம்மா     இட்டன்     அஞ்சினார்க்கு     சாரணன்,     கோணிய     கொடுகு     வில்லைக்     பசுக்களே     பீறல்     தயங்கு     சித்தம்!     வற்கென்று     நில்லாய்,     மறவல்     ஏசு     எற்றே,     பத்திமையும்     ஐவணம்     இங்ஙனம்     செப்ப(அ)ரிய     வல்-நாகம்     ஏழ்     முத்தா!     தூண்டா     எம்மான்!     காயும்     வேழம்     கட்டனேன்     ஈன்று     மற்றுத்     கூடினாய்,     மகத்தில்     அந்தணாளன்     அறிவினால்     கம்பம்     ஊர்வது     கா(ட்)டில்     கண்டமும்     தலைக்கலன்     படைக்கண்     தடங்கையால்     எந்தையை,     சாதலும்     திருத்தினை     மழைக்கு     வரும்,     அயலவர்     நினைதரு     கட்டமும்     கார்க்குன்ற(ம்)     கரி-யானை     விடக்கையே     கழுதை     நரைப்பு     புல்-நுனைப்     அழிப்பர்,     கொடுக்க     ஐவகையர்     அரைக்கும்     உற்றவர்க்கு     எள்கல்     காற்றுத்     கோடரம்     மெய்யை     வருந்த     குற்ற     சொல்லை     காண்டு,     கரக்கும்     பாவமே     வேந்தராய்,     தன்னில்     பரிந்த     நமை     திருவும்,     மொய்த்த     இரவி     மறையவன்(ன்)     தெருண்ட     வீரத்தால்     ஆழியனாய்,     நாத்தான்     பாடுமாப்     எவ்     ஏன்ற     பூவில்     தஞ்சம்     கற்பகத்தினை,     மறவனை,     மாதினுக்கு     செறிந்த     திருவும்     சந்தனவேரும்,     சொல்ல(அ)ரும்     கொதியினால்     வெண்தலை,     யாழைப்     சிகரத்து     அங்கங்களும்     சங்கைப்     குண்டாடியும்     கருங்கடக்     சடசட     குண்டிகைப்     கரையும்,     தனியன்     சொல்லில்     நெறியும்,     நீதியில்     நெண்டிக்     நமர்,     பொறியும்     பொழிந்து     புலங்களை     ஆழியாற்கு     பொருவனார்;     தொறுவில்     தூர்த்தர்     சள்ளை     கரந்தை     களங்கள்     வாழை     மருவிப்     பழகா     பிழைத்த     மலைக்கண்     கதிர்க்(க்)     கூசி     வாழ்வு     பறியே     கொம்பைப்     உழக்கே     தளி     முளைக்கைப்     பொதியே     மானும்,     மலைச்     மாற்றுக்     அப்போது     ஏனத்திரள்     நத்தார்     சுடுவார்     கரியக்     அங்கத்து     அட்டன்(ந்)     இறங்கிச்     வெளிறு     புலைகள்     பிழைகள்     கவ்வைக்     உற்றான்,     சைவத்த     கொண்டாடுதல்     அந்தியும்     சூழ்     கூதல்     பண்ணு     மாவை     நாதனை,     வேலையின்     கூடலையாற்றூரில்     நெற்றிக்கண்     எயிலார்     மெய்யன்,     மழையானும்,     வாளை     கொங்கையார்     காவிரி     நம்பினார்க்கு     பந்தம்,     புரிசை     பணிந்த     பிழை     கம்பு     மடித்து     பேராது     நரியார்     கருமை     உய்த்து     முட்டாத     கல்-தானும்     பந்தும்     பவளக்     என்(ன்)னது     எற்றான்     அரங்கு     நாத்தானும்     பேணாது     நள்ளாறு,     அளைப்     மறக்     முழுநீறு     பேணா     பளிக்குத்தாரை     உதையும்,     ஓதக்கடல்     இறந்தார்     இலையால்,     விற்றுக்     அன்றில்     செந்     தினைத்தாள்     பேயோடேனும்     செருந்தி     பொன்னானே,     நோக்குவேன்,     அம்மானே!     விண்டானே!     காற்றானே!     செடியேன்,     கரந்தையும்,     ஆதியன்;     ஓடு     பண்ணற்கு     கச்சியன்;     பிலம்     குளிர்தரு     கமர்     அருந்தவம்     பாலனது     குன்ற-மலைக்கு     வாழ்வை     அஞ்சினை     இந்திரன்,     ஊழிதொறு     வரைக்கை     புல்லும்     ஒருவர்க்கு     தோ(ட்)டை     விடைத்தவர்     முடைத்தலைப்     கொங்கு(கு)     பெருந்தகை     செப்பு(பு)     நீசன்     மைதிகழ்     மதம்     இந்திரியத்     உத்தமனே!     ஊக்கம்     ஏவி     ஐ-இரண்டும்     ஒட்டு(டு)     ஒளவனத்தின்     கண்ணுதலான்,     புல்     எல்லாப்     வெய்யாய்!     ஆக்கம்,     கறந்த     மறைந்திட     விலங்கு     தாயின்     அன்பருக்கு     நோக்கு     போற்றி,     என்னுடை     கல்லாடத்துக்     விராவு     நந்தம்பாடியில்     தர்ப்பணம்     ஆங்கு,     பூவலம்     குருந்தின்     மெய்க்காட்டிட்டு,     தேவூர்த்     படிமப்     சேவகன்     குற்றாலத்துக்     ஆனந்தம்மே,     பரிமாவின்மிசைப்     ஆதிமூர்த்திகட்கு     அப்     ஒன்ற     நாத!     பொலிதரு     அண்டப்     சிறிய     எறியது     கருத்துடைக்     மதியில்     ஏனத்     அன்னது     சித்தமும்     இணைப்பு     அந்தமும்,     எஞ்சா     தவப்     ஊழ்     மாப்     கரும்     எய்தினர்க்கு     ஒழிவு     ஊற்றிருந்து     திசைமுகன்     ஐம்     ஆற்றேன்     ஒருத்தரும்     அருளியது     தேக்கிடச்     அருளொது     நான்முகன்     கடுமுரண்     ஆண்டுகள்தோறும்     பித்த     சரதம்     உலோகாயதன்     தொழுது,     கசிவது     சதிர்     குருபரன்     சாயா     இடரைக்     வேதி,     கடையேன்     வானோர்க்கு     வாழ்வே,     அருமையில்     தொழுத     வானகத்து     வெளியிடை     சடையிடைக்     ஏகம்பத்து     குற்றாலத்து     அடைந்தவர்க்கு     ஏனக்     பத்தா,     உறவே,     திருக்கழுக்குன்றில்     தெரிவு     தாளி     கொள்ளேன்     உத்தமன்,     சாவ,     தவமே     முழுவதும்     உழிதரு     பவன்,     புகவே     நாடகத்தால்     யான்     வருந்துவன்,     வாழ்த்துவதும்     பரவுவார்     அரியானே     வேனில்     வாழ்கின்றாய்;     வினையிலே     பேசில்,     தனியனேன்,     கேட்டு     ஆடுகின்றிலை;     கிற்ற     புகுவது     ஏனை     ஓய்வு     காணல்     போற்றி'     கொள்ளும்கில்,     செல்வம்,     அறிவனே!     ஈசனே!     செய்வது     உலவாக்     உடையானே!     முடித்த     புகுவேன்,     தரிக்கிலேன்     போற்றி!     கடவுளே     சங்கரா,     இழித்தனன்     ஒருவனே     தீர்ந்த     புணர்ப்ப     வேண்டும்     நினைப்ப     எய்தல்     ஈசனே     இருப்பு     பேசப்பட்டேன்     தாராய்,     அழுகேன்,     பணிவார்     விச்சு     அப்பனே,     மன்ன,     கடையவனேனைக்     கொள்     செழிகின்ற     மறுத்தனன்     பொய்யவனேனைப்     தீர்க்கின்ற     இருதலைக்     பொலிகின்ற     மாறுபட்டு     நெடுந்தகை,     கடலினுள்     வெள்ளத்துள்     களிவந்த     பொருளே,     மடங்க     கொம்பர்     ஒண்மையனே,     பெற்றது     உள்ளனவே     எறும்பிடை     மத்து     சச்சையனே,     கண்டது     குதுகுதுப்பு     பரம்பரனே,     பொதும்பு     அரைசே,     தனித்     வலைத்தலை     முதலைச்     மன்னவனே,     பாடிற்றிலேன்;     உழைதரு     பழிப்பு     சிரிப்பிப்பன்,     ஏசினும்,     மானே!     அன்னே,     கோழி     முன்னைப்     பாதாளம்     முன்னி,     அண்ணாமலையான்     பாரார்,     இந்திரனும்,     கேட்டாயோ     ஓயாதே     துண்டப்     மைப்பொலியும்     கைஆர்     சூடுவேன்     முன்னானை,     பெற்றி     சுந்தர     அறுகு     உலக்கை     சூடகம்,     மாடு,     ஆவகை,     வேதமும்,     கண்ணப்பன்     சட்டோ     கரணங்கள்     நாயேனைத்     நானும்,     உள்ளப்படாத     தோலும்,     கள்வன்,     அரிக்கும்,|     அவம்     அருமந்த     ஆ!     கறங்கு     கனவேயும்     மாலே,     உருகிப்     புத்தன்,     உவலைச்     பூசுவதும்     அயனை,     தக்கனையும்,     அலரவனும்,     கோலாலம்     நங்காய்!     அம்பலத்தே     நாயின்     வணங்க,     பாலும்,     வானவன்,     அன்று,     அங்கி,     வளைந்தது     ஈரம்பு     தச்சு     சாடிய     புரந்தர     ஆட்டின்     உண்ணப்     நாமகள்     தக்கனா     பாலக     தேரை     ஏகாசமிட்ட     நிலம்,     புத்தன்     பிரமன்,     ஏழைத்     மூன்று,     முன்,     ஆணோ,     உன்னற்கு     தெங்கு     நித்த     வெள்ளைக்     கொன்றை,     சுந்தரத்து     வா,     கிஞ்சுக     இப்     கோல்     இன்     சோலைப்     அருணன்,     கூவின     பூதங்கள்தோறும்     அது,     விண்ணகத்     உடையாள்,     உகந்தானே!     முழு     அரைசே!     ஏசா     இரங்கும்     அருளாது     சிரிப்பார்;     நல்காது     அன்பினால்,     அரைசனே!     உணர்ந்த     இரந்து     இன்று,     பார்,     சோதியாய்த்     தந்தது,     பொய்யனேன்     புற்றும்     புலையனேனையும்,     ஆட்டுத்     அறுக்கிலேன்     மாயனே!     ஞாலம்,     செழுக்     வெறுப்பனவே     பொழிகின்ற     மாழை,     பிறிவு     வழங்குகின்றாய்க்கு     கருடக்     மொய்ப்பால்     சீ     மிடைந்து     எய்த்தேன்     பாரோர்,     வெம்,     வைப்பு,     பித்தன்'     எண்ணிலேன்     பொத்தை     நீக்கி,     ஆற்றகில்லேன்     அல்லிக்     திகழத்     நினையப்     தாதாய்,     காப்பாய்,     பாரொடு,     வம்பனேன்     பாடி,     பாவ     சோதியே!     நிருத்தனே!     கமல     துப்பனே,     மெய்யனே!     மருளனேன்     பிணக்கு     பிட்டு     மலங்கினேன்     இயக்கிமார்     இந்திரிய     வினைப்     உருத்     கல்லாத,     சாதி,     பாங்கினொடு     கலந்து,     அருள்     வேண்டும்,     அறவே     கடலே     துணியா,     தாரா     கூடிக்     குழைத்தால்,     வேண்டத்     அன்றே,     அழகே     பைந்     எனை,     வினைக்கேடரும்     கடலின்     வேண்டேன்     கோல்தேன்     எச்சம்     வெருவரேன்,     தகைவு     கோண்     சதிரை     செறியும்     ஈண்டிய     அழிவு     விரவிய     கூற்றை     உம்பர்கட்கு     அம்மையே!     அறவையேன்     அத்தனே!     புன்     ஆதம்     பச்சைத்     என்பாலைப்     மூத்தானே,     நானேயோ     சடையானே,     உற்றாரை     ஓடும்,     குறியும்,     பேரும்,     கொம்பில்     மதிக்கும்     இடக்கும்     பாழ்ச்     கொம்மை     நடித்து,     பொருந்தும்     மாடும்,     பொச்சை     நங்கைமீர்!     சித்தமே     புழுவினால்     வம்பனாய்த்     முத்தனை,     மால்,     வந்து,     வேவ,     நாதம்     உரியேன்     தாமே     விடுமின்     புகழ்மின்;     நிற்பார்     சேரக்     புரள்வார்,     தொண்டர்காள்,     ஆர்க்கோ?     அறையோ,     பித்து     மூவரும்,     காட்டகத்து     வாழ்ந்தார்கள்     ஒன்றினொடு     என்னால்     கெடுவேன்;     கோவே,     சாதல்,     போதோ     அகல்கின்ற     அணியு     வளைபயில்     ஏழுடை     சொற்பா     உணர்ந்தார்க்     அளவியை     கூம்பலங்     சிந்தா     கோங்கிற்     தேவரிற்     வருங்குன்ற     தெளிவளர்     புணர்ப்போன்     உயிரொன்     பூங்கனை     சிறைவான்     கோம்பிக்     உளமாம்     சேணிற்     விலங்கலைக்     தலைப்படு     நல்வினை     ஆலத்தி     நின்னுடை     விழியாற்     குயிலைச்     கொடுங்கால்     வடிக்க     பணந்தா     கயலுள     எயிற்குல     ஆவியன்     காம்பிணை     நேயத்த     தாதிவர்     காவிநின்     அகலிடந்     தாழச்செய்     குருநாண்     கோலத்     நீங்கரும்     பொய்யுடை     என்னறி     எளிதன்     இருங்களி     கருங்கண்     சிலம்பணி     ஒருங்கட     தாரென்ன     இரத     வின்னிற     கலைக்கீ     பல்லில     ஆழமன்     நிருத்தம்     மடுக்கோ     அளியமன்     பிழைகொண்     மெய்யே     மைவார்     அக்கின்ற     செந்நிற     பருங்கண்     காகத்     பொருளா     விண்ணை     நடனாம்     அடிச்சந்த     யாழு     ஊர்வா     பைந்நா     தாதேய்     வரிசேர்     நீகண்     சங்கந்     புரங்கடந்     உள்ளப்     மேவியந்     தேமென்     ஆரத்     முன்றகர்த்     யாழார்     எழில்வா     உறுங்கண்ணி     நறமனை     கற்றில     முனிதரு     அந்தியின்     சிலையொன்று     மைத்தழை     பண்டா     மத்தகஞ்     விண்ணிறந்     குவவின     ஈசற்     தோலாக்     கழைகாண்     தவளத்த     தெவ்வரை     பாசத்     வானுழை     புயல்வள     தினைவளங்     நரல்வே     படமா     தொத்தீன்     அளிநீ     கொழுந்தா     பொன்னனை     அறுகால்     தழங்கு     தள்ளி     மாடஞ்செய்     வேய்தந்த     பனித்துண்டஞ்     ஈவிளை     சுற்றுஞ்     வழியும்     படையார்     உருப்பனை     மாதிடங்     நினைவித்துத்     கனைகடற்     வழுவா     பொருப்பர்க்     பரிவுசெய்     கணியார்     பொதுவினிற்     மருந்துநம்     விசும்பினுக்     மாற்றே     கூளி     வரையன்     செம்மல     பனைவளர்     மலவன்     மோட்டங்     செழுங்கார்     ஏனற்     கூடார்     விண்ணுக்கு     நந்தீ     காமரை     அகிலின்     அழுந்தேன்     சுரும்புறு     நற்பகற்     பைவா     நாகந்     மின்னங்     சோத்துன்     மாதுற்ற     இன்னற     தாருறு     விண்டலை     பற்றொன்றி     பூங்கணை     அலரா     பாணிகர்     பகன்தா     உள்ளு     கார்த்தரங்     பகலோன்     மூவல்     வளருங்     ஒராக     மணியக்     பாப்பணி     எலும்பா     விசும்புற்ற     மைதயங்     மாவைவந்     பிணையுங்     இங்கய     தாயிற்     குறப்பாவை     நிழற்றலை     மற்பாய்     கம்பஞ்     முன்னோன்     பனிச்சந்     வைவந்த     பறந்திருந்     ஈண்டொல்லை     பேணத்     கொடித்தேர்     முன்னோ     விடலையுற்     அன்பணைத்     கண்கடம்     மின்றங்     மின்போல்     செய்குன்     மயிலெனப்     ஆளரிக்     வடுத்தான்     முறுவல்அக்     தழுவின     யாழியன்     கொன்னுனை     பெற்றே     வைம்மலர்     வேயின     பணங்களஞ்     முன்னுங்     தெள்வன்     பாலொத்த     புயலன்     சுத்திய     வெதிரேய்     மீண்டா     பூங்கயி     மின்றொத்     மீள்வது     சுரும்பிவர்     ஆண்டி     எழுங்குலை     பரம்பயன்     சிறார்கவண்     கடந்தொறும்     களிறுற்ற     கழிகட்     விண்ணுஞ்     வான்றோய்     நறைக்கண்     கலரா     இறவரை     சுழியா     தேமாம்     வல்சியி     வாரிக்     குறைவிற்குங்     வடுத்தன     குன்றங்     கேழே     வருட்டின்     நல்லாய்     அருந்தும்     ஏர்ப்பின்னை     கானமர்     மதுமலர்ச்     மொய்யென்     மன்செய்த     கருந்தினை     வென்றவர்     வருவன     சுணங்குற்ற     மாட்டியன்     குயிலிதன்     வேலன்     அயர்ந்தும்     சென்றார்     யாயுந்     வண்டலுற்     குடிக்கலர்     விதியுடை     மனக்களி     இளையா     கள்ளினம்     அடற்களி     என்கடைக்     பிரசந்     இருந்துதி     சீரியல்     தொண்டின     பொட்டணி     தெய்வம்     சிற்பந்     சீரள     வீதலுற்     பிரியா     மூப்பான்     சிறுகட்     மிகைதணித்     நெருப்புறு     கோலித்     கருப்பினம்     சுற்றின     புரமன்     பூண்பதென்     தெளிதரல்     தேன்றிக்     புயலோங்     சிறப்பிற்     அருந்தே     கருங்குவ     முனிவரும்     வறியா     சிறுவா     வானக்கடிமதில்     சுருடரு     மூவர்நின்     தென்மாத்     ஆழியொன்     பிரியாரென     சேணுந்     நாய்வயி     தீமே     தெண்ணீ     கண்ணுழை     அற்படு     பாவியை     மயின்மன்னு     உடுத்தணி     அப்புற்ற     செய்ம்முக     பூங்குவ     தவஞ்செய்     தணியுறப்     இரவணை     சிவந்தபொன்     குராப்பயில்     வந்தான்     வில்லிகைப்     புலவித்     மலரைப்     வில்லைப்     சூன்முதிர்     சேயே     அரமங்     கனலூர்     இறுமாப்     வேயாது     விறலியும்     திக்கின்     அன்புடை     அஞ்சார்     தெள்ளம்     தேன்வண்     கயல்வந்த     கூற்றாயினசின     வியந்தலை     தேவியங்     உடைமணிகட்டிச்     மைகொண்ட     கொல்லாண்     கவலங்கொள்     சேறான்     செந்தார்     மின்றுன்     செழுமிய     திருந்தேன்     இயன்மன்னும்     கதிர்த்த     சிலைமலி     ஆறூர்     ஐயுற     ஒளிவளர்     இடர்கெடுத்(து)     பெருமையிற்     கோலமே     நீறணி     தனதன்நல்     திறம்பிய     தக்கன்நல்     மடங்கலாய்க்     மறைகளும்     உயர்கொடி     கருவளர்     வரம்பிரி     தேர்மலி     நிறைதழை     அதுமதி     பொருவரைப்     கணியெரி     திருநெடு     ஏர்கொள்கற்     காமனைக்     உறவா     காடாடு     கானே     வெறியேறு     செழுந்தென்றல்     வண்டார்     கடுப்பாய்ப்     சேவேந்து     தரவார்     திருநீ     உற்றாய்     வேறாக     இணங்கிலா     எட்டுரு     அருள்திரள்     துணுக்கென     திசைக்குமிக்     ஆடர(வு)     உருக்கிஎன்     செக்கர்ஒத்(து)     எச்சனைத்     சிறப்புடை     ஏகநா     மண்டலத்து     தன்னடி     இத்தெய்வ     அக்கனா     எண்ணில்பல்     தக்கன்வெங்     உளங்கொள     பாடலங்     மாதி     தருணேந்து     திலக     கிற்போம்     ஒழிவொன்றி     மானேர்     குன்றேந்தி     மாலுலா     இவளைவா     கோவினைப்     தானமர்     குணமணிக்     கிளையிளங்     பரிந்தசெஞ்     வகைமிகும்     தொடங்கினள்     மருண்டுறை     கணம்விரி     இவ்வரும்     தாயின்நேர்     துந்துபி     கண்பனி     நெஞ்சிடர்     பூத்திரள்     சீர்த்ததிண்     பின்னுசெஞ்     உம்பர்நா(டு)     இருந்திரைத்     கலைகள்தம்     சந்தன     கரியரே     பழையராம்     பவளமே     நீலமே     திக்கடா     மெய்யரே     குமுதமே     நீரணங்(கு)     தளிரொளி     துண்டவெண்     திருநுதல்     தோழி     என்செய்கோம்     தழைதவழ்     தன்னக     யாதுநீ     அந்திபோல்     கித்திநின்     புவனநா     புழுங்குதீ     கன்னெகா     கேடிலா     புனல்பட     விரியநீர்     என்னையுன்     அம்பரா     மூலமாய்     நீரோங்கி     நையாத     அம்பளிங்கு     மைஞ்ஞின்ற     நீவாரா(து)     முழுவதும்நீ     தன்சோதி     அரும்பேதைக்(கு)     ஆறாத     சரிந்ததுகில்     ஆரணத்தேன்     அன்னமாய்     உண்ணெகிழ்ந்(து)     அற்புதத்தெய்வம்     ஐயபொட்     கருதிவா     அண்டமோர்     மோதலைப்     தத்தையங்     அங்கைகொண்(டு)     திருவருள்     பாம்பணைத்     கண்ணியல்     கடுவினைப்     செம்மனக்     சொன்னவில்     இப்பாடல்     பூவணங்     பெரியவா     பாந்தள்பூ     தொழுதுபின்     பதிகநான்     திருமகன்     அனலமே     செங்கணா     சித்தனே     தாட்டரும்     உலகெலாம்     சடைகெழு     வாழியம்     எவரும்மா     அருளுமா(று)     பன்நெடுங்     மங்குல்சூழ்     தனியர்எத்     சரளமந்     வெய்யசெஞ்     இந்திர     பனிபடு     அணியுமிழ்     பந்தமும்     எழிலையாழ்     வையவாம்     கலங்கலம்     ஒருங்கிருங்     கைக்குவான்     பத்தியாய்     கடியார்     அல்லியம்     எம்பந்த     களையா     அகலோக     களகமணி     பாடகமும்     உருவத்(து)     ஓவா     முத்தீ     மானைப்     களிவான்     இலையார்     வெங்கோல்     நெடியா     சீரான்     துச்சான     தம்பானை     பொசியாதோ     ஆயாத     நின்றுநினைந்(து)     படுமதமும்     மண்ணோடு     வாடாவாய்     வாளாமால்     பாவார்ந்த     சலம்பொற்     போழ்ந்தி     குதிரை     செற்றுவன்     தொறுக்கள்     பவளமால்     அலந்து     அருள்செய்(து)     உடையும்     அல்லாய்ப்     இளமென்     சந்தும்     ஓமப்     அதித்த     மாலோ(டு)     காண்பதி     கள்ளவிழ்     அரிவையோர்     இறைவனை     நினைத்தேன்     கூத்தனை     சேர்வன்கொலோ     நேசமு     ஆவியின்     அம்பலத்     எழுந்தருளாய்     அரும்புனல்     தில்லையம்     ஆருயிர்     சேயிழை     எங்களை     அருள்பெறின்     ஆசையை     ஆடிவரும்     ஒட்டா     காணீரே     ஏயிவரே     முத்தர்     நோக்காத     ஒண்ணுதலி     காரி     விம்மி     அயர்வுற்     மாதொர்     கொடியைக்     அறவ     அன்ற     மன்னுக     நிட்டையி     சொல்லாண்ட     சேவிக்க     சீரும்     சேலும்     பாலுக்குப்     தாதையைத்     எந்தைஎந்    
Search limited to first 100
1.001   1 st/nd Thirumurai   Song # 1   திருஞானசம்பந்த சுவாமிகள்   திருக்கடைக்காப்பு  
தோடு உடைய செவியன், விடை ஏறி, ஓர் தூ வெண்மதி சூடி,
காடு உடைய சுடலைப் பொடி பூசி, என் உள்ளம் கவர் கள்வன்-
ஏடு உடைய மலரான் முனைநாள் பணிந்து ஏத்த, அருள்செய்த,
பீடுஉடைய பிரமாபுரம் மேவிய, பெம்மான்-இவன் அன்றே!
1.001   1 st/nd Thirumurai   Song # 2   திருஞானசம்பந்த சுவாமிகள்   திருக்கடைக்காப்பு  
முற்றல் ஆமை இள நாகமொடு ஏனமுளைக் கொம்பு அவை பூண்டு,
வற்றல் ஓடு கலனாப் பலி தேர்ந்து, எனது உள்ளம் கவர் கள்வன்-
கற்றல் கேட்டல் உடையார் பெரியார் கழல் கையால் தொழுது ஏத்த,
பெற்றம் ஊர்ந்த, பிரமாபுரம் மேவிய, பெம்மான்-இவன் அன்றே!
1.001   1 st/nd Thirumurai   Song # 3   திருஞானசம்பந்த சுவாமிகள்   திருக்கடைக்காப்பு  
நீர் பரந்த நிமிர் புன் சடை மேல் ஒர் நிலா வெண்மதி சூடி,
ஏர் பரந்த இன வெள் வளை சோர, என் உள்ளம் கவர் கள்வன்-
ஊர் பரந்த உலகின் முதல் ஆகிய ஓர் ஊர் இது என்னப்
பேர் பரந்த பிரமாபுரம் மேவிய பெம்மான்-இவன் அன்றே!

1.001   1 st/nd Thirumurai   Song # 4   திருஞானசம்பந்த சுவாமிகள்   திருக்கடைக்காப்பு  
விண் மகிழ்ந்த மதில் எய்ததும் அன்றி, விளங்கு தலை ஓட்டில்
உள் மகிழ்ந்து, பலி தேரிய வந்து, எனது உள்ளம் கவர் கள்வன்-
மண் மகிழ்ந்த அரவம், மலர்க் கொன்றை, மலிந்த வரைமார்பில்
பெண் மகிழ்ந்த, பிரமாபுரம் மேவிய, பெம்மான்-இவன் அன்றே!

1.001   1 st/nd Thirumurai   Song # 5   திருஞானசம்பந்த சுவாமிகள்   திருக்கடைக்காப்பு  
ஒருமை பெண்மை உடையன்! சடையன்! விடை ஊரும் இவன்! என்ன
அருமை ஆக உரை செய்ய அமர்ந்து, எனது உள்ளம் கவர் கள்வன்-
கருமை பெற்ற கடல் கொள்ள, மிதந்தது ஒர் காலம் இது என்னப்
பெருமை பெற்ற பிரமாபுரம் மேவிய பெம்மான்-இவன் அன்றே!

1.001   1 st/nd Thirumurai   Song # 6   திருஞானசம்பந்த சுவாமிகள்   திருக்கடைக்காப்பு  
மறை கலந்த ஒலிபாடலொடு ஆடலர் ஆகி, மழு ஏந்தி,
இறை கலந்த இனவெள்வளை சோர, என் உள்ளம் கவர் கள்வன்-
கறை கலந்த கடி ஆர் பொழில், நீடு உயர் சோலை, கதிர் சிந்தப்
பிறை கலந்த, பிரமாபுரம் மேவிய, பெம்மான்-இவன் அன்றே!

1.001   1 st/nd Thirumurai   Song # 7   திருஞானசம்பந்த சுவாமிகள்   திருக்கடைக்காப்பு  
சடை முயங்கு புனலன், அனலன், எரி வீசிச் சதிர்வு எய்த,
உடை முயங்கும் அரவோடு உழிதந்து, எனது உள்ளம் கவர் கள்வன்-
கடல் முயங்கு கழி சூழ் குளிர்கானல் அம் பொன் அம் சிறகு அன்னம்
பெடை முயங்கு பிரமாபுரம் மேவிய பெம்மான் இவன் அன்றே!

1.001   1 st/nd Thirumurai   Song # 8   திருஞானசம்பந்த சுவாமிகள்   திருக்கடைக்காப்பு  
வியர் இலங்கு வரை உந்திய தோள்களை வீரம் விளைவித்த
உயர் இலங்கை அரையன் வலி செற்று, எனது உள்ளம் கவர் கள்வன்-
துயர் இலங்கும் உலகில் பல ஊழிகள் தோன்றும் பொழுது எல்லாம்
பெயர் இலங்கு பிரமாபுரம் மேவிய பெம்மான்-இவன் அன்றே!

1.001   1 st/nd Thirumurai   Song # 9   திருஞானசம்பந்த சுவாமிகள்   திருக்கடைக்காப்பு  
தாள் நுதல் செய்து, இறை காணிய, மாலொடு தண்தாமரை யானும்,
நீணுதல் செய்து ஒழிய நிமிர்ந்தான், எனது உள்ளம் கவர் கள்வன்-
வாள்நுதல் செய் மகளீர் முதல் ஆகிய வையத்தவர் ஏத்த,
பேணுதல் செய் பிரமாபுரம் மேவிய பெம்மான்-இவன் அன்றே!

1.001   1 st/nd Thirumurai   Song # 10   திருஞானசம்பந்த சுவாமிகள்   திருக்கடைக்காப்பு  
புத்தரோடு பொறி இல் சமணும் புறம் கூற, நெறி நில்லா
ஒத்த சொல்ல, உலகம் பலி தேர்ந்து, எனது உள்ளம் கவர் கள்வன்-
மத்தயானை மறுக, உரி போர்த்தது ஒர்மாயம் இது! என்ன,
பித்தர் போலும், பிரமாபுரம் மேவிய பெம்மான்-இவன் அன்றே!

1.001   1 st/nd Thirumurai   Song # 11   திருஞானசம்பந்த சுவாமிகள்   திருக்கடைக்காப்பு  
அருநெறிய மறை வல்ல முனி அகன் பொய்கை அலர் மேய,
பெரு நெறிய, பிரமாபுரம் மேவிய பெம்மான் இவன் தன்னை,
ஒரு நெறிய மனம் வைத்து உணர் ஞானசம்பந்தன் உரை செய்த
திரு நெறிய தமிழ் வல்லவர் தொல்வினை தீர்தல் எளிதுஆமே.

1.002   1 st/nd Thirumurai   Song # 1   திருஞானசம்பந்த சுவாமிகள்   திருக்கடைக்காப்பு  
குறி கலந்த இசை பாடலினான், நசையால், இவ் உலகு எல்லாம்
நெறி கலந்தது ஒரு நீர்மையனாய், எருது ஏறி, பலி பேணி,
முறி கலந்தது ஒரு தோல் அரைமேல் உடையான் இடம் மொய்ம் மலரின்
பொறி கலந்த பொழில் சூழ்ந்து, அயலே புயல் ஆரும் புகலூரே.

1.002   1 st/nd Thirumurai   Song # 2   திருஞானசம்பந்த சுவாமிகள்   திருக்கடைக்காப்பு  
காது இலங்கு குழையன், இழை சேர் திருமார்பன், ஒருபாகம்
மாது இலங்கு திருமேனியினான், கருமானின் உரி ஆடை
மீது இலங்க அணிந்தான், இமையோர் தொழ, மேவும் இடம் சோலைப்
போதில் அங்கு நசையால் வரிவண்டு இசை பாடும் புகலூரே.

1.002   1 st/nd Thirumurai   Song # 3   திருஞானசம்பந்த சுவாமிகள்   திருக்கடைக்காப்பு  
பண் நிலாவும் மறை பாடலினான், இறை சேரும் வளை அம் கைப்
பெண் நிலாவ உடையான், பெரியார் கழல் என்றும் தொழுது ஏத்த,
உள்-நிலாவி அவர் சிந்தை உள் நீங்கா ஒருவன், இடம் என்பர்
மண் நிலாவும் அடியார் குடிமைத் தொழில் மல்கும் புகலூரே.

1.002   1 st/nd Thirumurai   Song # 4   திருஞானசம்பந்த சுவாமிகள்   திருக்கடைக்காப்பு  
நீரின் மல்கு சடையன், விடையன், அடையார் தம் அரண் மூன்றும்
சீரின் மல்கு மலையே சிலை ஆக முனிந்தான், உலகு உய்யக்
காரின் மல்கு கடல்நஞ்சம் அது உண்ட கடவுள், இடம் என்பர்
ஊரின் மல்கி வளர் செம்மையினால் உயர்வு எய்தும் புகலூரே.

1.002   1 st/nd Thirumurai   Song # 5   திருஞானசம்பந்த சுவாமிகள்   திருக்கடைக்காப்பு  
செய்ய மேனி வெளிய பொடிப் பூசுவர், சேரும் அடியார்மேல்
பைய நின்ற வினை பாற்றுவர், போற்றி இசைத்து என்றும் பணிவாரை
மெய்ய நின்ற பெருமான், உறையும் இடம் என்பர் அருள் பேணி,
பொய் இலாத மனத்தார் பிரியாது பொருந்தும் புகலூரே.

1.002   1 st/nd Thirumurai   Song # 6   திருஞானசம்பந்த சுவாமிகள்   திருக்கடைக்காப்பு  
கழலின் ஓசை, சிலம்பின் ஒலி, ஓசை கலிக்க, பயில் கானில்,
குழலின் ஓசை குறள்பாரிடம் போற்ற, குனித்தார் இடம் என்பர்
விழவின் ஓசை, அடியார் மிடைவு உற்று விரும்பிப் பொலிந்து எங்கும்
முழவின் ஓசை, முந் நீர் அயர்வு எய்த முழங்கும் புகலூரே.

1.002   1 st/nd Thirumurai   Song # 7   திருஞானசம்பந்த சுவாமிகள்   திருக்கடைக்காப்பு  
வெள்ளம் ஆர்ந்து மிளிர் செஞ்சடை தன் மேல் விளங்கும் மதி சூடி,
உள்ளம் ஆர்ந்த அடியார் தொழுது ஏத்த, உகக்கும் அருள் தந்து, எம்
கள்ளம் ஆர்ந்து கழியப் பழி தீர்த்த கடவுள் இடம் என்பர்
புள்ளை ஆர்ந்த வயலின் விளைவால் வளம் மல்கும் புகலூரே.

1.002   1 st/nd Thirumurai   Song # 8   திருஞானசம்பந்த சுவாமிகள்   திருக்கடைக்காப்பு  
தென் இலங்கை அரையன், வரை பற்றி எடுத்தான், முடி திண் தோள்,
தன் இலங்கு விரலால் நெரிவித்து, இசை கேட்டு, அன்று, அருள் செய்த
மின் இலங்கு சடையான் மடமா தொடு மேவும் இடம் என்பர்
பொன் இலங்கு மணி மாளிகை மேல் மதி தோயும் புகலூரே.

1.002   1 st/nd Thirumurai   Song # 9   திருஞானசம்பந்த சுவாமிகள்   திருக்கடைக்காப்பு  
நாகம் வைத்த முடியான், அடி கை தொழுது ஏத்தும் அடியார்கள்
ஆகம் வைத்த பெருமான், பிரமனொடு மாலும் தொழுது ஏத்த
ஏகம் வைத்த எரி ஆய் மிக ஓங்கிய எம்மான், இடம்போலும்
போகம் வைத்த பொழிலின்(ன்) நிழலால் மது வாரும் புகலூரே.

1.002   1 st/nd Thirumurai   Song # 10   திருஞானசம்பந்த சுவாமிகள்   திருக்கடைக்காப்பு  
செய்தவத்தர் மிகு தேரர்கள், சாக்கியர், செப்பில் பொருள் அல்லாக்
கைதவத்தர், மொழியைத் தவிர்வார்கள் கடவுள் இடம் போலும்
கொய்து பத்தர் மலரும் புனலும் கொடு தூவி, துதி செய்து,
மெய் தவத்தின் முயல்வார் உயர் வானகம் எய்தும் புகலூரே.

1.002   1 st/nd Thirumurai   Song # 11   திருஞானசம்பந்த சுவாமிகள்   திருக்கடைக்காப்பு  
புற்றில் வாழும் அரவம்(ம்) அரை ஆர்த்தவன் மேவும் புகலூரை,
கற்று நல்ல அவர் காழியுள் ஞானசம்பந்தன் தமிழ் மாலை
பற்றி, என்றும் இசை பாடிய மாந்தர், பரமன் அடி சேர்ந்து,
குற்றம் இன்றி, குறைபாடு ஒழியா, புகழ் ஓங்கி, பொலிவாரே.

1.003   1 st/nd Thirumurai   Song # 1   திருஞானசம்பந்த சுவாமிகள்   திருக்கடைக்காப்பு  
பத்தரோடு பலரும் பொலிய மலர் அங்கைப் புனல் தூவி,
ஒத்த சொல்லி, உலகத்தவர் தாம் தொழுது ஏத்த, உயர் சென்னி
மத்தம் வைத்த பெருமான் பிரியாது உறைகின்ற வலி தாயம்,
சித்தம் வைத்த அடியார் அவர்மேல் அடையா, மற்று இடர், நோயே.

1.003   1 st/nd Thirumurai   Song # 2   திருஞானசம்பந்த சுவாமிகள்   திருக்கடைக்காப்பு  
படை இலங்கு கரம் எட்டு உடையான், படிறு ஆகக் கனல் ஏந்திக்
கடை இலங்கு மனையில் பலி கொண்டு உணும் கள்வன், உறை கோயில்,
மடை இலங்கு பொழிலின் நிழல்வாய் மது வீசும் வலி தாயம்
அடைய நின்ற அடியார்க்கு அடையா, வினை அல்லல் துயர்தானே.

1.003   1 st/nd Thirumurai   Song # 3   திருஞானசம்பந்த சுவாமிகள்   திருக்கடைக்காப்பு  
ஐயன், நொய்யன், அணியன், பிணி இல்லவர் என்றும் தொழுது ஏத்த,
செய்யன், வெய்ய படை ஏந்த வல்லான், திருமாதோடு உறை கோயில்
வையம் வந்து பணிய, பிணி தீர்த்து உயர்கின்ற வலி தாயம்
உய்யும் வண்ணம் நினைமின்! நினைந்தால், வினை தீரும்; நலம் ஆமே.

1.003   1 st/nd Thirumurai   Song # 4   திருஞானசம்பந்த சுவாமிகள்   திருக்கடைக்காப்பு  
ஒற்றை ஏறு அது உடையான்; நடம் ஆடி, ஒரு பூதப்படை சூழ;
புற்றில் நாகம் அரை ஆர்த்து உழல்கின்ற எம்பெம்மான்; மடவாளோடு
உற்ற கோயில் உலகத்து ஒளி மல்கிட உள்கும் வலி தாயம்
பற்றி வாழும் அதுவே சரண் ஆவது, பாடும் அடியார்க்கே.

1.003   1 st/nd Thirumurai   Song # 5   திருஞானசம்பந்த சுவாமிகள்   திருக்கடைக்காப்பு  
புந்தி ஒன்றி நினைவார் வினை ஆயின தீர, பொருள் ஆய
அந்தி அன்னது ஒரு பேர் ஒளியான் அமர் கோயில் அயல் எங்கும்
மந்தி வந்து கடுவனொடும் கூடி வணங்கும் வலி தாயம்
சிந்தியாத அவர் தம் அடும் வெந்துயர் தீர்தல் எளிது அன்றே.

1.003   1 st/nd Thirumurai   Song # 6   திருஞானசம்பந்த சுவாமிகள்   திருக்கடைக்காப்பு  
ஊன் இயன்ற தலையில் பலி கொண்டு, உலகத்து உள்ளவர் ஏத்த,
கான் இயன்ற கரியின் உரி போர்த்து, உழல் கள்வன்; சடை தன் மேல்
வான் இயன்ற பிறை வைத்த எம் ஆதி; மகிழும் வலி தாயம்
தேன் இயன்ற நறு மா மலர் கொண்டு நின்று ஏத்த, தெளிவு ஆமே.

1.003   1 st/nd Thirumurai   Song # 7   திருஞானசம்பந்த சுவாமிகள்   திருக்கடைக்காப்பு  
கண் நிறைந்த விழியின் அழலால் வரு காமன் உயிர் வீட்டி,
பெண் நிறைந்த ஒருபால் மகிழ்வு எய்திய பெம்மான் உறை கோயில்
மண் நிறைந்த புகழ் கொண்டு அடியார்கள் வணங்கும் வலிதாயத்து
உள் நிறைந்த பெருமான் கழல் ஏத்த, நம் உண்மைக் கதி ஆமே.

1.003   1 st/nd Thirumurai   Song # 8   திருஞானசம்பந்த சுவாமிகள்   திருக்கடைக்காப்பு  
கடலில் நஞ்சம் அமுது உண்டு, இமையோர் தொழுது ஏத்த, நடம் ஆடி,
அடல் இலங்கை அரையன் வலி செற்று அருள் அம்மான் அமர் கோயில்
மடல் இலங்கு கமுகின், பலவின், மது விம்மும் வலி தாயம்
உடல் இலங்கும் உயிர் உள்ளளவும் தொழ, உள்ளத்துயர் போமே.

1.003   1 st/nd Thirumurai   Song # 9   திருஞானசம்பந்த சுவாமிகள்   திருக்கடைக்காப்பு  
பெரிய மேருவரையே சிலையா, மலைவு உற்றார் எயில் மூன்றும்
எரிய எய்த ஒருவன், இருவர்க்கு அறிவு ஒண்ணா வடிவு ஆகும்
எரி அது ஆகி உற ஓங்கியவன், வலிதாயம் தொழுது ஏத்த,
உரியர் ஆக உடையார் பெரியார் என உள்கும் உலகோரே.

1.003   1 st/nd Thirumurai   Song # 10   திருஞானசம்பந்த சுவாமிகள்   திருக்கடைக்காப்பு  
ஆசி ஆர மொழியார் அமண் சாக்கியர் அல்லாதவர் கூடி
ஏசி, ஈரம் இலராய், மொழிசெய்தவர் சொல்லைப் பொருள் என்னேல்!
வாசி தீர அடியார்க்கு அருள்செய்து வளர்ந்தான் வலிதாயம்
பேசும் ஆர்வம் உடையார் அடியார் எனப் பேணும் பெரியோரே.

1.003   1 st/nd Thirumurai   Song # 11   திருஞானசம்பந்த சுவாமிகள்   திருக்கடைக்காப்பு  
வண்டு வைகும் மணம் மல்கிய சோலை வளரும் வலிதாயத்து
அண்டவாணன் அடி உள்குதலால், அருள்மாலைத் தமிழ் ஆக,
கண்டல் வைகு கடல் காழியுள் ஞானசம்பந்தன் தமிழ் பத்தும்
கொண்டு வைகி இசை பாட வல்லார் குளிர் வானத்து உயர் வாரே.

1.004   1 st/nd Thirumurai   Song # 1   திருஞானசம்பந்த சுவாமிகள்   திருக்கடைக்காப்பு  
மைம் மரு பூங்குழல் கற்றை துற்ற, வாள்நுதல் மான்விழி மங்கையோடும்,
பொய்ம் மொழியா மறையோர்கள் ஏத்த, புகலி நிலாவிய புண்ணியனே!
எம் இறையே! இமையாத முக்கண் ஈச! என் நேச! இது என்கொல சொல்லாய்
மெய்ம்மொழி நால்மறையோர் மிழலை விண் இழி கோயில் விரும்பியதே?

1.004   1 st/nd Thirumurai   Song # 2   திருஞானசம்பந்த சுவாமிகள்   திருக்கடைக்காப்பு  
கழல் மல்கு பந்தொடு அம்மானை முற்றில் கற்றவர், சிற்றிடைக் கன்னிமார்கள்,
பொழில் மல்கு கிள்ளையைச் சொல் பயிற்றும் புகலி நிலாவிய புண்ணியனே!
எழில் மலரோன் சிரம் ஏந்தி உண்டு ஓர் இன்பு உறு செல்வம் இது என் கொல் சொல்லாய்
மிழலையுள் வேதியர் ஏத்தி வாழ்த்த, விண் இழி கோயில் விரும்பியதே?

1.004   1 st/nd Thirumurai   Song # 3   திருஞானசம்பந்த சுவாமிகள்   திருக்கடைக்காப்பு  
கன்னியர் ஆடல் கலந்து, மிக்க கந்துக வாடை கலந்து, துங்கப்
பொன் இயல் மாடம் நெருங்கு செல்வப் புகலி நிலாவிய புண்ணியனே!
இன் இசை யாழ் மொழியாள் ஒருபாகத்து எம் இறையே! இது என் கொல் சொல்லாய்
மின் இயல் நுண் இடையார் மிழலை விண் இழி கோயில் விரும்பியதே?

1.004   1 st/nd Thirumurai   Song # 4   திருஞானசம்பந்த சுவாமிகள்   திருக்கடைக்காப்பு  
நாகபணம் திகழ் அல்குல் மல்கும் நன் நுதல் மான்விழி மங்கையோடும்
பூக வளம் பொழில் சூழ்ந்த அம் தண் புகலி நிலாவிய புண்ணியனே!
ஏக பெருந்தகை ஆய பெம்மான்! எம் இறையே! இது என்கொல் சொல்லாய்
மேகம் உரிஞ்சு எயில் சூழ் மிழலை விண் இழி கோயில் விரும்பியதே?

1.004   1 st/nd Thirumurai   Song # 5   திருஞானசம்பந்த சுவாமிகள்   திருக்கடைக்காப்பு  
சந்து அளறு ஏறு தடம் கொள் கொங்கைத் தையலொடும், தளராத வாய்மைப்
புந்தியின் நால் மறையோர்கள் ஏத்தும், புகலி நிலாவிய புண்ணியனே!
எம் தமை ஆள் உடை ஈச! எம்மான்! எம் இறையே! இது என்கொல் சொல்லாய்
வெந்த வெண் நீறு அணிவார் மிழலை விண் இழி கோயில் விரும்பியதே?

1.004   1 st/nd Thirumurai   Song # 6   திருஞானசம்பந்த சுவாமிகள்   திருக்கடைக்காப்பு  
சங்கு, ஒலி இப்பி, சுறா, மகரம், தாங்கி நிரந்து, தரங்கம் மேல்மேல்
பொங்கு ஒலி நீர் சுமந்து ஓங்கு செம்மைப் புகலி நிலாவிய புண்ணியனே!
எங்கள் பிரான்! இமையோர்கள் பெம்மான்! எம் இறையே! இது என்கொல் சொல்லாய்
வெங்கதிர் தோய் பொழில் சூழ் மிழலை விண் இழி கோயில் விரும்பியதே?

1.004   1 st/nd Thirumurai   Song # 7   திருஞானசம்பந்த சுவாமிகள்   திருக்கடைக்காப்பு  
காமன் எரிப்பிழம்பு ஆக நோக்கி, காம்பு அன தோளியொடும் கலந்து,
பூ மரு நான்முகன் போல்வர் ஏத்த, புகலி நிலாவிய புண்ணியனே!
ஈமவனத்து எரி ஆட்டு உகந்த எம் பெருமான்! இது என்கொல் சொல்லாய்
வீ மரு தண் பொழில் சூழ் மிழலை விண் இழி கோயில் விரும்பியதே?

1.004   1 st/nd Thirumurai   Song # 8   திருஞானசம்பந்த சுவாமிகள்   திருக்கடைக்காப்பு  
இலங்கையர் வேந்து எழில் வாய்த்த திண் தோள் இற்று அலற விரல் ஒற்றி, ஐந்து
புலம் களை கட்டவர் போற்ற, அம் தண் புகலி நிலாவிய புண்ணியனே!
இலங்கு எரி ஏந்தி நின்று எல்லி ஆடும் எம் இறையே! இது என்கொல் சொல்லாய்
விலங்கல் ஒண் மாளிகை சூழ் மிழலை விண் இழி கோயில் விரும்பியதே?

1.004   1 st/nd Thirumurai   Song # 9   திருஞானசம்பந்த சுவாமிகள்   திருக்கடைக்காப்பு  
செறி முளரித்தவிசு ஏறி ஆறும் செற்று அதில் வீற்றிருந் தானும், மற்றைப்
பொறி அரவத்து அணையானும், காணாப் புகலி நிலாவிய புண்ணியனே!
எறி மழுவோடு இளமான் கை இன்றி இருந்த பிரான்! இது என்கொல் சொல்லாய்
வெறி கமழ் பூம்பொழில் சூழ் மிழலை விண் இழி கோயில் விரும்பியதே?

1.004   1 st/nd Thirumurai   Song # 10   திருஞானசம்பந்த சுவாமிகள்   திருக்கடைக்காப்பு  
பத்தர் கணம் பணிந்து ஏத்த வாய்த்த பான்மை அது அன்றியும், பல் சமணும்
புத்தரும் நின்று அலர் தூற்ற, அம் தண் புகலி நிலாவிய புண்ணியனே!
எத்தவத் தோர்க்கும் இலக்கு ஆய் நின்ற எம்பெருமான்! இது என்கொல் சொல்லாய்
வித்தகர் வாழ் பொழில் சூழ் மிழலை விண் இழி கோயில் விரும்பியதே?

1.004   1 st/nd Thirumurai   Song # 11   திருஞானசம்பந்த சுவாமிகள்   திருக்கடைக்காப்பு  
விண் இழி கோயில் விரும்பி மேவும் வித்தகம் என்கொல் இது! என்று சொல்லி,
புண்ணியனை, புகலி நிலாவு பூங்கொடியோடு இருந்தானைப் போற்றி,
நண்ணிய கீர்த்தி நலம் கொள் கேள்வி நால்மறை ஞானசம்பந்தன் சொன்ன
பண் இயல் பாடல் வல்லார்கள் இந்தப் பாரொடு விண் பரிபாலகரே.

1.005   1 st/nd Thirumurai   Song # 1   திருஞானசம்பந்த சுவாமிகள்   திருக்கடைக்காப்பு  
செய் அருகே புனல் பாய, ஓங்கிச் செங்கயல் பாய, சில மலர்த்தேன்-
கை அருகே கனி வாழை ஈன்று கானல் எலாம் கமழ் காட்டுப்பள்ளி,
பை அருகே அழல் வாய ஐவாய்ப் பாம்பு அணையான் பணைத் தோளி பாகம்
மெய் அருகே உடையானை உள்கி, விண்டவர் ஏறுவர், மேல் உலகே.

1.005   1 st/nd Thirumurai   Song # 2   திருஞானசம்பந்த சுவாமிகள்   திருக்கடைக்காப்பு  
திரைகள் எல்லா மலரும் சுமந்து, செழுமணி முத்தொடு பொன் வரன்றி,
கரைகள் எல்லாம் அணி சேர்ந்து உரிஞ்சி, காவிரி கால் பொரு காட்டுப் பள்ளி,
உரைகள் எல்லாம் உணர்வு எய்தி நல்ல உத்தமராய் உயர்ந்தார் உலகில்,
அரவம் எல்லாம் அரை ஆர்த்த செல்வர்க்கு ஆட்செய, அல்லல் அறுக்கல் ஆமே.

1.005   1 st/nd Thirumurai   Song # 3   திருஞானசம்பந்த சுவாமிகள்   திருக்கடைக்காப்பு  
தோல் உடையான்; வண்ணப் போர்வையினான்; சுண்ண வெண் நீறு துதைந்து, இலங்கு
நூல் உடையான்; இமையோர் பெருமான்; நுண் அறிவால் வழிபாடு செய்யும்
கால் உடையான்; கரிது ஆய கண்டன்; காதலிக்கப்படும் காட்டுப்பள்ளி
மேல் உடையான்; இமையாத முக்கண்; மின் இடையாளொடும் வேண்டினானே.

1.005   1 st/nd Thirumurai   Song # 4   திருஞானசம்பந்த சுவாமிகள்   திருக்கடைக்காப்பு  
சலசல சந்து அகிலோடும் உந்தி, சந்தனமே கரை சார்த்தி, எங்கும்
பலபல வாய்த்தலை ஆர்த்து மண்டி, பாய்ந்து இழி காவிரிப் பாங்கரின்வாய்,
கலகல நின்று அதிரும் கழலான் காதலிக்கப்படும் காட்டுப்பள்ளி
சொல வல தொண்டர்கள் ஏத்த நின்ற சூலம் வல்லான் கழல் சொல்லுவோமே!

1.005   1 st/nd Thirumurai   Song # 5   திருஞானசம்பந்த சுவாமிகள்   திருக்கடைக்காப்பு  
தளை அவிழ் தண் நிற நீலம், நெய்தல், தாமரை, செங்கழு நீரும், எல்லாம்
களை அவிழும் குழலார் கடிய, காதலிக்கப்படும் காட்டுப்பள்ளி,
துளை பயிலும் குழல், யாழ், முரல, துன்னிய இன் இசையால் துதைந்த
அளை பயில் பாம்பு அரை ஆர்த்த செல்வர்க்கு ஆட்செய, அல்லல் அறுக்கல் ஆமே.

1.005   1 st/nd Thirumurai   Song # 6   திருஞானசம்பந்த சுவாமிகள்   திருக்கடைக்காப்பு  
முடி கையினால் தொடும் மோட்டு உழவர் முன்கைத் தருக்கைக் கரும்பு இன் கட்டிக்
கடிகையினால் எறி காட்டுப்பள்ளி காதலித்தான், கரிது ஆய கண்டன்,
பொடி அணி மேனியினானை உள்கி, போதொடு நீர் சுமந்து ஏத்தி, முன் நின்று,
அடி கையினால் தொழ வல்ல தொண்டர் அருவினையைத் துரந்து ஆட்செய்வாரே.

1.005   1 st/nd Thirumurai   Song # 7   திருஞானசம்பந்த சுவாமிகள்   திருக்கடைக்காப்பு  
பிறை உடையான், பெரியோர்கள் பெம்மான், பெய் கழல் நாள்தொறும் பேணிஏத்த
மறை உடையான், மழுவாள் உடையான், வார்தரு மால் கடல் நஞ்சம் உண்ட
கறை உடையான், கனல் ஆடு கண்ணால் காமனைக் காய்ந்தவன், காட்டுப்பள்ளிக்
குறை உடையான், குறள் பூதச் செல்வன், குரை கழலே கைகள் கூப்பினோமே!

1.005   1 st/nd Thirumurai   Song # 8   திருஞானசம்பந்த சுவாமிகள்   திருக்கடைக்காப்பு  
செற்றவர் தம் அரணம்(ம்) அவற்றைச் செவ் அழல் வாய் எரியூட்டி, நன்றும்
கற்றவர் தாம் தொழுது ஏத்த நின்றான் காதலிக்கப்படும் காட்டுப்பள்ளி
உற்றவர்தாம் உணர்வு எய்தி, நல்ல உம்பர் உள்ளார் தொழுது ஏத்த நின்ற
பெற்றமரும் பெருமானை அல்லால், பேசுவதும் மற்று ஓர் பேச்சு இலோமே!

1.005   1 st/nd Thirumurai   Song # 9   திருஞானசம்பந்த சுவாமிகள்   திருக்கடைக்காப்பு  
ஒண் துவர் ஆர் துகில் ஆடை மெய் போர்த்து, உச்சி கொளாமை உண்டே, உரைக்கும்
குண்டர்களோடு அரைக் கூறை இல்லார் கூறுவது ஆம்குணம் அல்லகண்டீர்;
அண்ட மறையவன் மாலும் காணா ஆதியினான், உறை காட்டுப்பள்ளி
வண்டு அமரும் மலர்க் கொன்றை மாலை வார் சடையான், கழல வாழ்த்துவோமே!

1.005   1 st/nd Thirumurai   Song # 10   திருஞானசம்பந்த சுவாமிகள்   திருக்கடைக்காப்பு  
பொன் இயல் தாமரை, நீலம், நெய்தல், போதுகளால் பொலிவு எய்து பொய்கை,
கன்னியர் தாம் குடை காட்டுப்பள்ளிக் காதலனை, கடல் காழியர்கோன்-
துன்னிய இன் இசையால் துதைந்து சொல்லிய ஞானசம்பந்தன்-நல்ல
தன் இசையால் சொன்ன மாலைபத்தும் தாங்க வல்லார் புகழ் தாங்குவாரே.

1.006   1 st/nd Thirumurai   Song # 1   திருஞானசம்பந்த சுவாமிகள்   திருக்கடைக்காப்பு  
அங்கமும் வேதமும் ஓதும் நாவர் அந்தணர் நாளும் அடி பரவ,
மங்குல்மதி தவழ் மாட வீதி மருகல் நிலாவிய மைந்த! சொல்லாய்
செங்கயல் ஆர் புனல் செல்வம் மல்கு சீர் கொள் செங்காட்டங்குடி அதனுள்
கங்குல் விளங்கு எரி ஏந்தி ஆடும் கணபதியீச்சுரம் காமுறவே?

1.006   1 st/nd Thirumurai   Song # 2   திருஞானசம்பந்த சுவாமிகள்   திருக்கடைக்காப்பு  
நெய் தவழ் மூ எரி காவல் ஓம்பும் நேர் புரிநூல் மறையாளர் ஏத்த,
மை தவழ் மாடம் மலிந்த வீதி மருகல் நிலாவிய மைந்த! சொல்லாய்
செய் தவ நால் மறையோர்கள் ஏத்தும் சீர் கொள் செங்காட்டங்குடி அதனுள்
கை தவழ் கூர் எரி ஏந்தி ஆடும் கணபதியீச்சுரம் காமுறவே?

1.006   1 st/nd Thirumurai   Song # 3   திருஞானசம்பந்த சுவாமிகள்   திருக்கடைக்காப்பு  
தோலொடு நூல் இழை சேர்ந்த மார்பர், தொகும் மறையோர்கள், வளர்த்த செந்தீ
மால்புகை போய் விம்மு மாட வீதி மருகல் நிலாவிய மைந்த! சொல்லாய்
சேல் புல்கு தண் வயல் சோலை சூழ்ந்த சீர் கொள் செங்காட்டங்குடி அதனுள்
கால் புல்கு பைங் கழல் ஆர்க்க ஆடும் கணபதி யீச்சுரம் காமுறவே?

1.006   1 st/nd Thirumurai   Song # 4   திருஞானசம்பந்த சுவாமிகள்   திருக்கடைக்காப்பு  
நா மரு கேள்வியர் வேள்வி ஓவா நால் மறையோர் வழிபாடு செய்ய,
மா மருவும் மணிக் கோயில் மேய மருகல் நிலாவிய மைந்த! சொல்லாய்
தே மரு பூம் பொழில் சோலை சூழ்ந்த சீர் கொள் செங்காட்டங்குடி அதனுள்
காமரு சீர் மகிழ்ந்து எல்லி ஆடும் கணபதியீச்சுரம் காமுறவே?

1.006   1 st/nd Thirumurai   Song # 5   திருஞானசம்பந்த சுவாமிகள்   திருக்கடைக்காப்பு  
பாடல் முழவும் விழவும் ஓவாப் பல் மறையோர் அவர்தாம் பரவ,
மாட நெடுங்கொடி விண் தடவு மருகல் நிலாவிய மைந்த! சொல்லாய்
சேடகம் மா மலர்ச் சோலை சூழ்ந்த சீர் கொள் செங்காட்டங்குடி அதனுள்
காடு அகமே இடம் ஆக ஆடும் கணபதியீச்சுரம் காமுறவே?

1.006   1 st/nd Thirumurai   Song # 6   திருஞானசம்பந்த சுவாமிகள்   திருக்கடைக்காப்பு  
புனை அழல் ஓம்பு கை அந்தணாளர் பொன் அடி நாள்தொறும் போற்றி இசைப்ப,
மனை கெழு மாடம் மலிந்த வீதி மருகல் நிலாவிய மைந்த! சொல்லாய்
சினை கெழு தண் வயல், சோலை, சூழ்ந்த சீர் கொள் செங்காட்டங்குடி அதனுள்
கனை வளர் கூர் எரி ஏந்தி ஆடும் கணபதியீச்சுரம் காமுறவே?

1.006   1 st/nd Thirumurai   Song # 7   திருஞானசம்பந்த சுவாமிகள்   திருக்கடைக்காப்பு  
பூண் தங்கு மார்பின் இலங்கை வேந்தன் பொன் நெடுந்தோள் வரையால் அடர்த்து,
மாண் தங்கு நூல் மறையோர் பரவ, மருகல் நிலாவிய மைந்த! சொல்லாய்
சேண் தங்கு மா மலர்ச் சோலை சூழ்ந்த சீர் கொள் செங்காட்டங்குடி அதனுள்
காண் தங்கு தோள் பெயர்த்து எல்லி ஆடும் கணபதியீச்சுரம் காமுறவே?

1.006   1 st/nd Thirumurai   Song # 8   திருஞானசம்பந்த சுவாமிகள்   திருக்கடைக்காப்பு  
அந்தமும் ஆதியும், நான்முகனும் அரவு அணையானும், அறிவு அரிய,
மந்திரவேதங்கள் ஓதும் நாவர் மருகல் நிலாவிய மைந்த! சொல்லாய்
செந்தமிழோர்கள் பரவி ஏத்தும் சீர் கொள் செங்காட்டங்குடி அதனுள்
கந்தம் அகில் புகையே கமழும் கணபதியீச்சுரம் காமுறவே?

1.006   1 st/nd Thirumurai   Song # 9   திருஞானசம்பந்த சுவாமிகள்   திருக்கடைக்காப்பு  
இலை மருதே அழகு ஆக நாளும் இடு துவர்க்காயொடு சுக்குத் தின்னும்
நிலை அமண் தேரரை நீங்கி நின்று, நீதர் அல்லார் தொழும் மா மருகல்,
மலைமகள் தோள் புணர்வாய்! அருளாய் மாசு இல் செங்காட்டங்குடி அதனுள்
கலை மல்கு தோல் உடுத்து எல்லி ஆடும் கணபதியீச்சுரம் காமுறவே?

1.006   1 st/nd Thirumurai   Song # 10   திருஞானசம்பந்த சுவாமிகள்   திருக்கடைக்காப்பு  
நாலும் குலைக் கமுகு ஓங்கு காழி ஞானசம்பந்தன், நலம் திகழும்
மாலின் மதி தவழ் மாடம் ஓங்கு மருகலில் மற்று அதன்மேல் மொழிந்த,
சேலும் கயலும் திளைத்த கண்ணார் சீர் கொள் செங்காட்டங்குடி அதனுள்
சூலம் வல்லான் கழல் ஏத்து, பாடல் சொல்ல வல்லார் வினை இல்லை ஆமே.

1.007   1 st/nd Thirumurai   Song # 1   திருஞானசம்பந்த சுவாமிகள்   திருக்கடைக்காப்பு  
பாடக மெல் அடிப் பாவையோடும், படு பிணக்காடு இடம் பற்றி நின்று,
நாடகம் ஆடும், நள்ளாறு உடைய, நம்பெருமான்! இது என்கொல் சொல்லாய்
சூடக முன்கை மடந்தைமார்கள் துணைவரொடும் தொழுது ஏத்தி வாழ்த்த,
ஆடகமாடம் நெருங்கு கூடல் ஆலவாயின் கண் அமர்ந்த ஆறே?

1.007   1 st/nd Thirumurai   Song # 2   திருஞானசம்பந்த சுவாமிகள்   திருக்கடைக்காப்பு  
திங்கள் அம்போதும் செழும்புனலும் செஞ்சடைமாட்டு அயல் வைத்து உகந்து,
நம் கண் மகிழும், நள்ளாறு உடைய, நம்பெருமான்! இது என்கொல் சொல்லாய்
பொங்கு இளமென் முலையார்களோடும் புனமயில் ஆட, நிலா முளைக்கும்
அம் களகச் சுதை மாடக் கூடல் ஆலவாயின்கண் அமர்ந்த ஆறே?

1.007   1 st/nd Thirumurai   Song # 3   திருஞானசம்பந்த சுவாமிகள்   திருக்கடைக்காப்பு  
தண் நறுமத்தமும் கூவிளமும் வெண் தலைமாலையும் தாங்கி, யார்க்கும்
நண்ணல் அரிய, நள்ளாறு உடைய, நம்பெருமான்! இது என்கொல் சொல்லாய்
புண்ணியவாணரும் மா தவரும் புகுந்து உடன் ஏத்த, புனையிழையார்
அண்ணலின் பாடல் எடுக்கும் கூடல் ஆலவாயின்கண் அமர்ந்த ஆறே?

1.007   1 st/nd Thirumurai   Song # 4   திருஞானசம்பந்த சுவாமிகள்   திருக்கடைக்காப்பு  
பூவினில் வாசம், புனலில் பொற்பு, புது விரைச்சாந்தினில் நாற்றத்தோடு,
நாவினில் பாடல், நள்ளாறு உடைய, நம்பெருமான்! இது என்கொல் சொல்லாய்
தேவர்கள், தானவர், சித்தர், விச்சாதரர், கணத்தோடும் சிறந்து பொங்கி,
ஆவினில் ஐந்து உகந்து ஆட்டும் கூடல் ஆலவாயின் கண் அமர்ந்த ஆறே?

1.007   1 st/nd Thirumurai   Song # 5   திருஞானசம்பந்த சுவாமிகள்   திருக்கடைக்காப்பு  
செம்பொன் செய் மாலையும், வாசிகையும், திருந்து புகையும், அவியும், பாட்டும்,
நம்பும் பெருமை, நள்ளாறு உடைய, நம்பெருமான்! இது என்கொல் சொல்லாய்
உம்பரும், நாகர் உலகம் தானும், ஒலி கடல் சூழ்ந்த உலகத்தோரும்,
அம்புதம் நால்களால் நீடும் கூடல் ஆலவாயின் கண் அமர்ந்த ஆறே?

1.007   1 st/nd Thirumurai   Song # 6   திருஞானசம்பந்த சுவாமிகள்   திருக்கடைக்காப்பு  
பாகமும் தேவியை வைத்துக்கொண்டு, பை விரி துத்திப் பரிய பேழ்வாய்
நாகமும் பூண்ட, நள்ளாறு உடைய, நம்பெருமான்! இது என்கொல் சொல்லாய்
போகமும் நின்னை மனத்துவைத்துப் புண்ணியர் நண்ணும் புணர்வு பூண்ட
ஆகம் உடையவர் சேரும் கூடல் ஆலவாயின்கண் அமர்ந்த ஆறே?

1.007   1 st/nd Thirumurai   Song # 7   திருஞானசம்பந்த சுவாமிகள்   திருக்கடைக்காப்பு  
கோவண ஆடையும், நீற்றுப்பூச்சும், கொடுமழு ஏந்தலும், செஞ்சடையும்,
நாவணப் பாட்டும், நள்ளாறு உடைய, நம்பெருமான்! இது என்கொல் சொல்லாய்
பூவண மேனி இளைய மாதர், பொன்னும் மணியும் கொழித்து எடுத்து,
ஆவண வீதியில் ஆடும் கூடல் ஆலவாயின்கண் அமர்ந்த ஆறே?

1.007   1 st/nd Thirumurai   Song # 8   திருஞானசம்பந்த சுவாமிகள்   திருக்கடைக்காப்பு  
இலங்கை இராவணன் வெற்பு எடுக்க, எழில் விரல் ஊன்றி, இசை விரும்பி,
நலம் கொளச் சேர்ந்த, நள்ளாறு உடைய, நம்பெருமான்! இது என்கொல் சொல்லாய்
புலன்களைச் செற்று, பொறியை நீக்கி, புந்தியிலும் நினைச் சிந்தைசெய்யும்
அலங்கல் நல்லார்கள் அமரும் கூடல் ஆலவாயின்கண் அமர்ந்த ஆறே?

1.007   1 st/nd Thirumurai   Song # 9   திருஞானசம்பந்த சுவாமிகள்   திருக்கடைக்காப்பு  
பணி உடை மாலும் மலரினோனும், பன்றியும் வென்றிப் பறவை ஆயும்,
நணுகல் அரிய, நள்ளாறு உடைய, நம்பெருமான்! இது என்கொல் சொல்லாய்
மணி ஒலி சங்கு ஒலியோடு மற்றை மா முரசின் ஒலி என்றும் ஓவாது
அணி கிளர் வேந்தர் புகுதும் கூடல் ஆலவாயின்கண் அமர்ந்த ஆறே?

1.007   1 st/nd Thirumurai   Song # 10   திருஞானசம்பந்த சுவாமிகள்   திருக்கடைக்காப்பு  
தடுக்கு உடைக் கையரும் சாக்கியரும், சாதியின் நீங்கிய அத் தவத்தர்
நடுக்கு உற நின்ற, நள்ளாறு உடைய, நம்பெருமான்! இது என்கொல் சொல்லாய்
எடுக்கும் விழவும் நன்நாள் விழவும் இரும் பலி இன்பினோடு எத்திசையும்
அடுக்கும் பெருமை சேர் மாடக் கூடல் ஆலவாயின்கண் அமர்ந்த ஆறே?

1.007   1 st/nd Thirumurai   Song # 11   திருஞானசம்பந்த சுவாமிகள்   திருக்கடைக்காப்பு  
அன்பு உடையானை, அரனை, கூடல் ஆலவாய் மேவியது என்கொல்? என்று,
நன்பொனை, நாதனை, நள்ளாற்றானை, நயம் பெறப் போற்றி, நலம் குலாவும்
பொன் புடை சூழ்தரு மாடக் காழிப் பூசுரன்-ஞானசம்பந்தன்-சொன்ன
இன்பு உடைப் பாடல்கள்பத்தும் வல்லார், இமையவர் ஏத்த இருப்பர் தாமே.

1.008   1 st/nd Thirumurai   Song # 1   திருஞானசம்பந்த சுவாமிகள்   திருக்கடைக்காப்பு  
புண்ணியர், பூதியர், பூத நாதர், புடைபடுவார் தம் மனத்தார், திங்கள்
கண்ணியர்! என்று என்று காதலாளர் கைதொழுது ஏத்த, இருந்த ஊர் ஆம்
விண் உயர் மாளிகை மாட வீதி விரை கமழ் சோலை சுலாவி, எங்கும்
பண் இயல் பாடல் அறாத ஆவூர்ப் பசுபதியீச்சுரம் பாடு, நாவே!

1.008   1 st/nd Thirumurai   Song # 2   திருஞானசம்பந்த சுவாமிகள்   திருக்கடைக்காப்பு  
முத்தியர், மூப்பு இலர், ஆப்பின் உள்ளார், முக்கணர், தக்கன் தன் வேள்வி சாடும்
அத்தியர் என்று என்று அடியர் ஏத்தும் ஐயன் அணங்கொடு இருந்த ஊர் ஆம்
தொத்து இயலும் பொழில் பாடு வண்டு துதைந்து எங்கும் மதுப் பாய, கோயில்
பத்திமைப் பாடல் அறாத ஆவூர்ப் பசுபதியீச்சுரம் பாடு, நாவே!

1.008   1 st/nd Thirumurai   Song # 3   திருஞானசம்பந்த சுவாமிகள்   திருக்கடைக்காப்பு  
பொங்கி வரும் புனல் சென்னி வைத்தார், போம் வழி வந்து இழிவு ஏற்றம் ஆனார்,
இங்கு உயர் ஞானத்தர், வானோர் ஏத்தும் இறையவர், என்றும் இருந்த ஊர் ஆம்
தெங்கு உயர் சோலை, சேர் ஆலை, சாலி திளைக்கும் விளை வயல், சேரும் பொய்கைப்
பங்கய மங்கை விரும்பும் ஆவூர்ப் பசுபதியீச்சுரம் பாடு, நாவே!

1.008   1 st/nd Thirumurai   Song # 4   திருஞானசம்பந்த சுவாமிகள்   திருக்கடைக்காப்பு  
தேவி ஒருகூறினர், ஏறு அது ஏறும் செல்வினர், நல்குரவு என்னை நீக்கும்
ஆவியர், அந்தணர், அல்லல் தீர்க்கும் அப்பனார், அங்கே அமர்ந்த ஊராம்
பூ இயலும் பொழில் வாசம் வீச, புரிகுழலார் சுவடு ஒற்றி, முற்றப்
பா இயல் பாடல் அறாத ஆவூர்ப் பசுபதியீச்சுரம் பாடு, நாவே!

1.008   1 st/nd Thirumurai   Song # 5   திருஞானசம்பந்த சுவாமிகள்   திருக்கடைக்காப்பு  
இந்து அணையும் சடையார், விடையார், இப் பிறப்பு என்னை அறுக்க வல்லார்,
வந்து அணைந்து இன் இசை பாடுவார் பால் மன்னினர், மன்னி இருந்த ஊர் ஆம்
கொந்து அணையும் குழலார் விழவில் கூட்டம் இடை இடை சேரும் வீதி,
பந்து அணையும் விரலார்தம் ஆவூர்ப் பசுபதியீச்சுரம் பாடு, நாவே!

1.008   1 st/nd Thirumurai   Song # 6   திருஞானசம்பந்த சுவாமிகள்   திருக்கடைக்காப்பு  
குற்றம் அறுத்தார், குணத்தின் உள்ளார், கும்பிடுவார் தமக்கு அன்பு செய்வார்,
ஒற்றை விடையினர், நெற்றிக்கண்ணார், உறை பதி ஆகும் செறிகொள் மாடம்
சுற்றிய வாசலில் மாதர் விழாச் சொல் கவி பாட, நிதானம் நல்க,
பற்றிய கையினர், வாழும் ஆவூர்ப் பசுபதியீச்சுரம் பாடு, நாவே!

1.008   1 st/nd Thirumurai   Song # 7   திருஞானசம்பந்த சுவாமிகள்   திருக்கடைக்காப்பு  
நீறு உடையார், நெடுமால் வணங்கும் நிமிர் சடையார், நினைவார் தம் உள்ளம்
கூறு உடையார், உடை கோவணத்தார், குவலயம் ஏத்த இருந்த ஊர் ஆம்
தாறு உடை வாழையில் கூழை மந்தி தகு கனி உண்டு மிண்டிட்டு, இனத்தைப்
பாறிடப் பாய்ந்து பயிலும் ஆவூர்ப் பசுபதியீச்சுரம் பாடு, நாவே!

1.008   1 st/nd Thirumurai   Song # 8   திருஞானசம்பந்த சுவாமிகள்   திருக்கடைக்காப்பு  
வெண் தலை மாலை விரவிப் பூண்ட மெய் உடையார், விறல் ஆர் அரக்கன்
வண்டு அமர் முடி செற்று உகந்த மைந்தர், இடம் வளம் ஓங்கி, எங்கும்
கண்டவர், சிந்தைக் கருத்தின் மிக்கார், கதி அருள்! என்று கை ஆரக் கூப்பி,
பண்டு அலர் கொண்டு பயிலும் ஆவூர்ப் பசுபதியீச்சுரம் பாடு, நாவே!

1.008   1 st/nd Thirumurai   Song # 9   திருஞானசம்பந்த சுவாமிகள்   திருக்கடைக்காப்பு  
மாலும் அயனும் வணங்கி நேட, மற்று அவருக்கு எரி ஆகி நீண்ட,
சீலம் அறிவு அரிது ஆகி நின்ற, செம்மையினார் அவர் சேரும் ஊர் ஆம்
கோல விழாவின் அரங்கு அது ஏறி, கொடி இடை மாதர்கள் மைந்தரோடும்,
பால் எனவே மொழிந்து ஏத்தும் ஆவூர்ப் பசுபதியீச்சுரம் பாடு, நாவே!

1.008   1 st/nd Thirumurai   Song # 10   திருஞானசம்பந்த சுவாமிகள்   திருக்கடைக்காப்பு  
பின்னிய தாழ்சடையார், பிதற்றும் பேதையர் ஆம் சமண் சாக்கியர்கள்
தன் இயலும் உரை கொள்ளகில்லாச் சைவர், இடம் தளவு ஏறு சோலைத்
துன்னிய மாதரும் மைந்தர் தாமும் சுனை இடை மூழ்கி, தொடர்ந்த சிந்தைப்
பன்னிய பாடல் பயிலும் ஆவூர்ப் பசுபதியீச்சுரம் பாடு, நாவே!

1.008   1 st/nd Thirumurai   Song # 11   திருஞானசம்பந்த சுவாமிகள்   திருக்கடைக்காப்பு  
எண் திசையாரும் வணங்கி ஏத்தும் எம்பெருமானை, எழில் கொள் ஆவூர்ப்
பண்டு உரியார் சிலர் தொண்டர் போற்றும் பசுபதியீச்சுரத்து ஆதிதன்மேல்,
கண்டல்கள் மிண்டிய கானல் காழிக் கவுணியன்- ஞானசம்பந்தன்-சொன்ன
கொண்டு, இனிதா இசை பாடி ஆடிக் கூடுமவர் உடையார்கள், வானே.

1.009   1 st/nd Thirumurai   Song # 1   திருஞானசம்பந்த சுவாமிகள்   திருக்கடைக்காப்பு  
வண்டு ஆர் குழல் அரிவையொடு பிரியா வகை பாகம்
பெண்தான் மிக ஆனான், பிறைச் சென்னிப் பெருமான், ஊர்
தண் தாமரை மலராள் உறை தவள நெடுமாடம்
விண் தாங்குவ போலும் மிகு வேணுபுரம் அதுவே.

1.009   1 st/nd Thirumurai   Song # 2   திருஞானசம்பந்த சுவாமிகள்   திருக்கடைக்காப்பு  
படைப்பு, நிலை, இறுதி, பயன், பருமையொடு, நேர்மை,
கிடைப் பல்கணம் உடையான், கிறி பூதப்படையான், ஊர்
புடைப் பாளையின் கமுகினொடு புன்னை மலர் நாற்றம்
விடைத்தே வரு தென்றல் மிகு வேணுபுரம் அதுவே.

1.009   1 st/nd Thirumurai   Song # 3   திருஞானசம்பந்த சுவாமிகள்   திருக்கடைக்காப்பு  
கடம் தாங்கிய கரியை அவள் வெருவ உரி போர்த்து,
படம் தாங்கிய அரவக்குழைப் பரமேட்டிதன் பழ ஊர்
நடம் தாங்கிய நடையார், நல பவளத்துவர் வாய், மேல்
விடம் தாங்கிய கண்ணார், பயில் வேணுபுரம் அதுவே.

1.009   1 st/nd Thirumurai   Song # 4   திருஞானசம்பந்த சுவாமிகள்   திருக்கடைக்காப்பு  
தக்கன்தன சிரம் ஒன்றினை அரிவித்து, அவன் தனக்கு
மிக்க வரம் அருள் செய்த எம் விண்ணோர் பெருமான் ஊர்
பக்கம் பலமயில் ஆடிட, மேகம் முழவு அதிர,
மிக்க மது வண்டு ஆர் பொழில் வேணு புரம் அதுவே.

1.009   1 st/nd Thirumurai   Song # 5   திருஞானசம்பந்த சுவாமிகள்   திருக்கடைக்காப்பு  
நானாவித உருவான், நமை ஆள்வான், நணுகாதார்
வான் ஆர் திரி புரம் மூன்று எரியுண்ணச் சிலை தொட்டான்,
தேன் ஆர்ந்து எழு கதலிக்கனி உண்பான் திகழ் மந்தி
மேல் நோக்கி நின்று இரங்கும் பொழில் வேணுபுரம் அதுவே.

1.009   1 st/nd Thirumurai   Song # 6   திருஞானசம்பந்த சுவாமிகள்   திருக்கடைக்காப்பு  
மண்ணோர்களும் விண்ணோர்களும் வெருவி மிக அஞ்ச,
கண் ஆர் சலம் மூடிக் கடல் ஓங்க, உயர்ந்தான் ஊர்
தண் ஆர் நறுங்கமலம் மலர் சாய, இள வாளை
விண் ஆர் குதிகொள்ளும் வியன் வேணுபுரம் அதுவே.

1.009   1 st/nd Thirumurai   Song # 7   திருஞானசம்பந்த சுவாமிகள்   திருக்கடைக்காப்பு  
மலையான் மகள் அஞ்ச, வரை எடுத்த வலி அரக்கன்
தலை தோள் அவை நெரியச் சரண் உகிர் வைத்தவன் தன் ஊர்
கலை ஆறொடு சுருதித் தொகை கற்றோர் மிகு கூட்டம்
விலை ஆயின சொல்-தேர்தரு வேணுபுரம் அதுவே.

1.009   1 st/nd Thirumurai   Song # 8   திருஞானசம்பந்த சுவாமிகள்   திருக்கடைக்காப்பு  
வயம் உண்ட தவமாலும் அடி காணாது அலமாக்கும்,
பயன் ஆகிய பிரமன் படுதலை ஏந்திய பரன் ஊர்
கயம் மேவிய சங்கம் தரு கழி விட்டு, உயர் செந்நெல்
வியல் மேவி, வந்து உறங்கும் பொழில் வேணுபுரம் அதுவே.

1.009   1 st/nd Thirumurai   Song # 9   திருஞானசம்பந்த சுவாமிகள்   திருக்கடைக்காப்பு  
மாசு ஏறிய உடலார் அமண்குழுக்களொடு தேரர்,
தேசு ஏறிய பாதம் வணங்காமைத் தெரியான் ஊர்
தூசு ஏறிய அல்குல் துடி இடையார், துணைமுலையார்,
வீசு ஏறிய புருவத்தவர், வேணுபுரம் அதுவே.

1.009   1 st/nd Thirumurai   Song # 10   திருஞானசம்பந்த சுவாமிகள்   திருக்கடைக்காப்பு  
வேதத்து ஒலியானும் மிகு வேணுபுரம் தன்னைப்
பாதத்தினில் மனம் வைத்து எழு பந்தன்தன பாடல்,
ஏதத்தினை இல்லா இவை பத்தும், இசை வல்லார்
கேதத்தினை இல்லார், சிவகெதியைப் பெறுவாரே.

1.010   1 st/nd Thirumurai   Song # 1   திருஞானசம்பந்த சுவாமிகள்   திருக்கடைக்காப்பு  
உண்ணாமுலை உமையாளொடும் உடன் ஆகிய ஒருவன்,
பெண் ஆகிய பெருமான், மலை திரு மா மணி திகழ,
மண் ஆர்ந்தன அருவித்திரள் மழலை முழவு அதிரும்
அண்ணாமலை தொழுவார் வினை வழுவா வண்ணம் அறுமே.

1.010   1 st/nd Thirumurai   Song # 2   திருஞானசம்பந்த சுவாமிகள்   திருக்கடைக்காப்பு  
தேமாங்கனி கடுவன் கொள விடு கொம்பொடு தீண்டி,
தூ மா மழை துறுகல் மிசை சிறு நுண் துளி சிதற,
ஆமாம் பிணை அணையும் பொழில் அண்ணாமலை அண்ணல்
பூ மாங் கழல் புனை சேவடி நினைவார் வினை இலரே.

1.010   1 st/nd Thirumurai   Song # 3   திருஞானசம்பந்த சுவாமிகள்   திருக்கடைக்காப்பு  
பீலிமயில் பெடையோடு உறை பொழில் சூழ் கழை முத்தம்
சூலி மணி தரைமேல் நிறை சொரியும் விரி சாரல்,
ஆலி மழை தவழும் பொழில் அண்ணாமலை அண்ணல்
காலன் வலி தொலை சேவடி தொழுவாரன புகழே.

1.010   1 st/nd Thirumurai   Song # 4   திருஞானசம்பந்த சுவாமிகள்   திருக்கடைக்காப்பு  
உதிரும் மயிர் இடு வெண்தலை கலனா, உலகு எல்லாம்
எதிரும் பலி உணவு ஆகவும், எருது ஏறுவது அல்லால்,
முதிரும் சடை இளவெண் பிறை முடிமேல் கொள, அடி மேல்
அதிரும் கழல் அடிகட்கு இடம் அண்ணாமலை அதுவே.

Search limited to first 100
This page was last modified on Wed, 07 Aug 2024 19:12:48 +0000
          send corrections and suggestions to admin-at-sivaya.org

thirumurai all list column name paadal first lang tamil